คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Part:6 Theyre Casnovas!
They’re Casnovas!
“เออ แล้วตกลงแกมีอะไรจะมานำเสนอฉันวะ ถ้าไม่คุ้มกับที่ฉันอุตส่าห์ถ่อสังขารมาถึงนี่ล่ะก็ แกโดนแน่ๆไอ้ชาร์ค - -;”
“ฮ่าๆ ฉันว่าแกโดนเล่นแน่ๆเลยว่ะไอ้ชาร์ค” เรนซ์ หนุ่มหน้าหวานที่มีผมสีแดงเพลิงสะดุดตา เอ่ยขึ้นหลังจากที่นั่งดูเพื่อนสองคนสนทนากันได้ซักพัก
“พวกฉันไม่มีเซอร์ไพรส์แกอย่างที่ไอ้ชาร์คบอกหรอกแค่อยากแกล้งแกเฉยๆ เห็นคนป่วยแล้วหมั่นไส้ว่ะ” ดริฟต์ หนุ่มหล่อคมเข้มที่มีเส้นผมสีดำสนิทเป็นมันเงายิ่งเพิ่มความเท่ห์และมีเสน่ห์เข้าไปอีก เอ่ยบอกเพอร์เฟคต์ด้วยน้ำเสียงสบายๆ
“พวกแกนี่มันจริงๆเลย! อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก็แล้วกันนะเฟ้ย = = ”
“เฮ้ย! ฉันว่าพวกเราไปนั่งดริ๊งค์ที่ข้างล่างกันบ้างเหอะวะ อยู่ที่นี่ทุกวันชักเบื่อว่ะ” เพอร์เฟคต์เอ่ยชวนหลังจากที่คาดโทษพวกเพื่อนๆตัวแสบเอาไว้แล้ว
“เอาสิ ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไปส่องสาวๆด้วยเผื่อจะหยิบติดมือกลับบ้านซักคนสองคน หุหุ >.,<” เรนซ์บอกอย่างดี๊ด๊าเมื่อได้ยินว่าจะลงนั่งไปดริ๊งค์ข้างล่างกัน”
เมื่อสี่หนุ่มเดินลงมาถึงบาร์ที่อยู่ข้างล่างเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่งทุกคนต่างหันมามองพวกเขา “แก๊งคาสโนว่า” เป็นตาเดียวโดยเฉพาะสาวๆที่ต่างก็เคลิบเคลิ้มไปกับความหล่อเหลาของพวกเขา
แต่! คงจะยกเว้นดวงตาสีมรกตตาคู่นั้นที่มองมาด้วยความรู้สึกนิ่งเฉยเรียบสนิทยากจะคาดเดาว่าเธอคิดกำลังอะไรอยู่ แต่ไม่นานนักดวงตาคู่นั้นก็ต้องฉายแววประหลาดใจเมื่อหนึ่งในสี่หนุ่มหล่อที่กำลังเดินไปอยู่นั้นคือคนที่เธอจำได้ว่าช่วยเขาเอาไว้ในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยเมื่อตอนกลางวัน และใบหน้าของเขายังมีร่องรอยฟกช้ำอยู่ด้วยแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ใบหน้านั้นลดความหล่อเหลาลงซักนิดเดียวมันกลับยิ่งเพิ่มความดุดันที่มีเสน่ห์อย่างร้ายกาจให้เพิ่มมากขึ้นไปอีก ว่าแต่เขาเป็นใครกันนะ?
“นี่แกๆ ดูเพอร์เฟคต์ของฉันสิหน้าไปโดนอะไรมานะ”
“ไม่รู้สิ แต่ฉันว่าแบบนี้ก็เถื่อนดีนะ อร๊ายยยย”
“ทำไมแก๊งคาสโนว่าถึงหล่อลากไส้ขนาดนี้นะ ฉันพึ่งได้เห็นพวกเขาครบองค์ประชุมก็วันนี้เอง ฉันไม่แปลกใจแล้วล่ะแกที่พวกผู้หญิงยอมเอาตัวเองไปประเคนพวกเขาถึงที่อ่ะ”
“บลาๆๆๆ”
และแล้วความสงสัยของรันก็หมดไปเมื่อเธอบังเอิญได้ยินบทสนทนาของผู้หญิงสองคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ
แก๊งคาสโนว่างั้นหรอ หึ! ที่จริงเธอก็เคยได้ยินชื่อเสียงของพวกเขามาบ้างแต่ไม่เคยที่จะเห็นตัวจริงซักทีนอกจากเรนซ์ โดยเฉพาะ “ข่าวคาว” เรื่องผู้หญิง ในมหาวิทยาลัยคงไม่มีใครที่ไม่รู้จักพวกเขาหรอก แต่ส่วนมากแทบจะไม่มีใครได้เห็นหน้าพวกเขาเลยซักคนเดียวก็เพราะนานๆทีพวกเขาจึงจะโผล่เข้ามาในมหาวิทยาลัย = =
ที่แท้คนที่รันช่วยเอาไว้ก็คือ เพอร์เฟคต์ หนุ่มหล่อที่แต่ละวันควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าซักคน ซึ่งในบรรดาคาสโนว่าทั้งสี่คนเขาขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงและความกะล่อนปลิ้นปล้อนเป็นที่สุด!
