ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 : ทำไม่ได้ ก็ไม่ใช่ลูกผู้ชาย!!
ตอนที่ 4
ทำไม่ได้ ก็ไม่ใช่ลูกผู้ชาย
:: Is you ::
“ปอดแหก”
“ไอ้บื้อ”
“ไม่เอาไหน”
“ห่วย!!!!!!!!!!”
คำพูดที่กระแทรกผมหลายคำนี้เป็นของใครน่ะเหรอครับ มันเป็นคำพูดของเพื่อนๆที่นิสัยไม่ค่อยจะดีทั้งสามคน ที่นั่งล้อมรอบเป็นกองเชียร์ให้ผมอยู่นี่ไงล่ะ ไอ้พวกบ้าเอ๊ย!แทนที่จะช่วยกลับมาซ้ำเติม เออ!ยอมรับว่าป๊อด แต่คนมันไม่เคยจีบหญิงจะให้ทำไงฟะ!!
“รู้จักแกมาตั้งนาน เพิ่งจะรู้นะว่าแกไม่เอาถ่านแบบนี้” < เนปจูน
ไม่เอาถ่านเลยเหรอ! แรงนะเฟ้ย!!
“หน้าตาหล่อแถมมีดีกรีเป็นนายแบบซะเปล่า ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ” < พี่เทเลอร์
ใครจะไปคารมจัดเหมือนนายอะ ไอ้เจ้าพี่บ้า!
“ทั้งๆที่มีสาวๆติดพันธ์เยอะแยะแท้ๆ แต่พอเจอรักแท้เข้าจริงๆกลับทำอะไรไม่เป็น เฮ้อ~น่าสมเพชชะมัด”
แล้วมันต่างจากแกตรงไหนฟะ ไรเฟิล!
“แต่ไม่เป็นไร งานนี้พวกเราช่วยแกเอง!!!!” < เนปจูน พี่เทเลอร์ ไรเฟิล
เชื่อใจได้มั้ยฟะเนี่ย -_-;
“แต่ยัยนี่มีอะไรโดนใจแกวะ” ไรเฟิลถาม จริงๆมันเป็นรุ่นพี่ผมอีกนะแต่แค่ปีเดียวเท่านั้น ส่วนผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อเมมโมรี่ก็เหมือนกัน แต่ใครสนกันเล่า! อายุมันเป็นแค่เพียงตัวเลขเท่านั้น อีกอย่างถ้าจะคบผู้หญิงแก่กว่าแค่ปีเดียวมันไม่ใช่ปัญหาอะไรใหญ่โตสักหน่อย จริงมั้ย
“แล้วตอนนั้นมาบอกว่าเค้าเป็นแฟนแกได้ไง แบบนี้มันหวงก้างชัดๆ” พี่เทเลอร์เริ่มโวยถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ ABK CLUB
ก็คนมันหวงจะทำไมฟะ!
“หรือมีปัญหา” ผมเลิกคิ้วถามพี่เทเลอร์ที่นั่งทำหน้าไม่พอใจอยู่บนโซฟา
“ใครจะไม่มีปัญหากับแกล่ะ ไอ้เด็กบ้า”
“แล้วตกลงเมื่อกี้ ยัยนั่นปฏิเสธแกเหรอวะ” เนปจูนถามขึ้นมา
“เออดิ ฉันมันไม่ดีตรงไหนวะ”
ทุกๆอย่างที่รวมเป็นผมน่ะเหรอ...ไม่อยากพูดเลยว่าดูดีแค่ไหน ใบหน้าคมเข้มเรียวได้รูป จมูกโด่งเป็นสันอย่างไม่ผ่านการศัลยกรรมใดๆ ดวงตาสีน้ำตาลทองที่เฉียบคม หุ่นซิกแพ็กแข็งแกร่ง รูปร่างหน้าตาระดับนายแบบชั้นนำแบบนี้ แถมยังขับ Porsche Carrera ราคาหลายล้าน
แล้วทำไมยัยนี่ถึงปฏิเสธผมได้ลงฟะ!
