[ไม่มีกิจห้ามเข้า]

เนื้อเรื่อง

ใบสมัครฮยอก

ประวัติ :: พ่อกับแม่เป็นครูสอนมหาลัยทั้งคู่ ดังนั้นก็เลยเลี้ยงลูกแบบเข้มงวดตามฉบับอาจารย์เปี๊ยบ แต่ด้วยความที่ลูกสาวเกิดมาแล้วมันเป็นแบบนี้ ฮยอนแจเลยจำเป็นต้องแอ๊บเด็กดีเมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อแม่กับคุณครู แต่เวลาที่เป็นตัวของตัวเองล่ะก็...  ฮยอนแจอยู่ม.6 แล้วในปีนี้ ด้วยความสวยจัดเลยทำให้เป็นที่รู้จักของทุกๆคน แต่ก็น้อยคนนักที่จะรู้จักตัวจริงของฮยอนแจถ้าไม่ใช่เพื่อนๆในกลุ่ม ทั้งๆที่มีคนมาจีบมากมายแต่ฮยอนแจก็ไม่ค่อยจะสนใจใครเท่าไหร่ เพราะเป็นพวกคาดหวังในความรักสูง เนื่องจากอ่านนิยายมากเกินไป มักมีเรื่องกับพวกคลั่งอยู่เสมอจนเกิดอาการแค้นฝังหุ่น แบบอย่าให้เจอที่ไหนมีเรื่องแน่... และโดยส่วนใหญ่แล้วฮยอนแจก็มักจะใช้ฝ่ามือใบพัดที่ต่อยผู้ชายสลบมาแล้วในการกำราบพวกคลั่งอยู่เสมอๆ

รูป ( ขอตั้งแต่ 2 รูปขึ้นไปนะค๊า ) ::






ชื่ออิมเมจ :: ปริยฉัตร ลิ้มธรรมมหิศร

ชื่อตัวละคร ( ขออย่าซ้ำนะค๊า เอาง่ายๆสั้นๆ จำได้เน่อ ) :: นาฮยอนแจ Na Hyun Jae

อายุ :: 18 ปี

นิสัย :: “หื่น ฮา บ้า โหด” คือนิยาม “นางมารเส้นตื้น” คือฉายาสุดประเสริฐ ถ้าจะให้ขยายความกันจริงๆก็จะเห็นได้ว่าเธอคนนี้เป็นสาวสวยที่ไร้เสน่ห์ที่สุด เพราะนอกจากหน้าตาที่สวยขนาดนางฟ้าอายแล้ว หล่อนก็มีแต่ความรั่ว หื่น ปากมาก ขวานผ่าซาก ไม่เกรงใจใคร ขี้บ่น ขี้งอน บ้าบิ่นท้านรก [แต่กลัวหมา -*-] ไอ้เรื่องความเป็นกุลสตรีก็ติดลบห้าร้อย หวี ตลับแป้ง และกระจกไม่เคยมีติดกระเป๋า วันๆพกแต่นิยายน้ำเน่าไปโรงเรียน หนังสือเรียนนี่ถึงวันสิ้นปีการศึกษาต้องพลิกบ้านหาไปขายเจ๊ก - - เวลาเรียนก็ชอบหลับ แต่เวลาที่ควรหลับกลับอ่านนิยายน้ำเน่า แต่โชคดีที่เป็นคนหัวดี และท่าทาง[ต่อหน้าอาจารย์]เรียบร้อย เลยทำให้แต่ละปีเรียนผ่านไปได้ แต่ทั้งๆที่เป็นคนชอบอ่านนิยายโณแมนติก แต่ฮยอนแจกลับมีความโรแมนติกต่ำมาก [จริงๆในใจมันก็โรแมนติกอยู่หรอก แต่มักจะแสดงออกแบบตรงกันข้าม]ความฮาและรั่วก็นะ... เคยเห็นคนที่ขำเวลาใบไม้ร่วงไหม นั่นแหละ นาฮยอนแจ!

สิ่งที่ชอบ :: ขนมหวาน นิยาย

สิ่งที่เกลียด :: แมลงสาบ และกาแฟ

ขอสัมภาษณ์หน่อยนะค๊า

ชื่ออะไรค๊า :: ไลร่า

อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย :: 18

ทำไมถึงอยากมาออดิชั่นนางเอกของฮยอกล่ะค๊ะ :: ง่ายๆ และสั้นๆ “อยาก” <เริ่มเห็นคาแร็กเตอร์บ้างไหม???>

- นิสัยของคุณคือหื่น ฮารั่ว และแล้ววันหนึ่งคุณไปเห็นพวกคลั่งนั่งดูคลิป x คุณจะทำอย่างไรเพื่อแย่งมันมา แต่พอฮยอกมาคุณกลับโยนหรือแหลให้พวกเธอโดยเล่นบทเจ้าน้ำตาใส่ คุณจะทำอย่างไรให้ฮยอกเชื่อคุณ ::

ปัง!

