คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #75 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Drama CD : Trick or treat # Shuu Subaru Kanato '

 

✲ﾟ [ Review ] Drama CD วันฮาโลวีนของ สึบารุ คานาโตะและชู (Trick or Treat) จ้า แปลเอาไว้นานมากแล้วแต่เห็นจุดผิดค่อนข้างเยอะเพราะตอนนั้นแปลจากอังกฤษ ยังไงแก้ไขแล้วลองอ่านกันดูนะ

 

❁ อ่านก่อนจ้า

- นำไปใช้รบกวนให้เครดิตเพจด้วยจ๊ะ

- ผิดพลาดแจ้งได้ค่ะ

- ไม่ได้แปลตรงทุกประโยคเพียงแต่สรุปให้ค่ะ

- เสียง : https://soundcloud.com/aixa-almada/diabolik-lovers-trick-or-treat

 

ชู : อย่างที่คิดเลยรัคมานิคอฟ นี้ดีจริงๆเลยนะ .. ยิ่งฟังในคืนแบบนี้ก็ยิ่งสุดยอด เสียงดนตรีที่ไหลลื่นแบบนี้ ถ้าฟังมันไปได้ตลอดก็ดีสินะ 

 

* คนรับใช้เดินเข้ามา *

 

ชู : หืม ? ชิ พวกคนรับใช้เองหรอ ? คนกำลังอารมณ์ดีอยู่แท้ ๆ เชียว มีอะไร ? ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญคงจะรู้สินะว่าเป็นยังไง 

 

* ยื่นจดหมายให้ *

 

ชู : หาา ? นี้มัน จดหมายจากตาแก่ !? ”

 

* คนรับใช้เดินออกไป *

 

ชู : เฮ้อ .. น่าเบื่อจริง ๆ ทำไมต้องคอยส่งจดหมายมาให้ฉันตลอดทุกที

 

* เปิดจดหมาย *

 

ชู : หา ? ปาร์ตี้ฮัลโลวีน ? ให้หาคู่เต้นรำพร้อมกับใส่ชุดดี ๆ มาด้วย เฮ้อ ... 

 

* ปาจดหมายทิ้ง *

 

ชู : เฮ้อ ไร้สาระ  ฮัลโลวีน บ้าบออะไรกัน แค่ได้ยินชื่อก็รู้สึกแย่แล้ว แวมไพร์กับวันฮาโลวีนอะไรนั่น มันแปลกไม่ใช่รึไง ? สักวันหนึ่งต้องฆ่าให้ได้ ให้ตายสิ อย่าดึงฉันเข้าไปยุ่งกับเรื่องบ้า ๆ อย่างนั้นได้ไหม ให้ตายสิการฟังเพลงรัคมานิคอฟของฉันป่นปี้หมดแล้ว เฮ้อ ทั้ง ๆ ที่เป็นคืนที่บรรยากาศดีแท้ ๆ 

 

* เสียงคนเดิน *

 

คานาโตะ : ชู ป่านนี้แล้วยังไม่หลับไม่นอนอีกเหรอครับ ยังคงเป็นคนไร้แก่นสารเหมือนเดิมเลยนะ  หืม ? จดหมายนี่มัน ? จากท่านพ่อนี่ แล้วทำไมถึงโยนทิ้งล่ะ

 

* เปิดจดหมาย *

 

ชู : คานาโตะ ?

 

คานาโตะ : นี่ ชู

 

ชู : อะไร ? 

 

คานาโตะ : คงจะไปปาร์ตี้ฮัลโลวีนสินะ ?”

 

ชู : ไม่ไปได้ยังไงกัน นายก็คงรู้ว่าขัดคำสั่งตาแก่นั่นแล้วจะเป็นยังไง ? ให้ตายสิ

 

คานาโตะ : ก็นั่นสินะ แล้วคู่ที่จะพาไปด้วยจะพาใครไปครับ ? 

 

ชู : เรื่องนั้นก็ ...

