คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #97 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story ( ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ตาม.. ) # Subaru '

✲ﾟ [ Re-Translated ]  สวัสดีค่ะ พอดีว่าแอดได้ต้นฉบับ (ญี่ปุ่น) ของเรื่องสั้นที่ตอนแรกแปลจากอังกฤษมาแล้ว ซึ่งแอดคิดว่ามันค่อนข้างต่างจากต้นฉบับก็เลยเอามาแปลใหม่อีกรอบจ้า อันนี้เป็นเรื่องสั้นของแถมภาค More blood จากร้าน Stella ขอจัดของน้องซึนก่อนเลยแล้วกัน ! 

 

✿ SPOILER ALERT !

- ใครเครดิตกันด้วยนะจ้ะ

- ผิดพลาดแจ้งได้งับ

_________________________________

 

— ที่จริงก็คิดเหมือนกันนะว่าที่จริงแล้วไม่ต้องไปสนใจคำพูดของหมอนั่นมากนักก็ได้ .. 

 

ในขณะที่พูดกับตัวเองเขาก็เอื้อมไปจับมือของเธอ

 

" เอ๋ ? "

 

" ตกใจอะไรกันเล่า "

 

ถึงแม้ตอนนี้หัวใจของเขาจะเต้นรัวไม่เป็นส่ำแต่ภายนอกกลับแกล้งทำตัวเหมือนปกติ

 

ในขณะที่พยายามทำตัวให้ปกติเขาก็ตอบกลับคำพูดของเธอด้วยคำถามไป ซึ่งนั่นทำให้เธอจ้องมองมือของเราที่กำลังสัมผัสกันอยู่พร้อมกับพูดออกมา

 

" เหงื่อออกเยอะจังเลยเนอะ "

 

" หา ? "

 

" แต่ .. บางทีฉันคงจะคิดไปเองก็ได้ ... "

 

เธอยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับจะกล่าวคำขอโทษออกมา เขาการกระเดาะปากทำเสียงไม่พอใจออกมา ในขณะเดียวกันก็รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขามันเต้นแรงไปหมด 

 

ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มต้นเพราะเจ้าบ้า มุคามิ โค เป็นคนจุดชนวนเรื่องนี้ขึ้น พอคิดว่าแบบนี้ก็ดูเหมือนว่าเขากำลังถูกเจ้านั่นควบคุม มันก็ทำให้รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเหมือนกัน แต่ว่า ในเมื่อเรื่องมันมาไกลถึงขนาดนี้แล้วมันก็ช่วยไม่ได้ 

 

" ... " 

 

หลังจากที่เขาหันหลังหนีไปด้วยความหงุดหงิดก็ต้องเจอพวกพี่น้องงี่เง่ากับพวกมุคามิจ้องมองมาทางเขาอย่างไม่ละสายตา

 

" โธ่เว้ย ! นี่ฉันไม่ได้แสดงโชว์ให้พวกแกดูนะ "

 

พอได้ยินเขาตะโกนแบบนั้นออกมาเธอก็จ้องมองมาที่ใบหน้าของเขาด้วยความสงสัย

 

" อย่างที่คิดเลย สึบารุคุง ดูท่าทางแปลกไปนะ "

 

" หนวกหูน่า "

 

เขาพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ให้ตายสิ แบบนี้มันทำให้รู้สึกบ้าได้เลยนะ พวกคนอื่นจะหวังให้เขาพูดอะไรก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาเองก็คิดเหมือนกันว่าจะต้องแสดงความรับผิดชอบออกมาบ้าง 

 

ความจริงเขาไม่ค่อยสบอารมณ์กับเจ้าโคสักเท่าไหร่แต่ตอนนี้รู้สึกเขาจะยอมถอนตัวแล้วจริง ๆ ในเมื่อโคยอมถอนตัวให้แล้ว หากเขาไม่ทำอะไรเลยมันก็ไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่ 

 

" ชิ ... ช่วยไม่ได้แฮะ "

 

เขาบ่นพึมพัมพร้อมกับยืนตรงหน้าของเธอ 

 

" เป็นอะไรไปเหรอ ? "

 

" ฟังให้ดีนะ " 

 

เมื่อได้ยืนแบบนั้นไหล่ของเธอก็ห่อตัวลงเล็กน้อยราวกับกำลังตั้งใจฟังสิ่งที่เขาพูด เขาคุกเข่าลงพร้อมกับกุมมือทั้งสองข้างของเธอและในขณะที่กำลังยกมือทั้งสองของเธอขึ้นมาสูงขึ้น ก็ดูเหมือนเธอจะรู้แล้วว่าเขาคิดจะทำอะไรต่อจากนี้ แต่เธอก็ไม่พูดอะไรพร้อมกับรอคอยสิ่งที่เขากำลังจะพูด

 

" แต่งงานกับฉันนะ "

 

" ... ! "

 

เขาได้ยินเสียงลมหายใจของเธอตกใจซึ่งในขณะเดียวกันใบหน้าของเธอก็เริ่มแดงแสดงท่าทางเขินอายออกมา เห็นแบบนั้นเขาจึงเขาปล่อยมือทั้งสองของเธอและลุกขึ้นยืน

 

" ฉะ .. ฉันก็ไม่ได้ ... เอ่อ ... คือว่า ... โอ้ย ! จะยังไงก็ช่างเถอะ ! " 

 

เขาแสดงท่าทีลนลานพร้อมกับหลบหน้าไปอีกด้านเพื่อกลบเกลือนความประหม่า แต่สายตาก็มองกลับไปที่เธออีกครั้ง

 

" สึบารุคุง .. ขอบคุณนะ "

 

" ... ! "

 

แต่เมื่อมองกลับไปกลับพบว่าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา 

 

" ทะ ... ทำไมถึงร้องไห้เล่า ! หา ! ฉันล่ะไม่เข้าใจเธอจริง ๆ "

 

" ฉันร้องเพราะดีใจต่างหากล่ะ ! "

 

ในขณะที่พูดเธอก็เดินเข้ามากอด พร้อมกับซุกใบหน้าลงบนหน้าอกของเขา ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ดีเหมือนกัน จึงทำได้แค่กอดไหลของเธอเอาไว้อย่างเงียบ ๆ เท่านั้น หลังจากนั้นก็กระซิบบางอย่างที่ข้างหูของเธอ

 

" ตะ .. แต่ฉันไม่ยอมให้เธอปฏิเสธหรอกนะ "

 

หลังจากได้ยินแบบนั้นเธอก็ตอบเขากลับทั้งที่ใบหน้ายังซุกอยู่ตรงที่เดิม 

 

" ฉันจะไปปฏิเสธได้ยังไงกัน "

 

ทันทีหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนและเสียงเชียร์ดังก้องไปทั่ว ดูเหมือนเจ้าพวกนั้นจะยืนมองอยู่ตลอดเลยสิเนี่ย ... 

 

" โธ่เว้ย ! บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้มาแสดงโชว์ให้พวกแกดูนะเฟ้ย ! "

 

_________________________________

 

 

Credit : https://www.facebook.com/dialoversthai