คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ป๋าแจ็คหนูมาร์ค [JARK]
ทุกคนนนนน
มาทางนี้นิดนุงงง
คือแบบ เค้าลืมเปิดให้คอมเม้น! โอ้ยยยยยฉันจะบ้าตายกับความเพี้ยนของตัวเอง
ก็ว่าทำไมเฟบก็ขึ้นวิวก็ขึ้นอยู่แต่เม้นไม่มีเลยย
คือน้อยใจนิดนึงแต่ยังไม่มีเวลาเข้ามาดูว่ามันเพราะอะไร
ฮืออออ โอเคค่ะ นี่ผิดเองงง แงงงงงงง
คนอ่านที่น่ารักและใจดี55555555
แค่อยากให้รู้ว่าเปิดให้เม้นแย้ววว
มาเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าหน่อยจะสวยขึ้นนะรู้ปะ
งื้ออออออ รักทุกคน กิกิ บุยยย ไปละ แค่มาอ้อนขอความเมตตา
โอเค ไปอ่านเถอะ ฮี่
:JARK
#ป๋าแจ็คหนูมาร์ค
squirreljm
♡ ป๋าแจ็คหนูมาร์ค ♡
"ไม่ทราบว่าต้องการติดต่ออะไรคะ"พนักงานต้อนรับสาวหน้าเค้าท์เตอร์ที่ทาปากแดงแปร๊ดถามเด็กหนุ่มร่างบอบบางในชุดนักศึกษา หน้าหวานเหมือนผู้หญิงกับกลุ่มผมสีน้ำตาลอมแดงขับผิวขาวให้น่ามองทำให้คนๆนี้ดูดีอย่างปฏิเสธไม่ได้
"เอ่อ ผมต้องการพบคุณแจ็คสัน ไม่ทราบว่.."
"ได้นัดไว้รึเปล่าคะ"ยังไม่ทันที่เสียงนุ่มๆจะพูดจนจบประโยคก็ถูกขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรจากพีอาร์สาวคนเดิม เปลี่ยนกิริยาจากหน้ามือเป็นหลังมือเพียงแค่ได้ยินชื่อของใครคนนั้น
มาร์คนิ่งไปนิดนึงก่อนจะส่ายหัวพร้อมกับส่งยิ้มซื่อๆไปให้เธอ
"อ่า ไม่ได้นัดไว้ครับ"
"ถ้าไม่ได้นัดไว้ก็คงให้พบไม่ได้หรอก ดูจากท่าทางแล้วคงไม่ได้มาติดต่อเรื่องงานแหงๆ"หญิงสาวจีบปากจีบคอพูดเสียงแข็งเชิดหน้าเบ้ปากมองไล่เด็กหนุ่มหัวจรดเท้าอย่างหยาบคาย
"อ่า ครับ ไม่ได้มาติดต่อเรื่องงาน แล้วทำยังไงถึงจะได้พบล่ะครับ"
"นี่พูดไม่รู้เรื่องหรอยะ นี่คงจะเป็นอีหนูที่คิดจะจับบอสสินะ หึ ถ้าบอสไม่ได้ลงมารับด้วยตัวเองก็อย่าหวังว่าจะได้เผยอขึ้นไปเลยนะจ๊ะ ยัยเด็กเมื่อวานซืน"พีอาร์สาวส่งยิ้มเยาะเย้ยให้กับเด็กหนุ่มท่าทางนุ่มนิ่มตรงหน้า
เหอะ คิดจะมาจับท่านประธานของฉันยังเร็วไปร้อยปีย่ะ
"ลงมารับด้วยตัวเองหรอครับ"มาร์คพูดทวนประโยคพร้อมกับยิ้มโชว์เขี้ยวเล็กๆสองข้างให้เธอ
"กลับไปได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะเรียกรปภ."หญิงสาวทำหน้าบึ้งกับท่าทีไม่รู้ร้อนของร่างบาง
"เรียกรปภ.หรอ อืมม เอาเลยสิ เดี๋ยวก็ได้รู้กันว่าใครจะถูกโยนออกไป"เด็กหนุ่มหัวเราะคิกคักพลางก้มหน้ากดพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์เครื่องหรู
หญิงสาวผงะกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของคนที่ดูหงิมๆเมื่อกี้
"ว ว่าไงนะ ไอ้เด็กบ้า!"
