คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : *+LuZt+* ++ตัณหา ราคะ++ [บทที่2 ----*ความรัก?*----]
*+LuZt+* ++ตัณหา ราคะ++ [บทที่2 ----*ความรัก?*----]
"เคตะจ๊ะนี่ฮิโรกิพี่ชายแท้ๆของลูกที่ไปอยู่กับปู่ย่า"
"หวัดดีฮะพี่ฮิโระ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะเคตะ"
"คับ^^ ผมรักฮิโระที่สุดเลยฮะ"
++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++
กลางสวนหย่อมสนามหญ้าฝั่งชั้นมัธยมปลายของโรงเรียนซึ่งอยู่ติดกับลานน้ำพุ(ชักเหมือนอะไรไปแล้ว)แล้วก้อใกล้ๆกับฝั่งมัธยมต้น โรงเรียนก้อใช่ว่าจะน้อยๆนะเนี่ย
"อืม~ ตักอากิระนี่นุ่มดีนะ" ฮิโรกิหนุนตักอากิระพลางพริ้มตานอนหลับ ทั้งคู่กำลังอยู่บนเสื่อใต้ต้นไม้ใหญ่
"ลุกได้แล้วฮิโรกิ ใกล้เวลาเรียนแล้วนะ" อากิระบอกหน้าแดง
"ไม่เอา ฉันอยากนอนอย่างงี้แหละ" ฮิโรกิบอก แล้วก้ออัดเบียดตัวให้เข้าใกล้อากิระมากขึ้น
"เสียงออดได้เวลาเรียนแล้วนี่ ฮิโรกินายไม่ได้ยินหรือไง"
"มันใช่ออดเข้าเรียนที่ไหนล่ะ มันเป็นออดเลิกเรียนต่างหาก อากิระนายลืมไปรึป่าวว่าเราโดดกันนะ" ฮิโรกิบอกพลางหัวเราะ
"เออ น่านแหละ" อากิระบอกปัดๆแล้วตีไปที่ไหล่ฮิโรกิอย่างเขินอาย แต่แรงที่ใส่ลงไปนั้นแทบทำเอาท่านป๋าจุก แต่ป๋าก้อฝืนยิ้มยื่นฟันรับอย่างอารมณ์ดี
"งั้นเดี๋ยวเจอกันที่หน้าโรงแรมนะ" ชินยะที่เดินผ่านสองคนนั่นโดยไม่สนใจกำลังคุยโทรศัพท์นัดกับบุคคลที่อยู่ปลายสาย
"เอ่อ ชินยะคับ" อากิระร้องทักขึ้น ชินยะหันหลังกลับมาด้วยสายตาที่เฉยชา
"มีอะไร" ชินยะถามกลับห้วนๆ
"ยังไม่กลับหรอคับ? วันนี้พ่อเขาอยากให้ทานข้าวกันพร้อมหน้านะฮะ วันนี้วันเกิดของพ่อนะฮะ" อากิระรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อบอกกับชินยะที่กำลังทำสายตาเตรียมตัวที่จะวีนแตก
"ไม่เกี่ยวกับฉัน" ชินยะบอกสั้นๆแล้วเดินจากไป
"แต่วันเกิดพ่อพี่นะฮะ" อากิระตะโกนตามหลัง ชินยะหยุดกึกแล้วหันมา
"นายไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเรียกฉันว่าพี่! และไอ้แก่นั่นก้อไม่ใช่พ่อของฉันเชิญนายกับแม่ของนายเสวยสุขกันไปเหอะ"ชินยะตวาดลั่นทำเอาอากิระผงะ
"นายน่ะเคยถนอมน้ำใจคนเป็นบ้างไหม?" ฮิโรกิทนดูชินยะต่อว่าอากิระไม่ไหวเอ่ยขึ้น
"นายคนนอกอย่ามายุ่ง" ชินยะว่ากลับ
"อากิระเป็นเพื่อสนิทของฉัน ฉันรักเขามากกว่าที่พี่น้องอย่างนายอีกด้วย"
"ก้อแหงล่ะสิ ก้อฉันเกลียดมันนี่"
"นาย! " ฮิโรกิจะเข้าไปต่อยชินยะแต่อากิระดึงแขนฮิโรกิไว้
"อย่าฮิโรกิ อย่ามีเรื่องกันเลยนะ" อากิระบอกด้วยความเป็นห่วง(ห่วงว่าอิชินมันจะต่อยฮิโระไม่เหลือซาก)
"ห้ามไว้ทำไม คนอย่างไอ้หมอนี่ยังจะห่วงอีกหรอ?"
