คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER2
“นี่ๆ พวกเธอรู้เรื่องที่รุ่นพี่วิคตอเรียศิษย์เก่ามาที่โรงเรียนเมื่อวานหรือยัง”
“เห็นว่ามาลากรุ่นพี่ยูริออกไปเลยใช่ไหมละ”
“แกว่าพี่สองคนเค้าจะเป็นแฟนหรือเปล่า”
“เจสซี่นี่เธอรู้เรื่องนี้ไหม เล่าให้ฟังบ้างสิ”
เช้าวันนี้ตั้งแต่ที่เธอเดินเข้าโรงเรียนมา ก็ได้ยินแต่เรื่องของรุ่นพี่สุดฮอตตลอดทาง เมื่อวานตอนเย็นเกิดอะไรขึ้นเธอไม่รู้หรอก ก็ตอนนั้นดันหลับอยู่ที่สนามฟุตบอลด้านหลังจนรปภ. มาปลุกนะสิ ตื่นมาอีกทีฟ้าก็มืดแล้ว เรียนพละคาบสุดท้ายทีไรเป็นอย่างนี้ทุกที
“ไม่รู้อะ ฉันก็เพิ่งได้ยินเรื่องนี้เมื่อเช้าเหมือนกัน”
.
.
.
ตอนพักกลางวันรุ่นพี่มอปลายนัดประชุมเรื่องค่ายอาสา ซึ่งจะจัดขึ้นทุกปี คนที่จะไปก็สมัครใจกันไปเอง ส่วนมากก็จะเป็นรุ่นน้องเกรดเจ็ด ด้วยความที่เพิ่งขึ้นมาใหม่เลยอยากรู้อยากลอง ส่วนที่เหลือที่เคยสัมผัสการเป็นจิตอาสากันมาแล้วก็จะรู้ว่ามันเหนื่อยมากเลยมีอาสาสมัครแค่จำนวนน้อยเท่านั้น
และแน่นอน เด็กเกรดเจ็ดอย่างเจสสิก้า จะมีหรือที่จะพลาดค่ายนี้ไปได้
“เฮ้ สิก้าทางนี้ๆ” เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอนั่งอยู่ที่ไหนก็รีบเดินไปนั่งด้วยทันที
“ขอโทษนะฟานี่ เข้าห้องน้ำนานไปหน่อย นี่พี่เค้าพูดอะไรไปแล้วหรือยัง”
“ก็ยังนะเห็นว่ารอประธานค่ายอยู่นะ เอ่อนี่ได้ยินมาว่าปีนี้เค้าจะไปที่ชอนจูนะ แต่ยังไม่ชัวร์เป็นข่าววงในนะ นี่ฉันก็รู้มาจากอาจารย์ที่ให้ทุนจัดค่ายอีกที”
มีทิฟฟานี่เป็นเพื่อนก็เหมือนมีกูเกิลเป็นเพื่อนนั่นแหละ
“น้องๆคะ ช่วยเงียบกันหน่อยนะคะ”
รุ่นพี่เยจิน พิธีกรประจำค่ายออกมาประกาศเกี่ยวกับรายละเอียดต่างๆของการไปค่าย ว่าจะต้องเตรียมตัวยังไง ต้องหยุดเรียนช่วงไหน แต่ยังไม่ได้ประกาศถึงสถานที่ที่จะไป รุ่นพี่บอกแต่ว่าจะเก็บเอาไว้เป็นความลับ
“ประธานค่ายปีนี้ น้องๆทุกคนอาจจะคุ้นหน้าคุ้นตากันดีนะคะ ขอเชิญควอนยูริมาแนะนำตัวด้วยคะ”
เสียงฮือฮาดังขึ้นหลังจากที่พี่พิธีกรประกาศชื่อของประธานค่าย รุ่นพี่สุดฮอตกำลังเดินไปที่ไมค์โดยหันมาโปรยยิ้มให้กับกลุ่มน้องๆอาสาสมัครให้ละลายกันไปเกือบครึ่ง
“สวัสดีคะน้องๆอาสาสมัครรุ่นที่11ทุกคน พี่ชื่อควอน ยูรินะคะเป็นประธานค่ายอาสาปีนี้ ก่อนอื่นพี่ต้องขอบคุณน้องๆมากเลยนะคะ ที่น้องๆเสียสละเวลาของตัวเองมาช่วยโครงการปีนี้ พี่ก็คงยังไม่พูดอะไรมาก เอาเป็นว่าถ้าน้องสงสัยเรื่องอะไรก็มาถามกันได้ที่ห้องสิบสองบีนะคะ วันนี้เลิกแค่นี้ก่อน อีกสองวันพี่จะเรียกประชุมใหม่นะคะ สวัสดีคะ”
.
