คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : Defeat the Final Soul Online
‘Application ♥
..........โลกจริง ในเกม..........
“ห๊ะ จะให้ฉันช่วย? เฮอะ ไม่มีทาง!
...เอ้า ไหนบอกให้ช่วย มายืนพ่นจุดอะไรอยู่แถวนี้ฟะ? ไปกันได้แล้ว!”
Part 1 :: ข้อมูลในโลกจริง
ชื่อ-นามสกุล : พิธาน ขัตติวงศ์ || Pithan Kattiwong #อ่านไปอ่านมากลายเป็น พี่ท่าน เฉยเลย อืมมมม
ชื่อเล่น : เพทาย, เพลย์ || Phethay, Play
อายุ : 17
นิสัย : เพทายเป็นคนปากแข็ง... ปากแข็งโดยวิญญาณจนเรียกว่าซึนเดเระก็คงไม่ผิด หากเขาชอบอะไร ถูกใจใคร มันจะพูดจาอ้อมไปอ้อมมาจนบางครั้งตัวเองยังงงเอง (?) แม้จะดูบ้าๆ บวมๆ แถมสติไม่เต็มเต็งไป (ไม่) หน่อย แต่เพทายก็จัดได้ว่าเป็นคนดีในระดับหนึ่ง (มั้ง? #เดี๋ยว...) แค่ไม่พูดตรงๆ เท่านั้นเอง ออกจะปฏิเสธคนไม่เป็นแต่ก็ชอบเก๊กว่าฉันไม่ทำให้หรอกนะด้วยซ้ำ ถ้ามีคนขอให้ทำอะไรเขาจะบอกว่า “ไม่” เสมอ แล้วก็เดินอาดๆ ไปทำให้ทันที (นี่ต้องการอะไรจากสังคม ถามจริง?) โดยมีสายตางงๆ ของคนมาขอร้องลอยตามไป จนเดี๋ยวนี้คนอื่นเขาก็รู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วว่าถ้าเพทายตอบ “ไม่” ก็คือ “ได้” นั่นแหละ
เพทายเป็นคนเข็มแข็ง กล้าหาญจนบ้า ทั้งยังไม่ยอมแพ้ต่ออะไรง่ายๆ และยังมีความมานะพยายามสูง สังเกตได้จากที่เขามักจะสอบได้คะแนนดีเสมอทั้งที่จริงๆ แล้วก็ไม่ได้ฉลาดอะไรเล้ย!
เด็กหนุ่มจัดว่าเป็นพวกปากเสียในระดับ... สูง (?) ใจร้อนแถมยังขี้รำคาญ และหงุดหงิดง่ายอีกต่างหาก น่าแปลกที่เขาถนัดพวกงานละเอียดอ่อนแนวๆ ดนตรีศิลปะ เพทายเป็นพวกอารมณ์ไม่คงที่ แบบขึ้นๆ ลงๆ เหมือนสภาพดินฟ้าอากาศ เขาเป็นพวกติสต์แตกมาก และอาร์ตตัวพ่อ เพทายไม่ชอบให้มีอะไรมาส่งเสียงดังอยู่ข้างหู ขอบอกเลยว่าโคตรน่ารำคาญ! เขามักจะพูดจาดูกวนๆ ห้วนๆ ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม ปากมักนำเรื่องมาเสมอ ติดจะหลงตัวเองหน่อยๆ (เช่น มองหน้าหาเตี่ยแกอ่อ? , มองทำไม ไม่เคยเห็นคนหล่อเหรอ? , หลบไป! คนหล่อจะเดินครับ ชิ้วๆ #เดี๋ยว)
การจะช่วยใครสักครั้งของเพทายมักจะมีการด่าด้วยรัก และฟั...เอ็นดูนำหน้ามาเสมอ จากนั้นจึงค่อยช่วยเหลือ เพทายเป็นคนชอบช่วยคนอื่นนะ ถ้าตัวเองทำได้น่ะนะ (อะร๊ะ ซึนแตกฤา---- #โดนตบ) แต่มักจะตามมาด้วยอาการประสาทเสียของเจ้าตัว แบบ... โฮ้ยยยย ไปช่วยมันทำไมว้า บ้าเอ๊ยยย (แต่ถึงอย่างนั้นถ้ามาขอให้ช่วยครั้งต่อไปก็ทำอยู่ดีนั่นแหละ ว้ายยย #หัวเราะ)
ประวัติ : เพทายเป็นลูกคนเล็กของบ้าน มีพี่สาวหนึ่งคน (แซฟไฟร์, แซฟ) เด็กหนุ่มเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น (พ่อเป็นไทย แม่ญี่ปุ่น) บ้านก็ฐานะค่อนไปทางรวยหน่อยๆ พ่อทำงานเป็นนักธุรกิจติดต่อกับต่างประเทศ แม่เป็นศัลยแพทย์ ปัจจุบันศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 สายวิทย์-คณิต ที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
สิ่งที่ชอบ / เกลียด / กลัว : ศิลปะ ดนตรี นิยาย อะไรแปลกใหม่ ความท้าทาย น้ำแข็ง (เคี้ยวเพลินดี ฮ่า) / ความซ้ำซากจำเจ คนที่มาดูถูกตัวเขา หรือความชอบของเขา อากาศร้อน / ความสูง (แบบต้องสูงมากๆ เท่านั้นนะ ไม่มากก็เฉย... แต่อาจจะมีเสียววูบบ้างเป็นบางพัก)
สเปคที่ชอบ : ไม่ต้องสวยมาก แต่เอาให้เข้ากันได้ก็พอ... ถ้าให้ดีขอเป็นคนเงียบๆ ก็โอเคเหมือนกัน ที่แน่ๆ เขาไม่ชอบพวกคุณหนูเอาแต่ใจที่ชอบกรี๊ดๆ ไปวันๆ อยู่ด้วยแล้วปวดประสาท มือเท้ามันพร้อมใจกันกระตุกยิกๆ จนยั้งไว้แทบไม่อยู่!
