ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 : เปิดศึก
ตอนที่ 5
เปิดศึก
สนามแข่ง Z
06 : 37 P.M.
บรื้นนนนนน!!!!!!!!!!!!
บรื้นนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!
“โว้ววววววว~~วู้วๆๆๆๆๆ~~!!!!!”
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!”
เสียงโห่ร้องของบรรดาคนดูบนอัฒจันทร์ดังสะนั่นไปทั่วบริเวณ แต่ก็ยังไม่สามารถกลบเสียงรถราคาแพงเป็นล้านนับสิบคันที่กำลังขับเคี้ยวอยู่ในสนามอย่างดุเดือดได้ และหนึ่งในรถพวกนั้นคือรถของเทรย์ แฟนของยัยเชอร์รี่
“กรี๊ดดดดด~!!!!” ยัยเชอร์รี่กระดี๊กระด๊าสุดๆเมื่อเห็นว่ารถของเทรย์กำลังแล่นเข้าสู่เส้นชัยเป็นคนแรก และในที่สุดเทรย์ก็เป็นฝ่ายได้ชัยชนะไปครอบครอง
ประตูรถสปอร์ต Z3 Roadster Luxury ถูกเปิดออก ร่างสูงกว่าร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตรก้าวลงจากรถด้วยมาดเท่ๆ และวินาทีนั้นเองที่ยัยเชอร์รี่วิ่งโผเข้ากอดเจ้าของรถคันนั้นอย่างยินดี
“แฟนใครเนี่ย เก่งที่สุดเลย” ยัยเชอร์รี่ยิ้มร่าให้กับเทรย์ หรือเจ้าของรถสปอร์ตคันนั้น
“แน่นอนอยู่แล้ว” เทรย์ยิ้มกลับแล้วโน้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าหวานๆของยัยเชอร์รี่ จนริมฝีปากของทั้งคู่แนบชิดกันอย่างไม่แคร์สายตาคนดูนับพันบนอัฒจันทร์
“วู้วๆๆๆๆๆ~~โว้ววววววว~~!!!!!”
เสียงโห่ร้องชอบใจดังขึ้นทันทีที่สองคนนี้มอบจุมพิตอันดื่มด่ำให้แก่กัน ใครจะมองชอบใจหรือไม่ชอบใจยังไงก็ช่าง แต่สำหรับฉันเห็นคู่นี้จูบกันต่อหน้าคนอื่นจนชินตาแล้วล่ะ -_-
เมื่อทั้งคู่ผละออกจากกัน ยัยเชอร์รี่ก็เดินควงแขนเทรย์อย่างถือตัวเป็นเจ้าของเข้ามาหาฉัน
“เมมโมรี่ แฟนฉันเก่งใช่ม้า ^^”
“อื้ม เก่งมาก น่าอิจฉาเนอะ ^^;” ถึงฉันจะพูดออกไปแบบนั้นแต่เปล่าเลย ฉันไม่ได้อิจฉาเลยสักนิด
“เพื่อนๆของเทรย์ที่เป็นนักแข่งก็มีเยอะนะ ฉันให้เทรย์แนะนำให้ได้นะ”
“เรื่องนั้นฉันว่าอย่า...”
