คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #231 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Drama Cd # Brothers Complex ' [100%]

# Diabolik Lovers : [ แปล ] Drama Cd # Brothers Complex ' Part1 

Diabolik Lovers Limited V Edition tokuten:
ブラザーズコンプレックス~棺桶の中の君へ~







เปิดฟังได้เลยค่ะ

# Download #

http://www.4shared.com/mp3/Xd35s_nZba/Brother_Complex__To_you_in_the.html

บทแปล

Shuu: เฮ้ .. เรย์จิ ...

 

Reiji: โอ้ ? แปลกจังนะครับ ? ที่คุณมาคุยกับผมแบบนี้

 

Shuu: ฉันกำลังตามหาสุบารุ .. รู้หรือเปล่าว่าหมอนั้นอยู่ที่ไหน ? 

 

Reiji: .. ไม่รู้ครับ แล้วทำไมผมถึงต้องรู้ที่ที่สุบารุอยู่ด้วยล่ะ ?  ดูเหมือนผมคอยดูแลเขาหรืออะไรงั้นหรอ ? 

 

Shuu: อ่า งั้นช่างมันเถอะ 

 

[1.20]

 

*ไรโตะโผล่มา*

 

Raito: เกิดอะไรขึ้นกับสุบารุคุงหรอ ? เขาไปใช้กำลังทำอะไรอีกงั้นหรอ ?

 

Shuu: ไรโตะ .. แกเห็นสุบารุไหม ? 

 

Raito: ก็ไม่เห็นนะ .. ผมน่ะรู้แค่สถานที่ที่บิชจังอยู่เท่านั้นแหละ .. แล้วทำไมต้องตามหาสุบารุด้วยล่ะ ? มันผิดปกติ นี่นา ? 

 

Shuu: ตาแก่นั้น ..

 

Reiji: …ท่านพ่อ ?

 

Shuu: เขาให้คนรับใช้มาบอกฉันว่าให้ฉันผูกคอเจ้านั้นด้วยเชือกแล้วเอาตัวไปให้เขา ... 

 

Raito: … ใช้เชือกผูกคอ .. หมายความว่ายังไง ?

 

Shuu: อ่า .. เจ้านั้นคงต้องไปทำอะไรไม่ดีมา สินะ ? 

 

Reiji: นี้ก็หมายความว่าถ้าเราพวกไม่ตามหาเขาแล้วส่งไปให้ท่านพ่อ พวกเราก็จะซวยไปด้วยสินะ .. 

 

Shuu: อ่า .. ถ้าพวกเราไม่ส่งสุบารุไปให้ตาแก่นั้น ฉันคิดว่าพวกเราต้องรับผิดชอบแทน .. ให้ตายสิ น่ารำคาญจริง ..

 

Raito: ผู้ชายคนนั้น .. ดูเหมือนจะเขาจะเริ่มเบื่อแถวขั้วโลกเหนือแล้วสินะ [ในดราม่าซีดีอันอื่นเขาเคยส่งลูกๆไปทำโทษที่นั้น ชูก็เคยโดนส่งไปอยู่ขั้วโลกเหนือ] คราวนี้ .. จะส่งไปไหนกันนะ ? คงไม่ใช่นอกโลกหรอกน๊ะ ! 

 

[2.43]

 

*ไรโตะกับคานาโตะมา*

 

Ayato: ว่ายังไงนะ !? อย่ามาล้อเล่นนะเฟ้ย ! 

 

Kanato: นั้นสิครับ ! ไอการออกไปนอกโลกเนี่ย ไม่เอาเด็ดขาด ! 

 

Shuu: อายาโตะ คานาโตะ ถ้าพวกแกไม่อยากเป็นแบบนั้นก็ช่วยหาเจ้าสุบารุสิ 

 

Ayato: ชู ถ้าแบบนั้นล่ะ ฉันมีความคิดดี ๆ แหละ นี้ .. ชิชินาชิ มานี้ ! 

 

Shuu: จะทำอะไรกับยัยนี่น่ะ ? 

 

Kanato: อ๋อ .. นั้นคือความคิดดี ๆ สินะ ? เหะเหะ แค่ให้เธอเรียกเขาก็พอสินะครับ .. 

 

Ayato: ใช่แล้ว ! เจ้าสุบารุค่อนข้างอ่อนหัดกับยัยนี่สินะ 

 

Raito: นั้นสิน๊า .. ถึงแม้เขาก็พยายามปฏิเสธมันทุกครั้งเลยก็เถอะ ..

 

Reiji: อย่างนี้นี่เอง .. ดูเหมือนใช้วิธีนี้จะเป็นวิธีที่เร็วและง่ายที่สุดสินะ .. เธอ .. เธอจะให้ความร่วมมือกับพวกเรา สินะ ? 

 

Shuu: เอาเถอะ ... ถึงแม้เธอจะปฏิเสธ เธอก็ต้องทำอยู่ดี .. นี้เป็นคำสั่ง .. 

 

 

[4.04]

 

*คุณและคนอื่นตามหาสุบารุ*

 

Ayato: ไม่ออกมาเลยนะ เจ้าสุบารุ .. ชิชินาชิ เรียกดังๆกว่านี้หน่อยสิ 

 

Reiji: แปลกจังเลยนะ .. เรียกขนาดนี้แล้วยังไม่ออกมาอีก .. ให้ตายสิ เธอไม่จำเป็นต้องมาทำแบบนี้ตั้งแต่แรกเลยนะ ..

 

Shuu: ที่จริง .. เขารู้ความจริงอยู่แล้ว ก็เลยไม่ออกมาละมั้ง .. 

 

Ayato: หมายความว่ายังไงน่ะ ? 

 

Raito: อะฟุ .. ก็หมายความว่านั้นเป็นเหตุผลที่สุบารุคุงไม่ยอมออกมายังไงล่ะ .. เขารู้ว่าผู้ชายคนนั้นกำลังโกรธเขายังไงล่ะ .. 

 

Ayato: อ่า แบบนี้นี่เอง .. 

 

Kanato: แบบนั้นน่ะผมไม่ยกโทษให้เด็ดขาด .. ไม่ว่าจะต้องทำอะไร ผมต้องหาสุบารุให้เจอ .. ถ้าไม่เจอละก็ .. 

 

Shuu: นายนี้เกลียดมันขนาดนั้นเลยหรอ ? การไปสักที่นอกโลก .. ฉันแค่หมายถึงถ้าเราต้องไปในที่ที่เราคาด

ไม่ถึงต่างหากล่ะ .. ต้องมีสถานที่จำนวนมากที่เงียบ ๆ ที่ฉันสามารถนอนได้ มากกว่าขั้วโลกเหนือน่ะ .. 

 

Reiji: กรุณาเปรียบเทียบกับพวกเขาแบบนั้นจะได้ไหม .. อีกอย่างน่ะ ฉันไม่เหมือนนายหรอก ที่เอาแต่คิดเรื่องนอนตลอดเวลา ทั้งอวกาศและที่ขั้วโลกเหนือก็ไม่เอาทั้งนั้น

 

Ayato: แล้ว .. ไปหาที่นั้นรึยังล่ะ ?

 

Kanato: ที่นั้น…?

 

Ayato: โลงไงล่ะ .. ถ้าเจ้านั้นจะไปซ่อนที่ไหนก็ต้องมีที่นี่ที่เดียวใช่ไหมล่ะ ? 

 

Shuu: อ่า ก็จริงนะ .. แต่ว่า คิดจริงๆหรอว่าเขาจะหลบไปในที่ที่สังเกตได้ง่ายแบบนั้นจริง ๆ 

 

Raito: แต่ก็นะ .. ที่ที่ปลอดภัยที่สุดคือที่ที่อันตรายที่สุด ใช่ไหม ? อีกอย่างสำหรับสุบารุคุงแล้วมันก็ง่ายที่สุดแล้วที่จะซ่อน ใช่ไหมล่ะ? 

 

Kanato: นั้นสิครับ .. มันก็ค่อนข้างยากเย็นพอดูที่จะลากเขาออกมาจากที่นั้น .. 

 

Reiji: แบบนี้นี่เอง .. ไรโตะกับคานาโตะก็มีความคิดที่ดีอยู่บ้างเหมือนกันนะ .. งั้นพวกเราก็ไปดูที่โลงของเขากัน

 

[6.19]

 

*เรย์จิเคาะโลงสุบารุ*

 

Reiji: สุบารุ ! สุบารุ ! อยู่ในนี้รึเปล่าครับ ? 

 

Shuu: เหมือนเขาจะไม่อยู่นะ .. 

 

Kanato: ฮึม .. ลองเรียกเขาดูอีกสักหน่อยเถอะ เขาซ่อนตัวตนของเขาได้ง่าย ๆ ในโลงเล็กๆนี้ มันต้องซ่อนกันได้สบายอยู่แล้ว ใช่ไหมล่ะ ? 

 

Ayato: คานาโตะ นายดูควบคุมสติตัวเองไม่ได้เลยนะ .. 

