คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ทุกสิ่ง โดย ปีกปากกา
ถ้อยกระซิบแว่วหวาน เจือโศก ก้องสะท้อนราวกับระฆังเก่าแก่อยู่ภายในหูของฉัน ดังราวกับจะฉีกกระชากความคิดออกเป็นส่วนๆ ก่อนที่ภาพเบื้องหน้าจะดับวูบ...คงเหลือเพียงความมืดมิดอันแสนอ้างว้าง
เวลาผันผ่าน...นานเหมือนชั่วกาล...ภาพนับพันวิ่งผ่านคลองสายตา
...ดวงตา ซึ่งมองเห็นทะลุปรุโปร่ง ยังโลกใบที่ฉันพักพิง...
...เรือใบลำใหญ่คล้ายกับ กำลังบรรทุก ภาระทั้งมวลเอาไว้ ลอยเคว้งคว้าง จะจม...หรือไม่จมกันนะ?... แล้วมือสีดำที่ยื่นออกมานั่น กำลังพยายามหลีกหนี และปลดเปลื้องหน้าที่ ของงานหรืออย่างไรกัน?
หรือ...ปรารถนาที่จะหยุดเวลา แห่งความสุขอันแสนสั้นเอาไว้ภายในอุ้งมือกันเล่า?
...บุปผาอ่อนเยาว์สีเลือด หุบกลีบบอบบางแน่นเหลือเกิน ทำไมนะ... ทำไมเจ้าถึงไม่กล้า...ไม่กล้าที่จะเชิดหน้าขึ้นด้วยความกล้าหาญ แล้วคลี่กลีบนั้นออก แสดงให้โลกประจักษ์ถึงความงดงามอันพิสุทธิ์... หากเจ้าเกรงกลัวในความมืด จนไม่อาจก้าวต่อ แล้วเจ้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร...
นภาหลากสีสัน แผ่อำนาจไพศาลเหนือทุกสรรพสิ่ง...ราวกับจะกู่ประกาศดึงชัยชำนะที่แท้จริง...
...ฉันรู้แล้ว...
...จิตใจคือทุกสิ่ง...
ความคิดเห็น