"จุ๊ๆๆ อย่าเสียงดังสิครับ หน้ายิ่งเหี่ยวๆอยู่ด้วย เหี่ยวกว่าเดิมไม่รู้นะ"คนตัวขาวส่งยิ้มซื่อๆให้อีกรอบตาเรียวเป็นประกายขบขัน
"อะไรนะ! แก นี่แก ฉันจะเรียกรปภเดี๋ยวนี้แหละ!!"
มาร์คหรี่ตามองหญิงสาวที่เต้นเร่าๆกับคำพูดยั่วยุ
เฮ้อ ขึ้นง่ายๆแบบนี้ไม่สนุกเลย
"อุ้ยๆ อย่ากรี๊ดครับอย่ากรี๊ด นั่นๆตีนกาขึ้นหมดแล้ว แบบนี้เดี๋ยวจะจับผู้ชายยากกว่าเดิมนะครับ โดยเฉพาะผู้ชายที่เค้ามีเจ้าของแล้วเนี่ย"นิ้วเรียวโบกไปมา ถอนหายใจทำท่าเหมือนกำลังเตือนอีกฝ่ายด้วยความหวังดีอย่างสุดซึ้ง
"แก!!! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!! รปภ! มาจับมันโยนออกไปนอกบริษัทเร็วๆสิ! เหอะ หน้าอย่างงี้คงหวังจะมาเกาะบอส หน้าไม่อาย!"หญิงสาวเดินออกมาผลักเด็กหนุ่มตัวบางจนเซ มาร์คนิ่งไปทำสีหน้าเรียบนิ่งจนอีกคนเดาอารมณ์ไม่ถูก
เด็กหนุ่มเงื้อมือขึ้นเดินก้าวเข้าไปหาหญิงสาวจนเธอต้องถอยหลังทีละก้าว
"จ จะทำอะไรน่ะ! รปภ!!มาลากมันออกไป..ว๊าย"แต่แล้วอยู่ดีๆเจ้าของกลุ่มผมสีน้ำตาลแดงตัดกับผิวขาวก็ทรุดตัวลงกับพื้นนั่งก้มหน้าก้มตาไหล่เล็กไหวสั่นน้อยๆ
"เป็นอะไรของแก หึ รู้แล้วสินะว่าไม่ควรมาสะเออะอยู่ที่นี่ รีบๆออกไปได้แล้วก่อนที่บอสจะเขี่ยแกทิ้ง"
"หรอครับ ผมว่าเป็นคุณมากกว่านะครับคุณจีมินที่ควรจะออกไป"ร่างหนาของชายหนุ่มหน้าตาดีท่าทางภูมิฐานในชุดสูทเนื้อดีเดินก้าวเข้ามาพูดประโยคนั้นนิ่ง คิ้วเข้มขมวดเป็นปม สีหน้าราวกับพยายามจะเก็บอารมณ์โกรธรุนแรงทำให้พีอาร์สาวต้องละล่ำละลักออกมาเสียงสั่น
"บอสคะ จีมินกำลังจะไล่มันออกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ เอ้าเร็วสิรปภ!"
"คุณจะไล่เค้าออกไปด้วยเหตุผลอะไรหรอครับคุณปาร์คจีมิน"
"เอ่อ ก ก็สร้างความวุ่นวายไงคะ เร็วๆสิยะ"หญิงสาวหันไปจิกตาเร่งให้รปภที่วิ่งมาดูเหตุการณ์รีบเข้ามาลากเด็กหนุ่มออกไปอย่างที่คิดแต่ก็ถูกอิมแจบอมเลขาคนสนิทของบอสยกมือขึ้นห้ามเอาไว้
"เอาตัวออกไปได้แล้ว"แจ็คสันตรงเข้าไปพยุงคนตัวเล็กขึ้นมาอย่างทะนุถนอม เอ่ยปากออกคำสั่งกับรปภสองสามคนนิ่งๆ
"ใช่ รีบๆเอาตัวมันออกไปได้แล้ว ว้ายนี่แกมาจับฉันทำไม!"จีมินที่โดนรปภหิ้วแขนทั้งสองข้างไว้มองหน้าบอสที่เป็นคนออกคำสั่งอย่างไม่เข้าใจ
"ยังไม่เข้าใจอีกหรอคุณปาร์คจีมิน"แจบอมพูดขึ้นมา ตาคมดุจ้องหญิงสาวอย่างเหนื่อยใจ
"จีมินทำอะไรผิดหรอคะบอส แก! ไอ้เด็กบ้า รีบบอกบอสไปสิยะ!"
ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของแจ็คสันช้อนตาเรียวที่คลอด้วยน้ำใสขึ้นมองจีมินอย่างกล้าๆกลัวๆ มาร์คหลบสายตาร้อนรนของจีมินหันมาเหลือบมองเจ้าของอกอุ่นๆที่พิงอยู่เหมือนลังเลก่อนจะพูดเสียงแผ่วออกมา
"ค คืออย่าไล่คุณจีมินเค้าออกเลยครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่ อ โอ้ย"พูดไม่ทันจบประโยคก็แกล้งทรุดลงไปกุมข้อเท้าอยู่กับพื้น สีหน้าเหยเกของร่างบางทำให้แจ็คสันตวัดสายตาขึ้นมองหญิงสาวคนเดียวในที่นี้อย่างโกรธจัด
"จ จีมินไม่ได้ทำอะไรจริงๆนะคะบอส กรี๊ดดดดแก! นังเด็กตอแหล ปล่อยนะ! บอสคะ"
เสียงโวยวายดังขึ้นตลอดทางที่ถูกหิ้วออกไปทิ้งไว้หน้าบริษัท
แจ็คสันประคองคนตัวเล็กที่ยังก้มหน้าก้มตาตรงไปขึ้นลิฟท์แก้วส่วนตัวที่จะตรงขึ้นไปยังห้องสูทรชั้นบนสุดของตึกนี้ สแกนลายนิ้วมือโอบร่างเล็กเข้าไป ทิ้งให้แจบอมจัดการเคลียร์ความวุ่นวายไล่พนักงานที่อยากรู้อยากเห็นให้กลับไปทำงาน
"มาร์ค"
ร่างเล็กไม่ได้ตอบอะไรกลับมามีเพียงความเงียบกับไหล่บางที่สั่นไหว
"มาร์ค"ร่างสูงกว่าเริ่มกดเสียงต่ำ
"คึ คึ อุ้บ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับระเบิดหัวเราะเสียงใสโชว์เขี้ยวขาวสองข้าง แก้มใสยกขึ้นจนตาหยี
มาร์คปาดน้ำตาทิ้งตัวลงพิงซบกับไหล่อีกคนอย่างออดอ้อน
"น่า ขำๆน่ะแจ็ค"
"เหอะ ฉันไม่ว่างมาเล่นสนุกกับนายตลอดนะ แบบเมื่อกี้ไง ประชุมอยู่เลย"แจ็คสันกล่าวออกมาเซ็งๆ ชูโทรศัพท์ขึ้นมาโชว์ข้อความเอาแต่ใจของคนตัวเล็ก
มาร์คกระพิบตาปริบๆ ยู่ปาก เลื่อนแขนโอบรอบเอวอีกคนอย่างเอาใจ
"โกรธหรอออ ก็ยัยป้านั่นมาว่าเค้าเป็นอีหนูทำไมอะ"พูดพลางขมวดคิ้วทำปากยื่น
"หึๆ ก็สมควร"
แจ็คสันกวาดตามองใบหน้าหวานกับผมสีแดงของคนตัวขาว
ก็เข้าใจนะว่าไปอยู่อเมริกามาซะนาน แต่เห็นผมสีนี้กับเสื้อนักศึกษาบางๆกางเกงสกินนี่รัดๆทีไรก็เข้าใจว่ามันก็ช่วยไม่ได้แหละนะที่คนอื่นจะคิดว่าเค้าเลี้ยงอีหนูไว้น่ะ
"แจ็ค!"
"โอ๋ๆเดี๋ยววันนี้พาไปชอปปิ้งละกัน"
"จริงหรอ จะพาไปดูหนังด้วยรึเปล่า"
"อ่า ดูหนังด้วยหรอ มีประชุมตอนเย็นอีกน่ะ"
"อีกแล้ว! ประชุมตลอด เค้าเบื่อออ"
"มาร์ค อย่างี่เง่าน่า"
"ใช่สิ เด็กอย่างเค้ามันก็งี่เง่างี้แหละ ทำไมไม่ไปหาแม่พีอาร์สาวปากแดงนมบึ้มคนนั้นล่ะครับคุณบอส ไปเลย!"
