เฮฮาประสาสามก๊ก

ลำดับตอนที่ #85 : สามก๊กกันดั้ม

กันดั้มสามก๊ก

ผมเชื่อว่าหลายคนที่อ่านฟิกเรื่องนี้ต้องเคยดูการ์ตูนแนวหุ่นยนตร์ยักษ์มาแล้วบ้างล่ะ  ผมก็เป็นคนหนึ่งที่การ์ตูนแนวเหล็กกล้าเช่นนั้น  โดยเฉพาะสมัยที่ผมยังวุฒิภาวะเกรียนและติ่งหูเต็มขั้น(เกรียนและติ่งหูในที่นี้หมายถึงประถม-มัธยมครับ ไม่ได้หมายถึงนิสัยใจคอ) ผมมีการ์ตูนแนวเหล็กกล้าในดวงใจหลายต่อหลายเรื่อง เช่นเอวาเกเลี่ยน เกรทมาซินด้า จูเรนเจอร์-ไดเร็นเจอร์ อะไรทำนองเนี่ย แม้แต่สาวน้อยที่ขับหุ่นยักษ์อย่างเมจิกไนท์-เรเอิร์ท ของแคลมส์ก็ยังดู  แต่ที่ติดตาตรึงใจมากสำหรับวัยเด็กก็เห็นจะเป็นกันดั้ม  โดยเฉพาะกันดั้มวิงส์  ทั้งนี้เพราะสมัยนั้นยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจการ์ตูนหุ่นยนตร์เชิงจิตวิทยาอย่างเอวาเกเลี่ยน

 

แต่ทุกวันนี้ เมื่อย้อนกลับไปดูกันดั้มวิงส์ ผมกับหัวเราะแทบตายกับสิ่งที่ปรากฏในการ์ตูน ทั้งพระเอกที่แหวกขนบธรรมเนียมอย่างมาก  ยอมรับว่าฮีโร่ ยุยเป็นพระเอกที่มีความสามารถสูงมาก เพราะนอกจากจะขับกันดั้มเก่งแล้ว ยังทำอะไรได้อีกสารพัด มีฉากหนึ่งที่ไปเที่ยมสืบข้อมูลแล้วยังขี่ม้าอย่างยอดเยี่ยม(ไม่รู้ไปฝึกจากไหน) แถมเผลอเผล็บเดียวไปแฮกคอมต่ออีก  หรือเซกูส มากีส(เจ้าชายมิรันโด้ วิสคราฟ-พี่นางเอก)ซึ่งใส่หมวกเกือบตลอดทั้งเรื่องจนเกิดความสงสัยว่า มันเล่นใส่ทั้งตอนกินตอนนอนแบบนั้น ไม่กลื้นขึ้นบ้างรึไง แถมที่สำคัญกว่านั้น ประเทศไหนเค้ายอมให้มึงใส่หมวกเข้าออกสถานที่ราชการฟะ!?! และฉากที่ผมขำก๊ากคือฉากที่แฟนสาวของดิวโอ้ แม๊คเวลล์-หนึ่งในนักบินกันดั้มเสี่ยงตายโจรกรรมข้อมูลแล้วเขียนใส่แผ่นซีดีมาส่ง ผมก็น้องชายได้ร่วมวงประชดอย่างเมามันดังนี้

ผม.- "นี่เธอ, ในยุคที่มนุษย์ตั้งอาณานิคมบนอวกาศได้แล้ว เธอยังจะใช้ของโบราณแบบนี้อีกเหรอ!?"

น้องชาย.- "ทำไมเธอไม่ใช้แฟลสได้ว์!?"

ผม.- "เธอจะให้ชั้นหาเครื่องเล่นมาจากที่ไหน!?"

น้องชาย.- "ดีแค่ไหนที่ดิวโอ้ไม่บอกว่า นั่นอะไรน่ะ"

 

ขณะที่สองพี่น้องนั่งดูกันดั้มและวิจารณ์นั้น คนพี่อายุยี่สิบแปด ส่วนคนน้องยี่สิบเจ็ด!?

 

อย่างไรก็ดี ความที่กัมดั้มเป็นการ์ตูนแนวหุ่นยนตร์ยักษ์ที่ได้รับความนิยมหลายภาค(ไม่ว่าจะกันดั้มG, A, W, Z ฯลฯ) ทำให้กันดั้นมีโอกาสผันตัวเองไปเป็นตัวละครสามก๊ก ซึ่งกล่าวถึงโลกคู่ขนาน-จักรวาลหุ่นยนตร์ กลียุุคได้บังเกิดบนแผ่นดินจีน(ของพวกหุ่นยนตร์) เหล่าหุ่นยนต์สีสันสดใสไม่สมจริงเหล่านี้ก็ได้ออกมาวาดลวดลายกันยกใหญ่ด้วยไซ้ส์SD

 