 

คานาโตะ : แต่ดูท่าแล้วคงต้องพาคนที่เหมาะสมไปหน่อยนะครับ

 

ชู : ก็จริง ดูจากจดหมายเขียนมาแบบนั้นแล้วก็คงพอเดาได้

 

สึบารุ : ฉันจะพายัยนั่นไปด้วย 

 

คานาโตะ : สึบารุ ? ยืนอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ? เอาเถอะ ปกติตัวตนนายก็เบาบางอยู่แล้ว

 

สึบารุ : ว่ายังไงนะ ! ชั่งเถอะ แต่ฉันได้ยินพวกแกคุยกันแล้ว จะพูดอีกครั้งนะ ฉันจะพายัยนั่นไปเป็นคู่

 

ชู : ว่าแล้วว่านายต้องพูดแบบนี้ เพราะนายหลงเธอไม่เบาเลยนี่

 

สึบารุ : ไม่ใช่อย่างนั้น !! ยัยนั่นเป็นผู้หญิงที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดเท่านั้นแหละ จะไปเลือกใครนอกจากนี้มันก็ ...

 

คานาโตะ : ผมเองก็อยากจะพาเด็กคนนั้นไปเหมือนกัน ผมไม่ยอมให้นายทำตามใจชอบหรอกนะ สึบารุ เนอะ เทดดี้ 

 

สึบารุ : เหอะ ของแบบนี้ใครไวใครได้ไม่ใช่รึไง ? ถ้าคิดจะพายัยนั่นไปแต่แรกก็พูดตั้งแต่แรกสิ

 

คานาโตะ : เรื่องแบบนี้มันต้องคิดเรื่องความเคารพต่อคนที่อายุมากกว่าสิ *ร้องไห้* ถ้าคิดว่าผมจะยอมให้คนที่เด็กกว่าทำตามใจชอบคิดผิดแล้ว ! 

 

สึบารุ : ไม่เห็นต้องร้องไห้โวยวายขนาดนั้นเลยนี่ 

 

ชู : ถ้างั้นคานาโตะก็ยอมให้ยัยนั่นไปกับฉันสินะ 

 

คานาโตะ : ? อย่าบอกนะว่า ชูเองก็คิดจะพาเด็กคนนั้นไปงั้นเหรอ

 

ชู : อ่า ก็คนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดก็เป็นยัยนั่นแหละ 

 

สึบารุ : แต่ที่จริงแล้วแกคงกลัวที่ฉันจะพายัยนั่นไปล่ะสิ 

 

ชู : หาา? ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ ? แล้วทำไมคนอย่างฉันต้องกลัวคนแบบแกด้วย 

 

สึบารุ : หา !?

 

คานาโตะ : ผมไม่ยกโทษให้หรอก เด็กคนนั้นเป็นของผม ก็ต้องไปกับผมสิ

 

ชู : คานาโตะ นึกถึงสิ่งที่ตัวเองพูดก่อนหน้านี้สิ เพราะงั้นก็ฟังคำพูดคนที่อายุมากกว่าซะ 

 

พวกเขาก็ทะเลาะกันต่อสักพัก แต่ก่อนที่จะลงมืออะไร ชูเลยออกความเห็นว่าให้เธอเลือกเองเลยดีกว่าว่าจะไปกับใคร เพราะงั้นพวกเขาจึงเดินไปหานางเอกที่ห้อง 

 

* เคาะประตู *

 

คานาโตะ : เธออยู่ในห้องใช่ไหม ? ผมเข้าไปนะ

 

* เปิดประตู *

 

คานาโตะ : อยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย 

 

ชู : หืม ? แปลกที่ฉันเดินมาที่นี่เองงั้นเหรอ ? 

 

คานาโตะ : ใช่ มันแปลกมากเลยครับ การที่ชูขยับตัวเดินแบบนี้น่ะ 

 

สึบารุ : ชิ เข้าเรื่องเลยเถอะน่า 

 

ชู : งั้นแกก็เริ่มก่อนสิ 

 

สึบารุ : เดี๋ยวสิ ! มันไม่ยุติธรรมเท่าไหร่

 

ชู : หา ? 

 

สึบารุ : เราต้องมาตัดสินลำดับด้วยเป่า ยิ้ง ฉุบสิ 

 

คานาโตะ : * หัวเราะ * เด็กจริง ๆ 

 

สึบารุ : หา !? 