 

Kanato: หนวกหูน่ะ ! ผมก็บอกไปแล้วนี่นาว่าผมไม่อยากออกไปนอกโลกน่ะ ! ก็เพราะ .. นอกโลกน่ะ มีสัตว์ที่มีขายัวะเยียเลยนี่นา ! 

 

Shuu: หา?

 

Kanato: ฮึก .. ตอนเด็ก ๆ .. ผมได้อ่านเรื่องเล่ามา .. 

 

Raito: ฟุฟุ คานาโตะคุง .. ของแบบนั้นน่ะไม่มีหรอกนะ เพราะงั้นอย่ากังวลให้มะ ..and—-

 

Kanato: โกหก !!

 

[7.17]

 

*หยิบไม้กวาด*

 

Ayato: เฮ้ คานาโตะ จะทำอะไรน่ะ ยกไม้กวาดขึ้นแบบนั้น ? 

 

Kanato: ก็ทำแบบนี้ น่ะสิ !!

 

*เอาไม้กวาดเคาะโลง*

 

Shuu: อ่า หนวกหูเป็นบ้า

 

Kanato: ถ้ามันไม่หนวกหู สุบารุก็คงไม่ได้ยินหรอก ใช่ไหมล่ะ !? 

 

*ก็ทำต่อไป .. *

 

Subaru: หนวกหูโว้ยย ! อย่าเคาะสิฟะ ! 

 

Ayato: พูดแล้ว..!

 

Kanato: เห็นไหมล่ะ? ผมแน่ใจว่าเขาอยู่ที่นี้ ! ผมคิดไม่ผิดหรอกเห็นไหม !? 

 

*เคาะต่อไป*

 

Subaru: หยุดนะเฟ้ย ! หัวฉันปวดไปหมดแล้ว !! 

 

Reiji: ถ้าไม่อยากเป็นแบบนี้ก็ช่วยออกมาทีสิครับ 

 

Subaru: ชิ ใครจะออกไปให้โง่ล่ะ ? พวกแกมาที่นี้เพื่อลากฉันไปเจอตาแก่ นั้นใช่ไหมล่ะ ? ฉันไม่มีวันจะออกไปเด็ดขาด ! ถ้าออกไปละก็ ฉันขออยู่ที่นี้จนกว่าจะตายไปเลย ! 

 

Ayato: น่ารำคาญจริง … เฮ้ คานาโตะ ส่งไม้กวาดมาสิ !

 

*เอาไม้กวาดมาแล้วตีโลง*

 

Ayato: บอกให้ออกมายังไงล่ะ !

 

Subaru: ไร้ประโยชน์น่ะ 

 

Ayato: ให้ตายสิ แกนี้มันน่ารำคาญจริง .. หา ? อะไร ชิชินาชิ ? มันไม่มีประโยชน์งั้นหรอ ? แล้วให้พวกเราทำยังไงล่ะ ? หา ? 

 

Raito: หืมมม .. แย่นะแบบนี้ ยังไงเขาก็ไม่ออกมาอยู่แล้วถึงแม้เราจะไม่ทำอะไรแบบนี้น่ะ 

 

Shuu: ถ้าใช้กำลังไม่ได้ผลงั้นพวกเราต้องหาอะไรมาล่อแล้วมั้ง 

 

Ayato: ล่อ? หมายถึงยังไงน่ะ ?

 

Shuu: ถึงแม้ฉันจะพูดไป ฉันก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสุบารุเลย .. นี้เธอ รู้ไหมว่าสุบารุชอบอาหารหรือชอบอะไรอะไรน่ะ ? หา ? ไม่ชอบอะไรเลยงั้นหรอ ? อ่า .. 

 

Ayato: อ๊ะ ! ฉันคิดอะไรออกแล้วล่ะ ! 

 

Reiji: มีความคิดอะไรดีๆงั้นหรอ ?

 

Ayato: เฮ้ ชิชินาชิ ! เอาหูแป๊ปสิ ! มานี้ ไว ๆ !

 

[9.26]

 

*อายาโตะบอกอะไรสักอย่างกับเราข้างๆหู*

 

Ayato: .. แบบนี้ .. แล้วก็แบบนี้ .. แล้วก็อย่างนี้?! เข้าใจไหม ? ถ้าเข้าใจก็รีบ ๆ ไปทำแล้วเอามันมานี้ ! 

 

Raito: อายาโตะคุง .. คิดจะทำอะไรน่ะ ? 