เล่าปี่กลายเป็นกันดั้มสีขาวที่มีดวงตาสดใส มีน้องชายร่วมสาบานที่เท่ไม่หยอก เช่นกวนอูที่แม้กลายร่างเป็นหุ่นยนตร์ก็ยังมีเครายาว กับเตียวหุ่ยที่ดูติงต้องและบ้าพลัง  ฝ่ายนายกรัฐมนตรีโจโฉกลายเป็นกันดั้มสีแดงที่มีดวงตามุ่งมั่นกับปีกที่สยายออกจากกลางหลังราวกับโผบิน เท่อย่างที่เรียกว่าเป็นตัวเอกอีกคนก็ว่าได้(ประมาณว่า ถ้าใครชอบพระเอกใสซื้อแบบโบราณก็มีเล่าปี่ให้ดู แต่ถ้าชอบแนวมาดเท่-ความสามารถรอบตัวอย่างฮีโร่ ยุยก็มีโจโฉให้เชียร์) ส่วนซุนกวนนั้นแสนจะลึกลับ เพราะกลมกลืนไปกับม่านของตัวประกอบ

 

แม้ผมจะแอบสงสัยบ้างว่าพวกหุ่นยนตร์ทำลูกกันโดยวิธีไหน เพราะไม่เห็นโรงงานผลิตหุ่นยนตร์เพื่อให้สั่งสร้างลูกหลายรุ่นต่อไป แต่ผมก็พยายามทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้(ยากนะ แค่เห็นหุ่นชาวบ้านใส่เสื้อผ้า แหุ่นนักรบเหมือนจะเปลือยก็รู้สึกทะแม่งๆ พอดู) แต่พวกสามก๊กเวอร์ชั่นกันดั้มก็มีลูกหลานออกมามากมาย ในตอนท้ายก็จบลงง่ายๆ คือต่างฝ่ายแบ่งกันปกครองพื้นที่ของตัวเอง(ไม่รวมประเทศเหรอ?)

 

ในเรื่องนี้ ตัวร้ายที่แท้จริงไม่ใช่โจโฉ ไม่ใช่ตั๋งโต๊ะ หรือลิโป้ ศัตรูที่แท้จริงของสามก๊กก็คือสุมาอี้

 

สุมาอี้มาในรูปแบบของหุ่นยนตร์ที่มีหน้าตาลึกลับ ไม่ได้ลักษณะหน้าตาเปิดเผยเหมือนเล่าปี่โจโฉ แต่ถูกฉาบไว้ด้วยกระจกสีดำ และไม่ใช่กระจกสีดำซึ่งเป็นหน้าจอกราฟฟิกเหมือนอีฟ-นางเอกเรื่องวอลล์-อี แต่กระจกสีดำของสุมาอี้ไม่มีอะไรสะท้อนออกมา มันทำให้ตัวละครตัวนี้ยิ่งลึกลับมากขึ้นไปอีก(ส่วนตัวละครเสนาธิการอื่นๆ อย่างข่งเบ้ง หรือใครต่อใครผมจะไม่อธิบาย เพราะมีการออกแบบให้ตีความบุคลิกออกมาไม่แตกต่างจากสามก๊กในนิยายต้นฉบับ) สุมาอี้ได้เข้ามาร่วมกับโจโฉเพื่อหวังจะใช้ประโยชน์จากพลังที่โจโฉมีในการทำตามความต้องการของตน

ในตอนท้าย, โจโฉก็เกือบจะกลายเป็นเครื่องมือของสุมาอี้ไปจริงซะด้วย แต่ยังดีที่เขายังมีสติและความมุ่งมั่นที่จะทำเพื่อประเทศ และอีกเหตุผลคือระหว่างทาง เค้าได้ดวลกับเล่าปี่และได้เห็นความจริงใจมุ่งมั่่นของเล่าปี่  ในที่สุดโจโฉตัดสินใจยอมสละชีวิตเพื่อทำลายสุมาอี้และไล่เล่าปี่หนีไปให้พ้น

แต่เล่าปี่ก็ใช่ย่อย เค้าไม่สามารถปล่อยให้โจโฉตายตามลำพังได้ เค้าจึงบินขึ้นไปช่วยโจโฉหยุดสุมาอี้ แม้โจโฉจะซึนเดเระ-แหกปากไล่ยังไงก็ไม่ไป ความจริงฉากนี้ ถ้าเป็นสมัยยังเด็ก "โห... มิตรภาพของลูกผู้ชาย(ทั้งที่มันพึ่งจะมาดีกันเอาป่านนี้)" แต่ทุกวันนี้มองดูแล้วต้องร้อง "ไอ้เหี้ย! เกย์นี่หว่า!(ก็แหงสิ ตีกันแทบตาย สุดท้ายยอมตายคู่กันซะงั้น)" หลังจากเล่าปี่มันโชว์มิตรภาพเกย์ๆ ของมันให้โจโฉ ในที่สุดโจโฉก็เลิกซึนและรวมพลังกับเล่าปี่ ทำลายสุมาอี้แม้ต้องแลกด้วยชีวิต ทิ้งให้คนดูเซ็งเป็ดที่ได้เห็นโจโฉสละชีพบูชาความรักกับเล่าปี่

 

และเรื่องก็จบที่ ลูกๆ ของโจโฉและเล่าปี่ และซุนกวนมีชีวิตอยู่เพื่อปกครองบ้านเมืองต่อไป!

 

หลังสามก๊กกันดั้มจบลง ผมก็ได้แตปลงว่ามันเป็นแค่การ์ตูนเด็ก... แต่อย่างไรก็ตาม เพราะความที่มันเป็นเพียงการ์ตูนเด็กทำให้มันมีตอนจบที่จดงามและมีบทสรุปที่ล้ำค่ามากกว่าสามก๊กฉบับผู้ใหญ่เป็นไหนต่อไหน