“พวกเธอทำอะไรกันอยู่หา!” ฮยอนแจตวาดเสียงดังเมื่อเห็นพวกคลั่งกำลังนั่งมองภาพ xxx ในจอเขม็ง พวกคลั่งเริ่มแตกตื่นเล็กน้อยแต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือ

“มะ ไม่ใช่ธุระของเธอ! รีบออกไปจากที่นี่แล้วห้ามรายงานเรื่องนี้กับอาจารย์นะ เข้าใจมั้ย? ไม่งั้นเธอโดนดีแน่!” พวกคลั่งขู่ และมองหน้าฮยอนแจแบบจะกินเลือดกินเนื้อ แต่คนอย่างนาฮยอนแจน่ะหรือจะกลัวพวกกระจอกแบบนี้... และอีกอย่างเป้าหมายของฮยอนแจก็ไม่ใช่การวิ่งไปฟ้องอาจารย์อยู่แล้ว เป้าหมายที่แท้จริงน่ะคือชิงแผ่นหนัง x แผ่นนั้นมาต่างหากเล่า

ดังนั้น... เพื่อให้ประสบผลตรงตามเป้าหมาย นางมารน้อยฮยอนแจจึงหัวเราะออกมา [= =??] เพื่อข่มขวัญฝ่ายตรงข้าม

“55+ โดนดีงั้นหรอ? อย่างพวกเธอน่ะนะฉันตบทีเดียวก็สลบสามศพเรียงกันตายแล้ว” พูดพร้อมหักข้อมือ เอียงคอประกอบ พวกคลั่งเริ่มเสียความมั่นใจไปทีละน้อย “หรือง่ายๆก็แค่รายงานอาจารย์ แล้วพวกเธอก็จะโดนทำโทษหนัก แต่นี่ฉันสงสารพวกเธอหรอกนะ เลยอยากจะแค่ตักเตือนว่าอย่าเอาของพวกนี้มาดูกันอีก และฉันจะขอริบของกลางไว้เพื่อให้มั่นใจว่าวันนี้พวกเธอจะไม่ได้ดูของแบบนี้กัน”

ฮยอนแจยื่นมือไปข้างหน้าด้วยท่าทางกวนบาทาเป็นอย่างยิ่ง กระดิกนิ้วเล็กน้อยพร้อมเอาแขนอีกข้างมากอดอกไว้ รอให้พวกคลั่ง eject แผ่นออกมาและส่งให้

“ถะ ถ้าพวกเราไม่ให้เธอจะทำไม” หนึ่งในพวกคลั่งที่ยังคงกล้าลองดีถามขึ้น แต่ขนาดกล้าแล้วเสียงก็ยังคงสั่น - -

“หึๆ”

“ธะ เธอหัวเราะอะไรกัน”

“พวกหนูน้อยอ่อนหัดอย่างพวกเธอ ไม่มีวันรู้หรอกว่าสุดสวยอย่างฉันทำอะไรได้บ้าง” พูดจบนางมารฮยอนแจก็กางปีกขึ้นด้วยท่าทีของนักสู้บู๊ตึ๊ง ส่งผลให้พวกคลั่งถึงกับอ้าปากค้างและยกมือขึ้นบังหน้ากันเป็นแถว

‘อ้า หลอกง่ายดีแท้’ เสียงคิดในใจนี้เป็นของฮยอนแจนั่นเอง... ทำไมถึงคิดว่าพวกนี้หลอกง่ายน่ะหรือ?? ก็ตอนนี้น่ะทุกคนพากันเอามือปิดตารอรับฝ่ามือพิฆาตของนางมารฮยอนแจ หารัไม่ว่าตอนนี้เจ้าหล่อนเดินไป eject แผ่น และเดินควงแผ่นซีดีออกไปอย่างสบายใจเฉิบแล้ว...

เมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครูแล้ว ‘นางมารเส้นตื้น’ อย่างนาฮยอนแจก็ครึ้มอกครึ้มใจจนต้องหัวเราะออกมาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว และอารมณ์ดีนี้ก็คงจะยังอยู่ต่อไปถ้าเกิดใครคนนั้นไม่เดินเข้ามา

แต่น แตน แต๊น...