"เออน่า ฮิโรกินายหยุดเหอะ" อากิระขอร้อง
"จำไว้นะอย่ามายุ่งกับฉันอีก" ชินยะชี้หน้าบอกทั้งคู่ แต่พอจะหมุนตัวเดินออกไปจากที่นั่น....................
"ชินยะค้าบ^o^" เคตะตะโกนเรียกชินยะอย่างอารมณ์ดี แล้วรีบวิ่งมาหาชินยะโดยไม่สังเกตเห็นฮิโรกิกับอากิระที่ยืนอยู่ข้างๆ
"เรียกทำไม หนวกหูชะมัด" เสียงชินยะเริ่มอ่อนลง เขารู้สึกเอ็นดูเคตะเหมือนน้องชาย
"กลับบ้านด้วยคนดิ นะนะนะ" เคตะทำเสียงออดอ้อน
"ฉันไม่ว่าง" ชินยะปฏิเสธอย่างทันควัน ทำเอาเคตะหน้าจ๋อย แต่แล้วชินยะก้อเผยยิ้มออกมา
"หลอกเล่นหรอกน่าเด็กโง่ เดี๋ยวฉันไปส่งนายเอง" ชินยะบอกพลางขยี้หัวเคตะ อากิระเพิ่งเห็นแววตาแบบนี้ของชินยะเป็นครั้งแรก เขาเป็นน้องชายอยู่บ้านเดียวกันแท้ๆยังไม่เคยเห็นเลยแล้วเคตะนี่เป็นใคร? แค่น้องฮิโรกิทำไมถึงได้รับรอยยิ้มนั้นล่ะ? สองคนนี้ต้องมีอะไรกันมากกว่านี้หรอ? อากิระรู้สึกหวงพี่ชายขึ้นมา
"โถ่ชินยะ นายก้อ" เคตะทำหน้าเหมือนจะงอนๆนิดๆ เค้ารักชินยะเหมือนพี่ชายซะแล้ว
"เคตะ" ฮิโรกิเรียกน้องชาย
เคตะหันมามอง เขาเพิ่งสังเกตเห็นฮิโรกิกับอากิระทำเอาเคตะเกือบช๊อคคาที่แต่ก้อพอที่จะรวบรวมสติได้
"อ้าว ฮิโรกิ อากิระมาเมื่อไหร่อ่ะ"
"ก้อก่อนหน้านายกะไอ้หมอนี่น่ะ" ฮิโรกิบอก "แล้วนายรู้จักคนแบบนี้ด้วยหรอ?" ฮิโรกิถามพลางพยัดเพยิดหน้าไปทางชินยะ
"อื้มเราเป็นเพื่อนกันน่ะ" เคตะตอบเสียงใส พอสิ้นเสียงชินยะก้อลากเคตะออกไปจากที่ตรงนั้นทันทีก่อนที่ฮิโรกิจะยับยั้งได้ทัน
..........................................................................................
.................................................................
..........................................
...........................
.................
........
.
