นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
รักวุ่นวายของฉันและนาย...คนที่หัวใจยอมรับ(รัก)
ข้างบ้าน"ยัยน้ำข้าว"มีคนย้ายเข้ามาใหม่ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกับ"สายลม"ก็มีความสุขมากแต่เวลามักสั้นเสมอสายลมเป็นโรคหัวใจและตายในเวลาต่อมา ช่วงเวลาที่โศกเศร้า"สายน้ำ"คอยให้กำลังใจเสมอ เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปเมื่อรักครั้งเก่าก็ยังปั่นป่วนหัวใจเธออยู่...
ผู้เข้าชมรวม
3,286
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
3.28K
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 26 พ.ย. 52 / 18:03 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
รักวุ่นวายของฉันและนาย...คนที่หัวใจยอมรับ(รัก)
รายงานตัว : ปภาวิชญ์ (สายน้ำ) อัครเดชเมตตา
การศึกษา : ม.5 (ห้องเดียวกับน้ำข้าว)
ครอบครัว : พ่อ แม่ น้องสาว ตัวเอง (ค่อนข้างมีเงิน)
ฉายา : นายน้ำเน่า
รายงานตัว : รันชิดา (น้ำข้าว) มหาเวชคุณธรรม
การศึกษา : ม.5(ห้องเดียวกับสายน้ำ)
ครอบครัว : แม่ พี่น้ำชา ตัวเอง เจ้าชูการ์ (พ่ออย่ากับแม่แล้วก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย)
ฉายา : ยัยข้าวบูด
Writer : วันที่ 17 ต.ค.52
THE END : คอยติดตามชมสิค่ะจะได้รู้
by : Land of Smile
ขอบคุณแบนเนอร์สวยๆจาก nurone
ขอบคุณธีมสวยๆจากTHEME,,very ZEED!น่ารักจนต้องซีด
ขอบคุณ★PiPiKa ,,,,,(:: OPEN ::) " รับวิจารณ์นิยายครับผม★
pl a
pl a
ผลงานอื่นๆ ของ Land of Smile ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Land of Smile
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"★PiPiKa ,,,,,(:: OPEN ::) " รับวิจารณ์นิยายครับผม★"
(แจ้งลบ)นิยายเรื่อง รักวุ่นวายของฉันและนาย...คนที่หัวใจยอมรับ(รัก) โดย Land of Smile มีเนื้อหา 10 ตอน นิยายเรื่องนี้พล็อตดูค่อนข้างน่าสนใจนิดๆ ถึงแม้ตอนผมอ่านจะรู้สึกว่า ‘เฮ้อ ผู้ชายข้างบ้านอีกแล้วหรอเนี่ย’ ก็เถอะ ผมขอพูดถึงการแนะนำเรื่องย่อก่อนเลย ในส่วนการแนะนำเรื่องย่อคุณเขียนว่า ข้างบ้าน"ยัยน้ำข้าว"มีคนย้ายเข้ามาใหม่ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกับ" ... อ่านเพิ่มเติม
นิยายเรื่อง รักวุ่นวายของฉันและนาย...คนที่หัวใจยอมรับ(รัก) โดย Land of Smile มีเนื้อหา 10 ตอน นิยายเรื่องนี้พล็อตดูค่อนข้างน่าสนใจนิดๆ ถึงแม้ตอนผมอ่านจะรู้สึกว่า ‘เฮ้อ ผู้ชายข้างบ้านอีกแล้วหรอเนี่ย’ ก็เถอะ ผมขอพูดถึงการแนะนำเรื่องย่อก่อนเลย ในส่วนการแนะนำเรื่องย่อคุณเขียนว่า ข้างบ้าน"ยัยน้ำข้าว"มีคนย้ายเข้ามาใหม่ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกับ"สายลม"ก็มีความสุขมากแต่เวลามักสั้นเสมอสายลมเป็นโรคหัวใจและตายในเวลาต่อมา ช่วงเวลาที่โศกเศร้า"สายน้ำ"คอยให้กำลังใจเสมอ เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปเมื่อรักครั้งเก่าก็ยังปั่นป่วนหัวใจเธออยู่... ผมอ่านแล้วบอกได้คำเดียวว่างงมากๆ คุณเมื่อเอาฉากแต่ละฉากมาต่อกันโดยไม่สนใจเลยว่ารูปแบบประโยคมันจะสอดคล้องกันหรือไม่! ผมแนะนำให้ควรเขียนแนะนำเรื่องย่อเป็น น้ำข้าว มีผู้ชายย้ายเข้ามาใหม่ซึ่งมีชื่อว่า สายลม ช่วงเวลาที่น้ำข้าวได้อยู่กับสายลมทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมากแม้จะเป็นเวลาสั้นๆ อยู่ๆ มาวันหนึ่งสายลมก็เป็นโรคหัวใจและตายในที่สุด น้ำข้าวรู้สึกเสียใจมากแต่แล้ว!....ก็มีผู้ชายคนหนึ่งคอยมาอยู่เคียงข้างเวลาที่เธอต้องการใครสักคน เรื่องราวเข้มข้นน่าติดตาม เมื่อเธอยังไม่ลืมรักครั้งเก่าเมื่อนานแสนนาน เป็นต้น การเปิดเรื่องในตอนแรกคุณดำเนินเรื่องเร็วเกินไปแบบว่าเร็วปืดๆ เลยครับ ตัดตอนข้ามฉากไปเยอะมากๆ ในฉากที่น้ำชาส่งข้อความมาหาผมแนะนำให้ใช้ตัวอักษรเอียงดีกว่านะครับเพราะผู้อ่านจะได้แบ่งบทสนทนาได้ถูกต้องและพอฉากต่อมาผมบอกได้คำเดียวว่า งง คุณเขียนบรรยายความคิดของน้ำข้าวที่สาธยายว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วพอจบการบรรยายถึงหมาสุดที่รักเสร็จ คุณก็เขียนต่อทันทีเลยว่าน้ำข้าวกำลังเดินไปโรงเรียนซึ่งมันแปลได้ว่าเช้าแล้ว ผมคิดว่าคุณควรจะเขียนบรรยายให้น้ำข้าวล้มตัวลงนอนก่อนที่จะเป็นวันรุ่งขึ้นเพราะคุณทำอย่างนี้มันทำให้การดำเนินเรื่องเดินไปเร็วและตัดตอนไปมากโขเลยทีเดียวซึ่งพอผู้อ่านอ่านถึงตรงนี้แล้วก็ต่างรู้สึกงงแล้วก็กดปิดไปทันที พูดง่ายๆ ถ้าคุณเปิดเรื่องในตอนแรกไม่น่าสนใจผู้อ่านก็จะลดลงทันที ในส่วนของตอนที่สอง ผมขอพูดถึงฉากที่น้ำข้าวคิดถึงแฟนเก่า พอบรรทัดต่อมาก็เป็นความคิดที่บอกว่าประตูเปิดอ้า แล้วน้ำข้าวก็เจอกับน้ำชาทั้งสองคนก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนมาถึงฉากที่น้ำชาบอกว่า มีคนสำคัญรออยู่ในบ้าน บรรทัดต่อมาคุณกับเขียนบทสนทนาที่น้ำข้าวเรียกแม่ ทั้งๆ ที่คุณยังไม่ได้บรรยายเลยว่าน้ำข้าวกับน้ำชานั้นเข้าบ้านแล้ว มันก็เหมือนกับคุณเขียนให้แม่บินข้ามประตูมายืนอยู่ตรงหน้าของน้ำข้าวที่ซึ่งกำลังยืนคุยกับน้ำชาที่หน้าบ้าน แล้วไอ้บินข้ามนี่มันสมเหตุสมผลหรือเปล่าครับ? คำตอบคือ ไม่! เพราะฉะนั้นคุณควรค่อยๆ เขียนบรรยายเรื่องราวไปทีล่ะฉาก เช่น น้ำข้าวกำลังทำอะไร? อยู่ที่ไหน? กับใคร? เกิดอะไรขึ้น? เป็นต้น มาพูดถึงฉากต่อไปในส่วนของตอนที่สองกันต่อครับ ฉากที่น้ำชาบอกว่าจะไปฝากฝังเพื่อนข้างบ้านให้ดูแลน้ำข้าวแล้วคุณก็บรรยายว่าน้ำชาได้เดินไปข้างบ้านแล้ว พอบรรทัดต่อมาคุณกลับเขียนบรรยายถึงฉากที่น้ำข้าวเปิดประตูบ้านให้เพื่อนๆ ซะงั้น คุณควรจะค่อยๆ บรรยายไปว่าพอน้ำชาเดินไปข้างบ้านแล้วมันเกิดอะไรขึ้น? แล้วข้างบ้านเป็นใคร? ตอนที่สาม ฉากหลังจากที่สายลมให้ของขวัญวันเกิดน้ำข้าวแล้ว ผมคิดว่าคุณควรจะตัดบทสนทนาที่น้ำข้าวพูดกับกราฟว่า ‘ว่าไงหรอ’ แล้วทั้งๆ ที่คุณเขียนให้กราฟสาธยายถึงประวัติของสายลมซึ่งอยู่โรงเรียนเดียวกับน้ำข้าวแต่ทำไมน้ำข้าวถึงไม่รู้เรื่องเลยอ่ะครับเพราะโดยปกติถ้ามีผู้ชายหล่อๆ ย้ายมาก็จะมีพวกผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดและทำให้ทุกคนในโรงเรียนรู้จักกับผู้ชายคนนั้นไม่ใช่หรอครับ? หรือว่าน้ำข้าวเป็นพวกไม่ทันคน ฉากสุดท้ายของตอนนี้ที่น้ำข้าวเห็นกล่องของขวัญของฟ้าใสซึ่งเป็นแฟนเก่า ผมว่ามันดูดำเนินเรื่องเร็วเกินไปเพราะเพิ่งตอนที่สามเอง ยังดำเนินเรื่องไม่ถึงไหนแฟนเก่าของน้ำข้าวก็ปรากฏตัวสักแล้ว มันยิ่งจะทำให้นิยายเรื่องนี้ดูวุ่นวายเข้าไปใหญ่สิครับ ตอนที่สี่พอเริ่มแรกมาผมถึงกลับขมวดคิ้วเลยทีเดียวเพราะจู่ๆ คุณก็ย้อนกลับไปอดีตถึงเรื่องราวของน้ำข้าวกับฟ้าใสโดยที่ไม่บอกเลยว่านี่คืออดีตนะ แล้วอย่างนี้คนอ่านจะรู้ไหมครับ ผมไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ได้บอกคุณบอกแต่คุณกลับบอกตอนที่ย้อนอดีตเสร็จแล้ว แล้วอย่างนี้มันจะมีความหมายอะไรครับเพราะยังไงเมื่อผู้อ่านอ่านจบก็รู้อยู่ดีว่าที่เราอ่านมาเนี่ยเป็นการย้อนอดีตซึ่งมันทำให้ประโยคที่คุณเขียนมันศูนย์เปล่า พอฉากที่น้ำข้าวบอกว่าไม่อยากจะมีความรักแล้ว มันดูขัดแย้งกับหลักความจริงนะครับ ผมคิดว่าแทนที่คุณจะเขียนประโยคนี้คุณน่าจะเขียนว่า ฉันเสียใจจนรู้สึกอยากจะเลิกรักฟ้าใส แทนดีกว่านะครับ ตอนที่ห้าพอเริ่มแรกมาที่คุณเขียนบรรยายว่าสายลมเกร็งๆ แล้วจะรู้สึกประหม่าเวลาอยู่ใกล้น้ำข้าวซึ่งฉากนี้มันดูขัดแย้งกันมากๆ ประมาณตอนที่สามและตอนที่สี่ทั้งๆ ที่สายลมพูดปกติกลับน้ำข้าวแท้แต่ไหงพอมาตอนที่ห้าสายลมถึงกลับเกร็งๆ ล่ะครับ คุณจะบอกว่าเพราะอยู่ใกล้น้ำข้าวก็ไม่ได้เพราะตอนที่สามสายลมยังเอาของขวัญไปให้น้ำข้าวเลยซึ่งมันก็ต้องอยู่ใกล้กัน แล้วอย่างนี้คุณจะมาบรรยายได้ไงครับว่าสายลมเกร็งๆ เวลาอยู่ใกล้น้ำข้าว ฉากต่อมาฉากที่คุณบรรยายว่าน้ำข้าวถึงโรงเรียนแล้วก็ได้เจอกับเพื่อนๆ ตอนที่น้ำข้าวทะเลาะกับสายน้ำคาดว่ายังอยู่ที่หน้าโรงเรียนอยู่เลยแล้วไหงพออ่านไปเรื่อยๆ คุณกลับบรรยายว่าทั้งสองคนทะเลาะกันในชั่วโมงเรียนสังคมล่ะครับ มันดูขัดแย้งกันมากๆ และเกินขอบเขตความมีเหตุมีผลไปเลย ฉากต่อมาพออาจาร์ยบอกการลงโทษเสร็จก้มาถึงตอนเย็นเลยซะงั้น มันแบบว่าดำเนินเรื่องเร็วไปมากๆ เร็วจนผมอ่านไม่เข้าใจ งงเต้งกับเนื้อเรื่อง ผมขอบอกเลยว่าชื่อเรื่องของนิยายเรื่องนี้สอดคล้องกับเรื่องจริงๆ ก็ตรงที่มันมีคำว่า วุ่นวายเหมือนกันไงครับ ความรักก็วุ่นวาย เนื้อหาก็วุ่นวาย ชวนให้ผู้อ่านงงหรือสงสัยซึ่งพูดง่ายๆ อ่านแล้วไม่เข้าใจที่คุณสื่อออกมาเลย ตกลงว่าคุณต้องการสื่ออะไรออกมาให้ผู้อ่านทราบครับ ขอย้อนไปในตอนที่สองเล็กน้อยครับ มีประโยคบทสนทนาที่ผมอ่านแล้วถึงกลับขมวดคิ้วเลย ได้แก่ “อ๋อ! วันนี้รีบน่ะเลยไม่ได้โทรไปบอก” “ รีบ ! ” ฉันทวนคำถาม