หวงรักภรรยาลับ

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 (1) แรกพบ... อยากได้ Rewrite [ฝ้ายขออนุญาตลงเนื้อหานะคะ] 15%

บทที่ 1

ดวงตาคู่สวยบัดนี้ฉาบทับด้วยหยาดน้ำแห่งความหวาดกลัว เมื่อสมองได้ซึมซับเนื้อหาในสิ่งที่ชายร่างสูงตรงหน้าบอกเธอ

ภาษาอังกฤษที่เคยดีในระดับหนึ่ง แต่กลับดูเหมือนว่าในตอนนี้เธอจะสูญเสียความสามารถด้านภาษาไปชั่วคราว

“คุณ... บอกว่า... บ้านหลังนี้.... ถูกขายแล้วอย่างนั้นเหรอคะ” 

เธอต้องใช้เวลาสักครู่ในการเรียบเรียงประโยค แต่แม้จะเรียบเรียงแล้ว... แต่คำพูดของเธอที่เปล่งออกไปก็ยังคงฟังดูตะกุกตะกักฟังแทบไม่ได้ศัพท์

“ครับ คุณแลคนในบ้านจำเป็นต้องย้ายออกจากบ้านหลังนี้ภายในสองอาทิตย์ จริงๆ ก่อนหน้านี้ทางบริษัทมีจดหมายส่งมาแจ้งเจ้าของบ้านแล้วนะครับ คุณไม่ได้รับหรือครับ” เจ้าของร่างสูงตรงหน้ามองหญิงสาวท่าทางเสียขวัญด้วยแววตาเห็นใจ “ถ้าหากคุณลองสังเกตดีๆ คุณจะเห็นว่าคนแถวๆ บ้านคุณเริ่มย้ายออกไปจากบริเวณนี้แล้ว”

เขาผ่ายมือไปทางบ้านหลังอื่นๆ ที่ตั้งอยู่ในบริเวณโดยรอบขณะพูด

“เจซซี่” หญิงสาวครางชื่อเจ้าของบ้านหลังนี้คนปัจจุบันออกมา เมื่อพอจะเข้าใจแล้วว่าตอนนี้เจ้าของชื่อคนนี้กำลังทำอะไรกับชีวิตของเธอ  “แต่ว่าฉัน... ฉันไม่ทราบค่ะ ตัวฉันเองเป็นแค่ผู้อาศัยไม่ใช่เจ้าของบ้านหลังนี้ จดหมายของคุณอาจจะส่งมาให้เจ้าของบ้านคนปัจจุบัน และเธออาจจะมาเอาจดหมายที่คนส่งมาให้ไปแล้ว แต่เธอไม่ได้แจ้งให้ฉันทราบมาก่อนค่ะว่าบ้านถูกขายไปแล้ว ส่วนเรื่องบ้านหลังอื่นๆ ช่วงนี้เพราะฉันต้องออกไปเรียนแล้วก็หางาน กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ดึกมาก ฉันเองแทบไม่ได้คุยกับใครหรือสังเกตอะไรเลย”

“ก็...ผมเชื่อครับ ว่าคุณไม่ค่อยอยู่บ้านจริงๆ” หนุ่มร่างสูงกล่าว เพราะตัวเขาเองนั้นก็ถูกส่งมาคุยกับหญิงสาวหลายครั้ง แต่เขาก็เพิ่งมีโอกาสจะได้เจอเธอ “แต่ยังไงผมก็คงต้องขอให้คุณย้ายออกจากที่นี้ภายในสองอาทิตย์ครับ เพราะบริษัทเตรียมจะรื้อถอนบ้านในบริเวณนี้แล้ว”

คนฟังพูดอะไรไม่ออก เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดวอนขอเขาหรือเธอควรจะร้องไห้ให้กับความบัดซบของสิ่งที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ ณ เวลานี้

