คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : โดนเล่น เล่นน้ำ น้ำตา
จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย...
จะทำยังไง...
แล้วทำยังไง...
ถึงจะดี....
แล้วเมื่อไหร่จะลุกออกจากตัวกูวะ! ยิ่งเครียดๆอยู่! แค่นั่งอยู่ในห้องน้องเป็นสิบนาทีนี่ก็มากพอแล้ว! หนักนะโว้ยย!
...ก็ได้ได้แต่คิดในใจตามะเบียบเช่นเคยแหละครับ มือเจ้ากรรมของผมก็ยังเอื้อมมือไปกอดพร้อมลูบหัวเบาๆให้เจ้าบ้าโตแต่ตัวนี่หายเสียขวัญไปครับ
“นี่...เมื่อกี้เจทำอะไรไปบ้าง” ผมถามมันเบาๆ ...สารภาพตามตรงว่าไม่รู้ตัวจริงๆว่าไปถึงเนื้อถึงตัวอไรขนาดนั้นตอนไหนครับ สถานการณ์พาไปเรือ่ยไม่รู้ตัวเลย
ถ้าคุณๆยังงงเหตุการณ์เมื่อกี้มันก็เหมือนโดนสะกดจิตกลายๆน่ะครับ คือผมคิดว่าอรรถน่าจะใช้น้ำเสียง ท่าทาง การวางตัวกำหนดให้ผมเผลอทำไปตามเกมของมันน่ะครับ
“ตอนแรกเจนวดขา อยู่ๆก็นวดเปลี่ยนมานวดมือให้อรรถ...อิฐเลยรู้ว่าเจเริ่มจะพลาดแล้ว ต่อมาเจก็เปลี่ยนมานวดแขน จากนั้นอรรถก็หันหลังให้เจนวดไหล่ จากนั้นก็นอนให้เจลงไปนั่งนวดหลังให้ อิฐทนไม่ไหวเลยเข้าไปห้าม ...อรรถแนบชิดเดินไป” อิฐพูดเหนื่อยๆพลางซุกเข้ามาในออ้มกอดผมมากขึ้นราวกับให้ผมย้ำมันให้แน่ใจอีกสักครั้ง
“อิฐไม่เคยกังวลมาก่อนเลยจนตอนที่อรรถยิ้มให้เจ เพราะมีน้องอิฐคนแรกและแม่ก็ท้องทันที อิฐจึงได้รับภาระการดูน้องทันที .....เลี้ยงอรรถมากับมือ ...เหมือนกับอิฐแต่ดียิ่งกว่า เพราะตัวเองยิ้มไม่เก่งพูดไม่เป็นอิฐเลยสอนน้องให้พูดได้ยิ้มได้ เพราะพ่อเลี้ยงให้อิฐลำบากอิฐเลยเลี้ยงให้น้องสบาย ...ป้อนให้กับปาก ...สอนให้ใช้คนเป็น ...สอนให้เก่ง ...เพราะความฉลาดขึ้นอยู่กับบุคคลอิฐเลยสอนความเฉลียวให้ ” มันบอกอย่างแกมหนักใจแกมภูมิใจ
“เพราะอิฐป้อนให้น้องเลยทำไม่เป็น ...แต่น้องสั่งให้คนทำให้ได้ ...เพราะอิฐสอนไว้ .........เข้าใจมั้ยเจ.....ด้วยภาพลักษณ์ของอิฐจึงเป็นได้แค่คนตัดสินใจและออกคำสั่ง แต่การเจรจาดูจะเป็นการข่มขู่มากกว่า ....แต่อรรถไม่ใช่ ....อรรถยิ้มได้ จูงใจได้ ....ทุกคนจะทำตามที่อรรถว่าเสมอ ....จะชอบหรือไม่ก็ตาม.... แน่นอนว่าพี่เป็นยังไงน้องก็เป็นอย่างนั้น ....เจ ....เจจะชอบอรรถรึเปล่า อรรถชอบอรรถสนใจอะไรเหมือนๆกันและนิสัยก็เหมือนอิฐแทบทุกอย่าง ....เพียงแต่ดีกว่า ...ดีกว่าอิฐ....” ........ปากว่าอย่างนั้นแต่กกอดกูขี้แทบแตก...
ไม่แน่ใจเรื่องนี้เองสินะ...