"มาร์คไม่เอาน่า"แจ็คสันรวบเอวคอดเข้ามากอด กดจูบลงบนซอกคอขาวสูดกลิ่นหอมหวานแบบเด็กๆของคนตัวเล็กระหว่างที่ลิฟท์ยังเคลื่อนที่ขึ้นไปช้าๆ จนประตูลิฟท์แก้วเปิดออกเมื่อก้าวออกมาก็มายืนอยู่กลางห้องนอนกว้างในห้องสูทรหรูทันที
ไม่แปลกที่ผู้ชายวัยยี่สิบแปดอย่างเค้าจะมีความต้องการในเรื่องอย่างนั้น ระหว่างที่แฟนเด็กที่คบกันตั้งแต่สมัยเรียนอย่างมาร์คต้วนหนีไปเรียนไฮสคูลที่อเมริกา ไม่ปฏิเสธว่าเค้ามีคนรองรับความต้องการไม่ขาดมือ ตอดนิดตอดหน่อยมันก็ไม่ได้ผิดอะไรใช่มั้ยครับ ไม่ผูกมัด เพราะใครๆก็รู้อยู่แล้วว่าผมมีเจ้าของตัวจริงแล้ว เพียงแต่ยังไม่เคยเห็นหน้ากันเท่านั้นแหละ แถมกว่าจะลากอีกคนกลับมาเรียนมหาวิทยาลัยที่เกาหลีได้ก็เล่นเอาลากเลือด ทำไมเค้าจะไม่รู้วีรกรรมของเจ้าตัวแสบนี่ตอนที่อยู่อเมริกาล่ะ
นี่ใคร แจ็คสัน ท่านประธานบริษัทเจวายพีกรุ้ปนะครับ
รายนั้นน่ะ ทั้งเที่ยวเก่งดื่มเก่ง มีคนให้ควงไม่ซ้ำ แถมขยันสร้างเรื่องทุกวัน มาร์คน่ะ เห็นเงียบๆน่ะนางมารร้ายชัดๆ
"อ๋อหรอ งั้นจะกลับอเมริกาไปหายูคยอม เบื่อคนแก่แล้วเหมือนกัน จะลากเค้ากลับมาทำไมล่ะถ้าไม่อยากอยู่กับเค้า"มาร์คพูดเสียงสั่น ขืนตัวออกจากการเกาะแกะของคนอายุมากกว่า
"กล้าพูดชื่อผู้ชายคนอื่นต่อหน้าฉันหรอ"
"ก็แล้วไงล่ะคนแก่ อยากให้ดูเป็นอีหนูมากใช่มั้ย ได้เลย"ประชดออกมาก่อนจะพลิกตัวเข้าหาช้อนตาใสขึ้นมองจนคนถูกจ้องใจกระตุก
"ป๋าฮะ~"
"เล่นอะไรน่ะมาร์ค"
"คุณป๋าฮะ เค้าอยากไปดูหนัง"คนตัวเล็กยังอ้อนออกมาเสียงหวานฉีกยิ้มกว้างเอียงคอเรียกป๋าฮะๆไม่หยุด
แจ็คสันกุมขมับ
ใครบอกว่ามีแฟนเด็กแล้วจะเลี้ยงง่ายวะ
"คุณป๋าาา"เสียงใสของคนตัวบางที่เล่นไม่เลิกดังมาแต่ไกล ในมือมีป็อบคอร์นถังใหญ่กับน้ำสองแก้ว หอบมาอย่างทุลักทุเล แจ็คสันรับมาถือไว้ก่อนจะถอนหายใจ
จนได้สินะ
ร่างหนากดส่งข้อความไปบอกเลขาส่วนตัวว่าจะไม่เข้าประชุมในวันนี้ มาร์รยื่นหน้ามองมาหน้าจอแล้วยิ้มกว้างออกมาอย่างน่ารักด้วยความพออกพอใจ
"คึคึ คุณป๋าใจดีจังเลยยย"เกาะหมับแล้วซบหน้าลงกับแขนแข็งแรง
"แบบนี้คนได้คิดว่าฉันเลี้ยงอีหนูจริงๆน่ะสิ"
โธ่ ภาพลักษณ์ท่านประธานหนุ่มไฟแรง....
