love heritage มรดกรัก รับรักผมนะ(Yaoi)

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 โตแต่ตัว

          เสียงจิ้งหรีดกรีดร้องยามเช้าทั่วสวนกว้างของคุณยายองค์อร นัยน์ตากลมโตสีน้ำตาลใสประกายวาววับลืมขึ้นอย่างตื่นเต้น สองขารีบพลุบลุกขึ้นจะที่นอนอย่างเร่งรีบพร้อมมือเล็กๆพับเก็บมุ้งอย่างรวดเร็วอย่างที่ไม่เคยเป็นมานาน
 

          กรกันต์รีบเดินออกมากอดเอวบางๆคุณยายองค์อรที่ทำอาหารเช้าอยู่ในครัว
 

"ยายจ๋าาาาา" เสียงใสของเด็กหนุ่งดังแว่ว สองมือกระชับกอดเอวคุณยายแน่นทำให้หญิงชราถึงกับยิ้มอย่างเอ็นดูกับความทะเล้นของหลานจอมซน
 

" วันนี้ทำไมลูกลิงจอมซนถึงได้ตื่นแต่เช้ากันนะ " องค์อรอดแซวไม่ได้ที่เจ้าตัวแสบแสนขี้เกียจทำปรากฏการณ์ตื่นเช้าได้หนึ่งวันในรอบสามเดือน
 

" วันนี้กันต์จะเข้ากรุงเทพ " เสียงเล็กๆตอบอย่างภาคภูมิใจ
 

            วันนี้เป็นวันหนึ่งที่กรกันต์จะได้เข้าไปเมืองกรุงในรอบหลายปีหลังจบจากมหาวิทยาลัย

กรกันต์อยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ เขาชอบทำการทดลอง ชอบทำแลป ชอบการสอน เลยสมัครเข้าทำงานเป็นอาจารย์คณะวิทยาศาสตร์ประจำมหาวิทยาลัยอันดับต้นๆในเมืองกรุง หลังจากที่ฟังประกาศผลที่ทำให้เจ้าตัวยิ้มแก้มแทบปริ วันนี้ก็จะเป็นวันแรกที่เขาจะได้ไปเห็นตึกสอนที่จะเป็นที่สอนจะได้เจอลูกศิษย์ไปอีกหลายปี

 

" กันต์ก็อย่าไปกวนใครเขาล่ะ เดี๋ยวจะไม่เข้าหน้ากัน " 
 

" จ๊ะ ยาย "

" แล้วก็อย่าไปกวนเด็กมากล่ะ เดี๋ยวเด็กมันจะลามปาม "

" จ๊ะ ยาย "

" แล้วไปนู่นต้องไปอยู่หอของอาจารย์ใช่ไหม กันต์อย่าเอาแปรงสีฟันใครไปซ่อนนะ " หญิงชราได้แต่เป็นห่วงเล็กๆ

" กันต์ไม่ทำหรอกน่า เดี๋ยวกินข้าวเสร็จกันต์จะไปหาตาหนวดนะ " ว่าที่อาจารย์อายุ 23 ยิ้มแป้นอย่าไม่รู้ร้อนรู้หนาว

" เอ๊ะ! ยายบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกพ่อเขาว่าตาหนวด! น่าตีจริงๆ "

คุณยายตัวเล็กได้แต่ส่ายหน้า ครั้นจะหันไปทำท่าแกล้งตีเหมือนตอนเด็กๆ เจ้าตัวเล็กก็วิ่งหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

             ท่ามกลางถนนที่แออัดไปด้วยรถยนต์ในเมืองกรุงที่ติดได้ใจชนิดที่ว่าเห็นถนนเป็นวงกาวตราช้างขนาดยักษ์  ผู้คนได้แต่ภาวนาได้รถข้างหน้าขับเคลื่อนไปอีกสักมิลก็ยังดี กรกันต์มองดูรอบข้าง นึกไปถึงตอนที่มาครั้งแรก รถก็ติดแบบนี้แต่น้อยกว่ากันเล็กน้อย เพื่อนมากมายตอนมหาลัยที่ตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ ยิ่งคิดก็ได้แต่ยิ้มกับช่วงเวลาแห่งความสุข

" ตาหนวด เลี้ยวขวาตรงนี้ " เสียงเล็กเอ่ยบอก

" คุณคะ ตรงนี้มันต้องเลี้ยวซ้ายต่างหาก " อีกเสียงนึงขัดขึ้นมา

" ตาหนวด ตรงนี้ต้องยูเทิร์น กันต์ถามลุงเป๊าะมา " ความนี้มีการเอาคนที่น่าเชื่อถือน้อย มาเป็นข้ออ้าง

" แต่คุณคะ แต่ถ้ายูเทิร์นมันจะไปออกอีกเส้นที่ไกลกว่านะ "

ชายหนุ่มที่ควบตำแหน่งสามีของภรรยาและพ่อของลูกชายได้แต่นั่งมองสงครามที่กำลังจะเริ่มแบบนิ่งๆ

" ตาหนวด! เชื่อกันต์ ยูเทิร์น "

" คุณคะ! เชื่อพิมพ์ค่ะ ตรงไปเร็วกว่า "

" ตาหนวด! "

" คุณ! "

"...."

            คุณพ่อตัวสูงถอนหายใจ พร้อมกับหักเลี้ยวรถเข้าไปในซอยที่ดูในแผนที่ที่ดูจากเมื่อคืนแล้วงว่าใกล้ที่สุดแทน ก่อนจะหันไปมองคุณแม่กับคุณลูกตัวเล็กที่ทำตัวไม่สมอายุ หน้าหงิดหน้างอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนยกมือกอดอกแน่น

" คุณไม่เชื่อพิมพ์.... " คุณภรรยาหันหน้าออกนอกหน้าต่าง น้ำเสียงเจือยแววน้อยใจอย่างปิดไม่มิด

" ตาหนวด ไม่เชื่อกันต์.... " คุณลูกที่ถอดแบบคุณแม่มาเป๊ะๆว่าตาม

ตาเป็นพ่อได้แต่ส่ายหน้าอย่างละอากับท่าทีสองแม่ลูก

 มือใหญ่ยื่นไปแตะหลังมือภรรยา

" กันต์ พิมพ์ ทางนี้ผมดูแผนที่มาอย่างดีแล้ว "

" ..... "

" เชื่อสิ ผมเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับคุณและลูกเสมอ "

ประโยคนิ่งๆที่ทำคุณภรรยาน๊อคเอาท์แบบไม่ต้องสืบถูกกล่าวออกมา

พรพิมพ์หันมายิ้มตอบสามี ก่อนที่หอมที่แก้มเบาๆหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
 

" คุณคะ...ฉัน... "

 

" แหวะ เลี่ยนๆๆๆๆ ตาหนวดกะมัมเอาแต่สวีทไม่สนใจลูก กันต์จะฟ้องยาย! "

กรกันต์ร้องดังลั่นทำเอาทั้งคุณพ่อคุณแม่สะดุ้ง

" เจ้าหมูหนิ! น้อยใจรึไง " คนเป็นพ่อขยี้ผมลูกชายด้วยความหมั่นเขี้ยว ที่กล้าเวลาหวานกับภรรยา
 

เชื่อสิ! ว่านิสัยเด็กๆแบบนี้มันจะเอาอะไรไปสอนลูกคนอื่นเขาได้จริงๆ!!
 

หัวอกคนเป็นพ่อแม่ได้แต่ละอาใจ
 

อยากให้มีใครสักคนมาปราบเจ้าจอมซนนี่จริงๆ!!