“เฮ้! เทรย์” เสียงเรียกของใครบางคนทำให้ฉันชะงัก และมองไปทางด้านหลังเทรย์กับยัยเชอร์รี่ที่มีร่างสูงโปร่งยืนวางมาดเข้มอยู่ แน่นอนว่าทั้งสองคนนี้ก็หันไปมองทางด้านหลังเช่นกัน
“อ้าว! เนโอเองเหรอ”
“ฉันขอท้าแข่งตัวต่อตัว กล้ารึเปล่า” หนุ่มตี๋แต่หล่อที่ยืนวางมาดเข้มคนนั้นยื่นสารท้าให้กับเทรย์
“เอ...เมื่อกี้นายเข้าเส้นชัยหลังจากฉันนี่หว่า” เทรย์พูดด้วยสีหน้ากวนๆ แต่แฝงไปด้วยความเยาะเย้ย
“เออ!มันคาใจว่ะ”
“ก็ไม่มีปัญหา แต่นัดนี้นายคงไม่วางเดิมพันใช่มั้ย”
“พูดบ้าๆ นายเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ นัดที่แล้วนายเอาผู้หญิงของฉันไป ยังไงนัดนี้ฉันก็ขอเอาคืนบ้างละกัน”
“เหอะ!นายไม่เคยชนะฉันอยู่แล้ว อีกอย่างผู้หญิงของนายก็เต็มใจไปกับฉันเองด้วย” เทรย์ยักคิ้วให้พร้อมกับโอบเอวของยัยเชอร์รี่เอาไว้แน่น
เนโอกำมือแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ที่ถูกจุดประทุให้เย็นลง ก่อนจะแสดงรอยยิ้มหยันออกมา
“ไม่ลองก็ไม่รู้ดิวะ”
“งั้นก็มาแข่งกันให้มันรู้กันไปเลย”
“หึ!แต่นัดนี้ ฉันขอเดินพันสองเท่านะเว้ย” รอยยิ้มเจ้าเหล่ผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อตี๋ๆนั่น
หมายความว่ายังไงกันน่ะ! เทรย์! ทำไมนายหันมามองฉันหน้าซีดแบบนั้น ย่ะ...อย่าบอกนะว่า...
“เออ! เอาสิ” เทรย์หันกลับไปบอกเนโออย่างมั่นใจ(หรือเปล่า -*-)
“ได้ แข่งกันห้ารอบ อีกสิบห้านาทีเจอกัน” เนโอบอกแล้วยักคิ้วอย่างกวนๆให้กับยัยเชอร์รี่ก่อนจะหันมาเหยียดยิ้มชั่วร้ายให้กับฉัน
ไอ้บ้าเทรย์!ทำอะไรปรึกษาคนนอกอย่างฉันบ้างมั้ยห๊า!!!! TOT
“เทรย์! เชอร์รี่ไม่ใช่สิ่งของนะ คิดจะเอาไปพนันเมื่อไรก็ได้น่ะ!” ยัยเชอร์รี่จับมือที่โอบเอวของตัวเองออก แล้วพูดกับนายนั่นอย่างโมโห
“โธ่ ที่รักจะกลัวอะไร ก็รู้อยู่ว่าไอ้บ้านั่นไม่เคยชนะเทรย์ได้สักครั้ง อีกอย่าง...” เทรย์เหยียดยิ้มนิดๆ แล้วโน้มหน้าเข้าไปใกล้ยัยเชอร์รี่ จนริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันอีกครั้ง “ถ้ามีที่รักคอยเชียร์สุดฤทธิ์แบบนี้เทรย์จะแพ้ได้ยังไงล่ะ”
“เทรย์ก็ ^///^” ยัยเชอร์รี่ยิ้มหน้าแดงพร้อมกับบิดตัวไปมาอย่างเขินอาย แหม!ทีจูบกันซะดื่มด่ำเมื่อกี้ล่ะไม่มีทีท่าว่าจะอายเลยนะ ว่าแต่ขอโทษเถอะ! ลืมไปหรือเปล่าว่าฉันที่ถูกเอาไปเป็นของพนันด้วยยังนั่งอยู่ตรงนี้น่ะ!!
“อะแหมๆ!” ฉันกระแอมออกมาเสียงดังอย่างจงใจให้คู่รักตรงหน้าได้ยินและมันได้ผล ทันทีที่เทรย์กับยัยเชอร์รี่หันมามองฉัน ฉันจึงส่งสายตาดุดันกลับไปให้ทันที
“เธอกล้ามองเทรย์ของฉันแบบนั้นเหรอ!” ยัยเชอร์รี่แว้กใส่ฉัน
ก็ถ้าไม่กล้า ฉันจะมองแฟนเธอด้วยสายตาแบบนี้เรอะ!