"หึ ก็สมควร"คนตัวเล็กย้อนประโยคที่คนแก่บางคนเคยพูดไว้
"โธ่มาร์ค"
"ฮะ คุณป๋าา"
"แสบจริงๆนะ รู้งี้บอกคุณเรย์มอนต้วนไปให้หมดเลยดีกว่าว่าอยู่อเมริกาลูกชายตัวดีสร้างปัญหาอะไรไว้บ้างน่ะ"
"อะไรอะ ตัวเป็นคนเรียกเค้ากลับมานะ ไม่สิ ตัวอะบังคับเค้ากลับมานะคนแก่ ขี้ลืมหรอ แก่ก็งี้"ร่างบางยู่ปากกอดอกฉับ
"ก็คิดถึง หนูไม่คิดถึงป๋าหรอ"แจ็คสันยื่นหน้าเข้าไปใกล้พูดเสียงทะเล้น หมดคราบท่านประธานหนุ่มสุดเคร่งขรึม
ก็มันคิดถึงแฟนตัวเองอะผิดตรงไหน สามปีที่ทำได้แค่คุยผ่านสไกป์ โครตเศร้าเลยว่ะ
"โอ๊ะ ยอมเป็นคุณป๋าให้เค้าแล้วหรอ ยอมรับแล้วใช่มั้ยคนแก่ว่าตัวเองน่ะแก่!"
สาบานได้ว่าแจ็คสันหวังรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่ได้ยินร่างเล็กตรงหน้าย้ำคำว่าแก่ใส่
"อยากมีคุณป๋าไปทำไมวะ นี่ห่างกันหกปีเอง ไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะมาร์ค"
"เหอะ ก็พวกพนักงานที่บริษัทคุณป๋าอะชอบมาหาว่าเค้าเป็นอีหนูอยู่เรื่อย รู้นะว่าหน้าเด็ก แต่ก็ไม่ควรยัดเยียดให้เค้าไปเป็นอีหนูของใครปะ"
ร่างบางจิ๊ปากบ่นยาวเหยียดออกมาแล้วชะโงกตัวมาดูดน้ำจากหลอดในมือคนแก่เมื่อรู้สึกคอแห้ง
เหตุการณ์วันนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่มาร์คโดนกล่าวหาว่าเป็นอีหนูจะมาจับบอสบลาๆๆๆๆ
ชิ มาหาแจ็คสันที่บริษัททีไรเป็นแบบนี้ทุกที อยากให้เป็นกันมากใช่มั้ย ด้ายยย เดี๋ยวจะเป็นให้ดู จะป่วนให้ยิ่งกว่านี้เลยคอยดู
"ก็เป็นอีหนูของฉันคนเดียวไง ดีมั้ย"
แจ็คสันหัวเราะขำลูบหัวคนอายุน้อยกว่าด้วยความเอ็นดู
เราสองคนคบกันตอนผมเรียนอยู่ปีหนึ่ง
โอเค ใช่ครับ คุณคิดถูกแล้ว ตอนนั้นน่ะมาร์คยังอยู่มอต้นอยู่เลย โอ้ยให้ตาย ดูเหมือนตาแก่หัวงูชะมัด อย่ามองผมอย่างนั้นสิ
พอมาร์คขึ้นไฮสคูลก็ทิ้งผมไปอยู่อเมริกาซะงั้น ใจร้ายมากเลยเนอะ และเพราะช่วงที่มาร์คไปอยู่อเมริกาคือช่วงที่เค้าพึ่งจะขึ้นมาบริหารบริษัทแทนป๊ะป๋าพอดี มันก็ไม่แปลกล่ะนะที่พนักงานจะไม่เคยเห็นเจ้าตัวแสบนี่
"คิคิ ดีฮะ คุณป๋าาาาเราไปดูหนังกันได้รึยัง"เกาะแขนอ้อนถาม
คนโดนอ้อนมีหรอจะทำอะไรได้นอกจากเดินหอบของตามเข้าโรงไปต้อยๆ
"ครับๆ ไปครับ"
เฮ้อ ใครบอกมีแฟนเด็กไว้คอยตามใจวะ นี่มีแฟนเด็กไว้ให้ตามใจชัดๆ
♡
squirreljm
นิดนึงนะ ใครงงมั้ยคะ คือมาร์คเรียนมอต้นที่เกาหลีแล้วไปเรียนมอปลายที่อเมริกาพอขึ้นมหาลัยเลยกลับมาเกาหลี
ฝากด้วยน้า ขอบคุณทุกคนที่เม้นให้กำลังใจนะคะ จุ้บบๆ ไปละ
ความคิดเห็น