เมื่อเหล่าคาสโนว่าทั้งสี่คนได้ที่นั่งแล้วพนักงานบริการก็ยกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ยี่ห้อต่างๆมาอย่างรู้งานโดยที่พวกเขาไม่ต้องสั่งให้เหนื่อย โต๊ะที่พวกเขาเลือกนั่งนั้นอยู่ฟากตรงข้ามกับโต๊ะที่รันนั่งสังสรรค์กับพวกเพื่อนๆของเธอจึงเหมือนกับว่าทั้งสองโต๊ะต่างก็หันหน้าเข้าหากันพอดี
หลังจากที่พวกเขานั่งดื่มกันได้สักพักและเมื่อเงยหน้าไปฝั่งตรงข้าม พวกเขาทุกคนต่างก็รู้สึกเหมือนต้องมนต์เมื่อเจอกับดวงตาสีมรกตที่จ้องพวกเขาอยู่ก่อนแล้ว พวกเขาคงจะรู้สึกเฉยๆเหมือนเช่นทุกครั้งที่เจอผู้หญิงนั่งจ้องอย่างนี้ หากว่าสายตานั้นหวานเยิ้มและเชิญชวนไม่ใช่สายตานิ่งเฉยและเรียบสนิทดังเช่นครั้งนี้! ดวงตาสีมรกตคู่นั้นช่างให้ความรู้สึกมีเสน่ห์เหลือล้นและน่าค้นหาอย่างประหลาด...
“ไม่น่าเชื่อเลยแฮะว่าจะเจอรัน สาวสวยสุดฮอตที่นี่” เรนซ์เอ่ยขึ้นเป็นคนแรก
“สาวสวยสุดฮอต?” เพอร์เฟคต์ทวนคำอย่างแปลกใจ
“แกไม่เคยได้ยินชื่อเธอก็คงไม่แปลกหรอกเพราะแกไม่ค่อยเข้ามาในมหาวิทยาลัย แกคงไม่รู้ว่าเธอน่ะฮอตขนาดไหนโดยเฉพาะไอ้สายตาเย็นชาน่าค้นหาอย่างนั้นล่ะ ที่ทำให้ผู้ชายทั้งมหาวิทยาลัยคลั่งเธอแทบบ้า หึหึ” ชาร์คเป็นคนไขข้อสงสัยให้เขา
“แต่ก็น่าแปลกนะที่เธอไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหน ไม่เคยมีใครจีบเธอติดเลยซักคนแม้แต่ไอ้เรนซ์ ฮ่าๆ” ดริฟต์พูดขึ้นบ้าง
“แกอย่าเผาฉันสิวะไอ้ดริฟต์ รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่นเลยนะเว่ย - -^”
“ฉันชักอยากจะลองบ้างแล้วสิ ^^” และโดยที่ทุกคนยังไม่ทันจะเอ่ยอะไรออกมา เพอร์เฟคต์ก็เดินตามรันที่พึ่งลุกเดินออกไปทางห้องน้ำเมื่อกี้
นั่นไงเขาเจอเธอแล้ว เธอยืนอยู่หน้าห้องน้ำ แต่ดูเหมือนว่าเธอกำลังเดือดร้อนเพราะมีผู้ชายคนนึงพยายามจะลวนลวมเธอและเธอก็กำลังขัดขืน! ภาพเบื้องหน้าที่เพอร์เฟคต์เห็นนั้นทำให้เขาโมโหอย่างมาก ไฟในใจเริ่มคุกรุ่นอย่างเดือดดาล
พลั่กก!!
เขาตรงเข้าไปชกหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างแรงด้วยความโมโหจนหมอนั่นสลบไปทันที
“คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ ^_^” เขาเอ่ยถามยิ้มๆซึ่งต่างจากอารมณ์ที่คุกรุ่นเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง
“เปล่า ขอบคุณ” เธอบอกพลางทำท่าจะหมุนตัวเพื่อเดินกลับโต๊ะ แต่เธอก็ต้องชะงักเมื่อก้มลงมองที่แขนตัวเองพบว่ามีพันธนาการเป็นมือของผู้ชายที่ช่วยเธอไว้เมื่อกี้
“ปล่อย” เธอบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ผมอยากตอบแทนคุณที่ช่วยผมไว้เมื่อตอนกลางวัน ให้ผมเลี้ยงข้าวคุณนะครับ” นอกจากไม่ปล่อยแล้วเขากลับชวนเธอทานข้าวอย่างหน้าตาเฉย
“ไม่เป็นไร ถือว่าหายกันที่นายช่วยฉันไว้”
“ให้เกียตริไปทานข้าวกับผมนะครับ” เขายังตื๊อต่อไป
“ปล่อย!”
“^_^” เขายังยิ้มหน้าระรื่นอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และดูเหมือนเขากำลังประกาศจุดยืนของตัวเองว่าถ้าเธอไม่ตกลงเขาก็จะไม่ปล่อย!
ความคิดเห็น