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่าเมมโมรี่ อย่าลืมสิว่าแฟนฉันเป็นของพนันด้วยนะ ฉันจะแพ้ได้ไงกัน” เทรย์ยิ้มอย่างใจเย็นและมั่นใจว่าเขาต้องชนะแน่นอน “ขอตัวไปเช็คเครื่องยนต์ก่อนนะ” เทรย์ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มยัยเชอร์รี่อีกหนึ่งที ก่อนจะรีบวิ่งไปที่รถสปอร์ตสีน้ำเงินของตัวเองที่จอดอยู่ไม่ไกลมากนัก
“สู้ๆน้า~!!!!” ยัยเชอร์รี่ตะโกนไล่หลังเทรย์ที่กำลังวิ่งห่างออกไปเรื่อยๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆฉันตามเดิม
“วันหลังฉันจะไม่มาที่นี่อีกแล้ว” ฉันพูดหน้ามุ้ย
“มันก็แค่เกมเองหน่า ถ้าเทรย์แพ้ขึ้นมาจริงๆ ไปกับผู้ชนะก็ไม่เสียหายอะไรหนิ”
“นี่เธอไม่ห่วงตัวเองเลยนะ”
“มันไม่มีอะไรหรอกน่า ถ้าเราคิดที่จะสนุกกับมัน ^^”
“แบบนี้ฉันไม่สนุกด้วยหรอกนะ ยังไงซะ แฟนเธอก็น่าจะถามฉันบ้าง ไม่ใช่จู่ๆก็ตอบไปส่งๆแบบนั้น”
“โถๆ เมมโมรี่น้อยๆของฉัน ผู้หญิงที่เข้ามาอยู่ในสนามแข่ง แถมยังนั่งอยู่ใกล้พวกนักแข่งแบบเราน่ะ ก็ตกเป็นเหยื่อในเกมของพวกเขาทุกคนนั่นแหล่ะจ้ะ”
“ว่ะ...ว่าไงนะ”
“เธอควรจะรู้ไว้บ้างนะ”
“แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันให้มันเร็วกว่านี้ล่ะ!”
ฮึ่ย!มันน่าโมโหมั้ยล่ะ นี่เป็นครั้งที่สองของวันนี้แล้วนะ ตอนแรกบอกว่าจะพาไปเดินห้าง หาอะไรอร่อยๆกินอย่างชาบูหรือไม่ก็โออิชิ (แน่นอนว่ายัยนี่บอกว่าจะเลี้ยง และฉันเองก็ไม่มีเงินมากพอที่จะกินอะไรแบบนี้อีกแล้ว T^T) แต่ท้ายที่สุดกับพาฉันมาสนามแข่งรถแบบนี้ แถมยังไม่บอกอะไรฉันเลยสักคำว่ามันมีเกมแบบนี้ด้วย เกมที่ใช้ผู้หญิงเป็นเดิมพัน และคนที่เคยมาสนามแข่งที่มีบรรยากาศเถื่อนๆแบบนี้เป็นครั้งแรกอย่างฉัน จะไปรู้อะไรได้ยังไงกันเล่า!
“ใจเย็นเถอะน่าเมมโมรี่ ยังไงเทรย์ก็ต้องชนะ”
ใจเย็นบ้าอะไรล่ะ! ฉันไม่ได้มีประสบการณ์ทางด้านนี้เยอะเหมือนเธอนะ T^T
“แต่ว่า...”
“ฉันไปหาเทรย์ดีกว่า ตอนนี้เขาต้องการกำลังใจจากฉัน ขอตัวก่อนนะเมมโมรี่ ^^” ยัยเชอร์รี่ตัดบทขึ้นมา เมื่อพูดจบยัยนี่จึงหันมายิ้มหวาน (ชวนน่าตบ -*-) ให้กับฉัน ก่อนจะลุกจากที่นั่งแล้ววิ่งเข้าไปหาเทรย์ที่กำลังคุมลูกน้องเช็คสภาพรถสปอร์ตของตัวเองอยู่
“เชอะ!ใครจะอยู่รอการแข่งนี้จบล่ะ”
ถ้าฉันยังนั่งรอดูผลการแข่งขันก็นับว่าโง่แล้วถูกมั้ย
เพราะถ้าเทรย์แพ้ แล้วฉันจะเป็นยังไงกันล่ะ อย่างที่บอกกับยัยเชอร์รี่ ว่าฉันไม่คิดที่จะสนุกกับเรื่องนี้เลยสักนิด
แต่เพียงแค่ฉันลุกขึ้นยืนแล้วหันหลังเพื่อจะหลบหนี ทว่าร่างสูงของใครบางคนกลับยืนขวางทางเอาไว้ ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนๆนี้ และพบว่าสายตาและสีหน้ายุ่งๆที่เขาแสดงออกมานั้น บ่งบอกได้เลยว่าเขากำลังโมโหอยู่นิดๆ
“สวัสดี” เสียงทุ้มหนักๆถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากแดงของคนตรงหน้า
น้ำเสียงแบบนี้หรือบางทีเขาอาจจะกำลังโมโหมากก็ได้ แต่...เขาโมโหอะไรมาล่ะ
“ว่ะ...หวัดดีอิสยู ฉะ...ฉันขอตัวก่อนนะ” ฉันบอกแล้วเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่มือหนาของเขากลับจับต้นแขนของฉันเอาไว้
“จะไปไหน!”
