ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นายอีกแล้วหรอ ตาบ้าเอ๋ย
+++++พักเที่ยง+++++
“พลอย เม หวาน ไปกินข้าวเหอะ หิวแล้ว”ฉันพูดแล้วก็ลูบท้อง
“อืมไป หิวเหมือนกัน”
“กินอะไรดีน้า พลอยแกกินอะไรอะ”
“ฉันหรอ สลัดผักอะ”
“โห คุณนักร้อง กลัวอ้วนหรอคะ หวานกับเมหละ”เหอะๆ ลืมบอกไป พลอยเป็นนักร้องอะ เสียงเพาะมาก
“ฉันกิน ผัดไทยอะ มะนาว”
“ฉันกิน ข้าวผัด”
“ฉันนึกออกแล้ว กิน สปาเก็ตตี้ดีกว่า เดี๋ยวฉันไปซื้อก่อนนะ”
“พี่กุ้งคนสวย เอาสปาเก็ตตี้เขียวหวานคะ”
“อ้าว มะนาว กลับมาแล้วหรอ คิดถึงจังเลย”
“คิดถึง ต้องให้เยอะเป็นพิเศษนะคะ 55+”
“จ้า เอาเสร็จแล้ว”
“ขอบคุณคะ” สปาเก็ตตี้เขียวหวานแสนอร่อย ฉันจะได้กินแล้ว เหอะๆ .........โครม........
“สปาเก็ตตี้เขียนหวานฉัน นายอีกแล้วหรอ”
“เธอ ยายบ๊องนิ เธอทำเสื้อฉันสกปรก เธอต้องรับผิดชอบ แล้วอีกอย่างเธอต้องรับผิดชอบที่ต่อยฉันเมื่อวานด้วย”
“ไอเคน ผู้หญิงคนนี้หรอ ที่ต่อยแก หน้าคุ้นๆ อ๋อ มะนาว ที่อยู่ของเรานิ”
“นินาย ตาบ้า ฉันซวยจริงๆเลย อีกอย่างฉันไม่เจอเป็นที่ต้องรับผิดชอบ เพราะนายเดินไม่ดูทางเอง แล้วเมื่อวานที่ต่อย ก็เพราะนายปากเสียเอง ที่เรียกฉันว่ายายบ๊อง”ตอนนี้เริ่มมีคนหันมามองฉันกับตาบ้าเคนใหญ่เลย
“ก็เธอมัน บ๊อง จริงนิ”
“นินาย นายมันก็บ้า เหมือนกันนั้นแหละ”
“มะนาว เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ” ฉันรีบหันไปตามเสียงที่เรียกฉัน
“พี่นัท ไม่มีอะไรคะ ก็แค่ ทะเลาะกับคนบ้า อยากไปสนใจเลยนะคะ”
“นิเธอใครบ้า”
“ไม่รู้ อยากรับก็รับไปเอง”
“แล้วเรื่องเสื้อฉันหละ”
“นิ เสื้อนาย นายก็จัดการเองซิ ตาบ้า หรือ ไม่ นายก็ถอดมาเดี๋ยวฉันจะเอาไปซักให้ ไปก่อนนะ”
แล้วฉันก็รีบพาพี่นัทไปที่โต๊ะ อย่างอารมณ์เสียนิดๆ
“พี่นัทดีคะ อ้าวไปตั้งนาน มะนาว ไหน สปาเก็ตตี้เธอหละ”ทำไมพลอยทักพี่นัทแล้วไม่ยอมมองหน้านะ
“พี่นัทดีคะ” หวาน กับ เม ทักพี่นัท
“ดีครับทุกคน”
“ก็เมื่อกี้ฉันตาบ้า คนหนึ่งมาชนฉันอะ”
