ฝันกลางฤดูหนาว...Midnight Winter Dream[ฟิคแฮร์รี่]

เนื้อเรื่อง

…(Midnight winter dream )…


.....หนาวจังเลย....หนาว.....ทนไม่ไหวแล้ว....เอ๊ะ!!นั่นอะไรน่ะ....
...หมี หมี!! นี่นา....ต้องรีบหนีแล้ว.....โอ้ย!! จะไปหลบที่ไหนดีล่ะเนี่ย!??!...
..มีบ้านคนอยู่ข้างหน้า....เขาไปขอหลบที่นั่นก่อนดีกว่า....
..เฮอร์ไมโอนี่!!!....เอ๊ะ!!ใครเรียกชื่อเรา......!เฮอร์ไมโอนี่!.....โอ๊ย!! เรียกอยู่ได้น่ารำคาญ......ซ่าาา....ว๊ายยย...ใครเอาน้ำมาสาดเราเนี่ย??
\" อ้อ...ตื่นได้แล้วหรือย่ะ แม่คนขี้เซา ไปทำงานได้แล้วย่ะ อีกเดี๋ยวองค์ชายก็จะทรงตื่นบรรทมแล้ว \" คนสวมชุดแม่บ้านที่ดูหน้าตาเหมือนโชเปี๊ยบ กำลังตวาดใส่เธอ
\" ค่ะ คุณหัวหน้าแม่บ้าน \" เฮอร์ไมโอนี่รับคำด้วยอาการสัปงก
เธอเดินออกมาจากห้องพักคนรับใช้ เข้ามาที่ห้องครัวเพื่อเตรียมชงน้ำชาให้องค์ชายดื่มในตอนเช้า......
\" น้ำชาน่ะ ได้รึยัง??? \" เสียงผู้ชายคนหนึ่งถาม
\" ค่ะ ได้แล้วค่ะ \"
\" งั้นก็ยกออกไปเลย….ไหน ยกมาตรวจดูความเรียบร้อยก่อนซิ \"  ชายคนนั้นสั่งแล้วเขาเดินเข้ามาใกล้เธอเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยของถาดน้ำชา
\" อ้าว...มัลฟอยนี่นา \" เฮอร์ไมโอนี่อุทาน
\" ก็ใช่น่ะสิ...เธอนี่ท่าจะบ้า จำฉันไม่ได้หรือไงนะ \" มัลฟอยในชุดหัวหน้าพ่อบ้านบ่น
....นางทาสเฮอร์ไมโอนี่จึงยกถาดน้ำชามาที่โต๊ะอาหารเช้าขององค์ชาย...
\" รินน้ำชามาสิ \" องค์ชายสั่ง
เฮอร์ไมโอนี่จึงรินน้ำชาใส่ถ้วย แล้วยกไปวางไว้ตรงหน้าองค์ชาย เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาเงยหน้าขึ้นมาพอดี
\" …แฮร์รี่… \"
\" เฮ้ย!!!...เจ้านี่ช่างโอหังยิ่งนัก บังอาจเรียกนามของข้าโดยตรงได้อย่างไร ...!! มหาดเล็ก !!...นำตัวมันไปโบย30ไม้ \"  
องค์ชายแฮร์รี่ตวาดก้อง มือปัดไปโดนถ้วยน้ำชาแตกกระจาย
\" ขอรับองค์ชาย \" มหาดเล็กรอน จึงลากตัวเธอออกมาที่คุกใต้ดิน
\" เพชรฆาต!! \" รอนเรียก
เพชรฆาตจมูกตะขอร่างสูง ผมดำเยิ้ม เดินออกมาจากมุมมืด
\" มีอะไรหรือขอรับท่านมหาดเล็ก \" เขาถามอย่างสุภาพ แต่ในใจกำลังนึกลิงโลดที่กำลังจะได้ทำร้ายร่างกายผู้อื่นอีกแล้ว
\" โบย นังนี่หนึ่งไม้ \" รอนหันมาขยิบตาให้เฮอร์ไมโอนี่
เพชรฆาตจึงหยิบไม้ก้านมะยมออกมา1ก้าน ขณะที่เขากำลังจะโบยเธอ …
\" เบาๆด้วย \" รอนกำชับ
เพชรฆาตจมูกงอนามว่าเสนปจึงโบยเฮอร์ไมโอไมนี่เบาๆอย่างผิดหวังเต็มที่
“ นี่เธอ…ทีหลังก็อย่าทำให้องค์ชายโมโหอีกละกันนะ ” มหาดเล็ก รอน บอกเธอเมื่ออกมาจากคุกใต้ดินแล้ว
“ ค่ะ..ท่านมหาดเล็ก ” เธอรับคำ