งานอดิเรก / สิ่งที่ถนัด : วาดรูป ร้องเพลง อ่านหนังสือ เล่นดนตรี / วาดรูปสวย ร้อง - เล่นดนตรีเพราะ เคนโด้กับคิวโด (เคยเรียนสมัยม.ต้น แต่ก็ยังซ้อมสม่ำเสมอ)
***คิวโดคือศิลปะการยิงธนูของญี่ปุ่นค่ะ***
Part 2 :: ข้อมูลในเกม
ชื่อ : เพเทย์
เลเวล : 41
อาชีพ : ซามูไร
อาวุธหลัก : ดาบคาตานะ (ดาบยาวคมเดียว)
อาวุธรอง :
ดาบวาคิซาชิ (เป็นดาบสั้นที่ซามูไรเขาใช้พกคู่กับดาบคาตานะค่ะ เป็นอาวุธที่สำคัญที่สุด และต้องพกติดตัวตลอด ส่วนมากแล้วมักจะเป็นดาบคู่แม่ลูกกับคาตานะเพื่อความสวยงาม)
ดาบทันโตะ (เป็นดาบสั้นเหมือนวาคิซาชิค่ะ แต่จะมีขนาดเล็กกว่า เก็บคู่กับวาคิซาชิ ใช้ฮาราคีรี (ฆ่าตัวตาย) ได้เหมือนวาคิซาชิค่ะ)
ธนูยูมิ (เป็นธนูยาวของญี่ปุ่นค่ะ มีระยะการโจมตีที่แม่นยำ และมีประสิทธิภาพอยู่ที่ 50 เมตร หรือน้อยกว่านั้น แต่ระยะโจมตีเต็มที่คือ 100 เมตรค่ะ)
สิ่งที่พกติดตัว : สร้อยสีชาด [สร้อยทองคำขาว จี้เป็นโกเมนรูปมังกร ช่วยกระตุ้นพลังชีวิต เสริมความน่าเกรงขาม และอำนาจ เสริมสิริมงคล และความมั่งคั่ง โกเมนมีพลังในการปกป้องให้แคล้วคลาดจากภัยอันตราย รวมถึงขับไล่ภูติผีวิญญาณด้วย (ATK+10 DEF+5 LUK+5)]
ค่าพลัง :
ATK : 450
DEF : 190
STR : 210
INT : 50
LUK : 100
Part 3 :: แบบสอบถามตัวละคร
- “เอาล่ะนะ~” เสียงหวานใสของเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าทันทีที่เพทายเข้าสู่ภายในเกม เด็กสาวตรงหน้าหันมายิ้มให้คุณ “ฉันชื่อว่าริสเซล ไม่ต้องจำก็ได้นะ” เด็กสาวตรงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “ฉันเป็น System ของเกมนี้ ” เด็กสาวตรงหน้าพูดแนะนำตัว มือซ้ายยกสูงขึ้นก่อนจะมีกล่องข้อความขึ้นมา “เชิญเลือกชื่อของตนเองได้เลยค่ะ”
- เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลทองมุ่นคิ้วครุ่นคิด มือเรียวยกขึ้นขยี้หัวจนเส้นผมชี้ฟูไม่เป็นทรง
โวะ! ชื่ออะไรดีฟะ เพทายอดคิดไม่ได้ เกมนี้มันมีคนเล่นเยอะอย่างกับอะไรดี ชื่อเดิมก็ดูไม่เท่เลย ถ้าเอาเป็นชื่อยาวๆ ยากๆ เดี๋ยวก็จำไม่ได้อีก... เอาเป็นว่าเอาชื่อที่มันคล้ายๆ จริงหน่อยแล้วกัน เวลามีคนเรียกจะได้จำได้
“เออ... เพเทย์แล้วกัน” เขาว่าพลางลงมือใส่ชื่อในกล่องข้อความที่ลอยอยู่ตรงหน้า
