เกราะกายสิทธิ์

ลำดับตอนที่ #16 : เกราะกายสิทธิ์

เมื่อเสด็จแม่ถาม พระโอรสอังคาส ว่าให้บัวแย้มอดอาหารมากี่วันแล้ว 




“ก็ตั้งแต่มาถึงที่นี่พระเจ้าค่ะ”

“จะเป็นลม” 


 “เราให้นางกิน แต่นางไม่ยอมกินเอง จะกินแต่ของสด ๆ ช่วยไม่ได้ ใครไม่เคยเห็นฤทธิ์นาง ไม่รู้หรอก ”

พอเสด็จแม่บอกว่าจะดูแลบัวแย้มเอง พระโอรสอังคาส ก็ไม่เห็นด้วยอีก

“เสด็จแม่ นางเป็นปอบนะพระเจ้าค่ะ นางกินคน” 



เสด็จแม่ก็เลยให้พวกผู้หญิงช่วยกันดูแลบัวแย้ม

“งั้นก็ต้องระวังพระองค์ด้วยพระเจ้าค่ะ” 

ด้านเภตรากำลังผ่าฟืนอยู่ พระธิดาประกายพรึก ก็เข้ามาทักทาย แต่ก็กลายเป็นการดุเภตราอีก 


แต่ก่อนที่เภตราจะถูกพระธิดาตี มนตราก็เข้ามา ทำให้พระธิดากล่าวหาว่าทั้งคู่ลักลอบมาพบกัน เภตราจึงบอกว่ามาเอาฟืน เพราะเสด็จแม่รับสั่งให้ต้มข้าวต้มให้บัว

พอพระธิดารับสั่งว่า เมื่อชอบมนตรามากทำไมถึงไม่แต่งงานไปซะเลย เภตราก็กลับตอบว่า “หม่อมชั้นก็คิดอยู่เหมือนกันพระเจ้าค่ะ” ก็ทำให้พระธิดาโกรธมาก

“ไม่มีทางเสด็จแม่จะให้นางแต่งงานกับสุริยะ รู้ไว้ซะด้วย”


ด้านไอศูรย์ก็พา พระธิดาจันทราภา ไปที่บุรีปลายฟ้า





ปรากฎว่าดอกไม้นี่มีพิษ “เจ้า...”



จากนั้นไอศูรย์พาพระธิดาจันทราภาตัวปลอมมารวมกลุ่มกับพวกเกราะกายสิทธิ์ แต่ในระหว่างทางมาพบกับ สุดหล่อกับจั๊กกะแหล่นที่ออกมาหาอาหารเข้า จนกลายเป็นการแสดงพิรุธ เพราะว่าพระธิดาตัวปลอมไม่รู้จักทั้งคู่
แล้วพระธิดาจันทราภาตัวปลอมก็เข้ามาทำทีเป็นช่วย พระธิดาพุทธรัตน์ เก็บผลไม้ 



แต่แล้วก็กลับดึงเข้าไปในบุรีปลายฟ้า 




จากนั้นเกราะของ พระธิดาพุทธรัตน์ ก็ถูกชิงไปอีกคน





อัมพิกาก็พาพระธิดาจันทราภา กับ พุทธรัตน์ตัวปลอมกลับมารวมกับพวกเกราะกายสิทธิ์
ขณะที่พระธิดาตัวจริงที่ถูกจับตัวไว้ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไอศูรย์และอัมพิกาถึงสามารถสวมเกราะกายสิทธิ์ได้
ส่วนอัมพิกาก็เอาอาหารมาให้ พระโอรสภูมินทร์ แต่ก็ถูกไอศูรย์ตามมาตำหนิว่าไม่ใช่หน้าที่จนต้องกลับไป



 “เราไม่หิว”

“แต่เจ้าไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่....”

“ตั้งแต่เราถูกหลอกมาที่นี่ น่าเสียดายที่เรามองเจ้าผิด ผิดมากไปเลยทีเดียว”

“แต่พวกเรามีความจำเป็น

“จำเป็นถึงขนาดต้องโกหกหลอกลวงขนาดนั้นเชียวเหรอ”

“คือว่า.....”



 ด้าน พระโอรสศนิวาร ก็มาพูดกับ พระโอรสสุริยะ ว่า
“อัญญานี นางสวยดีนะ สวยแบบแปลก ๆ นิ่ง ๆ จนเราเดาไม่ออกเลยว่านางกำลังคิดอะไร เออเจ้าสนิทกับนางใช่ไม๊”



 “เจ้าถามทำไม” 



 “เราคิดว่าเราชอบนางน่ะ” 

ตกเย็น บัวแย้มเริ่มกระวนกระวายให้เสด็จแม่พาออกไปนอกเวียงวนาลัย แต่เสด็จแม่ขอให้รอก่อน ขณะที่อัมพิกาก็เข้ามาเยี่ยมเสด็จแม่พอดี ทำให้บัวแย้มวิ่งสวนออกไป 



“จับนางไว้!!!”

“โปรดปล่อยบัวไปตามทางของบัวเถอะเพคะ”