คำเจิด

- ค ำ เ จิ ด -

เรียบง่าย ชนบท เสียงหัวเราะ 

รักที่หอมหวาน แรงบันดาลใจ

"เอออยู่ไร่อยู่สวนแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเนาะ" ยายสมถามหลานสาวแต่คนที่รอฟังคำตอบแทบใจจะขาดก็คือคำเจิด

"จ้ะยาย" หญิงสาวตอบยายแต่สายตากลับมองชายหนุ่ม รู้สึกขัดเขินยังไงก็ไม่รู้

คำเจิดสุขล้นในใจยามได้ยินเสียงหวานตอบแบบนี้ "ถ้าน่าอยู่มาอยู่เลยก็ได้นะ แม่คงหายเหงา”

สาวขายเห็ดยิ้มหน้าแดง ไม่รู้ว่าทำไมต้องรู้สึกเขินอายกับประโยคเมื่อครู่หนักหนา

ยายสมก็มัวแต่กินลมชมไร่ ไม่รู้เลยว่าคำเจิดกำลังจีบหลานสาวแกอยู่ “เจิดเอ้ย ก็หาเมียมาอยู่เป็นเพื่อนแม่เองสิ เห็นบ่นอยากให้ลูกมีเมียแทบทุกคราวที่เจอกัน” คำเจิดก็เหมือนหลานชายคนหนึ่งถ้ามันเป็นฝั่งเป็นฝาแกก็จะยินดีด้วยมากๆ

“ยายก็หาให้หน่อยสิ” คำเจิดพูดทีเล่นทีจริง วิชาจีบสาวที่เทพพิทักษ์คอยพร่ำสอนมาก็ได้มาใช้คราวนี้ล่ะ “เอาแบบว่าสวยเหมือนยาย นิสัยดี ทำมาค้าขายเป็น ประมาณนี้ก็ได้”

“ให้มันจริงเถอะ ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดมีเมีย แต่ถ้าหามาให้ เองอย่าปฏิเสธแล้วกัน” 

................................................................

สาวมองอย่างตะลึง คำเจิดจะรู้ไหมนะว่าใบหน้าเขาแม้ไม่ยิ้มก็ดูใจดี พอเขายิ้มโลกก็สดใสขึ้นทันตา เขาเป็นหนุ่มชาวบ้านรูปร่างสูงโปร่ง ผิวเกลี้ยงเกลาไม่ขาวมาก บุคลิกที่ดูแล้วไม่เป็นพิษเป็นภัยแก่ผู้ใด นั่นทำให้ไม่ยากเลยที่สาวจะไว้ใจเขา

อากาศรอบตัวโปร่งเย็นสบาย ข้างๆ นั้นบ่อน้ำที่ป้าสาใช้เลี้ยงปลาไว้ขาย ดอกมะลิข้างบ่อส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ พาให้ชื่นใจ คำเจิดนึกขอบคุณเจ้าของบ้านอย่างป้าสาที่สร้างบรรยากาศดีๆ ให้อย่างไม่ได้ตั้งใจ

...............................................................

เริ่มแรกที่ขวัญเขียนคำเจิดก็เพราะอยากทำให้ตัวเองมีความสุข 

เขียนบทสนทนาสั้นๆ ที่คิดว่าฟังแล้วน่าจะรู้สึกดี 

และแล้วก็มีความคิดอยากเขียนให้เป็นเรื่องราวขึ้นมา

เพราะขวัญปรารถนาให้ทุกคนยิ้ม หัวเราะและมีความสุข

เช่นเดียวกับขวัญที่ได้เขียนนิยายเรื่องนี้ค่ะ :D

-ขวัญนรา-

เริ่มลงครั้งแรก ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๐