 

Ayato: ฉันจะใช้บางอย่างทำให้สุบารุออกมายังไงล่ะ ! เจ้าเนี่ยต้องได้ผลแน่ 

 

Reiji: เฮ้อ .. ฉันไม่คิดว่าเขาจะออกมาหรอกนะ แต่ว่า .. พวกเราก็ไม่มีทางเลือกแล้วนี้นา .. ยังไงก็รอกันหน่อยเถอะ 

 

[10.08]

 

*ทำทาโกะยากิ*

 

Ayato: เป็นยังไงบ้างล่ะ ?? ก่อนอื่นพวกเราก็ต้องหาอะไรที่กลิ่นหอม ๆ มา มันก็ไม่มีอะไรนอกจากเจ้านี่ แล้วใช่ไหม ? 

 

Kanato: นี้มันทาโกะยากิ .. สินะ ?

 

Ayato: อยู่แล้ว ! จะมีใครกันที่จะไม่ออกมาหลังจากได้กลิ่นของมัน ! เอาล่ะ ชิชินาชิ ! มันใกล้ได้ที่แล้ว ! พลิกมันสิ 

 

Shuu: นี้แกคิดจริงๆ หรอว่าสุบารุจะออกมาด้วยกลิ่นของทาโกะยากิ ? 

 

Ayato: เห้ย ชู นี้แกคิดว่าทาโกะยากิ เป็นของไร้สาระงั้นหรอ ?

 

Shuu: เหอะ .. สุดท้ายมันก็เป็นแค่อาหารขยะ ไม่ใช่หรอ ? 

 

Ayato: หา ! นายเอาความคิดนี้มาจากไหน ? คิดว่าทาโกะยากิไร้สาระจริงๆใช่มั้ย !? 

 

Subaru: เห้ย น่ารำคาญว่ะ ! แล้วก็ .. เหม็นสุดๆเลย นี้บ้ารึเปล่า ? ใครจะออกมาเพราะไอของแบบนี้กัน ? ไอบ้า

 

Ayato: หา !?

 

Raito: อะฟุ .. ว่าแล้วไม่ได้ผลสินะ .. ไม่ใช่ทาโกะยากิสินะ 

 

Subaru: พวกแกรีบ ๆ ตัดใจแล้วก็ออกไปเหอะ ! หนวกหูโว้ย ! 

 

[11.20]

 

*คานาโตะร้องไห้*

 

Kanato: ฮึก .. ถึงแม้จะพูดแบบนั้น .. แบบนั้นก็ตาม .. พวกเราก็ไม่ยอมหรอก !! 

 

Ayato: อ่า .. เขาเป็นฮีสทีเรียอีกแล้ว .. 

 

Kanato: เทดดี้ .. เราจะทำยังไงกันดีล่ะ ? อ๊ะ .. เผาโลงไปเลยดีไหมนะ ? ถ้าเริ่มไหม้แล้ว บางทีสุบารุจะต้องออกมาแน่ๆเลยใช่ไหม ?

 

[11.53]

 

*เราหยุดคานาโตะ*

 

Kanato: …เอ๋? ทำไมถึงหยุดผมล่ะ ? หาา!? เธอน่ะ .. เธอน่ะ มีแค่ผมก็พอแล้วไม่ใช่หรอ ?! 

 

Raito: คานาโตะคุง .. มันก็ไม่เป็นไรหรอกถ้าจะเผามันแต่ว่า .. ถ้าทำจริงๆ บ้านหลังนี้ก็จะไหม้ไปด้วยใช่ไหมล่ะ ? ถ้าเกิดขึ้นจริง ๆ ก่อนสุบารุจะออกมาจากโลง จะเป็นพวกเราเองมากกว่าที่ถูกส่งไปนอกโลกน่ะ 

 

Kanato: …แล้วพวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะ…? เทดดี้ .. ผมไม่อยากออกไปนอกโลกน่ะ .. พวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะ ?  

 

*อายาโตะกินทาโกะยากิ*

 

Ayato: ง่ำ ๆ เฮ้ .. ง้ำ… 

 

Reiji: อะไรกันครับ ? ระหว่างกินนั้นก็อย่าพูดจะได้ไหมคร่ับ ? ว่าแต่ .. ทาโกะยากิเมื่อกี้นี้ .. นายกินคนเดียวทั้งหมดเลยสินะ .. 

 

Ayato: …ง่ำ… น่าเสียดายออก ใช่ไหม? อีกอย่างน่ะ ที่น่ากังวลน่ะ คือคานาโตะมากกว่า .. ง่ำ ๆ เจ้าเทดดี้นั้นน่ะ

 

Shuu: นั้นมันทำไมหรอ?