ชินยะจูงแขนเคตะออกมาจากสถานที่นั้นๆให้โดยเร็วที่สุด เขารู้เรื่องเคตะดีกว่าใครเพื่อน แต่ก้อไม่น่าเชื่อเลยว่าแค่รู้จักกันไม่กี่วันเคตะถึงกับยอมพูด ยอมบอกปํญหาของตัวเองให้กับคนที่เพิ่งรู้จักอย่างเขาฟัง ชินยะเองก้อพอจะรู้อยู่หรอกนะว่าคนนั้นคือฮิโรกิยิ่งรู้ว่าต้นตอของเรื่องที่ทำให้เคตะต้องมีสภาพแบบนี้คืออากิระส่วนนึง เขาก้อยิ่งนึกเกลียดเข้าไปอีก แต่เขาก้อไม่อยากที่จะทำอะไรมาก เพราะยังไงเคตะก้อคงไม่ชอบแน่ๆ
~หงึก~หงึก~
ตอนนี้เคตะตัวสั่นไปหมดแล้ว สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ชินยะรับรู้ถึงอาการนี้ได้ เคตะจะทำร้ายร่างกายตัวเองอีกแล้ว
"เคตะ!!! ตอนนี้ยังไม่ได้" ชินยะดุ เคตะหยุดสั่นเล็กน้อย แต่ก้อก้มหน้าไม่มองชินยะ
"งั้นไปที่โรงแรมก่อนนะ มันใกล้แถวนี้" ชินยะบอกเคตะได้แต่พยักหน้ารับคำ ตัวยังคงสั่นระรัว
ชินยะโบกแท๊กซี่แล้วตรงดิ่งไปยังโรงแรมที่เขาได้นัดกับผู้หญิงเอาไว้ ในใจนึกเป็นห่วงเคตะเหลือเกิน เขาพยายามโอบตัวเคตะไว้ไม่ให้สั่นมากไปกว่านี้
แล้วก้อมาถึง ชินยะจัดการเปิดห้องที่เขาจองไว้ล่วงหน้า แล้วเด็กผู้หญิงที่เขานัดก้อรออยู่แล้วเช่นกัน
"อ๊ะ ชินพาใครมาด้วยน่ะ?" เด็กสาวถามขึ้น
"เพื่อนน่ะ วันนี้เธอกลับก่อนได้ไหม? ฉันไม่ว่างน่ะ" ชินยะบอกพลางวางตัวเคตะให้นั่งบนเตียง
"ตะ แต่....ก้อได้ แต่พรุ่งนี้นะ ฉันจะเอานายคืนสองเท่าเลย" ในที่สุดเด็กคนนั้นก้อตกลง เธอเดินยิ้มเข้ามาจูบที่หน้าผากชินยะเบาๆ แล้วหยิบกระเป๋าออกจากห้องไปตามด้วยเสียงปิดประตูเสียงดัง
ชินยะมองตามเด็กคนนั้นจนปิดประตูห้องออกไป แล้วหันกลับมามองเคตะแต่ทว่า.........................