“ยัยนี่ไม่ค่อยไว้ใจใครง่ายๆเท่าไร แต่จริงๆก็เป็นคนที่เข้ากับใครได้ง่ายนะ นิสัยก็น่ารักแต่ชอบยอมคนอยู่เรื่อย หน้าตาก็สวย หุ่นก็ดี ผิวขาวอมชมพู หน้าใสกิ๊ก ดวงตากลมโตแถมริมฝีปากสีชมพูน่าจุ๊บ และ...” สีหน้าที่ดูเรียบเฉยของไรเฟิล ค่อยๆดูเคลิบเคลิ้มขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่ที่มันพูดว่า ‘หุ่นก็ดี’ ละ ไอ้บ้า!รู้นะเว้ยว่าคิดอะไรอยู่อะ
“พอละไอ้ไรเฟิล”
“หึๆๆ พูดแค่นี้ทำเป็นเข้ม”
“แล้วฉันต้องทำยังไงให้ยัยนั่นไว้ใจวะ”
คำพูดของผมดูเหมือนจะทำให้เพื่อนๆทั้งสามคนนี้แสดงแววตาวิบวับๆเป็นประกายอย่างน่าปละหลาด และไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกขนลุกและเสียวสันหลังวูบขึ้นมาเมื่อเห็นแววตาทั้งสามคู่นั้น -_-
“มันมีทริคง่ายๆข้อเดียวที่จะยึดติดผู้หญิงให้อยู่หมัดได้” < ไรเฟิล
“แต่ที่สำคัญนายจะต้องมีชั้นเชิงมากพอ” < เนปจูน
“และหน้าด้านที่จะปฏิบัติตามทริคนั้น” < พี่เทเลอร์
“เอ่อ...ทริคนั่นคืออะไรวะ”
“^_^”
“^__^”
“^___^”
ย่ะ...ยิ้มเจ้าเหล่กันแบบนั้นหมายความว่าไงกันฟะ
“ทริคนั้นคือ...จับกดทำเมียซะ!!!!”
“หา...!!!!”
บ่ะ...บ้าเรอะ!จับกดแล้วทำเมีย ใครจะไปกล้าทำแบบนั้นฟะ
“ฉันเคยทำมาแล้ว ผู้หญิงลืมฉันไม่หลงเลยล่ะ โดยเฉพาะผู้หญิงที่มีฉันเป็นคนแรก” พี่เทเลอร์พูดอย่างภาคภูมิใจ
ยกเว้นไอ้เจ้าพี่บ้านี่ไว้คนหนึ่งละกัน -_-;
“ของมันแน่นอน ฉันก็เคยทำมาแล้ว ยิ่งเป็นทอมนะกลายเป็นผู้หญิงไปเลยทีเดียว”
อ้อ!ยกเว้นไรเฟิล เจ้าของฉายา ‘คาสโนว่าแห่งทรานซิส’ อีกคน ลืมยกเว้นมันไปได้ยังไงกันเนี่ย
“แต่สำหรับผู้ชายที่ไม่เคยเปิดศึก ก็ต้องวางแผนการรุกให้ดีๆหน่อยนะ”
ส่วนไอ้เนปจูน...เอ่อ...ดูมันเองก็มีประสบการณ์ ยกเว้นอีกคนก็ได้ฟะ
“ฉันจะจีบหญิง ไม่ได้ไปทำสงครามนะไอ้เนป”
“แล้วแกจะปฏิบัติตามทริคนี้มั้ย” พี่เทเลอร์เลิกคิ้วถาม
“ใครจะกล้าทำแบบนั้นวะ” ผมส่ายหน้าอย่างระอากับสิ่งที่เพื่อนๆทั้งสามคนบอก
“ก็ฉันนี่ไง!!!!” < เนปจูน พี่เทเลอร์ ไรเฟิล
เออ!ลืมไปว่ายกเว้นพวกมัน -_-;
“ช่างเถอะ!ฉันจัดการเองดีกว่า” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วเดินไปคว้าเสื้อแจ็คเก็ทหนังสีดำมาสวมและหยิบกุญแจรถที่วางอยู่ใกล้ๆกัน
“ไม่มีปัญญาแล้วอย่าเล่นตัวดิคุณเพื่อน” เนปจูนบอก
“ยอมให้พวกเราผู้มากประสบการณ์ช่วยดีกว่าน่า” ไรเฟิลสมทบ
“ก็บอกแล้วไงว่าจะจัดการเองอะ” ผมที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูแล้ว หันกลับไปบอกพวกมันอย่างหงุดหงิด นี่เห็นเราไร้น้ำยาขนาดนั้นเลยรึไงฟะ!