 

Ayato: คานาโตะพูดกับมันก็จริง แต่มันก็ไม่ได้มีชีวิตจริงๆ ใช่ไหมล่ะ ? 

 

Kanato: อายาโตะ อยากตายงั้นหรอ ? เทดดี้น่ะมีชิวิตแน่นอนอยู่แล้ว ..

 

Ayato: หา?

 

Raito: หยุดเลย หยุดเลย ! ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่พี่น้องจะมาทะเลาะกันนะ อีกอย่างนะ ผมคิดอะไรดีๆออกแล้วล่ะ อะฟุ .. ถ้าทำแบบนั้น สุบารุอาจจะอายแล้วก็ออกมาแน่ๆเลย ! 

 

Reiji: โอ๊ ? คิดจะทำอะไรหรอครับ ?

 

Raito: อะฟุ .. สุบารุคุง ! ถ้าไม่รีบ ๆ ออกมาละก็ .. ผมจะค้นห้องแล้วก็เอาของที่น่าอับอาย อย่างของอย่างนั้น อย่างนี่ ของสุบารุคุงออกมาให้บิช จังดูให้หมดเลย .. 

 

Ayato: …ของทีน่าอับอาย… ? มันคืออะไรน่ะ ?  

 

Kanato: ใครจะรู้ล่ะ พวกเราคงไม่รู้กันหรอก 

 

Raito: เอาล่ะ ดีหรอ ? สุบารุคุงงง 

 

Subaru: หนวกหู ทำอะไรก็เรื่องของพวกแก ฉันน่ะไม่มีของที่น่าอับอายซ่อนไว้เหมือนนายหรอกนะ เจ้าโรคจิต

 

Reiji: ไรโตะ สิ่งที่นายทำก็ไม่ได้ผลเลยสินะ …?

 

Raito: เอ๋ ? แปลกจังเลยนะ ... ผมคิดว่าต้องมีแน่ๆเลยแท้ ๆ .. 

 

Shuu: อ่า .. ไม่มีทางเลือกแล้วสินะ .. คงต้องใช้วิธีนี้แหละ .. นี้เธอ .. ใช่ เธอนั้นแหละ มานี้สิ .. 

 

[15.04]

 

*ชูเข้ามาจับเรา*

 

Reiji: ชู .. คิดจะทำอะไรน่ะครับ ?

 

Shuu: ไม่ได้คิดจะทำอะไร .. แค่ตอนนี้รู้สึกหิวน่ะ .. ก็เลยคิดว่าจะดื่มเลือดยัยนี่ซะหน่อย .. แค่นั้นแหละ .. แล้วเธอคิดยังไงบ้างล่ะ ? เธอเองก็ อยากถูกดูดเลือดสินะ .. เขี้ยวของฉันคนนี้ หรือ เขี้ยวของคนอื่นดีล่ะ ? 

 

Kanato: … ป่านนี้แล้วอะไรอีกครับ?

 

Raito: อ๊า .. ฮ่า ๆ ๆ เป็นความคิดที่ดีนี่นา ชู ? ผมจะร่วมด้วยน่ะ 

 

Ayato: หืม? หมายความว่าไงน่ะ ?

 

Raito: ก็ไม่มีความหมายอะไรนี่นา? อยากดูดเลือดของบิชจัง แล้วก็อยากรุ้สึกดี .. ก็แค่นั้นแหละ .. นี้ บิชจัง 

ผมกับชู เขี้ยวของใครดีกว่ากันหรอ ? คนไหน .. จะทำให้เธอรู้สึกดี .. บอกผมหน่อยสิ .. ผมน่ะนะ .. จะเลือกใครก็ไม่โกรธหรอกนะ ถ้าชอบชูละก็ .. นั้นก็ไม่เป็นไร ผมก็สามารถรู้สึกตื่นเต้นได้ .. อะฟุฟุ 

 

Reiji: อ่า .. ให้ตายสิ .. อย่างนี้นี่เองสินะครับ ? ผมก็ไม่ได้ชอบมันเท่าไหร่ .. แต่ว่า ช่วยไม่ได้นี่นา .. เอาล่ะ เธอ .. อย่าเอาแต่อยู่กับเจ้าสองคนนั้น หันหน้ามาหาผม .. ไม่ฟังสิ่งที่ผมพูดหรอครับ .. ผมน่ะจะมอบความสุขให้กับคุณเอง .. มากกว่าใครทั้งหมด .. ผมไม่ยอมที่จะดูดเลือดคุณกับสองคนนี้เด็ดขาด แต่ .. ยังไงซะก็มีผมคนเดียวที่จะทำให้คุณมีความสุขได้ใช่ไหม ? 