ด้วยเพราะเธอเองก็เพิ่งจะย้ายมาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง และ ณ เวลานี้เธอเองก็กำลังเคว้งคว้างสุดๆ เพราะมารดาของเธอที่แต่งงานกับชายชาวอเมริกัน ซึ่งทั้งคู่เพิ่งเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเมื่อสองเดือนก่อน ทำให้ตอนนี้เธอไม่เหลือใคร และที่แย่กว่านั้นคือเธอเองก็เพิ่งจะถูกไล่ออกจากงานในร้านอาหารของ ‘ปีเตอร์’ พ่อเลี้ยงของเธอ ที่ก่อนหน้านี้เธอทำงานพิเศษอยู่ที่ร้านอาหารแห่งนั่น

ถ้าตอนนี้เธอต้องไปหาที่อยู่ใหม่คงเป็นเรื่องที่ลำบาก เพราะเงินเก็บส่วนใหญ่ที่มีติดตัวมาเธอนำไปใช้สมัครเรียนภาษาหมดแล้ว เพราะเธอไม่อยากรบกวนเงินของ ‘พัสสร’ มารดาของเธอ ด้วยเธอเองรู้ดีว่ามารดาเพิ่งจะนำเงินเก็บของท่านไปช่วยโปะเพื่อพยุงร้านอาหารของสามีใหม่ชาวต่างชาติ ซึ่งกำลังอยู่ในช่วงขาดทุนอย่างหนักจนบัญชีของทางร้านติดลบ และเกือบจะต้องปิดตัวลงไปถ้าหากไม่ได้เงินจากมารดาของเธอมาช่วยยื้อชีวิตของร้านอาหารแห่งนั้นเอาไว้

ส่วน ‘เจซซี่’ ลูกติดของพ่อเลี้ยงนั้นไม่เห็นด้วยกับการที่บิดาของเจ้าหล่อนแต่งงานกับมารดาของเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  ทำให้พาลมาไม่ชอบหน้าเธอไปด้วย ซึ่งเป็นสาเกหตุให้เมื่อบิดาของเจ้าหล่อนเสียชีวิต เจซซี่ก็จัดการไล่เธอออกจากร้านอาหาร ไม่ยอมให้เธอทำงานพิเศษที่นั่นต่อ ทำให้เธอขาดรายได้ที่จะใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวัน

และเพราะเงินเก็บของเธอที่เหลือจากการจ่ายค่าเรียนก็มีอยู่น้อยมาก ทำให้เธอต้องพยายามอย่างหนักในการออกไปหางานทำ... ซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้ยังไม่มีที่ไหนเรียกตัวเธอไปสัมภาษณ์เลยแม้แต่ที่เดียว  ซึ่งถ้าต้องไปหาที่อยู่ใหม่ตอนนี้เงินของเธอก็มีไม่พอ ส่วนถ้าจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนที่เรียนภาษาด้วยกัน ตอนนี้เธอก็ยังไม่สนิทกันใคร

“ฉัน... ฉัน...” ปากขยับพูดขณะหยาดน้ำตาค่อยๆ ร่วงเผาะลงมาจากขอบตาของหญิงสาว “ไม่เคยรู้มาก่อนว่าบ้านหลังนี้ถูกขาย แล้วตอนนี้ฉันก็ยังไม่มีที่ไป ฉันคิดว่าเวลาสองอาทิตย์ฉันยังหาที่อยู่ใหม่ไม่ได้แน่ๆ”

ดวงตาคู่งามที่อยู่หลังเลนส์แว่นตาของหญิงสาวฉ่ำชื่นไปด้วยหยาดน้ำ ขณะเดียวกันในตอนนี้ศีรษะของเธอกำลังรวดร้าวปวดระบบราวกับมีใครสักคนใช้คีบเหล็กบีบกดเอาไว้ จนเธอรู้สึกราวกับกะโหลกด้านในจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“แต่เราให้เวลาคุณได้แค่สองอาทิตย์เท่านั้นจริงๆ ครับ” ชายหนุ่มเจ้าต้องทำตามหน้าที่