“เออ!อวดเก่งไปเหอะ แล้วอย่าคลานมาอ้อนวอนพวกฉันล่ะ” พี่เทเลอร์พูด คนหรืออะไรวะคลาน -_-;
“เออ!แล้วจะแสดงฝีมือให้ดู” ผมพูดจบจึงเปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องสุดหรูของไรเฟิลไปทันที
คอยดูละกันไอ้เจ้าพวกบ้า! ถ้าหน้าตาหล่อระดับนี้ แถมยังมีดีกรีนายแบบ ฐานะก็เป็นเลิศ จีบหญิงไม่ติดล่ะก็ ก็อย่ามาเรียกมิสยูคนนี้ว่าลูกผู้ชายเลยละกัน!
:: Memory ::
04 : 47 P.M
นอนสลบอยู่ตรงนี้จ้า รีบๆรับสายน้า ไม่งั้นเค้าจะวางล่ะน้า~~
“อะ...อืม~” ฉันส่งเสียงครางในลำคอพร้อมกับพลิกตัวนอนหงายพลางควานหามือถือที่ส่งเสียงร้องตามหน้าที่ของมันอยู่ใกล้ๆ “ฮัลโล~”
((ฮัลโล เมมโมรี่ใช่มั้ย))
เสียงของผู้ชายดังขึ้นจากปลายสาย แต่เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของมิสยู แถมยังเป็นเบอร์แปลกๆอีก ใครกันอีกล่ะเนี่ย -_-
“อื้ม...ใครเหรอคะ”
((ฉันเทรย์ จำได้มั้ย))
“เทรย์เหรอ” แฟนยัยเชอร์รี่นั่นอะนะ แล้วเขาโทรมาหาฉันทำไมล่ะเนี่ย นี่ไม่ใช่เบอร์ยัยเชอร์รี่สักหน่อย
((อืม คือเชอร์รี่ให้ฉันโทรมาชวนเธอออกไปเที่ยวน่ะ พอดียัยนั่นกำลังอาบน้ำก็เลยให้ฉันโทรมาแทน))
“...”
ถ้าตอบว่าไม่ไปจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย -^-
((ไปเถอะหน่า วันนี้วันหยุดเธอไม่ใช่เหรอ อีกอย่างถ้าไม่ไปก็รู้อยู่ว่าเชอร์รี่จะเป็นไง))
“เฮ้อ~ฉันรู้แล้วล่ะน่า เจอกันที่ไหนล่ะ”
((เดี๋ยวฉันไปรับ))
“มากับเชอร์รี่หรือเปล่า”
((แน่นอนสิ ถ้าไม่ไปกับยัยนั่นแล้วจะให้ไปกับใครล่ะ))
“อ๋อ เปล่าๆ จะมาถึงกี่โมงล่ะ”
((อีกครึ่งชั่วโมง เตรียมตัวไว้นะ))
“อื้ม งั้นแค่นี้”
ฉันกดวางสายแล้วยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง แล้วมองไปทางนาฬิการูปสนูปปี้ อะไรกันนี่จะห้าโมงเย็นแล้วเหรอเนี่ย แต่ยังหลับไม่ค่อยเต็มอิ่มเลยแหะเรา แต่เอาเถอะ ถ้าฉันตอบว่าไม่ไปมีหวังพรุ่งนี้ได้ฟังยัยนี่วีนที่โรงเรียนแต่เช้าแน่ๆ
เฮ้อ~ทำไมฉันถึงไม่กล้าปฏิเสธยัยเชอร์รี่เอาแต่ใจนี่สักทีนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น