คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #98 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story ' เวทมนต์แสนหวาน ; Ayato # Rewrite '

✲ﾟ [ Re-Translated ]  สวัสดีค่ะ พอดีว่าแอดได้ต้นฉบับ (ญี่ปุ่น) ของเรื่องสั้นที่ตอนแรกแปลจากอังกฤษมาแล้ว ซึ่งแอดคิดว่ามันค่อนข้างต่างจากต้นฉบับก็เลยเอามาแปลใหม่อีกรอบจ้า อันนี้เป็นเรื่องสั้นของแถมภาค More blood จากร้าน Stella ของ Ayato จ้า (เนื้อหาต่อจากฉากจบภาค MB ในเกม) 

 

✿ SPOILER ALERT !

- ใครเครดิตกันด้วยนะจ้ะ

- ผิดพลาดแจ้งได้งับ

_________________________________

 

** ปล. เรื่องราวเป็นเรื่องราวต่อจากที่อายาโตะกับยุยแต่งงานกันในฉากจบเกมภาค more blood ทั้งสองจึงจะน่าจะย้ายออกมาจากคฤหาสน์บ้านซาคามากิแล้ว 

 

— "ความไม่สบายใจ"  ไม่คิดเลยว่าคนแบบเขาจะมีความรู้สึกอะไรแบบนี้อยู่ด้วย .. น่าหัวเราะจริง ๆ

 

" เฮ้ ยัยอกแบนเธอหายไปไหนมา ? "

 

เป็นเพราะเธอกลับมาบ้านช้ากว่าปกติจากเวลาเลิกเรียน เขาจึงถามเธอออกไป แต่เธอกลับยิ้มแหย ๆ พร้อมกับตอบว่า

 

" ฉันไปที่คฤหาสน์มาน่ะ .. พอดีว่าถูกเรย์จิซังเรียกให้ไปช่วยจัดการของดูต่างหน้าของคุณแม่ให้น่ะ "

 

" ไอ้เจ้าแว่นนั่น .. ! มันไม่จำเป็นต้องเรียกเธอไปด้วยเรื่องไร้สาระพวกกนั้นเลยด้วยซ้ำ "

 

" มะ .. ไม่ใช่เรื่องไร้สาระนะ แต่ว่า .. เอ่อ คือ .. ฉันขอโทษจริง ๆ นะ อายาโตะ "  

 

หลังจากที่พูด เธอก็เอื้อมตัวมาจูบที่ข้างแก้มของเขา 

 

" ... "

 

ที่เธอทำแบบนี้มันมีความหมายว่ายังไงกันนะ ? ถึงแม้เขาจะโกรธจัดเขาก็ปิดปากเงียบไม่พูดอะไรออกไป 

 

นี่เป็นความรู้สึก "เป็นห่วง" ในแบบของเขา ที่จริงแล้วยัยอกแบนเองก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ละมั้ง ที่ถูกเรย์จิเรียกออกไปใช้งานแบบนี้ 

 

" พายแอปเปิ้ลที่เรย์จิซังทำอร่อยมากจริง ๆ นะ "

 

แต่หลังจากนั้นคำพูดที่เริ่มทำให้เขารู้สึกว่าเขาคิดผิดก็เข้ามาในหู

 

" หา .. พายแอปเปิ้ลงั้นเหรอ ?"

 

" อะ .. อื้ม "

 

ดูจากท่าทางที่เอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองของเธอตอนนี้แล้ว .. ก็เดาได้ไม่ยากว่าเธอคงคิดว่าตัวเองดันหลุดปากพูดสิ่งที่ไม่สมควรออกมาซะแล้ว เขาเดินเข้าไปใกล้ ๆ เธอพร้อมด้วยอารมณ์โกรธที่เพิ่มมากขึ้น 

 

" นี่เธอไม่ใช่ว่าถูกเจ้าเรย์จิล่อด้วยพายแอปเปิ้ลก็เลยออกไปกับหมอนั่นหรอกใช่ไหม ? "

 

" ขะ .. เข้าใจผิดแล้ว เขาทำให้หลังจากที่เสร็จธุระน่ะ "

 

" ชิ .. มันจะใช่เหรอ ? "

 