“ใครหรอมะนาว ผู้ชายหรือผู้หญิง แล้วคนนั้นเป็นไงบ้าง”ยายหวานเอ๋ย แกจะไม่ถามฉันเลยหรอว่าเป็นบ้าง
“ก็ผู้ชาย เสื้อเปื้อนเขียวหวานอะ สมน้ำหน้า”
“มะนาว อย่าบอกนะว่าเป็น เคนอะ”
“อืมใช่ 3 วันนี้ ฉันซวยมาก ดันไปชนกับตาบ้านั้น 3 ครั้ง”
“มะนาว เล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้”เมรีบตั้งใจฟังเพราะ มีหน้าตาแล้ว อยากรู้มากเลย เพื่อนฉัน
“ก็......................”ฉันเล่าให้ฟังทั้งหมด
“ว่าแล้ว ทำไม เมื่อวาน ที่มุมปากของเคนมีรอยช้ำ ที่แท้ฝีมือแกนั้นเอง”
“แล้วน้องมะนาว เจ็บตรงไหนหรือป่าวครับ”
“ไม่เป็นไรคะ พี่นัท มะนาวคิดถึงพี่นัท จัง ไม่ได้เจอตั้ง 1 ปี แล้ว พี่นัทหายยุ่งแล้วหรอคะ เย็นนี้มะนาวว่างเราไปหาอะไรกินกันนะคะ”
“หวานเกินไปแล้ว”ฉันรีบหันหน้าส่งสายตาดุๆ ให้เมเลิกแซว ทันที
“คือ เย็นนี้พี่ไม่ว่างจ๊ะ ไว้เป็นพรุ่งนี้นะคะ”
“ก็ได้คะ”
“นัท อยู่นี้เอง เอาเมื่อวานนายลืมเอาไว้อะ”
“อ้าวดีจ๊ะ มะนาว กลับมาตั้งแต่เมื่อไร”
“ดีคะ พี่แอน ก็เมื่อ 2 วันก่อนคะ”
“อืมจ้า นัทไปกินข้าวเหอะ เพื่อนๆ รอกันหมดแล้ว”
“พี่นัทไปเถอะคะ” ฉันตอบแบบงอนๆ ที่งอนไม่ใช่เพราะอะไรหรอ ก็ยายพี่แอน ดันควงแขนพี่นัท
“งั้นพี่ไปก่อนนะ”
“มะนาว เม พลอย ขึ้นห้องเรียนเถอะ”พลอยลุกขึ้นก่อนเพื่อน วันนี้พลอยเป็นอะไรนะ ปกติจะชอบคุยกันพี่นัทแล้วทำไมวันนี้ดูเงียบๆนะ
...................................................................................................................................................................................
“หวาน ฉันสงสัยอะไรบ้างอย่างอะ”
“อะไรหรอ มะนาว”หวานกับเมหันหลังมาคุยกับฉัน
“ก็ตอนที่ฉันทะเลาะ กับตาบ้าเคนที่โรงอาหารอะ ทำไมคนถึงมองเยอะจัง”
“มะนาวแกไม่รู้ จริงๆหรอ ก็เคนอะ เป็นถึงหนุ่มป๊อบของโรงเรียนเราเลยนะ ดังจนโรงเรียนอื่นก็รู้จักอะ”หวานพูดแบบภาคภูมิใจที่ตัวเองมีข้อมูลพื้นฐานเรื่อง เคน กับ อีก 3 หนุ่ม
“ตาบ้านั้นอะนะ”
“มะนาว แกลืม จริงๆหรอ ฉันเคยบอกแกแล้ว”