*** ในครัว***
“ นี่ยายเฮอร์ไมโอนี่!! มัวอืดอาดอะไรอยู่ยะ เดี๋ยวองค์ชายก็จะทรงกลับมาจากสนามควิดิชแล้ว…เร็วๆหน่อยยกนี่ไป แล้วตัวเธอก็ไปยืนคอยรับใช้ที่โต๊ะเสวยด้วย ” แม่บ้านโชพูดอย่างอารมณ์เสีย

เฮอร์ไมโอนี่จึงต้องยกถาดทองบรรจุขาแกะอบไปวางไว้ที่โต๊ะองค์ชาย องค์ชายแฮร์รี่นั่งรออยู่แล้ว….
“ เธอนี่ชักช้ายืดยาดจริงๆ ชั้นหิวจะตายอยู่แล้วรู้มั้ย?? ” แฮร์รี่หงุดหงิด
“ ขออภัยเพคะ ”
“ เอ้า…หั่นมาสิ…แล้วก็ป้อนชั้นด้วย ชั้นเมื่อยมือจังเลยวันนี้  ต้องไล่จับลูกสนิชทั่งวัน ” แฮร์รี่สั่ง

….เฮอร์ไมโอนี่ยังคงลังเล แต่พอมองไปทางพ่อบ้านมัลฟอย เห็นเขายืนแยกเขี้ยวอยู่ เธอจึงจำใจทำตาม
“ เพคะ องค์ชาย ”
เฮอร์ไมโอนี่หั่นเนื้อแกะและส่งเข้าปากองค์ชายไปทีละชิ้นๆจนหมดขา แล้วตามด้วยขนมหวาน…
“ เป็นง่อยรึไงนะ ” เฮอร์ไมโอนี่พึมพัมเบาๆ ….แต่แฮร์รี่ได้ยิน
“ เธอพูดว่าอะไรนะ ” แฮร์รี่ถามเสียงเข้ม
“ เปล่าเพคะ ”
“ เปล่าอะไร ชั้นได้ยินกับหู เธอว่าชั้นเป็นง่อย….ดีล่ะ…ตกลง..ใช่..ชั้นเป็นง่อย…งั้นคืนนี้เธอมาอาบน้ำให้ชั้นด้วยก็แล้วกัน ” แฮร์รี่ยิ้มเยาะ
“ หม่อมชั้นไม่คิดว่าพระองค์จะพูดจริง ” เฮอร์ไมโอนี่เสียงสั่น
“ ชั้นพูดจริง…มาสิ…เดี๋ยวนี้เลย….ชั้นอยากจะอาบน้ำแล้ว… ” แฮร์รี่ลุกขึ้นยืน และตั้งท่าจะเดินไปยังห้องนอน
“ หม่อมชั้นนนน… ” เธอยังคงยืนอยู่กับที่
“ !!ชั้นบอกให้มานี่!! ” แฮร์รี่ตวาดก้องห้องอาหาร
…..เธอจึงต้องเดินตามองค์ชายแฮร์รี่ไป ท่ามกลางสีหน้าอันซีดขาวของ มหาดเล็กรอน และพ่อบ้านมัลฟอย

….ณ  ห้องบรรทมขององค์ชายแฮร์รี่…..

