100 Years in Crazy Future

ลำดับตอนที่ #2 : 100ํ Years

Secret simple พยายามที่กลั้นความสงสัยต่อตัวเอง แต่สุดท้ายความสงสัยนั้นก็กลับกลายเป็นอุปสรรค์ต่อการหาข้อมูลของเขาทั้งๆที่รู้ว่าถึงกังวลกับมันไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาแต่ด้วยความที่โหยหา,กระหายที่จะหาคำตอบที่เป็นสัญชาติญาณของเขานั้นก็ทำให้การเรียงลำดับความสำคัญในสมองปั่นป่วนไปหมด ถึงจะเป็นเช่นนั้นเขาก็ต้องอดกลั้นกับกิเลสของตนเองและพยายามหาคำตอบต่อไป หลายชั่วโมงผ่านไปในที่สุดความพยายามก็เป็นผลสำเสร็จแต่ไม่เป็นที่น่าพอใจนัก อย่างน้อยเขาก็รู้ได้รู้แล้วว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสถานะอะไรแต่ซึ่งก็ไม่ได้เป็นที่แปลกใจเท่าไร ตะวันใกล้ลับลับขอบฟ้า เขาเริ่มไม่แน่ใจจว่าตนเองจะไปที่่ไหนแต่ในที่สุดตาของ หอคอยสูงเด่นที่ปกคลุมไปด้วยหมอก เป็นจุดโฟกัสสายตาของ Secret simple ด้วยความพิศวงหน้าค้นหาของมันเป็นเหมือนเสน่ Secret simple เอ่ยปากพูดเบาๆ "ถ้าเป็นที่่นั่นอาจจะเป็นที่พักชั่วคราวสำหรับเราก็ได้แฮะ" พูดไม่ทันสิ้นประโยคโพนี่ตัวนั้้นก็เดินมุ่งหน้าไปยังหอคอย

ปริศนาอย่างไม่มีความลังเล ตะวันลับขอบฟ้าความมืดเริ่้มเข้าปกคลุมในเมืองเงียบสนิท ได้ยินแต่เสียงลมพัดเบาๆพร้อมกับเสียงกีบเท้าของ Secret simple ที่เดินผ่านบ้าน ร้านค้า สถานที่ต่างๆ เพื่อจะไปหอคอยปริศนานั่นหลังจากเดินมาไม่นานนักมารู้ตัวอีกทีเขาก็อยู่หน้าประตูไม้เก่าของหอคอยSecret simpleทำใจสักพักแล้วเปิดประตูเข้าไปหลังจจากที่่ย่างเท้าเข้าไปในหอคอยเขาก็รู้ทันทีว่าที่นี่นั้นไม่ใช่ที่่สำหรับสิ่งมีชีวิตแน่ทั้งสภาพของผนัง,ขั้นบันไดหรือแม้แต่ประตูทางเข้าต่างๆ ซึ่งหากเปิดทิ้งไว้ไม่ไม่เป็นผลดีแน่ๆ เขาปิดประตูทางที่เข้ามาแล้วเดินไปนอนตรงกองฟางเก่าๆ  ถึงคืนนั้นจะผ่านไปได้ด้วยดีแต่ขณะที่เขาลืมตาตื่นก็พบว่า รอบๆตัวเขานั้นมีแต่ป้ายหลุมศพ สารพัด เขาเริ่มรู้สึกไม่ดีจึงออกมากะที่จะสูดอากาศข้างนอก แต่ก็หายใจได้ไม่เต็มปอดเพราะว่า สถานที่ๆเขาอยู่นั้นเต็มไปด้วยหลุมศพ (จึงสรุปได้ว่าเมื่อคืนแกนอนที่สุสานSecret simple) ขณะเดียวกันเพื่อที่จะพิสูจน์ว่า เขานนั้นถูกขังมาเป็นเวลา100ปีจริง เขาเริ่มหาหลุมศพของโพนี่ที่รู้จักทว่าความจริงนั้นบางครั้งก็มาพร้อมกับความเจ็บปวด เมื่อได้เห็นหลุมศพของครอบครัวของเขารวมทั้งญาติมิตร