ทำไมต้องทำเสียงดุใส่ฉันด้วยอะ
“จะกลับแล้ว”
“จะรีบไปไหนล่ะ”
“นายไม่เข้าใจฉันหรอกน่า เด็กบ้า!”
“แค่ปีเดียว -*-”
“ก็เด็กกว่าอยู่ดีแหล่ะน่า ปล่อยได้แล้ว ฉันรีบ” ฉันพูดพร้อมกับพยายามดึงแขนตัวเองให้หลุดพ้นจากพันธนาการนี้ แต่มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ของเขา กลับยกขึ้นมาจับต้นแขนอีกข้างของฉันเอาไว้ แง้ๆ~ปล่อยฉันเดี๋ยวเลยน้า ไอ้เด็กบ้า!! T^T
“ไหนบอกว่าวันนี้จะนอนทั้งวันไง ไหงมาอยู่ในที่แบบนี้ แถมยังมานั่งติดขอบสนามอีก หรือว่าเที่ยวแบบนี้เป็นประจำ”
เด็กบ้า! ทำไมต้องคาดคั้นอะไรจากฉันขนาดนั้นด้วย
“ก็บอกแล้วไงว่านายไม่เข้าใจฉันหรอก”
“งั้นก็บอกให้เข้าใจสิ”
“กะ...ก็เรื่องนั้น...” เอ่อ...จะอธิบายยังไงดีล่ะเนี่ย บอกว่าถูกเพื่อนหลอกมามันจะฟังดูแปลกๆมั้ยนะ เขาจะหาว่าฉันโง่หรือเปล่า และที่ฉันต้องรีบกลับก็เพราะว่าถูกวางเป็นเดิมพันในการแข่งรถบ้าๆนั่นอีก แล้วถ้าบอกไปแบบนี้เขาจะเชื่อมั้ย ไหนจะยัง...
“ไม่ต้องบอกละ”
“อะ...อ้าว” ทำไมเปลี่ยนใจง่ายจังฟะ ฉันแค่ยืนคิดสามนาทีกับอีกสี่สิบหกวินาทีเองนะ -*-
“ฉันคงดูเธอผิดไป” อิสยูปล่อยแขนของฉันทั้งสองข้าง ก่อนจะมองฉันด้วยแววตาตัดพ้อ ฮะ...เฮ้ย! แล้วทำไมเด็กบ้านี่ถึงมองฉันแบบนั้นล่ะ “ผิดหวัง” อิสยูพูดขึ้นมาอีกครั้งแล้วเดินผ่านฉันไป ผิดวงผิดหวังอะไรกันฟะ
I don’t Know!!!! ( ถ้าจะพูดมันต้องพูดว่า I don’t understand!!!! ไม่ใช่เหรอ -*- เฮ้อ~พอกันกับเจ๊ปากแดงเล๊ยยย...~)
“เมมโมรี่!” เสียงดุๆของยัยเชอร์รี่ดังขึ้น ทำให้ฉันสะดุ้งโหยงก่อนจะค่อยๆหันไปมองยัยนั่นที่ยืนเท้าสะเอวเบ้ปากอยู่ทางด้านหลัง
“ม่ะ...มีอะไรเหรอ ^_^;”
“จะไปไหนน่ะ”
“อ๋อ เปล่านี่”
“เทรย์กับเนโอจะแข่งกันแล้วนะ ไปนั่งดูตรงนู้นกันเถอะ” ยัยเชอร์รี่พูดจบก็คว้ามือของฉันแล้วลากไปยังที่นั่งใกล้ๆกับเส้นชัยให้มากขึ้น
แง้ๆ~!!!!ไอ้เด็กบ้า นายทำให้ฉันพลาดโอกาสหนี TOT
“กรี๊ดดดด~!!!!เทรย์สู้ๆ!!!!” ยัยเชอร์รี่ตะโกนเชียร์เทรย์ที่กำลังขับเคลื่อนรถสปอร์ตของเขาไปยังจุดสตาร์ท
ฉันหันซ้ายหันขวามองหาทางหนีทีไล่อีกที แต่รู้สึกราวกับมันจะไม่มีโอกาสนั้นเลยแม้แต่นิด เพราะไอ้เด็กบ้านั่นทีเดียว ว่าแต่เขาหายตัวไปไหนแล้วนะ อะ!ยืนเก็กพิงรถ Porsche Carrera ราคาแพงสุดกู่อยู่ตรงนั้นน่ะเอง แถมยังมีสาวสวยลุมล้อมอีก แหม!อายุแค่สิบเจ็ดแต่รู้สึกจะเสน่ห์แรงต่อเพศตรงข้ามทุกรุ่นทุกวัยเหลือเกินนะ หมั่นไส้!