“ ไปลากอ่างอาบน้ำมานี่สิ!! ” แฮร์รี่ตะคอกใส่นางทาสเฮอร์ไมโอนี่ที่ยืนแข็งทื่ออยู่
“ พะ…เพคะองค์ชาย ” เฮอร์ไมโอนี่ที่ยังยืนตัวสั่นอยู่ แต่ก็ไปลากอ่างอาบน้ำมาแต่โดยดี
“ เจ้านี่ช่างโง่จริงๆ….เอาอ่างเปล่าๆมาทำไมล่ะ?  เติมน้ำลงไปด้วย!! ” องค์ชายแฮร์รี่ฉุนเฉียว
“ เพคะ…..หม่อมชั้นจะทำเดี๋ยวนี้ ” เฮอร์ไมโอนี่รีบวิ่งไปหยิบถังน้ำ
……….พอเธอเติมน้ำลงอ่างจนเต็ม  องค์ชายแฮร์รี่ก็ลงไปแช่อย่างสบายอารมณ์  …..~~ลัลล้า~~….
เฮอร์ไมโอนี่เห็นดังนั้นเธอก็หยิบแปรงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ  เธอไปหยุดยืนอยู่ข้างหลังองค์ชาย
“ …หม่อมชั้นจะถูหลังให้นะเพคะ… ” นางทาสเฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยเสียงที่พยายามดัดให้ฟัดดูเซ็กซี่สุดฤทธิ์
“ ว๊ากกกกกกก!!!!!!…..ออกไปปป……ลามกที่สุด แอบมาดูคนอาบน้ำ!!!กรี๊ด!!! ” องค์ชายแฮร์รี่แหกปากลั่น  มือก็ขว้างของใส่เฮอร์ไมโอนี่อย่างเมามัน(?)
หลังจากที่โดนขวดแชมพูเข้าไปที่หัวเต็มๆ  เฮอร์ไมโอนี่ก็หนีรอดออกมาได้สำเร็จ   ขณะนี้เธอยืนอยู่ที่อุทยานหลวง
“ เฮ้อ….ดวงจันทร์วันนี้มันช่างสวยงามเสียจริงๆ ” เฮอร์ไมโอนี่พึมพัมกับตัวเองอย่างพอใจ
“ จริงด้วย…เจ้าพูดถูก ดวงจันทร์สวยงามจริงๆ…แต่…. ” มีบุคคลหนึ่งซึงเป็นเจ้าของน้ำเสียงนั่น ก้าวออกมาจากเงามืด
“ ท่านมหาดเล็กรอน!! ” เฮอร์ไมโอนี่อุทานด้วยความตกใจ
รอนมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าเฮอร์ไมโอนี่แล้วยิ้มให้เธอ  “ ดวงจันทร์สวยงามก็จริง….แต่ข้าคิดว่า  เจ้างามยิ่งกว่า… ” เขาพูดแล้วยกมือเธอขึ้นมาจุมพิต
“ อย่าค่ะ  ท่านมหาดเล็ก ” เฮอร์ไมโอนี่ชักมือกลับ แล้วหน้าแดงด้วยความอาย  แต่รอนดึงมือเธอมากุมไว้อีกครั้ง  เขาคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ
“ แต่งงานกับชั้นนะเฮอร์ไมโอนี่… ” เขาสบตาเธออย่างวิงวอน
“ เอ่อ…. ” เฮอร์ไมโอนี่อ้ำอึ้ง   ในขณะนั้นเองก็มีจอมมารขัดความสุขคนหนึ่งเดินเข้ามา