“อืม มะนาว แกโชคดีนะ ถ้าแฟนคลับของเคน รู้ว่าแกต่อยปากเคน แกโดนลุมแน่ๆ”เมพูดเตือนฉันด้วยความเป็นห่วง แล้วหนุ่มป๊อบ ทั้ง 4 คน ก็เดินเข้ามาในห้อง
“นิ ยาบ๊อง เสื้อฉันเอาไปซักด้วย ให้สะอาดนะ”
“รู้แล้วเอามา”
“มะนาว ฉันนับถือเธอเลย เธอแน่มากเลยนะ ที่ไปต่อยหน้าไอเคนอะ ”
“เงียบเลย ไอเอ ไม่งั้นโดน”
“หรอ”แล้ว 4 คนนั้นก็ไปนั่งที่โต๊ะ
+++++ เสียงประกาศ “ขอเชิญอาจารย์ทุกท่าน และหัวหน้า,รองหัวหน้าทุกห้องมาประชุมด่วน ที่ห้องประชุมใหญ่ และขอให้นักเรียนทุกคนอยู่ในห้องเรียนอย่างเป็นระเบียบด้วยคะ”
“เย้ไม่ต้อง ฉันเบื่อวิชานี้มาก”
“เดี๋ยวฉันมานะ/เดี๋ยวมานะ” เสียงของ พลอย กับ คาตะนั้นเอง ห้องฉันคาตะเป็นหัวหน้า พลอยเป็นรอง
“มะนาวฉันก็เห็นแกเบื่อเกือบทุกวิชา แต่ทำไมถึงได้เกรดดีอะ”เหอะๆ มันเป็นพรสรรค์ของฉัน ยายหวาน
+++++เลิกเรื่อง+++++
“สงสัย พลอยจะประชุมยังไม่เลิก งั้นฉันกลับก่อนนะ มะนาว”เมกับหวาน บ้านอยู่ติดกัน ก็เลยกลับด้วยกัน
“อืมจ้า บาย ทำไมยายพลอยยังไม่เลิกนะ” มีข้อความมา
“มะนาว กลับบ้านไปก่อนนะ ไม่ต้องเป็นห่วงเรา ยังประชุมไม่เสร็จ เดี๋ยว คาตะ จะไปส่งเราเอง”
…………………………………………………………………………… “ป้าอุ่นคะ ช่วยซักเสื้อให้หน่อยนะคะ”ฉันยืนเสื้อให้ป้าอุ่น
“เสื้อผ้าชายนิคะ”ป้าอุ่นพูดแบบตกใจ
“คะ พอดี หนู ทำเสื้อตาบ้าเจ้าของเสื้อสกปรกอะคะ ก็เลยเอามาซักให้”
“ได้คะคุณหนู เดี๋ยวป้า จะให้คนเอาไปซัก”
“ขอบคุณป้าอุ่นมากนะคะ”
“พลอย เม หวาน ไปกินข้าวเหอะ หิวแล้ว”ฉันพูดแล้วก็ลูบท้อง
“อืมไป หิวเหมือนกัน”
“กินอะไรดีน้า พลอยแกกินอะไรอะ”
“ฉันหรอ สลัดผักอะ”
“โห คุณนักร้อง กลัวอ้วนหรอคะ หวานกับเมหละ”เหอะๆ ลืมบอกไป พลอยเป็นนักร้องอะ เสียงเพาะมาก
“ฉันกิน ผัดไทยอะ มะนาว”
“ฉันกิน ข้าวผัด”
“ฉันนึกออกแล้ว กิน สปาเก็ตตี้ดีกว่า เดี๋ยวฉันไปซื้อก่อนนะ”
“พี่กุ้งคนสวย เอาสปาเก็ตตี้เขียวหวานคะ”
“อ้าว มะนาว กลับมาแล้วหรอ คิดถึงจังเลย”
“คิดถึง ต้องให้เยอะเป็นพิเศษนะคะ 55+”
“จ้า เอาเสร็จแล้ว”
“ขอบคุณคะ” สปาเก็ตตี้เขียวหวานแสนอร่อย ฉันจะได้กินแล้ว เหอะๆ .........โครม........