ไม่มีเวลาขนาดนั้นเลยเหรอ “อืม” จบข่าวฉันขี้เกียจเซ้าซี้ ทั้งๆ ที่หลักความเป็นจริงน้ำข้าวน่าจะโวยวาย ไม่พอใจหรือมีอารมณ์ไปในทางที่ไม่ดีแท้ๆ แต่คุณกลับเขียนตัดบทสนทนาซะงั้นซึ่งผมอ่านแล้วรู้สึกหงุดหงิดมากๆ คุณดำเนินเรื่องไม่เป็นเลยแถมยังเขียนบทสนทนาไม่ค่อยเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครอีกต่างหาก สุดท้ายขอพูดถึงการบรรยายหน่อยครับ คุณบรรยายด้วยในรูปแบบวกไปวนมา ตอนแรกบรรยายพฤติกรรมของตัวละครต่อมาก็บรรยายความคิดของนางเอกและต่อมาก็กลับไปบรรยายพฤติกรรมของตัวละครอีกครั้ง ซึ่งการที่คุณบรรยายอย่างนี้มันทำให้ผู้อ่านงงจริงๆ แถมคุณยังบรรยายพฤติกรรม สีหน้า อารมณ์และสิ่งแวดล้อมเพียงน้อยนิดโดยที่คุณกลับเน้นหนักไปทางการบรรยายความคิดของน้ำข้าวมากกว่าแล้วอย่างนี้เรื่องมันจะดำเนินไปได้ยังไงครับเพราะผู้อ่านไม่รู้อะไรเลยนอกจากความคิดของน้ำข้าวเพียงเท่านั้น หากจะกล่าวโดยสรุปแล้วนิยายเรื่อง รักวุ่นวายของฉันและนาย...คนที่หัวใจยอมรับ(รัก) โดย Land of Smile เป็นนิยายเรื่องแรกที่ต้องกลับไปแก้ไขปรับปรุงเยอะมากๆ ทั้งเรื่องการดำเนินเรื่องที่ดำเนินเรื่องรวดเร็วและข้ามขั้นเกินไป บทสนทนาที่อ่านแล้วรู้สึกไม่ค่อยเข้าถึงอารมณ์ ตัวละคร การใช้ภาษาในการบรรยายที่มันดูค่อนข้างแปลกๆ การจัดวางหน้ากระดาษที่ดุระเกะระกะและอื่นๆ อีกมากมาย ผมขอพูดตรงๆ เลยว่าเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมอ่านแล้วแทบอยากจะกดปิดเพราะมันห่วยมากๆ(ขอโทษด้วยครับที่ใช้คำรุนแรง) ผมอ่านแล้วไม่สนุกเลยสักนิดเดียวกลับยิ่งรู้สึกเบื่อหน่ายและลำบากใจที่จะอ่านต่อมากกว่า ผมอ่านเรื่องนี้ไปเพียงแค่ 5 ตอนเท่านั้นเพราะอ่านเยอะกว่านี้ไม่ไหวจริงๆ ยิ่งผมอ่านผมก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด คุณอ่านมาถึงตรงนี้อาจจะรู้สึกไม่พอใจหรือรับไม่ได้แต่ผมขอบอกไว้เลยว่าเรื่องที่ผมพล่ามมานั้นล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น ใครหลายๆ คนก็คงจะคิดเช่นเดียวกับผมซึ่งไม่กล้าพูดกัน ผมไม่เคยมีอคติกับนิยายเรื่องนี้เลยสักนิดเดียว ถ้าคุณเปิดใจรับฟังคำวิจารณ์จากผมแล้วคุณจะรู้ครับว่านิยายเรื่องนี้เป็นอย่างที่ผมพูดจริงๆ อ่านน้อยลง
๑pipika๑{yaoi} | 25 พ.ย. 52
-
9
-
1
"{รับโปรโหมดนิยาย❤วิจารณ์,แนะนำนิยาย}"
(แจ้งลบ)การดำเนินเรื่อง -ถือว่าดี เเต่ก่อนจบตอนควรมีเรื่องน่าสังสัยซักนิด เพื่อให้คนอื่นๆ อยากรู้ การจัดการ -มีหลายอย่างมาทีบทความนี้ไม่มีคือ 1.Poster เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มันน่าสนใจ (หาจากการสั่งทำในงานเขียนต่างๆ) 2.Banner เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มันน่าสนใจเช่นกัน (เหมือนข้อ 1) 3.Talk with (นักเขียน) การพูดคุยกับนักอ่าน ถือเป็นการสร้างความสัมพันธ์ที ... อ่านเพิ่มเติม