“ เฮอร์ไมโอนี่!!!!! ” องค์ชายแฮร์รี่นั่นเองเขานุ่งผ้าเช็ดตัวมาผืนเดียวในมือมีถังที่ใส่น้ำจนเต็มมาด้วย
- - “ องค์ชาย ” - -
“ เจ้าบังอาจมากนะที่หนีการปรนิบัตรข้า  แล้วแอบมาพบปะผู้ชายอยู่อย่างนี้!! ” องค์ชายแฮร์รี่เคี้ยวฟันด้วยความโกรธ
“ หม่อมชั้นเป็นคนนัดหล่อนออกมาเอง องค์ชาย!! ” มหาดเล็กรอนออกรับแทน
“ รอน เจ้าถอยไป  อย่ามายุ่ง!!! ฉันจะลงโทษคนที่ขัดคำสั่งฉัน ” องค์ชายพูดจบ  เขาก็สาดน้ำเย็นๆในถังที่ถือมาใส่เฮอร์ไมโอนี่โครมใหญ่  แค่นั้นยังซวยไม่พอถังดันหลุดมือมากระแทกหัวเธอซ้ำอีก  เป็นผลให้เฮอร์ไมโอนี่สลบไป
“ …..เฮอร์ไมโอนี่……เฮอร์ไมโอนี่…. ” มหาดเล็กรอนร้องเรียกพร้อมเขย่าตัวเธอ

………เธอเห็นภาพมหาดเล็กรอนกำลังเรียกชื่อเธออยู่พร่ามัวและลางเลือนลงไปเรื่อยๆ  ก่อนที่จะหมดสติไป………………….

……………………………………………..

…………………………………………….

……เฮอร์ไมโอนี่ ………..เฮอร์ไมโอนี่…….

อา……..หนาว…..หนาวจัง……………

……..เฮอร์ไมโอนี่…………..

เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะเสียงเรียกของใครบางคน  เธอรู้สึกสลึมสลือและตัวสั่นด้วยความหนาว
- - “ เฮอร์ไมโอนี่  ตื่นแล้วเหรอ  ได้เวลาอาหารเย็นแล้วนะ ” - -
“ ค่ะท่านมหาดเล็กรอน!! ” เธอรับคำบุคคลที่อยู่ตรงหน้า
“ เธอพูดตลกอะไรน่ะ  นี่ฉัน  รอน วีลลียส์ นะ  …มหาดเล็กอะไรกัน ”  รอนหัวเราะ
“ อ้าว…???เฮ้ย… ” เฮอร์ไมโอนี่ที่ตาสว่างดีแล้วหันไปมองรอบๆตัว  ปรากฏว่าเธอกำลังนั่งอยู่ในห้องสมุด
“ เอ่อ…สงสัยชั้นจะฝันไปน่ะรอน…อากาศเย็นๆแล้วมานั่งในนี้มันชวนง่วงจริงๆ ” เธอขยี้ตา
รอนไม่ตอบว่าอะไร  เขาเพียงแต่นั่งอมยิ้มมองเฮอร์ไมโอนี่อยู่เฉยๆ
“ ไปกินข้าวกันเถอะ หิวจัง…แฮร์รี่ล่ะ?  ” เธอถามพร้อมกับเก็บหนังสือมาถือไว้
“ ไปรอที่โต๊ะแล้วล่ะ….เอาหนังสือมาสิฉันช่วยถือนะ…..ไปกันเถอะ ” รอนรับหนังสือมาถือไว้แล้วออกเดินนำหน้าไป
  เฮอร์ไมโอนี่เดินตามหลังรอนไปห้องอาหาร

                   …………………………………………………………………………………………………….

                 ……ความฝันของเธอมันช่างน่าประหลาดเสียจริง…….ถึงแม้มันจะไม่มีอะไรที่เป็นความจริง……….

                   ……แต่มันก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่ง…….ที่เกี่ยวโยงเธอไว้กับ……กับ…ท่านมหาดเล็กรอน………..

                       ………..เธอเดินตามรอนไปพร้อมกับความรู้สึกใหม่ …..ที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเธอ………………..


                                         ----------------------------*****  Fin   *****------------------------
By :Fairy