“สปาเก็ตตี้เขียนหวานฉัน นายอีกแล้วหรอ”
“เธอ ยายบ๊องนิ เธอทำเสื้อฉันสกปรก เธอต้องรับผิดชอบ แล้วอีกอย่างเธอต้องรับผิดชอบที่ต่อยฉันเมื่อวานด้วย”
“ไอเคน ผู้หญิงคนนี้หรอ ที่ต่อยแก หน้าคุ้นๆ อ๋อ มะนาว ที่อยู่ของเรานิ”
“นินาย ตาบ้า ฉันซวยจริงๆเลย อีกอย่างฉันไม่เจอเป็นที่ต้องรับผิดชอบ เพราะนายเดินไม่ดูทางเอง แล้วเมื่อวานที่ต่อย ก็เพราะนายปากเสียเอง ที่เรียกฉันว่ายายบ๊อง”ตอนนี้เริ่มมีคนหันมามองฉันกับตาบ้าเคนใหญ่เลย
“ก็เธอมัน บ๊อง จริงนิ”
“นินาย นายมันก็บ้า เหมือนกันนั้นแหละ”
“มะนาว เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ” ฉันรีบหันไปตามเสียงที่เรียกฉัน
“พี่นัท ไม่มีอะไรคะ ก็แค่ ทะเลาะกับคนบ้า อยากไปสนใจเลยนะคะ”
“นิเธอใครบ้า”
“ไม่รู้ อยากรับก็รับไปเอง”
“แล้วเรื่องเสื้อฉันหละ”
“นิ เสื้อนาย นายก็จัดการเองซิ ตาบ้า หรือ ไม่ นายก็ถอดมาเดี๋ยวฉันจะเอาไปซักให้ ไปก่อนนะ”
แล้วฉันก็รีบพาพี่นัทไปที่โต๊ะ อย่างอารมณ์เสียนิดๆ
“พี่นัทดีคะ อ้าวไปตั้งนาน มะนาว ไหน สปาเก็ตตี้เธอหละ”ทำไมพลอยทักพี่นัทแล้วไม่ยอมมองหน้านะ
“พี่นัทดีคะ” หวาน กับ เม ทักพี่นัท
“ดีครับทุกคน”
“ก็เมื่อกี้ฉันตาบ้า คนหนึ่งมาชนฉันอะ”
“ใครหรอมะนาว ผู้ชายหรือผู้หญิง แล้วคนนั้นเป็นไงบ้าง”ยายหวานเอ๋ย แกจะไม่ถามฉันเลยหรอว่าเป็นบ้าง
“ก็ผู้ชาย เสื้อเปื้อนเขียวหวานอะ สมน้ำหน้า”
“มะนาว อย่าบอกนะว่าเป็น เคนอะ”
“อืมใช่ 3 วันนี้ ฉันซวยมาก ดันไปชนกับตาบ้านั้น 3 ครั้ง”
“มะนาว เล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้”เมรีบตั้งใจฟังเพราะ มีหน้าตาแล้ว อยากรู้มากเลย เพื่อนฉัน
“ก็......................”ฉันเล่าให้ฟังทั้งหมด
“ว่าแล้ว ทำไม เมื่อวาน ที่มุมปากของเคนมีรอยช้ำ ที่แท้ฝีมือแกนั้นเอง”
“แล้วน้องมะนาว เจ็บตรงไหนหรือป่าวครับ”
“ไม่เป็นไรคะ พี่นัท มะนาวคิดถึงพี่นัท จัง ไม่ได้เจอตั้ง 1 ปี แล้ว พี่นัทหายยุ่งแล้วหรอคะ เย็นนี้มะนาวว่างเราไปหาอะไรกินกันนะคะ”
“หวานเกินไปแล้ว”ฉันรีบหันหน้าส่งสายตาดุๆ ให้เมเลิกแซว ทันที
“คือ เย็นนี้พี่ไม่ว่างจ๊ะ ไว้เป็นพรุ่งนี้นะคะ”
“ก็ได้คะ”
“นัท อยู่นี้เอง เอาเมื่อวานนายลืมเอาไว้อะ”
“อ้าวดีจ๊ะ มะนาว กลับมาตั้งแต่เมื่อไร”
“ดีคะ พี่แอน ก็เมื่อ 2 วันก่อนคะ”
“อืมจ้า นัทไปกินข้าวเหอะ เพื่อนๆ รอกันหมดแล้ว”
“พี่นัทไปเถอะคะ” ฉันตอบแบบงอนๆ ที่งอนไม่ใช่เพราะอะไรหรอ ก็ยายพี่แอน ดันควงแขนพี่นัท
“งั้นพี่ไปก่อนนะ”
“มะนาว เม พลอย ขึ้นห้องเรียนเถอะ”พลอยลุกขึ้นก่อนเพื่อน วันนี้พลอยเป็นอะไรนะ ปกติจะชอบคุยกันพี่นัทแล้วทำไมวันนี้ดูเงียบๆนะ
...................................................................................................................................................................................