การดำเนินเรื่อง -ถือว่าดี เเต่ก่อนจบตอนควรมีเรื่องน่าสังสัยซักนิด เพื่อให้คนอื่นๆ อยากรู้ การจัดการ -มีหลายอย่างมาทีบทความนี้ไม่มีคือ 1.Poster เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มันน่าสนใจ (หาจากการสั่งทำในงานเขียนต่างๆ) 2.Banner เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มันน่าสนใจเช่นกัน (เหมือนข้อ 1) 3.Talk with (นักเขียน) การพูดคุยกับนักอ่าน ถือเป็นการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีนะ 4.THEME เป็นการตกเเต่งบทความให้น่าอ่าน (หาได้จากตามบทความมากมาย) **ในที่นี้ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเว็บรวนหรืออย่างไร เข้ามาไม่มีอะไรเลยนอกเสียจากเนื้อเรื่อง ^^** ภาษาในการใช้เเต่ง -อยู่ในเกณฑ์อ่านง่าย ภาษาไม่สูงไป เป็นนิยายวัยใสๆ การย่อหน้า -เรื่องนี้สำคัญมากๆ นิยายเรื่องนี้ไม่มีย่อหน้า เเนะนำให้เเต่งใน Word ก่อนก็ได้ค่ะ จัดย่อหน้าก่อนเเล้วค่อยวางลงในเว็บทีหลัง โอเคหรือเปล่าเอ่ย? สีหน้าตัวละคร -น่ารักเเล้วค่ะ มีบ้างเล็กน้องเพื่อสื่ออารมณ์ตัวละคร ^^ {รับโปรโหมดนิยาย❤วิจารณ์,แนะนำนิยาย} http://writer.dek-d.com/mux_fan/writer/view.php?id=559751 อ่านน้อยลง
+Aloha+ | 21 ต.ค. 52
-
8
-
1
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
"★PiPiKa ,,,,,(:: OPEN ::) " รับวิจารณ์นิยายครับผม★"
(แจ้งลบ)นิยายเรื่อง รักวุ่นวายของฉันและนาย...คนที่หัวใจยอมรับ(รัก) โดย Land of Smile มีเนื้อหา 10 ตอน นิยายเรื่องนี้พล็อตดูค่อนข้างน่าสนใจนิดๆ ถึงแม้ตอนผมอ่านจะรู้สึกว่า ‘เฮ้อ ผู้ชายข้างบ้านอีกแล้วหรอเนี่ย’ ก็เถอะ ผมขอพูดถึงการแนะนำเรื่องย่อก่อนเลย ในส่วนการแนะนำเรื่องย่อคุณเขียนว่า ข้างบ้าน"ยัยน้ำข้าว"มีคนย้ายเข้ามาใหม่ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกับ" ... อ่านเพิ่มเติม
นิยายเรื่อง รักวุ่นวายของฉันและนาย...คนที่หัวใจยอมรับ(รัก) โดย Land of Smile มีเนื้อหา 10 ตอน นิยายเรื่องนี้พล็อตดูค่อนข้างน่าสนใจนิดๆ ถึงแม้ตอนผมอ่านจะรู้สึกว่า ‘เฮ้อ ผู้ชายข้างบ้านอีกแล้วหรอเนี่ย’ ก็เถอะ ผมขอพูดถึงการแนะนำเรื่องย่อก่อนเลย ในส่วนการแนะนำเรื่องย่อคุณเขียนว่า ข้างบ้าน"ยัยน้ำข้าว"มีคนย้ายเข้ามาใหม่ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกับ"สายลม"ก็มีความสุขมากแต่เวลามักสั้นเสมอสายลมเป็นโรคหัวใจและตายในเวลาต่อมา ช่วงเวลาที่โศกเศร้า"สายน้ำ"คอยให้กำลังใจเสมอ เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปเมื่อรักครั้งเก่าก็ยังปั่นป่วนหัวใจเธออยู่... ผมอ่านแล้วบอกได้คำเดียวว่างงมากๆ คุณเมื่อเอาฉากแต่ละฉากมาต่อกันโดยไม่สนใจเลยว่ารูปแบบประโยคมันจะสอดคล้องกันหรือไม่! ผมแนะนำให้ควรเขียนแนะนำเรื่องย่อเป็น น้ำข้าว มีผู้ชายย้ายเข้ามาใหม่ซึ่งมีชื่อว่า สายลม ช่วงเวลาที่น้ำข้าวได้อยู่กับสายลมทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมากแม้จะเป็นเวลาสั้นๆ อยู่ๆ มาวันหนึ่งสายลมก็เป็นโรคหัวใจและตายในที่สุด น้ำข้าวรู้สึกเสียใจมากแต่แล้ว!....