- เมื่อเพเทย์ใส่ชื่อของตนเองเสร็จแล้ว กล่องข้อความตรงหน้าก็ค่อยๆหายไป “เป็นชื่อที่ดีนะคะ” เด็กสาวพูดกับคุณก่อนจะพูดต่อว่า “เอาล่ะ ต่อไปนี้ เชิญเลือกอาชีพเริ่มต้นได้เลยค่ะ” กล่องข้อความขึ้นมาอีกครั้งโดยมีอาชีพ โจร นักรบ และแพทย์ “อาชีพพวกนี้เป็นเพียงอาชีพเริ่มต้นเท่านั้น คุณสามารถเลือกอาชีพได้อีกครั้งเมื่อเลเวล 3” เด็กสาวยิ้มให้ก่อนจะค่อยๆเลื่อนกล่องข้อความไปหาคุณ
- เอาจริงๆ เลยนะ เพเทย์ไม่ใช่คนหัวดีอะไร ที่เรียนรอดมาได้แบบไม่ซ้ำชั้นก็อาศัยความพยายามอย่างเดียวนั่นแหละ เด็กหนุ่มเริ่มพิจารณาอาชีพต่างๆ อย่างจริงจัง
โจร? โห่... แบบนี้มันสายความเร็วแต่โคตรเปราะชัดๆ ไม่เหมาะกับพวกขาลุยแบบเขาอย่างแรง! เพเทย์กาคำว่า ‘โจร’ ในหัวทิ้งไปแบบแทบไม่คิด งั้น... นักรบ? เฮ้ยยยย อันนี้เข้าท่านะ ดูถึกดี เพเทย์คิดขำๆ
ต่อไป... แพทย์? พนันกันได้เลยว่านี่มันสายรักษา! เพเทย์ตัดอาชีพนี้ออกจากตัวเลือกอย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็เหลือแค่อาชีพเดียว... คือนักรบ
เด็กหนุ่มกรอกข้อมูลลงไปอีกครั้ง
- เด็กสาวมองอาชีพที่คุณเลือกสักพัก ก่อนกล่องข้อความจะหายไป “ต่อจากนี้ ระบบจะทำการสุ่มหน้าตาของท่าน และส่งท่านไปยังเมืองเริ่มต้น” เด็กสาวยิ้มให้ “เมื่อคุณเลเวล 10 แล้วจะสามารถเลือกกิลด์ได้” เด็กสาวยิ้มให้คุณเป็นครั้งสุดท้าย “ขอให้สนุกกับเกม DFS นะคะ”
- เพเทย์มีสีหน้าเหลอหลาอย่างคนไม่ได้ศึกษามาก่อน “ฮะ? เฮ้ย! สุ่มหน้าตา? ไม่ใช่ว่าให้เลือกเองหรอกเรอะ” ถ้าเกิดซวยได้หน้าตาแย่ๆ ขึ้นมานี่จะทำไงล่ะฟะ! ศัลยกรรมเรอะ? เด็กหนุ่มบ่นในใจอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนที่ภาพเบื้องหน้าจะถูกเปลี่ยนไป...
Part 4 :: ถึงคุณผู้ปกครอง
- สวัสดีคุณผู้ปกครองนะคะ ! ไรท์ชื่อว่าเต็มจ้า ก่อนอื่นเลยนะ ต้องขอขอบคุณม๊ากมากที่เปิดนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา เราหวังว่าใบสมัครนี้ไม่เรื่องมากเกินไปน่า (ฮา) และสุดท้ายนี้ถ้าไรท์ดองอย่าว่ากันน บายจ้า !
- สวัสดีค่าไรท์เตอร์! #โบกมือ เค้าชื่อ อันดา ค่ะ เรียกดาเฉยๆ ก็ได้น้า >3< ไม่เรื่องมากหรอกค่า ฮ่า พิมพ์มันส์มือเลยทีเดียวว... ดอง? เออเนอะ ไม่เป็นไร เค้าเข้าใจ เพราะเค้าก็เป็น! ถ่าแด๊นนน #เฮ้ย หยุดๆ แค่ไม่ทิ้งก็พอแล้วค่ะ เรื่องดองเค้าไม่ซีคร่ะะะ 5555
ความคิดเห็น