หน้าตาที่ดุตลอดเวกับร้อยยิ้มนี่เป็นปมด้อยสำหรับมันจริงๆด้วยแฮะ5555
ในที่สุดผมก็เข้าใจประเด็นที่มันทำหน้าแบบจะร้องไห้นั่นซะที
มาคิดๆดูมันก็ถูกอย่างที่อิฐกังวลทุกอย่างแหละครับเพราะผมมักจะแพ้ทางคนประเภทนี้จริงๆด้วยนั่นแหละ(ไม่งั้นจะไม่เสียตัวเสียหัวใจแบบนี้เรอะ!)
เพราะมาคิดๆดูแล้วตั้งแต่รู้จักอรรถผมก็เอาพี่น้องคุ่นี้มาเปรียบเทียบกันตลอดจริงๆ
แล้วเพราะผมเอามาเปรียบเทียบนี่แหละจึงเป็นการยืนยันได้เลยว่ามันคล้ายกันมาก...
แต่ก็ยังแตกต่าง...
นั่นแหละนะ.... แค่ตกใจที่เสียท่าพลาดพลั้งให้กับคนรุ่นเดียวกันเท่านั้นเองน่ะครับ ผมจำได้ว่ามันก็อายุพอๆกับผมนี่แหละ
เหอะ !
คุณคิดว่าผมจะใส่ใจเรอะ!
คุณคิดว่าผมจะกังวลเรื่องอรรถเรอะ!
ไม่ต้องใช้สมองคิดก็บอกได้เลยว่าผมจะเลือกใครระหว่าง คนที่จะเอาผมเป็นของตัวเองกับคนที่ไม่เคยมั่นใจเลยว่าผมเป็นของๆมัน
คนที่ล่ามโซ่กับคนที่ล่ามผ้าพันคอหลอมๆให้แอบแวบหนีไปได้นี่นะ
คนหลังอยู่แล้วเฟ้ย!!!!!!!
แต่ก็นะ….
เรื่องอะไรจะยอมบอกออกไปฟะ!!
มากังวลกันดีกว่าว่าจะทำยังไงให้ไอ้หมีควายที่พยายามจะทำให้ขาผมไร้ความรู้สึกตลอดการนี้หลุดการวังวนกังวลว่าเมียจะปันใจไปหาชายอื่นกับการเป็นพี่ชายที่ยิ่งใหญ่เสียสละให้น้องตัวน้อยของมัน
พอรู้สาเหตุอะไรๆก็ง่ายครับ รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ไอ้เจที่เจอของมาแล้วมันก็ต้องอัพสกิลป้องกันบ้างอะไรบ้างแหละครับ และอีกอย่างฟังที่อิฐพูดและจากที่อรรถพูดแล้วไม่รู้ทำไมผมรู้สึกว่ามันเหมือนน้องหวงพี่ ไม่ก็อยากแกล้งกันเล่นๆเสียมากกว่าด้วยครับ
“นี่ เจปวดฉี่แล้วอ่ะ มาอยู่ในห้องน้ำนานเลยเกิดปฏิกิริยา” ผมพูดขำๆแบบไม่สนใจสถานการณ์จิตตกของคนรักพร้อมแกะมันออกลุกหนีไปซะดื้อๆครับ ....เอาเอาหมีอึ้งไปเลยทีเดียว
“รู้อะไรมะ ....เจชอบคนแก่ว่ะ เป็นobacon” ผมบอกลอยๆพลางเดินไปยืนฉี่
...ข้อนี้ล่ะมั้งที่จะแน่นอนเป็นแช่แป้งให้มันไม่ต้องคิดมาก
ไงพี่ก็แก่กว่าน้องไม่มีทางเปลี่ยนอยู่แล้วนี่
“ฮะ-เฮ้ย! อะ-…. อื้ม....ดะ-เดี๋ยวๆมันสกปรกเจยังไม่ได้ล้างมะ-.....ฮะ-ฮ่า....หยหุด--หยู้ดดดด” ขี้เกียจบรรยายถึงสถานการณ์แต่เอาเป็นว่าตอนนี้ผมอยู่ในสภาพถูกคร่อมยกตัวเกยอยู่ที่อ่างล้องหน้ากางเกงกองอยู่ที่ตีนครับ …รวดเร็วเชี่ยวชาญกับการลอกคราบคนอื่นเช่นเคยแฟนผม
“เจต้องรับผิดชอบ” มันพูดเหมือนผมผิดพลางดันเจ้าก้อนนูนๆใต้กางเกงนั่นมาโดนสะตรุดเปลือยเปล่าของผมครับ...ไอ้ตรงนี้ก็รวดเร็ว
“นี่อยู่กันทั้งบ้านเลยนะ...” ผมเตือนแบบไม่รู้จะอ้างอะไรไปแล้ว...เมื่อกี้ใครกันที่หมาหงอยวะ!! เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงวุ้ย!!