...ผ่านไป 25 นาที...
บรื้นนนนนน!!!!!!!!!!!!
บรื้นนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!
การแข่งขันดำเนินมาถึงรอบที่ห้าซึ่งเป็นรอบตัดสิน คราวนี้ยัยเชอร์รี่ไม่ตะโกนเชียร์เทรย์เหมือนที่ผ่านมา แต่กลับนั่งนิ่งกัดฟันกรอดอย่างลุ้นระทึกกับการแข่งขันในครั้งนี้ และแน่นอนว่าฉันเองก็มีความรู้สึกไม่ต่างจากยัยนี่ หัวใจของฉันเต้นตึกตักๆอย่างไม่สามารถควบคุมมันได้ เมื่อเห็นว่าเทรย์กำลังจะแพ้!
รถสปอร์ต Z3 Roadster Luxury ราคานับล้านถูกบดขยี้โดยรถสปอร์ตRoadster Turbo อีกคันที่ราคาก็ไม่ได้ต่างกันเลยสักนิด แต่ยังไงนั่นมันก็รถราคาเป็นล้านเชียวนะ! นี่พวกเขาทำไปได้ยังไงที่ยอมสละรถราคาแพงๆมาปะทะกัน จนรถที่ว่าราคาเป็นล้านเละไม่มีชิ้นดีแบบนี้น่ะ
ปรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงนกหวีดร้องเป็นสัญญาณดังขึ้นทันทีที่หนึ่งในรถสองคันนั้นทะยานเข้าสู่เส้นชัย ฉันสะอึกรู้สึกจุกจนพูดไม่ออก เมื่อเห็นว่าผู้ที่ได้ชัยชนะมาครอบครองไม่ใช่เทรย์
เนโอก้าวลงจากรถสปอร์ต Roadster Turbo คันนั้น แล้วเดินยิ้มร่าอย่างผู้ที่ได้รับชัยชนะเข้ามาหาฉันกับยัยเชอร์รี่
“คืนนี้เธอเป็นของฉัน ไม่สิ...ต้องพูดว่าคืนนี้เธอกลับมาเป็นของฉันต่างหาก” เนโอพูดกับยัยเชอร์รี่
“ชิส์!ก็แค่คืนเดียวเท่านั้นแหล่ะน่า” ยัยเชอร์รี่กระตุกยิ้มแล้วลุกขึ้นยืนควงแขนเนโอเอาไว้
“เดี๋ยวสิ! เธอจะไปกับมันจริงๆรึไง!” เทรย์วิ่งเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ๆสองคนนั่น
“นายอ่อนแอเองนะเทรย์ อีกอย่างเชอร์รี่ก็เคยเป็นผู้หญิงของเนโอมาก่อน โทษตัวเองเถอะที่คืนนี้ไม่สามารถเอาชนะได้น่ะ อีกอย่างมันก็แค่คืนเดียวเองน่าที่รัก” ยัยเชอร์รี่บอกหน้าตาเฉย ดูไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ตัวเองพูดหรือทำอยู่ ให้ตายเถอะ!ยัยนี่เป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่เนี่ย
“วันนี้มันโชคดีของฉันจริงๆ เอาชนะคู่ปรับเก่า ได้ผู้หญิงของตัวเองคืน แถมยังได้สาวสวยเพิ่มมาอีกคนเดียว เพื่อนๆฉันคงสนุกแน่” เนโอพูดพร้อมกับกรีดรอยยิ้มชั่วร้าย
“เดี๋ยวก่อนสิ! ฉันไม่ไปไหนกับนายทั้งนั้น เธอเองก็เหมือนกัน พูดแบบนั้นกับเทรย์ได้ยังไง เขาเป็นแฟนเธอนะ!” ฉันลุกขึ้นและพูดออกมาอย่างโกรธๆ
“ทำไมฉันจะพูดกับผู้ชายขี้แพ้แบบเทรย์ไม่ได้ อีกอย่างนี่มันก็แค่เกม และเพื่อนๆของเนโอก็ไม่เลวเท่าไรนะ พวกเขามีเงิน มีรถ แถมมันก็แค่สนุกไปวันๆไม่ต้องไปจริงจังอะไร”
พูดง่ายจังนะยัยนี่ ใช่สิ! ก็ยัยนี่น่ะง่ายสุดฤทธิ์!