ตอนนี้เคตะกำลังถลกเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างบ้าคลั่ง ตัวเล็กแค่นี้ไม่รู้เอาเรี่ยวเอาแรงมหาศาลมาจากไหนเคตะถลกเสื้อผ้าออกจนฉีกขาดเผยให้เห็นเนื้อผิวสีขาวเนียนใสเป็นหย่อมๆ แต่ชินยะไม่สนใจตรงนั้นเขากลับตกใจมากกว่า ว่าบนเนื้อผิวเนียนที่ว่ามีรอยแผลเป็นอยู่เป็นช่วงๆ เคตะเพิ่งเป็นหรือเป็นมาตั้งนานแล้ว เขาไม่เสียเวลาคิด เขาเข้าหาเคตะแล้วรวบมือรวบเท้าไว้
"เคตะ นายใจเย็นๆก่อนได้ไหม? ฉันยังอยู่กับนายนะ" ชินยะบอกพลางจับเคตะให้นิ่ง
"ฮิโระจังเขาไม่รักฉันแล้ว" เคตะพึมพำปากซีดขาว
"นายจะไปสนใจอะไรเล่า เขาเป็นพี่นายนะ!" ชินยะยังคงเตือนสติต่อไปดุเหมือนว่าเคตะจะไม่ฟังเลย
"ได้สติหน่อยเคตะ !!!!" ชินยะตะโกนลั่น เคตะหยุดชะงักหันมามองชินยะด้วยสีหน้างุนงง
"ฮิโระ ผมรักฮิโระนะ" ว่าแล้วเคตะก้อโผเข้ากอดชินยะ ชินยะได้แต่อึ้ง อะไรกันเคตะเห็นเขาเป็นฮิโรกิไปแล้วหรือเนี่ย ไม่ใช่นะ
"ฉันไม่ใช่ฮิโระ อะไรของนายน่ะ ฉันชินยะ"
"อา ชินยะหรอ? นายเกลียดอากิระสินะ" เคตะพูดประโยคนี้ทำเอาชินยะตกใจ เคตะเป็นอะไรไปนี่
"ชะช่ายทำไมหรอ?"
"ผมไม่เกลียดอากิระ ผมเกลียดตัวเอง ผมเกลียดตัวเอง" เคตะพึมพำออกมาเหมือนบทสวด ตอนนี้ชินยะทำอะไรไม่ถูกแล้ว เขาจะรับมือเคตะยังไง เคตะซบลงบนแผ่นอกกว้างๆของชินยะ แล้วยังคงพึมพำต่อไป
ในที่สุด ชินยะก้อช้อนคางเคตะที่เปรอะไปด้วยน้ำตาขึ้นมาจ้องมองเหมือนจะพิจารณาอะไรบางอย่างแล้วก้อเอ่ยขึ้นว่า
"เคตะ ปากนายนี่ก้อน่าจูบเหมือนกันนะ"
"งั้นนายก้อจูบสิ" เคตะพูดเชิญชวน เหมือนกับว่าสติกลับคืนมาแล้ว
"นายไม่ต่อยฉันคืนแน่นะ" ชินยะถาม เคตะส่ายหัวเป็นเชิงปฎิเสธ
ชินยะยิ้ม แล้วค่อยๆโน้มหน้าลงจูบที่ริมฝีปากเคตะเบาๆ
"ปากนายหวานจัง" เคตะบอก ชินยะมองเคตะอย่างเอ็นดู
"นายก้อเหมือนกันแหละน่า"
+++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++
ในขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นวายกับชีวิตประจำวันของตัวเอง แต่ในบ้านหลังนี้
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู" ครอบครัวทานิอุจิ ยกเว้ยชินยะ ทุกคนต่างมีความสุขและพากันสังสรรค์งานเลี้ยงที่ออกจะใหญ่โตเป็นเรื่องที่ตัวอากิระเองไม่ชอบเอาซะเลย ดีนะที่เขาพาฮิโรกิมาด้วย จึงค่อยยังชั่วหน่อย เพราะอย่างน้อยเขาก้อยังมีเพื่อนคุย ท่ามกลางงานเลี้ยงหรูในบ้านที่เปรียบเสมือนคฤหาสน์ขนาดย่อม
"ป่านนี้ พี่ชินจะอยู่ไหนน้า" อากิระที่อยู่ในชุดสูทสีน้ำตาล (ว้าวO.O) พูดขึ้นกับฮิโรกิ
"ยังจะเรียกคนพรรค์นั้นว่าพี่อีกหรอ?" ฮิโรกิในชุดสีดำ(นี่ก้อว้าวO.O) หันมาต่อว่า
"เขาเป็นคนดีนะ เชื่อฉันสิ" อากิระว่า
"อื้ม ฉันจะเชื่อก้อได้" ฮิโรกิบอกด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยไว้วางใจ
To Be Continued
ความคิดเห็น