เขาจับเธอให้ติดกับกำแพง ในขณะที่เขาพูดด้วยความไม่พอใจ

 

" อย่าบอกนะว่ายอมให้หมอนั่นมันดูดเลือดเธอด้วยน่ะ ? "

 

" จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง ฉันแต่งงานกับอายาโตะคุงแล้วด้วย .. ก็แปลว่าฉันเป็นของอายาโตะคุงอยู่แล้ว "

 

เธอพููดออกมาในขณะที่มองด้วยสายตาที่จริงจัง เอาเถอะแต่ยังไงเธอก็ไม่มีวันหลอกเขาได้หรอก เขาเอื้อมมือไปจับคางของเธอ

 

" งั้นก็ถอดสิ .."

 

" เอ๋ ? ถะ .. ถอด ? ตรงนี้งั้นหรอ ? "

 

" ใช่ .. ถ้าเธอไม่มีอะไรปิดบังจริง ๆ ก็ถอดเสื้อออก พิสูจน์ให้ฉันเห็นซิ "

 

เธอหันไปมองรอบ ๆ ล็อบบี้ทางเข้าที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ พร้อมกับทำหน้าเศร้า

 

" ฉะ .. ฉันทำไม่ได้หรอก .. ถ้ามีใครมาละก็ .. "

 

" ก็ชั่งมันสิ .. ก็ดีเหมือนกันจะได้แสดงให้คนอื่นเห็นไปเลยว่าเธอเป็นของใครกันแน่ "

 

หลังจากที่เขาพูดเธอก็ถอนหายใจออกมา

 

" ขอร้องล่ะ อายาโตะคุง เชื่อฉันเถอะ "

 

" หา ? จู่ ๆ พูดบ้าอะไรของเธอ "

 

" ฉันเป็นของอายาโตะคุง เพราะงั้นยังไงซะฉันก็จะกลับมาหาอายาโตะคุงอยู่ดีไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีครั้งไหนที่ไม่กลับมาหาอายาโตะคุงจริง ๆ นั่นก็แปลว่ามีบางอย่างที่อันตรายเกิดขึ้นกับชีวิตของฉันเท่านั้น .. "

 

" ยัยอกแบน .. "

 

" เพราะงั้นขอร้องล่ะ ช่วยเชื่อใจฉันหน่อยนะ " 

 

พอได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกว่าพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน ทั้งที่เมื่อก่อนตัวเขาไม่ได้เป็นแบบนี้เลยแท้ ๆ พอมารู้ตัวอีกทีเขาก็ไม่สามารถพูดถ้อยคำสถบหรือพูดจารุนแรงกับเธอได้เลย 

 

" ชิ .. โธ่เว้ย ! อย่าทำตาแบบนั้นนะ "

 

ช่างน่าสมเพชจริง ๆ ที่ตัวเองกลายเป็นคนอ่อนแอแบบนี้ ทั้งที่เขาน่าจะเป็นคนที่แข็งแกร่งและเก่งกว่าใครหน้าไหนแท้ ๆ แต่พอมารู้ตัวอีกทีก็กลายมาเป็นคนอ่อนแอแบบนี้ซะแล้ว 

 

"  ถ้าคราวหน้าเจ้าเรย์จิเรียกเธอออกไปอีกเมื่อไหร่ให้บอกฉันก่อนด้วยแล้วกัน เข้าใจไหม ? "

" อื้ม ! "

 

เธอยิ้มให้ด้วยความอ่อนโยนและพยักหน้าตอบรับคำพูดของเขา นี่เป็นคำสาปของเธอรึยังไงนะ ? บางทีเธออาจจะร่ายเวทมนตร์บางอย่างใส่เขาทำให้เขากลายเป็นคนอ่อนแอแบบนี้ ไม่สิ .. ต้องใช่แน่ ๆ ถ้าไม่งั้นเขาคงจะไม่สามารถทำตัวอ่อนโยนกับเธอได้ขนาดนี้แน่นอน .. 

_________________________________

 

อ่อนแอกับหนูยุยคนเดียวล่ะสิแหม -3- แต่งงานกันแล้วก็เลิกซึนได้แล้วค่ะ คุณสามี ฮ่า ๆ 

 

 

Credit : https://www.facebook.com/dialoversthai