ห้องสมุด "กลอน"

ลำดับตอนที่ #2 : หันมาที่กลอนแอบรักดีกว่า***

นอนดึก...วุ่นกับการนึกถึงเธอคนนี้ 
เจอกันครั้งแรกจนพบกันครั้งล่าสุดที่มี

ภาพของเธอเป็นมินิซีรีย์อยู่ในใจ 
นอนกอดตุ๊กตาแล้วนึกไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกเหมือนฉันไหม

แอบปลื้มเธอคือความลับที่ไม่เคยบอกใคร 
รู้แค่ฉันกับหัวใจของตัวเอง

คงมีคนมากมายคิดถึงเธอ 
และหนึ่งในนั้นก็ต้องมีฉันเสมอเธอรู้ไหม

เป็นหนึ่งในร้อยที่เธอไม่เคยคิดจะสนใจ
 เป็นหนึ่งในสิบความห่วงใยที่ส่งให้เธอเสมอมา

หนึ่งในคนที่ไม่สำคัญและไร้ค่า
  หนึ่งในคนที่แสนจะธรรมดา

หนึ่งในคนนอกสายตาสำหรับเธอ 
ก็จะเป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆ

จะคอยเป็น ‘คนไม่สำคัญ’ สำหรับเธอ 
ไม่ว่าอะไรๆที่จะต้องเจอก็ไม่เคยลำบากใจ

เคยคิดหรือเปล่าว่าทำไม 
ฉันถึงต้องทำอะไรมากมายขนาดนี้

เพราะฉันรักเธอไง...คนดี
 ถึงแม้เธอจะไม่เคยมีใจให้ 
รู้ว่าตัวเองไม่มีความสำคัญ

ไม่มีวันที่เธอจะรักได้
  ไม่เป็นไรหรอกแค่เห็นเธอมีความสุขมากก็พอใจ

ไม่หวังได้อยู่ใกล้ๆ...  แต่ขอเป็นคนที่มองอยู่ไกลๆด้วยความหวังดี

ก็ไม่รู้นะว่าเพราะเหตุใด  
ฉันจึงคิดถึงเธอได้ขนาดนี้ 

ตื้นเต้น เสียใจ หวั่นไหว เปลี่ยนไปได้ทุกนาที 
ทั้งๆที่เธอคนนี้ก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไร

แต่มันก็คิด...คิดถึงที่สุด 
หัวใจไม่เคยหยุด เอ...เรานี่เป็นไปได้

เลยขี้เกียจหาเหตุผลแล้วละว่าทำไม 
แต่สิ่งเดียวที่รู้ได้ คิดถึงเธอเมื่อไหร่ ใจพองโตทู๊ก..ที