ร่างบางก้าวถอยหลังไปเล็กน้อย ขณะใช้แขนวาดไปด้านหลังเพื่อจับประตูบ้าน

“ฉัน” หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบ การรับรู้ของเธอก็ดับวูบลง ก่อนที่ร่างบางระหงจะทรุดลงไปกับพื้น

“เฮ้ย!/คุณ!”  เสียงห้าวทุ้มต่ำของสุภาพบุรุษหลุดอุทานออกมาด้วยความตกใจ

ร่างสูงของพนักงานจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์กลับแน่นิ่งทำอะไรไม่ถูกเพราะความตกใจ แต่กลับมีร่างสูงใหญ่ของคนที่แอบยืนเฝ้าดูสถานการณ์ต่างๆ อยู่เงียบๆ พุ่งพรวดออกมา แล้วโอบประคองร่างระหงของคนที่อ่อนยวบลงไปกองกับพื้นไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงของตัวเขา

 1 พฤษภาคม 2558 
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน เริ่มเเรก ฝ้ายต้องขอโทษ/ขออภัยทุกท่านที่ทิ้งช่วงไปหลายวัน เพราะมีปัญหานิดหน่อยเรื่องความเสถียรในการเขียน (5555+) เพราะขม่องอิ่มบาสเตียน ช่างเป็นพระเอกที่ห่างไดลจากพระเอกคนอื่นๆ ของฝ้าย เลยค่อนข้างอยากในการจัดระบบอารมณ์ (ด้วยเรื่องนี้ตั้งใจไว้ว่าพระเอกจะต้องเหลี่ยมจัดเเละน่าหยิก เเต่ไม่ 'เหี้ยม' เท่าหนุ่มที่เพิ่งสลัดพ้นอย่างคุณจิณณ์ คุณจิณณ์ จาก 'ตรวนรัก อาญาใจ' วางแผงเเล้วนะคะ ถ้านักอ่านท่านใดมีโอกาสเเวบผ่านร้านหนังสือ สามารถเข้าไปลองเปิดคุณจิณณ์ดูได้เเต่จะดีมากถ้านักอ่านที่รักของฝ้ายหยิบคุณจิณณ์ติดมือไปด้วย 5555 ของขายของนิดนึงนะคะ ) 

สรรพคุณของหน่มบาสเตียน คือ ด็อกเลิฟเว่อร์ ดังนั้นถ้านางจะเว่อร์หวังในความรักที่มีต่อลูกสาวต่างสาวพันธุ์ของทุกท่านเข้าใจนางหน่อยนะคะ :)
ถ้าหากมีข้อผิดพลาดประการใดๆ นักอ่านสามารถเม้นบอกฝ้ายได้เลยนะคะ เพื่อฝ้ายจะนำไปเเก้ไขปรุบปรัง เเละสำหรับข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นฝ้ายต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนนะคะ 
เเละสำคัญกว่านั้น อย่าลืมกดติดตามเป็นแฟนคลับนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ เพราะหากมีอะไรอัพเดต นักอ่านจะได้ทราบทันที (เเละเพื่อเป็นกำลังใจให้นักหัดเขียนคนนี้สู้ กับสิ่งใหม่ๆ ที่กำลังพยายามอยู่ต่อไป ฝ้ายขออนุญาตขอกำลังใจจากทุกคนหน่อยนะคะ) :)
ยังไงฝ้ายขอขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านล่วงหน้ามา ณ  ที่นี้ด้วยนะคะ 
ฝ้าย 
ซ่านรัก รัญจวนใจ 
 

ป.ล. ขออนุญาตฝากนิยายเรื่องใหม่ที่เพิ่งวางเเผง 
'ตรวนรัก อาญาใจ' ตีพิมพ์โดย สำนักพิมพ์ inlove