ห้องเก็บของในห้วงเวลา

ลำดับตอนที่ #61 : ใบสมัคร Magic of Love

Application

คู่ : จี

 

“เฮ้! เก่งแต่รังแกคนอ่อนแอกว่าหรือไง!”

ชื่อ-สกุล :: แอนนา แอลโทรี่

ชื่อเล่น :: แอน

ความหมาย :: -

----------------------------------

นิสัย :: สาวแกร่ง ตรงไปตรงมา ใจคิดยังไงก็พูดมันไปอย่างงั้นนั่นแหละ หัวรั้นพอสมควร มีความมั่นใจในตัวเองสูง มักจะพยายามทำอะไรต่างๆด้วยตัวเองมาตลอดเลยทำให้ยอมใครไม่ค่อยเป็น เวลาเถียงนี่เรียกได้ว่าอย่างกับเรื่องเป็นตายเลยทีเดียว เห็นผอมๆงี้แต่เรื่องต่อยตีพูดได้ว่าไม่แพ้พวกผู้ชายเลย ถึงนิสัยจะให้อารมณ์ชวนหาเรื่องก็จริง แต่เธอน่ะรักความความยุติธรรมสุดๆเลยนะ ไม่รังแก หรือ หาเรื่องใครก่อน แถมยังชอบช่วยคนโดนรังแกด้วย บุคลิกเองก็ให้ลุคผู้นำสูงพอสมควร เวลาตัดสินใจก็จะฟังความเห็นคนรอบข้าง หรือ เวลาให้ความเห็นอะไรก็มักจะอิงจากความเป็นกลางอยู่เสมอ เพราะเหตุนี้เลยทำให้เป็นที่ยอมรับ และ ได้รับความเชื่อถือในหมู่คนรู้จักกับเพื่อนร่วมหอด้วยกันพอสมควรเลยทีเดียว

ชอบ/ไม่ชอบ :: โกโก้ , ชาอ่อนๆ , ตุ๊กตา / อาหารรสชาติหวานจัด ฝน

เกลียด/กลัว :: คนที่ชอบรังแก + แกล้งคนอื่น , พวกดูถูกสายเลือด /แมงมุม

งานอดิเรก :: เดินเล่น , ออกกำลังกาย

ประวัติ :: -

เพิ่มเติม :: คิดส่วนให้เป็นอาร์ตตัวแม่ไม่ออกฮะ (=_=; )

----------------------------------

            ‘แอนนา’

            หญิงสาวผมสีแดงหม่นมองเห็นชื่อของตนเองผ่านกระจกเวทมนต์ที่เธอจ้องมันอยู่ วันนี้เป็นวันที่แอนนาต้องทำการทดสอบที่ทางโรงเรียนจัด เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าจะทดสอบอะไรกันแน่

             แอนนาเอื้อม มือไปเปิดประตูไม้เข้าไปในห้องดวงตาจับจ้องไปยังหญิงสาวผมสีน้ำตาลสั้นวัย กลางคน ใส่ชุดแม่มดธรรมดาพร้อมหมวกที่สวมอยู่บนศีรษะเธอ บ่งบอกว่าเป็นแม่มดที่มีความสามารถมาก

             “ว่าไงจ๊ะ มิสแอนนา ฉัน‘ศ.แครล์โร’เป็นครูสอนวิชาการใช้คาถาเบื้องต้นของเด็กปี 1 พร้อมทำการทดสอบรึยังจ๊ะ”

             “พร้อมค่ะ ศ.แครล์โร” แอนนาตอบก่อนหันดวงตาสีแดงทับทิมฉายความแน่วแน่มองไปทาง ศ.แครล์โร เพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอพร้อมแล้ว

             “ไม่ต้องกลัวหรอกนะ การทดสอบนี้แค่ทดสอบจิตใจของเธอนะ เอาละพร้อมรึยัง”ศ.แครล์โรหยิบคริสตัลสีชมพูรูปหยดน้ำขึ้นมา แล้วจับมันอย่างทะนะทนอม “โอ้ มันน่ากลัวหรอกนะ แต่คนที่จะทดสอบนะ ไม่ใช่ฉันหรอกนะ แค่เธอเปิดใจกว้างๆ คราวนี้ก็หลับตาซะนะ แล้วอ้าปากนิดๆหน่อย” แอนนาทำตามอย่างเชื่องราวกับแมว ก่อนที่จะรู้สึกสิ่งที่เคลื่อนเข้ามาในปากของเธอ ถึงจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เธอรู้ดี มันคือ..

             คริสตัล!!..