“ในห้องน้ำไม่ได้ยินเสียงหรอก แล้วทุกคนก็อยู่ที่สระ ...ไม่ต้องห่วง อิฐจะทำเร็วๆ” ปากก็พูดไปมือก็แก้ผ้าผมไปครับ....ไอ้นี่....ว่าแต่เร็วช้าไม่ใช่ประเด็นเฟ้ย!!!!
เฮ้ออ.... ตัดสินใจถูกรึเปล่าวะเนี่ยกูที่มีแฟนบ้าพลัง
ก็นะ...
“...ไปเอาสบู่มาช่วยด้วย”
…ผมเคยห้ามได้ที่ไหนล่ะ
.
.
ถึงเมื่อเช้าจะช่วยให้แบล๊คโฮลของผมมันเปิดทางได้สะดวกแล้วแต่การมีsexรวดเร็วอย่างที่อิฐว่า(20นาที) ก็เล่นเอาผมเกือบจะน๊อคไปเหมือนกันครับ ทำอะไรไม่ได้เลยตอนนั้นนอกจากนั่งอยู่ในห้องน้ำเฉยๆเกือบสิบนาทีเพื่อเรียกแรงสำรองที่ร่างกายมีให้เครื่องกลับมาใช้งานได้อีกครั้ง...
“เอ้า น้ำส้ม กินสักหน่อยจะได้ดีขึ้น” ....กูไม่ดีใจว่ะทุ้ย! ยังไงสำหรับกูนี่มันก็ตบหัวแล้วลูบหลังชัดๆ! ไม่อยากให้กูแย่แล้วมึงเสือกทำทำไมวะ!
“เดี๋ยวขึ้นไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ”มันบอกพลางเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ผมไปครับ...รู้สึกมึนๆเหมือนจะเป็นไข้ด้วยแฮะ
“เจเอากางเกงว่ายน้ำมาแล้ว” ผมบอก
“ต้องใส่เสื้อด้วย” มันว่าพลางทำหน้าอึกอัดเหมือนเด็กทำแจกันครูแตก
“ไมวะ” มันไม่น่าใช่คนหยุมหยิมขนาดนั้น
“....โทษที ....เต็มหลังเลยน่ะ”.............เพราะกูบอกว่าห้ามทำให้ตัวเป็นรอยเลยเล่นหลังที่กูมองไม่เห็นสินะ...
...ไอ้..............
.
.
แล้วในที่สุดหลังจากหายไปเกือบครึ่งชั่วโมงได้ไอ้เจก็ออกมาปรากฏตัวด้วยชุดกางกางบอกเซอร์ว่ายน้ะสีน้ำเงินสุดเซ็กซี่กับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้าอ่อนไม่ติดกระดุมเผยให้เห็นกล้ามท้องวันแพ็คสุกเฟิร์ครับ5555 (ผมไม่ได้อ้วนนะครับเพียงแต่หุ่นคนไทยแท้อย่างผมดูก็รู้นะครับว่าเป็นคนที่ออกกำลังกายมีกล้ามมีเนื้อ เพียงแต่มันไม่เป็นก้อนๆนูนๆเหมือนพวกเข้าฟิตเนตกินเบอเกอร์เท่านั้นเอง )
อ้อ....อิฐมาด้วยกางเกงลายเดียวกันสีดำครับ (โคตรขาวเลย)
“พี่เจช้าจังเลย มานี่เร็วค่ะ” เสียงเรียกจากหญิงเล็กนี่น่ารักดีแฮะ เหมือนสัตว์ตัวเล็กๆน่ารักๆอะไรสักอย่างเลยครับ
และเพื่อเป็นการไม่ต้องเดินไปที่โต๊ะกับข้าวที่ต้องผ่านเก้าอี้ยาวนอนอาบแดดที่อรรถลุกขึ้นมานั่งมองที่ผมอยู่ผมเลยเลือกลงน้ำไปหาน้องหญิงเล็กกับเจ้าเอกที่ให้พี่สาวขี่คอเดินไปเดินมาในสระทันทีครับ
“พี่ไปเข้าห้องน้ำแล้วก็ไปหาชุดว่ายน้ำน่ะ เดินชมบ้านด้วยเลยนาน” ผมบอกเมื่อเข้าไปถึงพลางลอยคอให้หญิงเล็กฉุดหัวผมให้ลอยตามไปด้วย ก็เรียกเสียงคิดคักๆจากหญิงเล็กหลังจากที่ผมทำหน้าทำตาเหมือนหมาอืดลอยน้ำมาให้กระชุ่มกระชวยหัวใจคนแก่เยอะทีเดียวครับ
...เพราะเสียงหัวเราะที่สดใสนี่แหละมั้ง
....เข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าเอกที่ท่าทางน่าจะไปบ้าพลังแข่งว่ายน้ำนั่นถึงมาอยู่กับพี่ของมัน
0000000000000000000000000000
มุมเมาส์น้ำประปา : มาอัพวันละนิดละหน่อยตามที่ขอแล้วนะครับ^ ^ จะพยายามมาอัพให้เร็วให้เยอะมากที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับเพราะเสาร์อาทิตย์ผมไปสัมนาคงไม่ได้เข้ามาและที่มอผมได้รับเลือกให้เป็นกรรมการอะไรสักอย่างนี่แหละเห็นเพื่อนว่าไว้เลยไม่รู้ว่าช่วงนี้จะได้แตะคอมสักเท่าไหร่กัน ดังนั้นอาทิตย์นี้ที่ว่างจัดจะทำให้มากเท่าที่ทำได้นะครับ อยู่ๆหายไปก็อย่าโกรธกันเด้อ ^^/
0000000000000000000000000000000000
ข้ามไปอ่านนิยายได้เลยครับเพราะในกรอบนี้ผมแค่จะบ่นเรื่องอัดอั้นตันใจ.....
ผมไปสัมมนามาแบบขำๆที่เพื่อนชวนเพราะคนขาด......
ท่านผู้จัดงานให้แต่ละกลุ่มลองออกแบบโครงการมาแข่งกันแล้วประมูลงานให้เงินกระดาษกันขำๆ................
กลุ่มไอ้เจ(ติสสสแตกในพื้นฐานความจริง)วาดโครงการสี่แผ่นใหญ่(แล้วเสือก)ชนะเลิศได้มาหลายแสนบาท..................
วันสุดท้ายท่านผู้จัดงานว่าโครงการที่ชนะเลิศจะทำกันจริงๆด้วยจำนวนเงินที่ได้จริงๆ................
เวรเอ้ย!!!!!
กลับมาด้วยอารมณ์เศร้าหมองและเซ็งหัวใจ....คุณเข้าใจอารมณ์ผมมั้ยครับ .....ปีสี่กับเหาตัวเบ้ง........
.....และขอบคุณที่อ่านข้อความผมบ่นครับ -*-......เอ้า!! มาต่อกับสมัยหนุ่มๆป๊อปปี้เลิฟของผมให้ฟัวใจมันกระชุ่มกระชวยกันดีกว่า
000000000000000000000000000000000000000
ผมก็มีความสุขไปได้สักครึ่งชั่วโมงกับเสียงเจื้อยแจ้วของแฝดต่างไซส์ออยเอกผู้โหวกเหวกโวยวายและหัวเราะขำกับทุกมุกที่ผมปล่อยไปแหละครับ55 ...การอยู่กับเด็กๆนี่พาเราคลายอารมณ์สบายอุราได้ดีจริงๆครับ
"หญิงเล็กขึ้นได้แล้ว เดี๋ยวไม่สบาย" เสียงท่ายแม่ร้องบอกให้เราที่ลอยคอกันอยู่ต้องเลิกเล่นน้ำแล้วขึ้นกันครับ เจ้าเอกก็พาพี่มันขึ้นน้ำอย่างว่าง่ายขณะที่ผมผละออกไปหาอิฐที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารครับ
"เจ กลัวเรอะ" เสียงเจ้าอรรถดังขึ้นขณะที่ผมเดินผ่านเก้าอี้ที่มันนอนอาบแดดอยู่.....นึกว่าหลับซะอีก
"เออ กลัว เดี๋ยวมา" ผมตอบยอมรับเรื่อยๆโดยที่ไม่ได้หยุดเดินครับ กับคนประเภทนี้อย่ายอมและอย่าสู้ครับ ไม่สนใจแต่รับรู้เป็นดีที่สุดครับ ก็เอาไงเอากันแหละครับ ถ้าหมูผมก็เอ็นหมูเคี้ยวยากแหละครับ
...และก็ตามคาดครับ ผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆไล่หลังเป็นสัญญาณว่าผ่านจากมัน
