คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น [ตอนแรก]
" เอาน้องๆสาขาญี่ปุ่นมาทางนี้เลยค่ะ " รุ่นพี่ร่างเล็กยืนตะโกนเรียนรุ่นน้องสาขาตัวเอง เหล่านักศึกษาต่างยืนออกันเต็มพื้นที่
" เห้ยภัทร!! อ่าวหมอนั้นหายไปไหน " หนุ่มร่างสูงพยายามเขย่งหาเพื่อนตัวเองที่หลงเข้าไปในฝูงนักศึกษา
" โอ้ย!! เจ็บๆๆๆ " หนุ่มแว่นหน้าหวานลงไปนั้งกองกับพื้นราวกับโดนอะไรชนอย่างแรง
" เป็นไรรึเปล่าครับ " หนุ่มรูปหล่อได้ยืนมือมาดึง หนุ่มแว่นที่นั้งกองกับพื้นขึ้นมา
" ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ระวังเอง " หนุ่มแว่นยืนจัดระเบียบร่างกายซะใหม่
" ภัทร!! พี่เค้าเรียนแล้วเร็วๆหน่อย " หนุ่มร่างสูงเดินจับมือหนุ่มแว่นแล้วลากไปยังจุดร่วมตัวโดยไวที่สุด
" ป๊อ เดียวดิฉันวิ่งเองได้ปล่อยเถอะ " หนุ่มร่างเล็กที่โดนลากอยู่พยายามวิ่งสุดกำลัง เพราะสายกว่าเวลารวมแหละ
" ไม่!! เดียวนายก็หลงไปไหนอีก " หนุ่มร่างสูงปฏิเสธทันที หลังจากที่เสียเวลามานานก็ถึงจุดรวมตัว
" น้องที่มาใหม่ หยุดตรงนั้นแหละ วันแรกก็สายเลยนะ เพื่อนเค้ารอนานแค่ไหนแหละ เห็นไหม? " พี่ว๊ากที่ยืนหน้านิ่งคิ้วขมวดจ้องมองทั้งสองคนอยู่ได้ว๊ากสมชื่อใส่ทั้งสองทันที
" ขอโทดครับ พอดีพวกผมหลงทางนะครับ " หนุ่มร่างสูงได้บอกสาเหตุทันที ด้วยความที่ไม่นึกว่ามาถึงจะโดนว๊กใส่ทันที จึงทำให้ 2 คนกลัวอย่างแรง
" เอาเถอะวันแรกพี่จะยกโทดให้ นั้งที่ได้แหละ " พี่ว๊ากได้พูดเรื่องเกี่ยวกับมหาลัยต่อจนจบ
" เอาหละ งั้นคนที่มาสายเมื่อกี้ทั้งหมดยืนขึ้น ออกมาข้างหน้า " หลังจากจบคำพูด หนุ่มๆที่มาสายตาลุกขึ้นเดินออกมาด้านหน้า
" เอาแนะนำตัวให้เพื่อนๆฟัง เพราะพวกน้องมาช้า คนอื่นเค้าแนะนำตัวกันหมดแหละ " รุ่นพี่ชี้แจงถึงสาเหตุที่เรียกออกมา
" ผม ชื่อ ภัทร ครับ ยินดีที่รู้จักคครับ " หนุ่มแว่นได้แนะนำตัวคนแรก
" ผม ชื่อ ป๊อ ครับ " หนุ่มร่างสูงได้แนะนำตัวต่อจากเพื่อนของตัวเอง หลังจากที่แนะนำตัวเสร็จเสียงกรี๊ดของสาวๆได้ดังขึ้น พร้อมๆกับ หนุ่มหน้าคมที่ก้าวออกมา
" ผม ชื่อ ป่าน ครับฝากตัวด้วยนะครับ " หลังจากพูดจบหนุ่มสุดฮอตได้โปยเสน่ห์ผ่านรอยยิ้มเรียนคะแนนเป็นอย่างดีให้ทั้งรุ่นพี่ แหละสาวๆในสาขาของตน
" เอางั้นวันแรกพอแค่นี้ ทุกคนไปห้องเรียนได้แล้ว " จบสิ้นคำสั่งทุกคนต่างแยกย้ายกันไปห้องเรียนที่ตารางสอนบอก
" ห้องที่เราต้องไปทางนี้สินะ ไปกันเถอะ... " ยังไม่ทันสิ้นเสียงสิ่งที่หนุ่มร่างสูงกังวลก็บังเกิด เพื่อนของตนได้หายไป ณ จุดนี้ แล้ว
