ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [Fan Fic]: ดอกไม้ที่เหลือแค่ดอกเดียว/10/
หายไป 2 วัน++ ++
เพราะไปสัมมนากับแม่ที่ จ.กาญ
จากสิงห์ไปกาญ โอ้ว!!!แม่เจ้า
คอมก็ไม่ได้แตะเลย เฉาครับ
พอกลับมา ก็เกิดอาการเบื่อๆโดยไม่ทราบสาเหตุ
Fic ที่แต่งอยู่ในสมุด แต่ว่า......
ขี้เกียจพิมพ์แล้วหง่า.....
++++++++++++++++++++++++++
“นึกไม่ถึงเลยนะ ว่าลงท้ายแล้วเจ้าจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้”
ยมทูตสีแดงได้เอ่ยพูดขึ้น
“เจ้ารู้จักข้าด้วยหรือ”
อารันคาร์หนุ่มได้ถามกลับ
เร็นจิเข้าใจดีว่าทั้งยมทูตทั้งฮอลโล่ว์ความทรงจำตอนเป็นมนุษย์จะหายไป
“ใช่ ข้ารู้จักเจ้า แต่เมื่อหลายปีก่อนครั้งที่เจ้าเป็นมนุษย์นะ”
ร่างสูงที่ใส่ชุดยมทูตได้พูดตอบ
อิจิโกะได้ก้มหน้าก่อนจะเงยหน้ามามองแล้วยิ้ม
“ดีจัง ที่ยังมีคนที่รู้จักข้า ถ้าเป็นแบบนี้เจ้าช่วยฆ่าข้าทีได้ไหม”
“!?”
+++++++++++++++++++++++++++
ฮูเอโก้ มุนโน้
เหล่าอารันคาร์ต่างก็ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองไปเรื่อยๆ
ใครที่ไม่มีไรทำก็พากันไปพักที่ของตัวเอง
แต่ในที่พักของไอเซ็น
“อารันคาร์รับใช้ของเจ้าของเจ้าหละ อุลคิโอร่า”
ไอเซ็นได้เอ่ยถามเพราะปกติเวลาที่เขาเรียกอุลคิโอร่ามาพูดก็มักจะมีอิจิโกะเดินตามมาด้วย
“เจ้านั้นไปที่โลกมนุษย์แล้ว”
ยังไม่ทันได้ตอบกลับมีเสียงหนึ่งเสียงได้พูดขึ้นมาแทน
กริมจอว์ได้พูดขึ้นมาด้วยแววตาที่ดูกวนโทสะอยู่เรื่อย
อุลคิโอร่าเองก็หันมามอง
“ลงไปงั้นรึ สงสัยคงจะเบื่อๆซินะ”
ร่างสูงที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ได้พูดแล้วยิ้ม
“ถ้างั้น ข้าจะขอไปรับตัวมาเองครับ”
เอสปาด้า No.4 ผู้เป็นนายได้กล่าว ใบหน้านั้นดูเรียบเฉย
แต่ในใจกลับหาไม่เป็นเช่นนั้น
.
.
.
.
.
.
///เจ้าจะไปที่โลกมนุษย์ทำไมกัน///
.
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาแบบสั้น เพราะจู่ๆก็เกิดเบื่อพิมพ์ขึ้นมา
ตอนนี้กำลังควานหา โดจินมาอ่าน เพราะในคลัง โดบลีส นี้จะน้อยเหลือเกิน
เพราะไปสัมมนากับแม่ที่ จ.กาญ
จากสิงห์ไปกาญ โอ้ว!!!แม่เจ้า
คอมก็ไม่ได้แตะเลย เฉาครับ
พอกลับมา ก็เกิดอาการเบื่อๆโดยไม่ทราบสาเหตุ
Fic ที่แต่งอยู่ในสมุด แต่ว่า......
ขี้เกียจพิมพ์แล้วหง่า.....
++++++++++++++++++++++++++
“นึกไม่ถึงเลยนะ ว่าลงท้ายแล้วเจ้าจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้”
ยมทูตสีแดงได้เอ่ยพูดขึ้น
“เจ้ารู้จักข้าด้วยหรือ”
อารันคาร์หนุ่มได้ถามกลับ
เร็นจิเข้าใจดีว่าทั้งยมทูตทั้งฮอลโล่ว์ความทรงจำตอนเป็นมนุษย์จะหายไป
“ใช่ ข้ารู้จักเจ้า แต่เมื่อหลายปีก่อนครั้งที่เจ้าเป็นมนุษย์นะ”
ร่างสูงที่ใส่ชุดยมทูตได้พูดตอบ
อิจิโกะได้ก้มหน้าก่อนจะเงยหน้ามามองแล้วยิ้ม
“ดีจัง ที่ยังมีคนที่รู้จักข้า ถ้าเป็นแบบนี้เจ้าช่วยฆ่าข้าทีได้ไหม”
“!?”
+++++++++++++++++++++++++++
ฮูเอโก้ มุนโน้
เหล่าอารันคาร์ต่างก็ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองไปเรื่อยๆ
ใครที่ไม่มีไรทำก็พากันไปพักที่ของตัวเอง
แต่ในที่พักของไอเซ็น
“อารันคาร์รับใช้ของเจ้าของเจ้าหละ อุลคิโอร่า”
ไอเซ็นได้เอ่ยถามเพราะปกติเวลาที่เขาเรียกอุลคิโอร่ามาพูดก็มักจะมีอิจิโกะเดินตามมาด้วย
“เจ้านั้นไปที่โลกมนุษย์แล้ว”
ยังไม่ทันได้ตอบกลับมีเสียงหนึ่งเสียงได้พูดขึ้นมาแทน
กริมจอว์ได้พูดขึ้นมาด้วยแววตาที่ดูกวนโทสะอยู่เรื่อย
อุลคิโอร่าเองก็หันมามอง
“ลงไปงั้นรึ สงสัยคงจะเบื่อๆซินะ”
ร่างสูงที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ได้พูดแล้วยิ้ม
“ถ้างั้น ข้าจะขอไปรับตัวมาเองครับ”
เอสปาด้า No.4 ผู้เป็นนายได้กล่าว ใบหน้านั้นดูเรียบเฉย
แต่ในใจกลับหาไม่เป็นเช่นนั้น
.
.
.
.
.
.
///เจ้าจะไปที่โลกมนุษย์ทำไมกัน///
.
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาแบบสั้น เพราะจู่ๆก็เกิดเบื่อพิมพ์ขึ้นมา
ตอนนี้กำลังควานหา โดจินมาอ่าน เพราะในคลัง โดบลีส นี้จะน้อยเหลือเกิน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น