.
.
พอประชุมเสร็จยูริก็เดินออกมาที่หน้าโรงเรียนเพราะเขามีนัดติวหนังสือกับวิคตอเรียเขาจึงยกเลิกการเรียนช่วงบ่ายไป มือเรียวหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเป้ที่สะพายหลังอยู่ เลื่อนรายชื่อไปเรื่อยๆแล้วกดโทรออก
RrRrRr
‘ฮัลโหล เสร็จแล้วหรอยูล’
‘คะ วิคออนนี่มารับได้เลย’
ยูริกับวิคตอเรียเพิ่งคบกันได้เดือนกว่าๆ พวกเธอไม่ได้เปิดเผยมากนักเพราะวิคตอเรียเป็นคนขอเอาไว้ เธอบอกว่าถ้าเปิดไปแล้วแฟนคลับของยูริต้องแอนตี้เธอแน่นอน ก็จะมีแค่กลุ่มเพื่อนที่สนิทเท่านั้นที่จะรู้ เธอทั้งคู่รู้จักกันมาตั้งแต่สามปีที่แล้ว วิคตอเรียอายุเยอะกว่า1ปี พอยูริขึ้นเกรดสิบสอง ที่จะต้องสอบเอ็นทร้านเข้ามหาลัย จึงให้วิคตอเรียมาช่วยติวให้ ติวกันไปติวกันมา ก็คบกันซะงั้น
“นี่ ตัวเอง จะสอบแล้วยังไงก็ตั้งใจหน่อยนะ”
“หืม คะยูลจะไม่ทำให้วิคออนนี่เหนื่อยฟรีหรอก”
“แล้วนี่ คะแนนล่าสุดที่ออกมาเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีอยู่นะคะ น่าจะได้หลายโควต้าอยู่ อ้อมีทุนร้อยเปอร์เซ็นต์ของวิศวะดงกุกด้วย ยกความดีความชอบให้วิคออนนี่เลยนะเนี่ย”
“เก่งจังเลยย แฟนใครเนี่ยมาๆเดี๋ยววันนี้พาไปดูหนังเอาไหม”
“จริงอะ เย้ไปสิๆๆๆ คิคิ”
เวลาผ่านไปจนถึงเวลาเลิกเรียน เจสสิก้าเดินกลับบ้านกับทิฟฟานี่เหมือนที่ทำทุกวัน ระหว่างทางก็คุยกันเรื่องนู้นเรื่องเรื่องนี้ไปเรื่อย เรื่องที่โรงเรียนบ้าง เรื่องหนังบ้าง เรื่องการ์ตูนบ้าง
“ฟานี่ รุ่นพี่ยูริน่ะ เค้ามีแฟนแล้วหรอ”
“หื้ม ไม่แน่ใจเหมือนกันนะสิก้า เรื่องนี้ฉันไม่ค่อยรู้หรอก”
“แต่..แกชอบรุ่นพี่ไม่ใช่หรอ”
“อ่าว นั่นมันในฐานะแฟนคลับหนิ ไม่ได้ชอบจริงๆสักหน่อย”
“อ้อ” เธอพยักหน้าหงึกๆ
“แล้วนี่ถามทำไมเนี่ย ชอบหรอ”
“ปะ เปล่าสักหน่อย” เจสสิก้าหน้าแดงจนถึงใบหู
นี่เธอชอบรุ่นพี่ยูริจริงๆหรอเนี่ยย คิคิ
“หรอออ”
“ก็ใช่นะสิ แต่ว่า.....ถ้าใครถึงหน้าบ้านฉันช้าสุดเป็นหมูนะ บายย”
ว่าแล้วก็รีบวิ่งหนีทันทีทำให้ทิฟฟานี่ที่กำลังนึกขำอยู่นั้น รีบวิ่งตามไป
“เห้ เล่นอย่างนี้ขี้โกงกันนี่หน่า รอด้วยสิสิก้า ทีหลังน่ะเขินก็บอกว่าเขินไม่ใช่วิ่งหนีรู้หรือเปล่า”
“แบร่ รีบๆตามมานะยัยหมูอ้วนน”
วิ่งไปสักพักก็ถึงบ้านของเจสสิก้า คงไม่ต้องเดาว่าใครจะชนะและใครจะได้เป็นหมู...