“ฮยอก!”... ซวยล่ะ ของกลางคามือเลย อย่านี้ต้องตายแหงมๆ >//<

“อะไรอยู่ในมือเธฮะ ยัยตัวแสบ!” เอาแล้วไงล่ะ อีตาฮยอกทำหน้าโหดเชียว อย่ากินหนูนะ หนูกลัว T_T

“อะ เอ่อ”

“อะเอ่ออะไรกัน ไหนเอามาดูซิ” พูดจบไอ้บ้านั่นก็เอาซีดีในมือของฮยอนแจไปเฉยเลย แง๊~~ เค้าอุตส่าห์แย่งมาจากพวกคลั่งนะ... นี่คือที่คิดในใจ แต่ที่พูดออกไปคือ

“อะ เอ่อ” -*-

“เธอยังดูไอ้ซีดีที่มีหน้าปกอย่างนี้อยู่หรือ” เสียงเยียบเย็น เย็นจี๊ยบ หล่อด้วย ^^

“ฉะ ฉัน”

“ว่ามา!” ฮยอกตวาด แต่ก็ยังหล่ออยู่ อุอุ^^

“ฉะ ฉันเปล่าน้า” ฮยอนแจร้องลั่น โบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน “นี่มันซีดีของพวกคลั่งต่างหากเล่า ฉันกำลังจะเอาไปให้อาจารย์ เป็นหลักฐานว่าพวกนั้นน่ะทำตัวแย่ สมควรโดนลงโทษที่สุด”

“แล้วทำไมตอนถือมาต้องหัวเราะด้วยน้ำเสียงหื่นขนาดนั้นด้วย”

- -‘ น่านนน มันรู้ทัน

“มันไม่ใช่น้ำเสียงหื่นซะหน่อย เป็นน้ำเสียงสะใจที่ได้แก้แค้นพวกบ้านั่นต่างหาก”

ฮยอกพนักหน้าแบบเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “อ๋อ งั้นหรอ... ถ้างั้นฉันเอานี่ไปให้อาจารย์เองแล้วกัน”

“ไม่นะ!!!” ฮยอนแจห้ามเสียงหลงเมื่อฮยอกทำท่าจะเดินเอาไปให้อาจารย์ดูเองซะงั้น โธ่เอ๊ย ถ้านายเอาไอ้นั่นไปให้อาจารย์ ฉันก็อดดูสิฟะ -*-

“ทำไม มีอะไร” น้ำเสียงเขาล่ะน่าจับกดน้ำทีเดียว “เธอเสียดายหรือไง”

“ก็ใช่ดิ” อะเจ๋ย เผลอค่ะเผลอ เอาใหม่ขอแก้ตัว “กะ ก็เสียดายที่แค้นนี้ฉันไม่ได้ชำระด้วยน้ำมือของตัวเองไง... ส่งของกลางให้ฉันเถอะนะ นะๆ ฉันจะเอาไปให้อาจารย์เอง เพื่อแค้นนี้ระหว่างฉันกับยัยพวกคลั่งจะได้ถูกชำระด้วยน้ำมือของฉันเอง”

ฮยอนแจทุบกำปั้นขวาลงบนฝ่ามือซ้ายด้วยท่าทีหมายมั่น ราวกับจะล้มแชมป์ไมค์ ไทสัน น้ำตาค่อยๆหยดลงมาบนแก้มใส

“นายรู้มั้ยฮยอกว่าความแค้นในอกฉันน่ะมันสุมทรวงมากมายขนาดไหน ถ้าแค้นนี้ไม่ได้ชำระด้วยน้ำมือฉันล่ะก็ ฉันคงนอนตายตาไม่หลับแน่ๆ และอีกอย่างนี่ก็เป็นวิธีที่สุจริตที่สุดที่ฉันจะทำได้ ถ้าฉันไม่ได้เอาของกลางไปให้อาจารย์ไปให้อาจารย์ด้วยมือตัวเองในครั้งนี้แล้ว ฉันก็อาจจะไม่มีโอกาสแก้แค้นอีก... หรือว่านายไม่เชื่อใจฉัน?” พอประโยคสุดท้ายจบลง ภาคอวตารของแอน ทองประสม ผู้มีนามว่า นาฮยอนแจก็ปล่อยโฮเต็มพิกัดเลยทีเดียว “แม้แต่นายก็ไม่เชื่อใจฉัน โฮๆ ฮือๆ แงๆ”

แม้น้ำตาจะเต็มนัยน์ตาของฮยอนแจ แต่เจ้าหล่อนก็ยังคงมองเห็นเด็กหนุ่มตรงหน้าถอนหายใจดังเฮือก พร้อมกับยื่นซีดีในมือมาให้

“อ่ะ จะทำอะไรก็ตามใจเธอแล้วกัน”

“ขะ ขอบใจนะฮยอก นายช่างเข้าใจฉันดีจริงๆ... ฉันจะรีบเอาของนี่ไปให้อาจารย์ให้เร็วที่สุดเลย”