“หวาน ฉันสงสัยอะไรบ้างอย่างอะ”
“อะไรหรอ มะนาว”หวานกับเมหันหลังมาคุยกับฉัน
“ก็ตอนที่ฉันทะเลาะ กับตาบ้าเคนที่โรงอาหารอะ ทำไมคนถึงมองเยอะจัง”
“มะนาวแกไม่รู้ จริงๆหรอ ก็เคนอะ เป็นถึงหนุ่มป๊อบของโรงเรียนเราเลยนะ ดังจนโรงเรียนอื่นก็รู้จักอะ”หวานพูดแบบภาคภูมิใจที่ตัวเองมีข้อมูลพื้นฐานเรื่อง เคน กับ อีก 3 หนุ่ม
“ตาบ้านั้นอะนะ”
“มะนาว แกลืม จริงๆหรอ ฉันเคยบอกแกแล้ว”
“อืม มะนาว แกโชคดีนะ ถ้าแฟนคลับของเคน รู้ว่าแกต่อยปากเคน แกโดนลุมแน่ๆ”เมพูดเตือนฉันด้วยความเป็นห่วง แล้วหนุ่มป๊อบ ทั้ง 4 คน ก็เดินเข้ามาในห้อง
“นิ ยาบ๊อง เสื้อฉันเอาไปซักด้วย ให้สะอาดนะ”
“รู้แล้วเอามา”
“มะนาว ฉันนับถือเธอเลย เธอแน่มากเลยนะ ที่ไปต่อยหน้าไอเคนอะ ”
“เงียบเลย ไอเอ ไม่งั้นโดน”
“หรอ”แล้ว 4 คนนั้นก็ไปนั่งที่โต๊ะ
+++++ เสียงประกาศ “ขอเชิญอาจารย์ทุกท่าน และหัวหน้า,รองหัวหน้าทุกห้องมาประชุมด่วน ที่ห้องประชุมใหญ่ และขอให้นักเรียนทุกคนอยู่ในห้องเรียนอย่างเป็นระเบียบด้วยคะ”
“เย้ไม่ต้อง ฉันเบื่อวิชานี้มาก”
“เดี๋ยวฉันมานะ/เดี๋ยวมานะ” เสียงของ พลอย กับ คาตะนั้นเอง ห้องฉันคาตะเป็นหัวหน้า พลอยเป็นรอง
“มะนาวฉันก็เห็นแกเบื่อเกือบทุกวิชา แต่ทำไมถึงได้เกรดดีอะ”เหอะๆ มันเป็นพรสรรค์ของฉัน ยายหวาน
+++++เลิกเรื่อง+++++
“สงสัย พลอยจะประชุมยังไม่เลิก งั้นฉันกลับก่อนนะ มะนาว”เมกับหวาน บ้านอยู่ติดกัน ก็เลยกลับด้วยกัน
“อืมจ้า บาย ทำไมยายพลอยยังไม่เลิกนะ” มีข้อความมา
“มะนาว กลับบ้านไปก่อนนะ ไม่ต้องเป็นห่วงเรา ยังประชุมไม่เสร็จ เดี๋ยว คาตะ จะไปส่งเราเอง”
…………………………………………………………………………… “ป้าอุ่นคะ ช่วยซักเสื้อให้หน่อยนะคะ”ฉันยืนเสื้อให้ป้าอุ่น
“เสื้อผ้าชายนิคะ”ป้าอุ่นพูดแบบตกใจ
“คะ พอดี หนู ทำเสื้อตาบ้าเจ้าของเสื้อสกปรกอะคะ ก็เลยเอามาซักให้”
“ได้คะคุณหนู เดี๋ยวป้า จะให้คนเอาไปซัก”
“ขอบคุณป้าอุ่นมากนะคะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น