 

Ayato: ฉันไม่เข้าใจเลย !! อยู่ดีๆทำไมพวกนายถึงทำตัวแบบนี้ขึ้นมา !? อีกอย่าง อย่ามาแตะต้องชิชินาชิของฉันโดยไม่ได้รับอนุญาตนะ ! นี้ ชิชินาชิ ทำหน้าอายอยู่ล่ะ .. อย่ามาล้อเล่นนะ .. คนที่จะทำให้เธอรู้สึกสุขได้น่ะ คือข้าคนนี้ .. ลืมไปแล้วงั้นหรอ ? เอาล่ะ หันมานี้ ! คนที่จะเรียนรู้ร่างกายของเธอนั้นมีแค่ฉัน ถึงแม้จะไม่พูดแต่เธอก็น่าจะรู้ดีไม่ใช่หรอ ? สถานที่และวิธีที่ทำให้เธอรู้สึกดีที่สุด .. ทั้งมือและเขี้ยวของฉัน .. คงจำได้สินะ 

 

Kanato: ดะ..เดี๋ยวสิครับ พวกนาย .. อย่ามายุ่งกับของเล่นของผมนะ .. เธอก็ด้วย ! ทำไมเธอไม่ขัดขืนสักหน่อยละครับ ? เธอน่ะ อยากเจ็บสินะครับ ? เหะเหะ ผมรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องการแบบนั้น .. ถึงได้ชอบทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดอยู่เรื่อย .. พยายามทำให้ผมโกรธสินะ .. อยากเจ็บสินะ .. อยากโดนเขี้ยวของผมกัดลึกลงไปในตัวของเธอ และ ก็หวังว่าเลือดของเธอจะถูกดูดแรงๆ สินะ .. ได้สิครับ ผมจะทำให้ .. ในทางกลับกัน ถ้าให้คนอื่นมาแตะต้องละก็ .. ไม่ยกโทษให้แน่ .. ผมจะฆ่าเธอด้วย .. 

 

[20.00]

 

Subaru: …เห้ย? พวกแกทำเวรอะไรกัน ? ห๊ะ !? อย่ามาแตะต้องยัยนั่นโดยไม่ได้อนุญาตินะ ! ยัยนั้นน่ะเป็นของฉัน! 

 

Shuu: หึ ถึงแม้จะพูดแบบนั้น .. แกก็ไม่สนใจยัยนี่เลยใช่ไหมล่ะ ? นั้นเป็นเหตุผลที่ทำไมนายถึงเอาแต่ปิดตัวเองอยู่ในสถานที่แบบนั้น ฉันจะดูดเลือดของยัยนี่จากคอแล้วก็ดูดเลือดที่แสนอร่อย .. ยัยนี่น่ะเป็นของฉัน .. ฉันไม่จำเป็นจะต้องได้รับการอนุญาติจากนายสักหน่อยนี่นา .. ใช่ไหม ? 

 

Raito: อะฟุ เรื่องนั้นมันก็ .. ถึงชูจะพูดแบบนั้นก็เถอะ .. ในหัวใจของบิชจังน่ะ มีผมอยู่น่ะ .. ความต้องการของเธอคือต้องการให้ผมทำให้เธอรู้สึกดีจากก้นบึ้งของร่างกายของเธอ และ จมดิ่งไปกับความสุขนั้น .. แน่นอนก็ต้องเป็นผมสิเนอะ

 

*ไรโตะเลียคุณ*

 

Kanato: ไรโตะ ! อย่าเลียสิครับ ! ถ้าทำอีกครั้งละก็ ผมจะ .. 

 

Reiji: อ่า .. ไรโตะ กรุณาอย่าเลียเธอโดยที่เธอไม่ยอมสิ มันน่าหงุดหงิดน่ะครับ 

 

Ayato: หา!? พวกแกอย่าละเมอให้มากนัก ! ถามความจริงจากยัยนี่สิ ! ชิชินาชิต้องตอบว่าเธอเป็นของข้าคนนี้อยู่แล้ว ! ใช่มั้ยล่ะ .. เธอน่ะชอบให้ฉันทำแบบนี้กับเธอ .. ใช่่มั้ยล่ะ ?

 

Shuu: อายาโตะ อย่าแตะต้องเธอนะ ที่เมื่อกี้เป็นที่ที่ฉันดูดเลือดของยัยนี่ 

 

Ayato : หาา !?

 

Subaru: .. พวกแกก็รู้ว่าฉันฟังอยู่น่ะ .. แต่พวกแกก็ยังจะทำเรื่องเวรนี้ .. 