"คุยอะไร" ....ท่านอสุรกายไม่ไว้ใจแฮะ
"เจจะไปกู้หน้าอ่ะ"....ผมบอกหลังจากลงไปนั่งข้างมันแล้ว มีอาหารง่ายๆ(แต่ทำมาอย่างหรู)แบบปาร์ตี้ทั่วๆไปครับ แซนวิช ไก่ทอด เฟรนฟราย ของทอดนู่นนนี่ ขนมขบเคี้ยว ของหวาน ไอติมให้ทานมากมาย
"....อิฐไปด้วย" ....ไม่ห้ามแต่ยื่นข้อเสนอแฮะ
"กู้หน้า" ผมย้ำ....ไก่กรอบนอกนุ่มใน ...เหมือนน่องไก่แต่ไม่มีกระดูก.........สุดยอด
"นี่ สนใจอิฐก่อน" ไม่พูดเปล่าท่านอสุรกายหยิบช้อนออกไปจากมือผมด้วย...กังวลจริงๆด้วยแฮะ
"ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเจออะไร แต่รู้อย่างเดียวว่าไปเจอทำไม" ผมไม่ยืนยันเป้าหมายแต่ยืนยันจุดประสงค์ครับ
"..." ท่านอสุรกายยังขมวดขิ้วแต่มุมปากมีรอยยิ้ม
....ถือว่าไปได้สินะ
"ใหญ่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
อยู่ๆก็มีเสียงดังกึกก้องฟ้าคำรามขัดความคิดอย่างที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนแผดสนั่นลั่นมาจากฝั่งตัวบ้านครับ หันไปก็เห็นชายมีอายุสักหน่อยผมออกดำมีหย่อมผมหงอกบางๆแล้วยืนตาโตตาค้างจ้องมาทางเราครับ....ให้เดานะ......พ่อชัวร์
เงียบกันทั้งงาน.........
"หนวกหูน่ะคุณ" เสียงบ่นเรียกสติทุกคนจากคุณแม่ที่งนั่งอยู่ในร่มไม้อีกฝั่งไม่ไกล....ใช่จริงๆแฮะ
คุณพ่อท่านฝรั่งจ๋าเลยครับ ผมดำตาดำผิวขาวร่างหนาในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงขาสั้นสำหรับปารณ์ตี้วันนี้
แต่ท่าทางคุณพ่อไม่ได้ใส่ใจคุณแม่เลยแฮะ จ้องอิฐเขม็งเชียว
"ใหญ่!!" คุณพ่อเรียกอีกด้วยเสียงเบาลงแต่เครียดกว่าเดิม...........หืม
"ครับพ่อ" อิฐตอบ.............ชักแปลกๆแฮะ แต่ไม่ใช่ผมคนเดียวที่คิดครับ ด้วยบรรยากาศของทั้งคู่ทำให้ตอนนี้ทุกคนเริ่มหันมาสนใจแล้วครับ
"ใครที่ใหญ่พามา" คุณพ่อถามอิฐเสียงเครียดด้วยเสียงที่เบาลงอีกแต่ได้ยินกันทั้งสระ .....และจากการที่ผมนั่งหัวโด่ข้างๆแบบนี้แต่แกล้งทำเป็นไม่เห็นผมส่อได้ถึงลางร้ายจางๆแล้วครับ
"ไหนล่ะคนของใหญ่ที่บอกพ่อเมื่อคืน" พ่อถามเสียงเหมือน....เหมือนอารมณ์ว่าพ่อเชื่อใจอิฐนะ อิฐอย่าทำลายความคาดหวังพ่อนะ...........
โอ้ ไม่....................
อย่านะ......
อย่า......
"ใหญ่รักเจครับพ่อ" อิฐพูดพลางเอื้อมมือมาจับมือผมไว้แล้วพูดออกมาด้วยเสียงที่ต่อให้เครื่องจับผิดเจ๊งก็ไม่สามารถโกหกได้ว่าอิฐไม่ได้พูดความจริง
"คนนี้คือคนรักของใหญ่ครับ" มันหันไปยืนยันอีกครั้งกับแม่ที่ผุดลุกขึ้นยืนทันทีที่ได้ยิน
โอ้.....................
