คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Part: 8 He makes me feels pain.
Part: 8
He makes me feels pain.
ทั้งสองคนไม่รู้เลยว่าการกระทำของตัวเองนั้นอยู่ในสายตาของใครคนนึงตลอดเวลา....เพอร์เฟคต์ มันอยู่ในสายตาของเพอร์เฟคต์ทุกอย่าง! เขาทำได้เพียงแค่สงสัย รึว่าสองคนนี้เคยรู้จักกันมาก่อนนะ???
Run’s time
เคล้งงงงงงง กึก!
อ๊ายยยย ไหงขวดเหล้ามาหยุดอยู่ที่ฉันได้ล่ะเนี่ย เฮงจริงๆเลยให้ตายเถอะตาแรกก็โดนซะละ นายเรนซ์อะไรนั่นต้องเล่นไม่ซื่อแน่ๆ -^-!
“ฮิ้วววว ขวดเหล้าหยุดอยู่รันของพวกเราแล้ว” เรนซ์พูดอย่างกระดี๊กระด๊า
“พูดดีๆนะฉันไปเป็นของพวกนายตั้งแต่เมื่อไหร่ = =”
“หึหึ” ดริฟต์ยังคงคอยมองฉันอยู่เรื่อยๆและหัวเราะอย่างเย้ยหยันตลอดเวลาถ้าฉันไม่ได้คิดไปเองน่ะนะ นายคงเกลียดฉันมากสินะ ดริฟต์.. หึหึ
“พวกนายอยากรู้อะไรล่ะ? รีบๆถามซะที” ฉันเร่งเมื่อเห็นพวกเขามัวแต่โอ้เอ้ รู้อย่างนี้ฉันน่าจะไม่มาร่วมโต๊ะกับพวกนายซะก็ดีหรอก = =”
“คุณเคยมีแฟนรึเปล่าครับ สุดสวย^^” ให้ตายสิ! ทำไมต้องถามคำถามอย่างนี้ด้วยนะ เพอร์เฟคต์!
“......” ฉันเงียบ
“รีบๆตอบสิคร้าบบบบบ รึอยากจูบกับผมกันน๊า” เรนซ์ปากนายนี่มัน..
“เฮ้ยๆ เยอะนะไอ้เรนซ์ เดี๋ยวแกจะโดนมิใช่น้อย” เพอร์เฟคต์รีบขู่เมื่อเห็นเรนซ์เริ่มปากสุนัข ส่วนชาร์คและดริฟต์นั่งนิ่งเพื่อจะรอฟังคำตอบจากปากฉัน
“ฉัน..ไม่เคยมีแฟน” ฉันกลั้นใจบอกออกไป
“หึหึ” พอฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามก็เจอกับรอยยิ้มของดริฟต์ที่ดูยังไงก็เหมือนปีศาจที่กำลังแสยะชัดๆ
นายเป็นอะไรของนายกันนะดริฟต์ นายทำเหมือนกับ.... เหมือนกับนายยังมีเยื่อใยกับฉันอยู่!!
เหอะ! ฉันอุตส่าห์ลืมนายได้แล้วแท้ๆ แต่ทำไมฉันต้องมาเจอกับนายอีกครั้งนะ
ฉันกับดริฟต์..เราเคยคบกันตอนอยู่ม.ต้น ก่อนที่อยู่ดีๆเขาจะหนีฉันไปเรียนต่อที่เมืองนอกซึ่งฉันไม่รู้เลยว่าฉันทำอะไรผิด เขาไม่ติดต่อมา ไม่แม้แต่จะรับโทรศัพท์ตอนที่ฉันโทรทางไกลไปหาเขาที่ต่างประเทศด้วยซ้ำ! ฉันไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรอยู่ๆก็ทิ้งฉันไปโดยไม่บอกอะไรซักคำ ฉันรักเขามาก เขาเป็นคนแรกที่ฉันตัดสินใจลองคบกันดู ทั้งๆที่ฉันเคยสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่รักใครทั้งนั้นเพราะไม่อยากเสียใจแบบแม่แต่สุดท้ายฉันก็ต้องเป็นเหมือนท่าน
แล้ววันนี้ฉันก็ได้มาเจอกับเขาที่ผับแห่งนี้ เฮ้ออ..ฉันไม่น่ามาเลย
“ฉันกลับก่อนนะ รู้สึกปวดหัวอ่ะ” ฉันบอกเมื่อทนกับสถานการณ์ที่อึดอัดนี่ไม่ไหว
“อ้าว กลับแล้วงั้นหรอ” เรนซ์เอ่ยออกมาอย่างเสียดายรวมทั้งชาร์คด้วย
“ให้ผมไปส่งนะ” เพอร์เฟคต์อาสา
“ไม่เป็นไร ทีนี้ก็ถือว่าเราเจ๊ากันแล้วนะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก” ฉันบอกเขาอย่างไร้เยื่อใย แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้านเลย
“^_^” เขาเพียงแค่ยิ้มให้ฉันเท่านั้นซึ่งถ้าฉันอ่านรอยยิ้มของเขาไม่ผิดมันหมายความว่า ‘ผมไม่ยอมแพ้หรอก’ เหอะ! L
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ดริฟต์บอก และเดินนำหน้าฉันไปเพียงไม่กี่ก้าว
ตอนนี้ฉันกำลังยืนรอแท็กซี่อยู่หน้าผับ อ๋ายย>< ทำไมอากาศข้างนอกมันเย็นอย่างนี้นะ ไม่น่าลืมหยิบเสื้อคลุมมาเลยฉัน TT
พรึ่บบบบ
ฉันสะดุ้งเมื่อสัมผัสได้ว่ามีใครบางคนเอาเสื้อมาคลุมไหล่ให้ฉัน ต้องเป็นนายเพอร์เฟคต์แน่ๆเลย
“นี่นาย! ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามายะ...” คำพูดของฉันสะดุดกึกเมื่อหันไปมองหน้าของคนที่เอาเสื้อมาคลุมไหล่ให้ฉันชัดๆ
เขา....มาทำไม?
ความคิดเห็น