 

Raito: อะฟุ .. แหม แหม มีอะไรน่ารำคาญข้างในโลงสินะ ? 

 

[22.26]

 

*สุบารุแตะโลงและออกมา*

 

Subaru: หาาา !?

 

Ayato: เขาออกมาแล้ว !

 

Shuu: *หัวเราะ* อย่างที่คิดเลย .. นี้เป็นเหตุผลที่จัดการคนที่ความคิดตื้นๆ แบบนี้ได้ง่าย ๆ .. 

 

Subaru: อะไรกัน .. เมื่อกี้ว่ายังไงนะ !? 

 

Kanato: เขาบอกคนที่มีความคิดตื้นๆ ยังไงล่ะครับ 

 

Subaru: อึก .. อย่ามาล้อเล่นนะ ! อีกอย่าง เธอน่ะ ! ขัดขืนให้มากกว่านี้หน่อยเซ่ ! ทำไมเธอถึงทำตามที่เจ้าพวกนี้สั่งล่ะ หา !? 

 

*สุบารุมาจับนางเอก*

 

Subaru: ชิ .. เปล่าสักหน่อย .. ฉันก็ไม่ได้สนใจสิ่งที่เจ้าพวกนี้ทำกับเธอหรอก .. แต่ .. เลือดของเธอน่ะเป็นของฉันไม่ใช่หรอ ? ฉันทนไม่ได้หรอกที่จะเห็นใครมาแย่งเธอไปน่ะ ? ฉันบอกเธอไปกี่ครั้งแล้ว่า ให้ระวังเจ้าพวกนี้น่ะ ! มันมีแต่ไอสัตว์ร้ายในบ้านนี้น่ะ ! ชิ .. ฉันได้กลิ่นเจ้าพวกนั้น เต็มตัวเธอไปหมด .. อ่า นั้นทำไมถึงยอมให้พวกนั้นแตะต้องเธอล่ะ ? ให้ตายสิ หงุดหงิดเป็นบ้า .. มานี้ ! ฉันจะพาเธอไปฆ่าเชื่อแล้วกะ .. 

 

Reiji: ตอนนี้แหละ !

 

[23.42]

 

*ใครสักคนโยนตะข่ายใส่สุบารุ*

 

Subaru: อ๊ะ—!? อะไรกันเนี่ย ตาข่าย !? 

 

Kanato: เป็นความผิดของนายเองนะ ที่ถูกเหยื่อดึงดูดแบบนี้น่ะ สุบารุ ! 

 

Subaru: อ่า เวร .. ไอตาข่ายแค่นี้ .. แค่ใช้มีด .. อ..เอ๋ ? ตะ .. ตัดไม่ออก .. 

 

Reiji: หึ แน่นอนครับ เพราะรู้ว่าต้องเป็นแบบนี้ ก็เลยทำตาข่ายที่มาเป็นทำพิเศษ 

 

Subaru: โธ่เว้ย ! ปล่อยนะเฟ้ย ปล่อยฉันออกไป ! 

 

Ayato: ใครจะปล่อยกันไอบ้า ? สาปแช่งตัวเองไปในนั้นเถอะ ! 

 

Shuu: เอาเถอะ .. พวกเราก็ไม่ได้อยากคุยกับเขาเท่าไหร่ หลังจากนี้สิ่งที่พวกเราต้องทำคือส่งเขาให้คนรับใช้ สินะ ! เฮ้ !

 

*คนรับใช้โผล่มา*

 

Shuu: เอาตัวสุบารุไปให้ตาแก่นั้น .. หืม ? รอเดี๋ยวสิ .. สุบารุ ปล่อยยัยนี่ซะ .. เธอก็ไม่จำเป็นจะต้องไป ใช่ไหมล่ะ?

หรืออยากถูกส่งตัวไปนอกโลกกับสุบารุงั้นหรอ ? 

 

Subaru: ดะ - เดี๋ยวสิ ! มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องไปหาเขาเลยนะ ! บอกให้เดี๋ยวไงล่ะ เฮ้ย ! 

 

Reiji: แทนที่จะมาอธิบายกับเรา ไปพูดกับท่านพ่อแล้วก็บอกเขาซะ 

 

Subaru: หา!? ฉันไม่ไปเด็ดขาด ! เธอ ! ครั้งต่อไปถ้าเจอละก็ฉันจะฆ่าเธอแน่ ! จำเอาไว้เลยน๊าาา ! 