" ไอเจ้าแว่น จอมซุ่มซ่ามเอ้ย หายไปไหนอีกแล้ว " หนุ่มร่างสูงได้วิ่งตามหาเพื่อนของตนตามสเต็ป
อีกด้านนึง หนุ่มแว่นที่เดินหลงไปกับสาขาอื่นพึ่งได้สังเกตุว่าไม่ใช่เพื่อนสาขาตนเอง และก็อดคิดไม่ได้ว่าจะโดนเพื่อนรักโวยวายอะไรอีก
" แย่แหละ ดันตามมาผิดกลุ่มทำไงดี " หนุ่มแว่นได้หันซ้ายหันขวา มองหาคนที่พอรู้จักเพื่อจะถามทาง
" นายๆ ภัทร สาขาญี่ปุ่นใช่ไหม " หนุ่มร่างเล็ก ที่ยิ้มร่าเข้ามาหา เพื่อถามให้แน่ใจว่าเป็นเพื่อนสาขาเดียวกับตนเองใช่ไหม
" ใช่ นายที่อยู่ในสาขาญี่ปุ่นนิ " หนุ่มแว่นนึกออกว่าเป็นเพื่อนร่วมสาขา โชคดีพระเจ้ามาโปรด เจอคนในสาขาแหละ คงไปที่ห้องเรียนถูก แหละไม่โดนเพื่อนรักตนเองโวยวายใส่ด้วย
" ฉัน ชื่อ เจ แล้วนายมาทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอ ห้องเรียนอยู่คนละทางนิ แล้วเพื่อนนายที่ชื่อ ป๊อ หายไปไหนแหละอะ " หนุ่มร่างเล็กได้สวดคำถามใส่เป็นชุด ทำให้หนุ่มแว่นแทบจะตอบไม่ทัน
" ฉันหลงกับป๊อนะ ถ้าจะให้ถูกฉันดันเดินตามผิดกลุ่มนะ แล้วเจหละ ทำไมยังอยู่ตรงนี้ " หนุ่มแว่นเริ่มถามคำถามคืนแหละ
" ฉันเดินมาซื้อน้ำนะ แล้วทำไมนายไม่โทรหา เพื่อนนายหละ "
" ฉันไม่ได้เอามือถือมานะ พอดีลืมไว้ที่บ้านนะ " หนุ่มแว่นได้อธิบายสาเหตุที่หลงทางบ่อยๆในวันนี้ให้ฟัง
" อ๋อ งั้นใช้ของฉันก็ได้ บอกไปว่าไม่ต้องห่วงเจอกันที่ห้องเลย เดียวหมอนั้นจะวิ่งตามหานายให้ทั่วอีก " หนุ่มร่างเล็กยื่นมือถือของตนให้
" ขอบใจนะ " หลังจากโทรหาเพื่อนร่างสูงเสร็จ ทั้ง 2 ได้ตรงไปห้องเรียนทันที
หลังจากจบการเรียนในครึ่งเช้า ทุกต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน เพราะวันนี้มีเรียนแค่ตอนเช้าเท่านั้น
" นายเนี้ยจริงๆเลย ซุ่มซ่ามไม่เปลี่ยนเลย " การโวยวายเพื่อนรักของตนเองก็ได้เริ่มต้นขึ้นจนได้
" เอาน่า ป๊อ ภัทร ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย " หนุ่มร่างบางได้ช่วยแก้ตัวให้หนุ่มแว่นที่ดูท่าทางจะเถียงไม่ออกเพราะวันนี้ ลืมทั้งโทรศัพท์ หลงทางอีก
" เค้าขอโตดนะ วันหลังจะระวังให้มากกว่านี้ " หนุ่มแว่นทำสายตาอ้อนใส่เพื่อนรักตนเองที่เริ่มเย็นลงแหละ
" ไม่ต้องมาทำสายตาแบบนี้เลย เดียวก็จับกดแมร่งเลย "
" งะ!! อย่านะเค้าหวงตัว " หนุ่มแว่นได้ตอบแบบกวนตีนเข้าว่ากลับทันที
" ฮา ฮา ฮา พวกนายเนี้ยฮาดีนะ เริ่มชอบแล้วสิ " หนุ่มร่างเล็กนั้งขำการสนทนาเชิง เคะหวงตัว ของหนุ่มแว่น