"....ไปเปลี่ยนชุดแล้วมาคุยกัน" คุณแม่เอ่ยเสียงเฉียบขาดแล้วเดินเข้าบ้านไปพร้อมกับคุณพ่อ
โอ้........................
.
.
.
"นี่" ผมทักขึ้นหังจากที่เราเปลี่ยนเสื้อกันเสร็จแล้วครับ(อันที่จริงอิฐเปลี่ยนเสื้อให้ผมถึงจะถูก ....ไอ้นี่มันชอบทำให้ผมแบบเกินเหตุ)
"...." ท่านอสุรกายยังคงไม่สนใจ พึมพำว่าผมแช่น้ำจนตัวเปื่อยแล้วหันไปหยิบโลชั่นครับ
"นี่" ผมทักอีก ....แล้วจะขมวดคิ้วทำหน้าโหดขึ้นมาแบบไม่มีความหมายทำไมวะ พร้อมกับมือที่ถือโลชั่นจอนสันละเลงตัวกูอยู่นี่ไม่ได้ทำให้กูกลัวขึ้นมาเล้ยย ....
แต่มันก็ยังคงเงียบครับ
....ผมเลยเงียบบ้าง
"....เฮ้อ มานั่งนี่" และท่านอสุรกายก็ต้องยอมแพ้ให้กับผมครับ ดึงมือผมไปนั่งที่พื้นข้างเตียงขณะที่เจ้าตัวไปเอาไดร์มานั่งเป่าให้ผมครับ
"เราลงไปช้าๆก็ได้ ให้เวลาพ่ออธิบายให้แม่ฟังก่อน แม่อิฐอ่อนนอกแข็งในน่ะ ตรงข้ามกับพ่อ" อิฐพูดพลางขยี้หัวผมเบาๆ....แล้วเปิดแบบไม่ร้อนด้วยเบอร์ต่ำสุดแบบนี้ชาติหน้าคงหายเปียกหรอก
"....อิฐบอกพ่อเมื่อคืนว่ามีคนรักแล้ว ...พ่ออิฐถามเรื่องผู้หญิงที่อิฐชอบแอบไปหาน่ะเมื่อคืน อิฐว่าไม่เสียหายอะไร รู้เร็วๆจะดีกว่า เลยบอกพ่อว่าปาร์ตี้วันเสาร์จะพามาไหว้ ปัญหาอยู่ที่ว่าอิฐเคยมีผู้หญิงเยอะแต่ไม่เคยพาใครเข้าบ้าน มันเลยค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่ " บทจะพูดก็เปิดซะหมดก๊อกแบบไม่ต้องถามต่อเลยแฮะ
....ว่าแต่มันไม่ค่อนข้างแล้วเฟ้ยย!!
แย่จริงๆ
ทำไมเราไม่คิดมานั่งคุยกันถึงเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยนะ
ทำไมมันกระทันหันแบบนี้นะ(สารภาพตามตรงว่าผมยังเล่นๆอยู่เลยก่อนหน้านั้น แค่คิดว่าอิฐเอาผมมาในฐานะเพื่อน)
"....นี่" ท่านอสุรกายพูดบ้าง
"....นี่" แต่ท่านไม่พูดเปล่า ท่านช้อนก้อนหินที่พื้นขื้นมานั่งบนตักท่านด้วย
"....ขอโทษที่ไม่ได้ให้เวลา " รู้ตัวด้วยเรอะท่านอสุรกายใจโหด แล้วอสุรกายร้ายก็ปล่อยพลังมือทำให้หินละลายหลอมรวมล๊อคแน่นไปตามซอกหลืบสว่นโค้งของท่าน
"....แต่ถ้าให้เจได้หายตัวไปแน่ๆนี่" ท่านรู้ทันอีก.... น่ากลัวจริงๆปีศาจตัวนี้
"มาซ้อมกันก่อนซิ มาตกลงกัน" เจ้าก้อนหินเหลวพูด
"แค่ยืนยันอย่างเดียวก็พอ พ่อแม่อิฐแค่ต้องการความมั่นใจ" เจ้าปีศาจผู้รู้ดี