ก็มีผู้ชายคนหนึ่งคอยมาอยู่เคียงข้างเวลาที่เธอต้องการใครสักคน เรื่องราวเข้มข้นน่าติดตาม เมื่อเธอยังไม่ลืมรักครั้งเก่าเมื่อนานแสนนาน เป็นต้น การเปิดเรื่องในตอนแรกคุณดำเนินเรื่องเร็วเกินไปแบบว่าเร็วปืดๆ เลยครับ ตัดตอนข้ามฉากไปเยอะมากๆ ในฉากที่น้ำชาส่งข้อความมาหาผมแนะนำให้ใช้ตัวอักษรเอียงดีกว่านะครับเพราะผู้อ่านจะได้แบ่งบทสนทนาได้ถูกต้องและพอฉากต่อมาผมบอกได้คำเดียวว่า งง คุณเขียนบรรยายความคิดของน้ำข้าวที่สาธยายว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วพอจบการบรรยายถึงหมาสุดที่รักเสร็จ คุณก็เขียนต่อทันทีเลยว่าน้ำข้าวกำลังเดินไปโรงเรียนซึ่งมันแปลได้ว่าเช้าแล้ว ผมคิดว่าคุณควรจะเขียนบรรยายให้น้ำข้าวล้มตัวลงนอนก่อนที่จะเป็นวันรุ่งขึ้นเพราะคุณทำอย่างนี้มันทำให้การดำเนินเรื่องเดินไปเร็วและตัดตอนไปมากโขเลยทีเดียวซึ่งพอผู้อ่านอ่านถึงตรงนี้แล้วก็ต่างรู้สึกงงแล้วก็กดปิดไปทันที พูดง่ายๆ ถ้าคุณเปิดเรื่องในตอนแรกไม่น่าสนใจผู้อ่านก็จะลดลงทันที ในส่วนของตอนที่สอง ผมขอพูดถึงฉากที่น้ำข้าวคิดถึงแฟนเก่า พอบรรทัดต่อมาก็เป็นความคิดที่บอกว่าประตูเปิดอ้า แล้วน้ำข้าวก็เจอกับน้ำชาทั้งสองคนก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนมาถึงฉากที่น้ำชาบอกว่า มีคนสำคัญรออยู่ในบ้าน บรรทัดต่อมาคุณกับเขียนบทสนทนาที่น้ำข้าวเรียกแม่ ทั้งๆ ที่คุณยังไม่ได้บรรยายเลยว่าน้ำข้าวกับน้ำชานั้นเข้าบ้านแล้ว มันก็เหมือนกับคุณเขียนให้แม่บินข้ามประตูมายืนอยู่ตรงหน้าของน้ำข้าวที่ซึ่งกำลังยืนคุยกับน้ำชาที่หน้าบ้าน แล้วไอ้บินข้ามนี่มันสมเหตุสมผลหรือเปล่าครับ? คำตอบคือ ไม่! เพราะฉะนั้นคุณควรค่อยๆ เขียนบรรยายเรื่องราวไปทีล่ะฉาก เช่น น้ำข้าวกำลังทำอะไร? อยู่ที่ไหน? กับใคร? เกิดอะไรขึ้น? เป็นต้น มาพูดถึงฉากต่อไปในส่วนของตอนที่สองกันต่อครับ ฉากที่น้ำชาบอกว่าจะไปฝากฝังเพื่อนข้างบ้านให้ดูแลน้ำข้าวแล้วคุณก็บรรยายว่าน้ำชาได้เดินไปข้างบ้านแล้ว พอบรรทัดต่อมาคุณกลับเขียนบรรยายถึงฉากที่น้ำข้าวเปิดประตูบ้านให้เพื่อนๆ ซะงั้น คุณควรจะค่อยๆ บรรยายไปว่าพอน้ำชาเดินไปข้างบ้านแล้วมันเกิดอะไรขึ้น? แล้วข้างบ้านเป็นใคร? ตอนที่สาม ฉากหลังจากที่สายลมให้ของขวัญวันเกิดน้ำข้าวแล้ว ผมคิดว่าคุณควรจะตัดบทสนทนาที่น้ำข้าวพูดกับกราฟว่า ‘ว่าไงหรอ’ แล้วทั้งๆ ที่คุณเขียนให้กราฟสาธยายถึงประวัติของสายลมซึ่งอยู่โรงเรียนเดียวกับน้ำข้าวแต่ทำไมน้ำข้าวถึงไม่รู้เรื่องเลยอ่ะครับเพราะโดยปกติถ้ามีผู้ชายหล่อๆ ย้ายมาก็จะมีพวกผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดและทำให้ทุกคนในโรงเรียนรู้จักกับผู้ชายคนนั้นไม่ใช่หรอครับ? หรือว่าน้ำข้าวเป็นพวกไม่ทันคน