" พวกนายเป็นเพื่อนกันจากโรงเรียนหรอ " หนุ่มร่างเล็กสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งสองขึ้นมา
" เปล่าหรอก พวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเด็กแหละ " หนุ่มร่างสูงได้เล่าเรื่องสมัยเด็กให้หนุ่มร่างเล็กที่นั้งสงสัยอยู่ฟัง
" ป๊อ เจ เดียวฉันมานะ " หนุ่มแว่นได้ลุกพวดพลาดวิ่งออกไปนอกห้องเหมือนรีบตามใครสักคน
" ป่าน รอเดีย.. อ๊ะ!! " หนุ่มร่างแว่นที่วิ่งตามหนุ่มสุดหล่อของสาขามาได้หลับตาสนิด เพราะคิดว่าตนเองจะล้มลงไปปะทะกลับพื้น แต่ความรู้สึกกลับไม่เจ็บ มันนุ่มและเต็บไปด้วยความอบอุ่น
" เป็นไรรึเปล่า " หนุ่มหล่อได้ถามหนุ่มแว่นที่ตนเองรับเข้ามาในอ้อมกอดที่ดูท่าทางจะตกใจ
" เอะ!! ขอโทดนะ " หนุ่มแว่นที่รู้สึกตัวได้พลักตัวเองออกจากอ้อมแขนของหนุ่มหล่อ ใบหน้าเริ่มแดงเพราะความตกใจ หรือความอายกันแน่ แตที่ไม่ต้องอายด้วย หนุ่มแว่นได้แต่คิดในใจ
" ไม่เป็นไร แล้วมีอะไรหรอถึงได้วิ่งตามฉันมา " หนุ่มหน้าคมได้ถามหนุ่มแว่นที่ดูท้าทางรนๆ
" ฉันกะจะมาขอบคุณที่ช่วยฉันตอนล้มนะ " หนุ่มแว่นพูดไปยิ้มไปพลางอายในความซุ่มซ้ามของตน
" เรื่องแค่นี้เอง ไม่ต้องคิดมาก ยังไม่ได้แนะนำตัวกันจริงๆเลยนิ ฉัน ป่านนะ ยินดีที่รู้จัก "
" ฉัน ภัทร นะ ต่อจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ " หนุ่มแว่นยิ้มหวานให้หนุ่มที่อยู่เบื่องหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ ใจบางคนเกิดสั่นครอน ขึ้นมา
" งั้นฉันไปก่อนนะ " หนุ่มแว่นหน้าหวานได้เดินกลับไปหาเพื่อนของตนที่รออยู่ หนุ่มฮอตที่ยืนมองชายร่างเล็กเดินกลับห้องอยู่นั้นได้เอามือมาจับอกข้างซ้าย
" ภัทร งั้นหรอ -///- "
*******************************************************************
จบตอนที่ 1 แหละครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ตอนที่ 1 นี้จะเน้นไปที่ตัวนายเอกกับเพื่อนสนิทก่อนนะครับ ไม่ค่อยมีฉากให้กรี๊ดสักเท่าไหร่ในบทนี้นะครับ แต่หลังจากนี้จะเริ่มเน้นความสัมพันธ์ของทั้ง 2 คนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆนะครับ ช่วยติดตามกันจนจบด้วยนะครับ
** คือตัวผู้แต่งอาจจะได้อัพอาทิตละตอน 2 ตอนนะครับเพราะ งานที่มหาลัยเยอะนะครับ จึงขอประธานโทษนะครับ
*** ช่วยติชมเข้ามามากๆนะครับ เพื่อนเป็นกำลังใจให้ตัวผู้แต่งด้วยแหละ ไว้ปรับปรุงเนื้อหาในตอนต่อไปด้วยนะครับ
ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
ความคิดเห็น