 

คานาโตะ : นายไม่มีความมั่นใจในตัวเอง กลัวว่าจะชวนได้ไม่ Smart ใช่ไหมล่ะ * หัวเราะ * ก็คงเป็นเด็กจริง ๆ 

 

สึบารุ : ฉันไม่อยากโดนคนที่นิสัยเด็กกว่าแบบแกมาว่าหรอกนะ ! เหอะ เข้าใจแล้ว 

 

ชู : รีบ ๆ สักทีเถอะ 

 

* เดินเข้ามา *

 

สึบารุ : ยะ .. อย่าจ้องแบบนั้นสิ มัน .. อายนะเฟ้ย .. หา? มะ .. ไม่มีอะไร ! ฉะ .. ฉันอยากถามเธอว่าวันฮัลโลวีนนี้ว่างไหม ? เออ ! นั่นสินะ เธอคงไม่มีแผนจะไปไหนหรอกเนอะ ? ถะ .. ถ้างั้น * จับมือ* ถ้าอย่างนั้นละก็ ..ไปปาร์ตี้ฮัลโลวีนกับฉันไหม ? เอ๊ะ ? มือ ? จับแล้วมันผิดรึไงฟะ ? ก็ .. มือของเธอ .. ทั้งเล็ก และนุ่ม ... ตะ .. แต่ ใครจะสนเรื่องมือกันละ ? ให้ตายสิ .. ฟังนะ เธอจะมาปาร์ตี้กับฉันใช่ไหม ? สัญญาแล้วนะ ! เข้าใจไหม ? "

 

* เดินกลับไป *

 

สึบารุ : เฮ้ย ใครต่อไป ! รีบ ๆ ไปเลย

 

ชู : หน้าแดงเชียวนะ

 

สึบารุ : หนวกหูเฟ้ย มีปัญหานักรึไง

 

คานาโตะ : น่าตกใจเหมือนกันนะที่มีมุมอ่อนโยนแบบนี้ด้วย เนอะ เทดดี้ ถ้าเป็นผมทำได้ดีกว่าตั้งเยอะ 

 

* เดินเข้ามาหา *

 

คานาโตะ : นี่ ไปฮัลโลวีนปาร์ตี้ด้วยกันกับผมเถอะ ผมจะหาเสื้อผ้าที่เหมาะสมที่สุดกับเธอให้ ผมคิดว่า เธอน่าจะเหมาะกับชุดแม่มดนะ ผมจะเป็นพ่อมด ไม่อยากลองบินขึ้นไปบนฟ้าตอนกลางคืนกับผมดูหรอครับ ? นั้นต้องรู้สึกดีแน่ ถ้าเป็นอย่างนั้นละก็ เราก็จะขี่ไม้กวาดและบินไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ฟังดูไม่เลวใช่ไหม ? เพราะงั้นไปปาร์ตี้กับผมเถอะนะ หืม ? ถามว่าอารมณ์ไหนเหรอ ? อืม ... นาน ๆ ทีทำแบบนี้สักครั้งก็ไม่เลวใช่ไหมล่ะ ? หรือแค่นี้ยังไม่พอใจ ? เอาเถอะ ไม่ต้องถามก็คงรู้คำตอบ ก็เพราะว่าเธอเป็นของของผมยังไงล่ะ 

 

* เดินกลับไป *

 

สึบารุ : ไม่เห็นจะเหมือนแกตอนปกติเลย หมายความว่ายังไง ? 

 

ชู : คานาโตะคงเข้าใจแหละว่าทำตัวปกติชวนเธอคงไม่ไปด้วยหรอก เอาเถอะ แต่สึบารุก็ยังคงเหมือนปกตินั่นแหละ 

 

คานาโตะ : ผมแค่ทำตัวให้เหมาะสมกับสถานการณ์เท่านั้นเอง

 

สึบารุ : แก ก็รีบ ๆ ไปเร็วสิ 

 

ชู : อ่า .. น่าเบื่อจริง ๆ ให้ตายสิ 

 

* เดินเข้ามาหา *

 

ชู : นี่ คืนวันฮัลโลวีนเธอว่างใช่ไหม ? จะมาปาร์ตี้กับฉันสินะ ? ฉันจะทำให้คืนนั้นเป็นคืนที่ เร่าร้อนและหอมหวานที่สุดเลยล่ะ ในคืนนั้น ฉันจะรับฟังทุกคำขอของเธอทุกอย่างเลยนะ ทั้งจูบ สิ่งที่เธอต้องการ และแน่นอนเขี้ยวของฉันก็ด้วยนะ ฉันจะเคลื่อนไหวตามที่เธอต้องการก็ได้ *หัวเราะ* หน้าเธอแดงแล้วนะ กำลังจินตนาการฉากนั้นอยู่หรอ ? ไม่คิดหรอว่ามันจะต้องพิเศษสุด ๆ แน่ ๆ ? .. แน่นอน ฉันจะทำตามที่ว่ามาทุกอย่าง ฉันจะคอยดูแลเธอ จะพูดทุกอย่างที่เธอต้องการ แต่ไม่ต้องพูดก็คงรู้ใช่ไหม ? ฉันชอบเธอนะ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปกับใครเด็ดขาด เพราะฉะนั้นมากับฉันเถอะ 