“ฉันไม่ใช่เธอ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่ไป”
“ไม่เอาน่าเมมโมรี่ อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย คืนนั้นที่ผับเธอก็แสดงออกมาเองนะ”
วันนั้นมันเป็นเพราะฤทธิ์แบล๊คเลเบอร์ต่างหากเล่า! >_<^
“ยังไงฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงแบบเธอ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่ไป!”
“ยังไงเธอก็หนีไปไหนไม่ได้หรอกเมมโมรี่ ผู้ชนะจะได้ของเดิมพันทุกอย่างที่เขาวางเอาไว้ และคนอื่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ก็ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น” ยัยเชอร์รี่กรีดรอยยิ้มที่ทำให้ฉันกำมือแน่นอย่างระงับอารมณ์โมโหที่เดือดพล่าน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพื่อนที่คบกันมาสิบปีจะทำกันได้ลงคอขนาดนี้ เรื่องที่ยัยนี่เอาแต่ใจน่ะฉันยอมได้อยู่แล้ว แต่มาทำกันแบบนี้ฉันยอมไม่ได้!
“แต่ฉันเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้!” เสียงดุดันที่ดังขึ้นใกล้ๆทำให้ฉัน ยัยเชอร์รี่ เนโอและเทรย์หันไปมองทางต้นเสียง
“อิสยู” ฉันเรียกชื่อของเขาคนนั้นอย่างแผ่วเบา นี่เขาโผล่มาตั้งแต่เมื่อไรกันเนี่ย
“นายคือเจ้าของสนามแข่งนี้สินะ” เนโอพูด
“เออ!”
“แล้วนายยุ่งอะไรด้วย ฉันไม่ได้ทำผิดกฎอะไรสักหน่อย”
“ฉันรู้”
“...”
“ฉันแค่อยากแข่งกับนาย”
“ว่ะ...ว่าไงนะ”
“นายชนะการแข่งเมื่อกี้ใช่มั้ย เห็นแล้วเจ๋งว่ะ แข่งกันหน่อยเป็นไง”
“โค่นเจ้าของสนามเป็นอะไรที่น่าลองอยู่แล้ว”
“แต่ฉันขอยัยนั่นเป็นเดิมพัน” อิสยูบอก พร้อมกับพยักเพยิกหน้ามาทางฉัน...เฮ้ย! ฉันงั้นเหรอ!!
“แค่เนี้ย! กระจอกว่ะ”
“และรถของนาย”
“...!!”
“แต่ถ้าฉันแพ้ นายเอาสนามแข่งนี้ไปได้เลย”
“หะๆ พนันอะไรบ้าๆ แต่ก็ไม่เลว”
“อีกห้านาทีเจอกัน”
อิสยูพูดจบจึงเดินกลับไปที่รถของตัวเอง ทำให้ฉันต้องรีบวิ่งตามเขาไปอย่างหัวเสียสุดๆ นายกล้าดียังไงและเห็นฉันเป็นตัวอะไรกันยะ ถึงเอาฉันไปเป็นของพนันแบบนี้!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น