"นั่นเป็นสิ่งเดียวที่เจให้อิฐไม่ได้ ฟังก่อน ฟังเจ .....หนึ่ง ฐานะที่แตกต่าง สังคม เจน่ะไม่เป็นไรแต่อิฐเป็นไฮโซนะ ภาพลักษณ์เป็นสิ่งจพเป็น ชาติตระกูลเป็นสิ่งที่ต้องยึดถือ อย่ามาทำตัวงี่เง่านะ ฟังสิ! เกย์นะโว้ย! ไม้ป่าเดียวกัน! ลูกคนโต! ผู้นำตระกูล! มีลูกไม่ได้เสือกได้เมียเป็นผู้ชา-"ผมยังระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจไม่ทันหมดอ้อมกอดอันอบอุ่นก็คว้าผมไว้มาปลอบปรโลมครับ
" อิฐรักเจ"
คำพูดสั้นๆแผ่วเบา
อ่อนโยนเกินไปจนผมร้องไห้
ร้องไห้ในสิ่งที่ทำ
ร้องไห้ในสิ่งที่เป็น
เจ็บใจที่ไม่ได้เกิดมาเป็นผู้หญิง ไม่ได้เกิดมาคู่ควร
เจ็บใจยิ่งกว่าที่รู้อยู่เต็มอกว่ามันผิดแต่มือผมยังกอดมันไม่ปล่อย
"เราจะทำยังไงดี" คำถามที่ผมคิดอยู่หลายครั้งแต่เลือกท่ีจะปล่อยมันผ่านไป
เลือกที่จะละเลยแล้วอยู่ในความผันของเด็กๆว่ามีความรักก็พอ
รึผมจะเป็นพระเอกเกินไปที่คิดว่าเรื่องของเราควรจบเพื่อตัวมันเอง
"....อิฐไม่ใช้คนดื้อ อิฐคิดหลายที ...คิดแบบใช้หัวสมอง ....แต่สุดท้ายก็ไม่รอด ....โลกที่ไม่มีเจแย่เกินไป....อิฐยอมลำบากดีกว่าเสียเจไป ถ้าพ่อแม่รับไม่ได้อิฐคงค้านเต็มที่ ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดอาจโดนไล่ออกจากตระกูล อาจโดนตัดพ่อแม่ แต่อิฐเตรียมการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว อิฐสอนทุกกอย่างกับน้องแล้วไม่มีอิทุกอย่างจะอยู่ได้ ยังไงก็ลูกยังไงก็รักอิฐไม่คคิดทิ้งใครทั้งนั้น .......อิฐเลือกแล้ว ห้ามคิดเพื่ออิฐพรรคนั้นอย่างที่เจคิดอยู่นะ อิฐไม่ยอม" ผมรักเสียงที่ทั้งขู่ทั้งขอร้องทั้งออกคำสั่งนี่จัง
รักเหลือเกินสำหรับคนที่ผมแพ้ทางตลอด
"แต่มันผิด ...เราเป็นแฟนกันก็ได้นี่" ผมบอกให้มันคิดดีๆอีกสักครั้ง ...คือว่ากันตามตรงผมคิดว่าผู้ชายด้วยกันไงก็ไม่รอดหรอกครับ ผมไม่เคยเห็นคู่เกย์ที่ไหนคบหันยืดสักราย ถ้าเป็นแฟนขำๆเรื่อยๆเล่นๆแบบนี้จะดีกว่ามั้ย ผมถามให้มันยืนยันอีกครั้งเพราะสำหรับมันที่จริงจังคงบอกกับพ่อแม่เหมือนๆว่าผมจะแต่งงานด้วยแน่ๆ
"หยุกพูดเลย บอกรักอิฐซิ" มันสั่ง....ด้วยเสียงเครือ
แล้วผมก็ได้รู้
ว่าคนที่ไม่มั่นใจมากที่สุดอาจไม่ใช่ผมก็ได้
....เฮ้อ............
แพ้ทางจริงๆ ให้ตาย...........
ถึงระรู้ว่าโดนหลอกแตผมกยอมตกหลุมซะทุกที.................
"ยอมเจ็ดแปดรอบขนาดนนี้จะไม่รักได้ไงเล่า"
เอาเถอะครับ
อะไรจะเกิดก็ให้ันเกิดไป
เอาเป็นว่าตอนนี้อยู่ฝ่ายอิฐไปก่อนแล้วกัน
ความคิดเห็น