 

* เดินกลับมา *

 

คานาโตะ : *ถอนหายใจ* ชูเองก็เข้าใจสินะว่าชวนตอนที่ทำตัวปกติไม่ได้น่ะ 

 

ชู : เปล่าสักหน่อย ฉันก็เป็นแบบนี้ปกตินั่นแหละ

 

สึบารุ : ให้ตายสิ พูดมาได้ ไม่เห็นเหมือนกับปกติสักนิดเลยนี่ !? 

 

คานาโตะ : นี่เธอ หัวเราะอะไร ? 

 

สึบารุ : นั่นสิ หยุดหัวเราะ แล้วก็รีบ ๆ เลือกสักที

 

การที่เราหัวเราะทำให้สามคนเริ่มโมโหเพราะดูเหมือนพวกเขาจะจริงจังมากในการแข่งขันนี้จนสรุปแล้ว ... พวกเขาก็ตัดสินใจเข้าไปหานางเอกและตัดสินใจใช้วิธีอื่น (ดูดเลือด) ในการตัดสินแทน =.,= หลังจากนั้นก็ไปงานปาร์ตี้กันจนได้ ซึ่งแต่ละคนดูค่อนข้างหงุดหงิดที่นางเอกไม่เลือกใครสักคน จนสุดท้ายต้องมาด้วยกันทั้งหมด 

 

คานาโตะ : สึบารุหงุดหงิดอะไรของนาย ? 

 

ชู : เป็นเพราะคิดว่าเธอจะเลือกนายล่ะสิ 

 

สึบารุ : หนวกหูเฟ้ย ! 

 

คานาโตะ : อ่า มันหนวกหูนะ อย่าโวยวายนักสิ เอ้า งานจะเริ่มแล้วนะ เดี๋ยวท่านพ่อก็จะมาแล้ว

 

สึบารุ : ตาแก่ ...

 

ชู : และสุดท้ายก็ไม่มีใครได้คู่สินะ เฮ้อ 

 

คานาโตะ : ชูแต่งตัวเป็นโจรสลัดเหรอ ? ไม่เห็นจะเข้ากับนิสัยเลยนะ

 

ชู : มันน่ารำคาญในการเลือกชุดอะ ก็เลยให้ยัยนี่เลือกให้ แล้วคานาโตะแต่งเป็นพ่อมดสินะ ตามที่ตัวเองคิดไว้เลยนี่ ส่วนสึบารุ ... มัมมี่สินะ 

 

คานาโตะ : ทั้งหน้า ทั้งตัวมีแต่ผ้าพันแผลไปหมด คิดจะซ่อนตัวรึไงครับ

 

สึบารุ : อ่า ใส่นี่แล้วรู้สึกสบายใจนะ 

 

คานาโตะ : สมกับพวกชอบเก็บตัวจริง ๆ 

 

สึบารุ : ว่าไงนะ !? มีปัญหารึไง 

 

ชู : งั้นตาแก่นั่นคงหาสึบารุไม่เจอหรอก

 

คานาโตะ : ถ้างั้นผมก็ขอหลบอยู่หลังสึบารุแล้วกัน 

 

สึบารุ : หาาา !? อย่ามาซ่อนตามใจชอบนะ เอาเถอะ มียัยนี่อยู่ด้วยเพราะงั้นจะซ่อนตัวไปตลอดก็ไม่ได้หรอก ไหน ๆ ก็มาแล้วนี่ งั้น ... เราสองคน ...

 

คานาโตะ : อย่าคิดว่าจะไปไหนกับเธอได้สองต่อสองนะ เจ้ามนุษย์มัมมี่ 

 

ชู : ให้ตายสิ รีบ ๆ จบแล้วรีบกลับทีเถอะ 

 

สึบารุ : โธ่เว้ยยย ! 

 

- จบ - 

 

# เครดิตรีวิว : คลัง Diabolik Lovers -【Thailand】
 

Credit : https://www.facebook.com/dialoversthai