ฉากสุดท้ายของตอนนี้ที่น้ำข้าวเห็นกล่องของขวัญของฟ้าใสซึ่งเป็นแฟนเก่า ผมว่ามันดูดำเนินเรื่องเร็วเกินไปเพราะเพิ่งตอนที่สามเอง ยังดำเนินเรื่องไม่ถึงไหนแฟนเก่าของน้ำข้าวก็ปรากฏตัวสักแล้ว มันยิ่งจะทำให้นิยายเรื่องนี้ดูวุ่นวายเข้าไปใหญ่สิครับ ตอนที่สี่พอเริ่มแรกมาผมถึงกลับขมวดคิ้วเลยทีเดียวเพราะจู่ๆ คุณก็ย้อนกลับไปอดีตถึงเรื่องราวของน้ำข้าวกับฟ้าใสโดยที่ไม่บอกเลยว่านี่คืออดีตนะ แล้วอย่างนี้คนอ่านจะรู้ไหมครับ ผมไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ได้บอกคุณบอกแต่คุณกลับบอกตอนที่ย้อนอดีตเสร็จแล้ว แล้วอย่างนี้มันจะมีความหมายอะไรครับเพราะยังไงเมื่อผู้อ่านอ่านจบก็รู้อยู่ดีว่าที่เราอ่านมาเนี่ยเป็นการย้อนอดีตซึ่งมันทำให้ประโยคที่คุณเขียนมันศูนย์เปล่า พอฉากที่น้ำข้าวบอกว่าไม่อยากจะมีความรักแล้ว มันดูขัดแย้งกับหลักความจริงนะครับ ผมคิดว่าแทนที่คุณจะเขียนประโยคนี้คุณน่าจะเขียนว่า ฉันเสียใจจนรู้สึกอยากจะเลิกรักฟ้าใส แทนดีกว่านะครับ ตอนที่ห้าพอเริ่มแรกมาที่คุณเขียนบรรยายว่าสายลมเกร็งๆ แล้วจะรู้สึกประหม่าเวลาอยู่ใกล้น้ำข้าวซึ่งฉากนี้มันดูขัดแย้งกันมากๆ ประมาณตอนที่สามและตอนที่สี่ทั้งๆ ที่สายลมพูดปกติกลับน้ำข้าวแท้แต่ไหงพอมาตอนที่ห้าสายลมถึงกลับเกร็งๆ ล่ะครับ คุณจะบอกว่าเพราะอยู่ใกล้น้ำข้าวก็ไม่ได้เพราะตอนที่สามสายลมยังเอาของขวัญไปให้น้ำข้าวเลยซึ่งมันก็ต้องอยู่ใกล้กัน แล้วอย่างนี้คุณจะมาบรรยายได้ไงครับว่าสายลมเกร็งๆ เวลาอยู่ใกล้น้ำข้าว ฉากต่อมาฉากที่คุณบรรยายว่าน้ำข้าวถึงโรงเรียนแล้วก็ได้เจอกับเพื่อนๆ ตอนที่น้ำข้าวทะเลาะกับสายน้ำคาดว่ายังอยู่ที่หน้าโรงเรียนอยู่เลยแล้วไหงพออ่านไปเรื่อยๆ คุณกลับบรรยายว่าทั้งสองคนทะเลาะกันในชั่วโมงเรียนสังคมล่ะครับ มันดูขัดแย้งกันมากๆ และเกินขอบเขตความมีเหตุมีผลไปเลย ฉากต่อมาพออาจาร์ยบอกการลงโทษเสร็จก้มาถึงตอนเย็นเลยซะงั้น มันแบบว่าดำเนินเรื่องเร็วไปมากๆ เร็วจนผมอ่านไม่เข้าใจ งงเต้งกับเนื้อเรื่อง ผมขอบอกเลยว่าชื่อเรื่องของนิยายเรื่องนี้สอดคล้องกับเรื่องจริงๆ ก็ตรงที่มันมีคำว่า วุ่นวายเหมือนกันไงครับ ความรักก็วุ่นวาย เนื้อหาก็วุ่นวาย ชวนให้ผู้อ่านงงหรือสงสัยซึ่งพูดง่ายๆ อ่านแล้วไม่เข้าใจที่คุณสื่อออกมาเลย ตกลงว่าคุณต้องการสื่ออะไรออกมาให้ผู้อ่านทราบครับ ขอย้อนไปในตอนที่สองเล็กน้อยครับ มีประโยคบทสนทนาที่ผมอ่านแล้วถึงกลับขมวดคิ้วเลย ได้แก่ “อ๋อ! วันนี้รีบน่ะเลยไม่ได้โทรไปบอก” “ รีบ ! ” ฉันทวนคำถาม ไม่มีเวลาขนาดนั้นเลยเหรอ “อืม” จบข่าวฉันขี้เกียจเซ้าซี้ ทั้งๆ ที่หลักความเป็นจริงน้ำข้าวน่าจะโวยวาย ไม่พอใจหรือมีอารมณ์ไปในทางที่ไม่ดีแท้ๆ แต่คุณกลับเขียนตัดบทสนทนาซะงั้นซึ่งผมอ่านแล้วรู้สึกหงุดหงิดมากๆ คุณดำเนินเรื่องไม่เป็นเลยแถมยังเขียนบทสนทนาไม่ค่อยเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครอีกต่างหาก