[Bleach]_All Ichigo Fc.

ลำดับตอนที่ #12 : [Fan Fic]: ดอกไม้ที่เหลือแค่ดอกเดียว/8/

มา Up แล้วครับ

แบบว่าเริ่มมืดแล้วเริ่มเศร้า+น้ำเน่า



++++++++++++++++++++++++++++++ ++

เอี๊ยดๆๆ

“อ่ะ...อ๊า”

เสียงของเตียงที่สลับกับเสียงคราง
ของการที่ถูกกระทำอย่างรุนแรง ซึ่งมันแตกต่งอย่างเห็นได้ชัดกับใบหน้าที่เย็นชา
กระแทกกระทั้นโดยที่ไม่สนใจของคนที่ถูกกะรทำ
ร่างกายที่เปลือยเปล่าต่างถูกกัดและถูกจูบจนเป็นรอยแดงไปทั่วตัว
คราบของน้ำรักและคราบเลือดต่างเปรอะเปื้อนตามผ้าปูเตียง

“พะ...พอเถอะครับ ท่านอุลคิโอร่า”

อิจิโกะขอร้องด้วยน้ำเสียงที่แหบ
อุลคิโอร่าไม่ฟังคำร้องขอนั้น เขายังคงทำต่อไปกระแทกต่อไป มือ 2 ข้างได้จับยึดสะโพกไว้
เพื่อที่จะได้สอดใส่ให้ลึกมากกว่าเดิม
.
.
.
.
.
.
.
.
เขากำลังโหยหาความร้อนที่อยู่ภายในตัวของอีกฝ่าย
หรือเปล่านะ
.
.
.
.
.
.
“ก็เจ้าบอกว่าต้องการข้าไม่ใช่รึ”

ร่างสูงพูดก่อนจะยกตัวอิจิโกะให้ลอยขึ้นและให้มานั่งทับตักของเขา

“อ๊ะ!!!”

อารันคาร์หนุ่มถึงกลับหน้าแดงเพราะว่ารู้สึกถึงการที่สอดลึกยิ่งกว่าเดิม
มันทำให้ร่างกายของเขาเปลี่ยนไป
สั่นสะท้านไปทั่วภายใน อุลคิโอร่าได้ใช้ปากกัดที่ใบหูแล้วพูดกระซิบเบาๆ

“ข้างในของเจ้าร้อนซะเหลือเกิน”

เสียงทุ้มที่เอ่ยมาเบาๆทำให้เคลิ้มและหลงไปในตัว เมื่อเกือบจะถึงจุดของอารมณ์อีกครั้ง
อิจิโกะได้รั้งคอของคนที่อยู่ด้านหลัง แล้วประกบจูบปาก
เค้าทำโดยที่ไม่รู้ตัวเพราะแรงอารมณ์แต่กลับทำให้อีกฝ่ายคาดคิดไม่ถึงมากกว่า
นัยน์ตาสีน้ำตาลนั้นได้จับจ้องดวงตาสีเขียวอย่างไม่วางตา

ถึงท่านจะทำหน้าตาเย็นชา
ถึงท่านจะชอบพูดจาให้เจ็บปวด
แต่ข้าก็รักท่าน
เพราะท่านคือผู้มีพระคุณที่คอยดูแลข้า
ตอนที่เป็นฮอลโล่ว์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ข้ารักท่าน”

สิ้นคำพูดก็จูบอีกครั้ง

หวังเหลือเกินที่จะให้อีกฝ่ายตอบสนองความรู้สึกให้แก่เขา

.
.
.
.
.
.
.
.
“เจ้าโง่ ข้าบอกไปแล้วไม่ใช่รึ ว่าอย่ามีความรู้สึกบ้าๆแบบนี้”

“!?”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ข้ารู้ดี ว่าสิ่งที่ข้ามีคือความรู้สึกที่ไร้สาระ
แต่ถึงกระนั้นข้าก็ยัง........

“เฮ้อ น่าเบื่อชะมัดไม่มีไรสนุกๆทำมั้งหรือไงนะ”

เสียงบ่นที่ดังมาของกริมจอว์ที่กำลังเดินไปยังที่พักตนเอง
แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อรู้สึกถึงพลังวิญญาณของใครบางคน

“อ้าว เจ้าเองรึ”

กริมจอว์ได้เอ่ยทัก อิจิโกะที่เดินมาก็แหงนมามอง

“ท่านกริมจอว์”

อารันคาร์รับใช้ได้เรียกชื่อผู้ที่เป็นเอสปาด้า No.6

“เฮ้ๆ ทำหน้าตายังกับจะตายซะให้ได้เลยนะเจ้านะ”

กริมจอว์กล่าวและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่มันก็เป็นปกติของเจ้าตัวอยู่แล้ว

“เอ่อ...ก็คงจะไปตายจริงๆนั้นแหละครับ”

“!?”

คำพูดนั้นเล่นทำเอาชายหนุ่มผมสีฟ้าถึงกลับเอะใจ

++++++++++++++++++++++++

เจ็บ เจ็บเหลือเกิน
ถ้าเป็นไปได้ ข้าอยากจะหายไปจากที่นี่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มิติได้เปิดขยายกว้างขึ้น
อารันคาร์ที่มีชื่ออิจิโกะได้เดินเข้าไปยังมิตินั้นและหายไปทันที
ปล่อยให้กริมจอว์ยืนอยู่คนเดียว
ชายหนุ่มได้กัดฟันและกำหมัดแน่น

///ชิ เจ้าอุลคิโอร่าดันดูแลของไม่ดีซะเลย///

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++