             “ไม่ต้องตกใจ ทำตัวให้สบายๆพอนะ” เสียงศ.แครล์โรค่อยๆลดลงราวกับห่างออกไป แอนนาลืมตาขึ้นมาพบกับดินแดนสีขาวที่เหมือนดังความฝัน นัยน์ตาของเธอจ้องมองไปยังบันไดสีขาวตรงหน้า

             “ฉันยังไม่ได้พักเลยนะ แครล์โรส่งคนมาอีกแล้วหรอ” แอนนามองไปยังร่างหญิงสาวผมยาวสีขาวในชุดสีขาวที่มีปีกขนนกอยู่ข้างหลังกำลังเดินลงมาจากบันได “ช่างเถอะ เธอคือแอนนาสินะ ฉัน‘อาเรีย’ พร้อมสำหรับการทดสอบแล้วหรอ มันไม่น่ากลัวหรอก ฉันแค่ถามเธอสามข้อ พร้อมไหม”

             เธอเหม่อลอยมองสภาพรอบตัวอย่างตกตะลึงเล็กน้อยซักพัก ก่อนที่จะรู้สึกตัวว่าต้องทำอะไรเธอจึงรีบตอบคำถามของหญิงสาวตรงหน้า “พ-พร้อมค่ะ”

             “ข้อแรก เธอคิดยังไงกับเวทมนต์หรอ”

             แอนนายกมือมาเท้าคางยืนครุ่นคิดก่อนเอ่ยตอบว่า “ก็คงเป็น ... ทักษะมั้งคะ ถ้าได้รับการฝึกฝนก็สามารถทำให้ชำนาญยิ่งๆขึ้นไปได้ประมาณนั้นแหละค่ะ ”

             “โห เข้าใจตอบนิ” อาเรียลูบคางตัวเองก่อนจะถามข้อต่อไป “งั้นข้อสอง เธอคิดว่าความรักแทนที่ด้วยเวทมนต์ได้รึเปล่า?”

             “คงจะไม่ได้ค่ะ ก็อย่างที่ตอบไปว่าเวทมนต์สำหรับฉันแล้วมันคือทักษะ ส่วนความรักเป็นเรื่องของความรู้สึก สองอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกันจะเอามาแทนกันมันก็คงไม่ได้อยู่แล้ว”

             “เอา ละ ข้อสุดท้ายแล้วนะ ต้องยอมรับว่าเธอตอบได้ดีนะ ข้อนี่อาจจะบ่งบอกตัวเธอได้ซัก 50 เปอร์เซ็นละมั้งนะ ขอถามละกัน เธอคิดว่าตัวเธอใช้‘เวทมนต์’ หรือว่า‘เวทมนต์’ใช้ตัวเธอเอง”

             คำถามข้อนี้ทำให้แอนนาคิดหนักเล็กน้อย เวลาผ่านไปซักพักเธอก็ถอนหายใจก่อนเอ่ยออกมาว่า “ไม่รู้สิคะ จริงอยู่ว่าสำหรับฉันแล้วเวทย์มนต์คือทักษะ แต่ถ้าว่าตามตรงฉันก็ไม่รู้ว่าเวทมนต์ ... จริงๆแล้วมันคืออะไร” เธอทิ้งช่วงเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อว่า “จู่ๆก็สามารถใช้ได้ทั้งๆที่ไม่รู้อะไรมาก่อนเพราะอย่างงั้นถ้าจะบอกว่าเป็นคนใช้มันก็ไม่ใช่ แต่จะบอกว่าเวทมนต์ใช้ฉันมันก็ไม่ถูก เพราะการที่จะตัดสินใจหรือทำอะไร สิ่งที่ตัดสินใจไม่ใช่เวทมนต์แต่เป็นตัวฉันเอง เพราะฉะนั้นข้อนี่ฉันขอไม่ตอบละกันค่ะ”

             “เอาละ มีแค่นี้แหละ งั้นก็ลาก่อน สนุกกับชีวิตในโรงเรียนนะ” อาเรียพูดก่อนที่จะบินขึ้นไปตามบันได แสงสีขาวทำให้(ออริคุณ)แสบตาก่อนที่จะพบว่าตัวเธอยืนอยู่นะห้องของศ.แครล์โร “เสร็จแล้วหรอจ๊ะ งั้นเชิญออกทางนี้เลยขอให้โชคดีนะ มิสแอนนา” แครล์โรเอ่ย พลางผายมือไปทางประตูไม้สีน้ำตาลข้างๆตู้หนังสือ

             แอนนาส่ายหัวเบาๆเพื่อตั้งสติเล็กน้อยก่อนเอ่ยตอบว่า “ขอบคุณค่ะ ศ.แครล์โร” จากนั้นสองเท้าจึงพาร่างของตัวเองไปเปิดประตูไม้แล้วเดินออกไป

----------------------------------

มุม ฝปค.

สวัสดีค่า ชื่ออะไรหรอจ๊ะ

: ซันฮะ

ใบสมัครยาวไหมรู้สึกว่าเขียนเพลิน T^T

: ยาวนิดๆงิ แต่ก็ปั่นเพลินดีฮะ

ขอบคุณที่มาสมัคร ขอให้โชคจ้ะ

: ครับพ้ม