 

*บ๊าย บาย สุบารุ*

 

Reiji: แหม แหม .. แค่นี้ก็ปัญหาหมดไปแล้วสินะ ให้ตายสิ สุบารุนี้สร้างปัญหาเยอะจริง ๆ .. 

 

Raito: อะฟุ เป็นอะไรไป บิชจัง ? หืม? เหตุผล ? เหตุผลที่สุบารุคุงถูกผู้ชายคนนั้นโกรธ ? ใครจะรู้ล่ะ ? ผมก็ไม่รู้หรอก ? ชู . สรุปแล้วเหตุผลคืออะไรน่ะ ? 

 

Shuu: อ่า .. ถ้าจำไม่ผิดเขาไปพังบางอย่างที่มีค่ามากในปราสาท .. เหลือแต่ซากเป็นชิ้น ๆ ไม่สามารถทำให้เป็นรูปปั้นได้เหมือนเดิม .. 

 

Reiji: แล้ว มีเหตุผลอะไรที่บอกว่าเป็นสุบารุทำงั้นหรอ 

 

Shuu: จะไปรู้หรอ .. แต่ก็รู้นิ ถ้าของพังน่ะก็ต้องเป็นเจ้านั้นอยู่แล้ว ไม่ใช่หรอ ? 

 

Ayato: อ๊าาา …!!

 

Raito: อายาโตะคุงเป็นอะไรหรอ ?

 

Ayato: มะ .. ไม่มีอะไร .. 

 

Kanato: ถึงแม้จะพูดแบบนั้นก็เหอะ .. แต่ดูท่าทางแล้วไม่น่าจะใช่นะครับ ..

 

Ayato: ฉะ .. ฉันน่ะไม่ได้เป็นคนพังรูปปั้นผู้หญิงเลย ! 

 

Reiji: อึก .. อายาโตะ .. นายนี้ มัน .. 

 

Ayato: อะไรหรอ ?

 

Shuu: ฉันบอกแค่ว่า อะไรบางอย่างที่มีค่า ฉันไม่ได้บอกเลยนะว่ามันเป็นรูปปั้นผู้หญิงน่ะ .. 

 

Kanato: นี้นายเป็นคนพังมันงั้นหรอ ?

 

Ayato: ชิ ..!

 

Raito: อะฟุ .. ซวยแล้ว สินะ ? นี้มัน .. ถ้าพวกเราทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรแล้วปล่อยมันไปเลย .. ผู้ชายคนนั้นก็คงจะ..

 

Kanato: ผมไม่อยากไปอวกาศนะครับ ! 

 

Reiji: ไม่มีทางเลือกแล้วสินะ .. อายาโตะ นายก็ไปหาท่านพ่อด้วย ! 

 

Ayato: คะ .. ใครจะไปกันฟะ ! อย่ามาล้อเล่นนะ ! 

 

Shuu: เห้ย รอก่อนสิ ! ไรโตะ จับเขาไว้ ! 

 

Raito: อายาโตะคุง ! ช่วยอยู่นิ่ง ๆ เพื่อผมด้วยเถอะ ! 

 

Ayato: ใครจะทำ ! ฉันไม่มีวันไปที่นั้นเด็ดขาด ! ย๊าก ! 

 

Raito: หวา !

 

Ayato: ฉันขอโทษละกันน๊า !

 

[28.03]

 

*อายาโตะวิ่งและลงไปในโลงไอรอนไมเดน*

 

Shuu: เอ๋ ? อ่า .. เขาขังตัวเองอยู่ในไอรอนไมเดน .. 

 

Reiji: ให้ตายสิ .. ama no iwato [อันนี้เป็นสำนวนญี่ปุ่นค่ะแปลไทยไม่รู้จะเขียนว่ายังไงดี] 

 

Raito: พวกเรารีบ และ พยายามเอาตัวอายาโตะคุงออกมาเถอะ ! ถ้าพวกเราไม่ทำให้เสร็จก่อนที่สุบารุจะบอกว่าเขาบริสุทธิ์น่ะ คนรับใช้ของผู้ชายคนนั้นต้องมาแน่ ๆเลย !

 

Shuu: แล้วพวกเราก็จะถูกส่งไปนอกโลกสินะ .. 

 

Kanato: ผมน่ะไม่เอาเด็ดขาด !!

 

Reiji: เฮ้อ .. ช่วยไม่ได้แหะ อย่างแรกเราลองล่อเขาด้วยทาโกะยากิละกันครับ .. 

จบแล้วจ๊า >w< ! 

Credit : https://www.facebook.com/dialoversth

my banner 



https://www.facebook.com/LyricNevermind

มาคุยกันได้จ๊ะ