ทิฟฟานี่เข้าไปสวัสดีแม่ของเจสสิก้าและนั่งดูทีวีกินขนมเพื่อรอแม่ของเธอมารับ ทุกวันเธอจะต้องมารอที่บ้านของเพื่อนสนิทเพราะด้วยเหตุว่า แม่ของเธอเลิกงานดึกนั่นเอง
วิคตอเรียและยูริเมื่อดูหนังเสร็จก็ไปหาอะไรทานกันแถวเมียงดง ถ้าถามว่าในห้างก็มีร้านอาหารตั้งเยอะแยะทำไมต้องไปถึงเมียงดง นั่นก็เป็นเพราะว่า ยูรินะ บทจะอยากได้อะไรก็ต้องได้ใครก็ห้ามขัด แล้ววันนี้ก็ดันมากอยากกินคิมบับร้านประจำที่เมียงดงด้วยนะสิ
“ตัวเองกินให่มันดีๆหน่อยสิ เห็นไหมเนี่ยว่าเลอะหมดแล้ว มานี่มาเดี๋ยวเค้าเข็ดให้”
ยูริยื่นหน้าเข้าไปให้แฟนสาวเช็ดมุมปากให้ แล้วก็ก้มลงไปทานต่อ
“วิคออนนี่ไม่ทานหรอคะ นั่งมองหน้ายูลอย่างนี้มันจะอิ่มหรอ”
“อะ เอ่อใครนั่งมองหน้าตัวกัน”
“นี่ ถึงยูลจะก้มหน้าอยู่นะ แต่ยูลก็สามารถจับเรด้าของสายตาผู้หญิงสวยได้นะคะ คิคิ”
เล่นเอาวิคตอเรียนั่งหน้าแดงไปครึ่งชั่วโมงเลยทีเดียว
“อ่าว ยังไม่กินอีกมาๆอยากให้เค้าป้อนก็บอกสิ อ้าปากๆ”
ยูริตักคิมบับพอดีคำใส่ช้อนแล้วยื่นไปตรงปากของวิคตอเรีย
“อ้ามม”
วิคตอเรียยังไม่ทันได้อ้าปากรับ ยูริก็ลดมือลงแล้วหันไปหยิบโทรศัพท์ที่กำลังแจ้งเตือนว่ามีคนโทรเข้ามา หน้าจอโชว์หราว่าเป็นชื่อของใคร
คิม แทยอน
แทยอนงั้นหรอ เขารีบกดรับโทรศัพท์ทันที
‘ฮัลโหลว่าไงไอแท’
‘กว่าจะรับได้นะ อยู่กัยสาวหรือไง ใช่สิเดี๋ยวนี้เห็นแฟนดีกว่าเพื่อนแล้วหนิ’
‘เอ่อ มีอะไรก็พูดมาเหอะหน่า แกนั่นแหละผิดที่โทรมาไม่ได้จังหวะเอง’
‘โหยย ถ้าเจอตัวจะต่อยให้เละเลยไอดำ’
‘เอ่อหน่าตกลงจะบอกได้หรือยังว่าโทรมามีอะไร’
‘พรุ่งนี้ฉันจะไปถึงสนามบินตอนแปดโมงครึ่ง มารับด้วย’
ความคิดเห็น