สุดท้ายขอพูดถึงการบรรยายหน่อยครับ คุณบรรยายด้วยในรูปแบบวกไปวนมา ตอนแรกบรรยายพฤติกรรมของตัวละครต่อมาก็บรรยายความคิดของนางเอกและต่อมาก็กลับไปบรรยายพฤติกรรมของตัวละครอีกครั้ง ซึ่งการที่คุณบรรยายอย่างนี้มันทำให้ผู้อ่านงงจริงๆ แถมคุณยังบรรยายพฤติกรรม สีหน้า อารมณ์และสิ่งแวดล้อมเพียงน้อยนิดโดยที่คุณกลับเน้นหนักไปทางการบรรยายความคิดของน้ำข้าวมากกว่าแล้วอย่างนี้เรื่องมันจะดำเนินไปได้ยังไงครับเพราะผู้อ่านไม่รู้อะไรเลยนอกจากความคิดของน้ำข้าวเพียงเท่านั้น หากจะกล่าวโดยสรุปแล้วนิยายเรื่อง รักวุ่นวายของฉันและนาย...คนที่หัวใจยอมรับ(รัก) โดย Land of Smile เป็นนิยายเรื่องแรกที่ต้องกลับไปแก้ไขปรับปรุงเยอะมากๆ ทั้งเรื่องการดำเนินเรื่องที่ดำเนินเรื่องรวดเร็วและข้ามขั้นเกินไป บทสนทนาที่อ่านแล้วรู้สึกไม่ค่อยเข้าถึงอารมณ์ ตัวละคร การใช้ภาษาในการบรรยายที่มันดูค่อนข้างแปลกๆ การจัดวางหน้ากระดาษที่ดุระเกะระกะและอื่นๆ อีกมากมาย ผมขอพูดตรงๆ เลยว่าเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมอ่านแล้วแทบอยากจะกดปิดเพราะมันห่วยมากๆ(ขอโทษด้วยครับที่ใช้คำรุนแรง) ผมอ่านแล้วไม่สนุกเลยสักนิดเดียวกลับยิ่งรู้สึกเบื่อหน่ายและลำบากใจที่จะอ่านต่อมากกว่า ผมอ่านเรื่องนี้ไปเพียงแค่ 5 ตอนเท่านั้นเพราะอ่านเยอะกว่านี้ไม่ไหวจริงๆ ยิ่งผมอ่านผมก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด คุณอ่านมาถึงตรงนี้อาจจะรู้สึกไม่พอใจหรือรับไม่ได้แต่ผมขอบอกไว้เลยว่าเรื่องที่ผมพล่ามมานั้นล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น ใครหลายๆ คนก็คงจะคิดเช่นเดียวกับผมซึ่งไม่กล้าพูดกัน ผมไม่เคยมีอคติกับนิยายเรื่องนี้เลยสักนิดเดียว ถ้าคุณเปิดใจรับฟังคำวิจารณ์จากผมแล้วคุณจะรู้ครับว่านิยายเรื่องนี้เป็นอย่างที่ผมพูดจริงๆ อ่านน้อยลง
๑pipika๑{yaoi} | 25 พ.ย. 52
-
9
-
1
"วิจารณ์จ้า"
(แจ้งลบ)เรื่องมันเป้นแบบเราเรื่องมากๆ ไม่ค่อยเหมือนนิยายเท่าไร ในบทแรกตัวละครยังไม่ค่อยสื่ออารมณ์มากเท่าทีควร และเรื่องเหมือนจะตัดตอนทำให้ เรื่องดำเนินเร็วอาจทำให้ผู้อ่านสับสน และที่สำคัญยังขาดความน่าติดตามอีกด้วย อีกนิด บทนำสำคัญมากควรนำเสนอให้น่าสนใจ เพื่อจูงใจผู้อ่านนะ ***แต่ว่าอย่าไปเครียดเลยนะ ปรับปรุงอีกนิดเพื่อคนอ่าน ส ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่องมันเป้นแบบเราเรื่องมากๆ ไม่ค่อยเหมือนนิยายเท่าไร ในบทแรกตัวละครยังไม่ค่อยสื่ออารมณ์มากเท่าทีควร และเรื่องเหมือนจะตัดตอนทำให้ เรื่องดำเนินเร็วอาจทำให้ผู้อ่านสับสน และที่สำคัญยังขาดความน่าติดตามอีกด้วย อีกนิด บทนำสำคัญมากควรนำเสนอให้น่าสนใจ เพื่อจูงใจผู้อ่านนะ ***แต่ว่าอย่าไปเครียดเลยนะ ปรับปรุงอีกนิดเพื่อคนอ่าน สู้ๆจ้า*** LuciFer อ่านน้อยลง
ปีศาจน้อยLuciFer | 22 พ.ย. 52
-
1
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น