หุหุ อิอิ ก๊อปเสร็จปุ๊บจะให้ทันทีเลยนะจ๊ะ ฮยอก ^^

- หากตอนจบของเรื่องเป็นจบแบบเศร้าคุณจะดำเนินเรื่องอย่างไร ::

“เราคงต้องแยกทางกัน” ไม่อยากเชื่อเลยว่าคำนี้จะหลุดออกจากริมฝีปากไปแล้ว ฮยอนแจกัดริมฝีปากแน่น นึกเสียใจนิดๆที่ปล่อยให้คำๆนี้หลุดปากไป

“ทำไม”

“เพราะ... เพราะฉันไม่ดีพอสำหรับนายน่ะสิ” แง้~~ ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างนี้ซักหน่อย ทำไมนายจะต้องใช้สายตาคาดคั้นอย่างนั้นกับฉํนด้วย T^T

“ทำไม”

“นายก็คิดไม่ใช่หรือไงล่ะ ว่าฉันมันเป็นพวกมารยา ดีแต่สวยแล้วนอกนั้นก็ไม่มีอะไรดีซักอย่าง นายก็เคยว่าฉํนอยู่บ่อยๆ แถมนายยังชอบไม่เชื่อใจฉันด้วย ชอบคิดว่าฉํนจะทำอะไรแย่ๆอยู่ตลอด”

“อืม... มันก็จริง”

ฮ่วย!! นายต้องปฏิเสธแล้วพูดอะไรให้มันซึ้งๆไม่ใช่หรือ โอ๊ย หรือเราจะควรเลิกกันจริงๆ

คำๆนี้น่ากลัวจริงๆเลยนะ... ถ้าเกิดว่าฉันกับฮยอกต้องเลิกกันจริงๆแล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะ ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างนั้นซักหน่อย... ความคิดนี้มันวนเวียนอยู่ในหัวฉันจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว >.<

เลิกกันจริงๆ...

เลิกกันจริงๆ...

“เลิกกันจริงๆ” อุ๊ย หลุดปาก

“เธออยากจะเลิกกับฉันจริงๆหรือยัยเบ๊อะ” ฮยอกถามด้วยสีหน้าเฉยเมย... อย่าทำอย่างนั้นได้ไหม ฉันอยากให้นายโกรธ อยากให้นายเขย่าตัวฉันแล้วถามว่าฉันบ้าหรือเปล่าที่ทำอย่างนี้... อยากให้นายห้าม... ห้ามไม่ให้ฉันไป...

“ฉัน...”

“เธอเอง... ก็ดีเกินไปสำหรับฉันเหมือนกัน”

“หา 0.0”

“เธอน่ะเป็นผู้หญิงที่ปากมาก ปากร้าย สติไม่ค่อยสมประกอบ แถมยังชอบส่งสายตาโลมเลียใส่ฉันเวลาที่ฉันเผลอ”

แน่ใจหรอว่าไอ้ที่นายว่ามาน่ะมันดี -*-

“แต่เธอ... เธอพยายามเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อฉัน เธอพยายามเพื่อให้ฉันรัก เธอต้องโกหกทุกครั้งที่ซื้อซีดี x แผ่นใหม่มา เธอต้องโกหกว่าทำการบ้านเสร็จแล้ว เธอต้องกัดลิ้นตัวเองทุกครั้งที่ทะเลาะกับพวกคลั่งต่อหน้าฉัน... เธอทำทุกอย่างเพื่อฉัน” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนจนทำให้น้ำตาของฉันรินไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ฮยอก...”

“มันคงทำให้เธอเหนื่อยมากเลยสินะ ที่ต้องมาฝืนตัวเองเพื่อคนอย่างฉัน”

“ฮยอก...” ฉันเริ่มหายใจขัด... ที่เขาพูดแบบนี้ เขาหมายความว่าอะไร

“เรา...”

“ฉันขอโทษนะฮยอก ฉันไม่ได้หมายความอย่างที่พูด” ได้โปรดอย่าบอกว่าเราเลิกกันเถอะนะฮยอก... ฉันแค่อยากให้นายเข้าใจว่าฉันรู้สึกยังไง รู้สึกแย่แค่ไหนที่เป็นคนดีไม่พอสำหรับนาย แต่ฉันไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้เลยสักนิด... แค่บอกว่า อย่าไป เท่านั้นเอง ได้โปรด...

“เราคงต้องเลิกกันจริงๆ” เขาพูดและเดินจากไป ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองฉันซึ่งลงไปนั่งกับพื้นดินและร้องไห้อย่างไม่อายใครๆ

พิมพ์แล้วกลับมาแก้อีกครั้งไม่ได้นะจ้ะ :: ก็นะ - -

ขอบคุณมากค่ะที่สละอันมีค่ามาสมัคร ^^