คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : MY Sweet BaBy [26]
*** สวัสดีค่ะทุกคน มายขอโทษนะค่ะที่มาอัพช้ามา มายมีปัญหาอ่ะค่ะ ปวดหัวไม่ไหวแล้ว นี่ค่ะทุกคน เกรดมายออกแล้วมายไม่ติดเอฟน้า!!!แต่เกรดไม่ดี 55555 ตอนนี้สั้นมากนะค่ะ แต่มายอยากอัพให้คนอ่านอ่านกันค่ะ ขอบคุณค่ะ***
สนามบินอินชอน.....ชางมินกับจุนซูยื่นยิ้มอย่างดีใจให้พี่ชายตัวสูงที่ตอนนี้ดูเหมือนจะฉลาดขึ้นมาแล้ว ยุนโฮยิ้มให้น้องชายก่อนจะจูงมินฮวานเข้าทางเข้าผู้โดยสารไป
“ป๊ะป๋า ฮะ....จะพาผมไปไหน” เด็กชายเอ่ยถามพ่อที่เช้ามาก็ปลุกเขาแล้วพามาที่นี่โดยไม่ได้บอกว่าจะพาไปไหน ยุนโฮยิ้มให้ลูกแต่ไม่ตอบอะไร
ที่อเมริกา ยูชอนกำลังเก็บร้านของตัวเองตั้งแต่เช้าด้วยสภาพจิตใจที่แสนจะขุ่นมัว มือเรียวที่พันไปด้วยผ้าพันแผลสีขาวหยิบหนังสือเข้าชั้นอย่างไม่รีบร้อนเพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเปิดร้านเลย
กริ๊ง กริ๊ง เสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านดังขึ้น ร่างบางรีบวิ่งออกไปเพ่อต้อนรับลูกค้า....
“ร้านยังไม่เปิดนะ.....มินฮวาน!!!!” เสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างตกใจ ที่คนตรงหน้าคือเด็กชายที่เธอจากมากว่า 3 ปี มินฮวานโตขึ้นมาก
“คุณแม่.....” ร่างของเด็กน้อยถลาไปกอดแม่ตัวเองอย่างแสนจะคิดถึง น้ำตาที่ไม่เคยไหลออกมาตลอด 3 ปีพลั่งพลูออกมา ยูชอนกอดลูกชายไว้แน่นด้วยความคิดถึงไม่ต่างกันน้ำใสๆหลั่งใหลออกจากด้วยตาคู่สวยไม่ขาดสาย
“มินฮวาน...หนูมาได้ยังไงลูก” ร่างบางถามหลังจากไปเอาน้ำมาให้ลูกชายดื่มเรียบร้อยแล้ว...เด็กชายคนเย็นชาคนเดิมได้หายไปเหลือเพียงเด็กชายตัวน้อยๆของคุณแม่ยูชอนแทน ร่างเล็กเข้าไปนอนหนุนตักแม่แล้วบอกว่า..
“มากับป๊ะป๋าฮะ....ป๊ะป๋าคิดถึงคุณแม่เลยพามา” ยูชอนใจกระตุกสั่นเมื่อรู้ว่า ไม่ใช่เพียงแค่มินฮวานเท่านั้นที่มาแต่มีอีกคนที่เค้าไม่เคยลืมมาด้วย แต่มันช้าไปไหมสำหรับคำว่าคิดถึง 3 ปีมันช้าไปไหมที่ยุนโอเพิ่งจะคิดถึงเค้า ทั้งๆที่เค้าคิดถึงยุนโอตลอดเวลา
“แล้ววันนี้มินฮวานจะนอนกับคุณแม่หรือป่าวครับ...” ยูชอนถามลูกชายที่ไม่ได้มีกระเป๋าเสื้อผ้าอะไรติดตัวมาเลย มีมาเพียงแค่ตัวเท่านั้น
“วันนี้ฉันกับลูกจะมานอนกับนาย...” ประตูเปิดออกพร้อมกับเสียงที่แสนจะคุ้นหู เสียงที่แสนจะคิดถึงตลอด 3 ปี ยุนโฮไม่เปลี่ยนไปเลย เพียงแต่ร่างสูงดูซูบผอมไปมากเท่านั้นคงเพราะทำงานหนักจนไม่ได้ดูแลตัวเองเหมือนเดิม
“ผะ..ผมไม่ให้คุณนอนที่นี่!!!” เสียงหวานเอ่ยขึ้น ไม่ได้โกรธเพราะไม่เคยโกรธเพียงแต่น้อยใจ ที่ร่างสูงคิดจะไล่ก็ไล่คิดจะมาหาก็มา ทำเหมือนเค้าไม่มีค่าสำหรับยุนโฮเลย ใช่ซิเค้าจะมีค่าได้อย่างไรในเมื่อยุนโฮกำลังจะแต่งงานในเร็ววันนี้...
“ทำไมล่ะ ยูชอน” ยุนโฮเอ่ยถามเสียงอ่อน มินฮวานมองพ่อกับแม่แล้วเดินไปหาหนังสืออ่านแทนที่จะมาเป็นคนกลางแบบนี้ ยุนโฮก้าวเข้าไปจับแขนยูชอนที่กำลังยืนก้มหน้าอยู่ทันที
“เพราะผมไม่อยากให้คุณอยู่ไง...ออกไปจากร้านผม!!!” ยูชอนพูดเสียงดัง ยุนโฮคงจะออกไปทันทีที่คนตัวเล็กของเขาพูดถ้าไม่เห็นน้ำตาของคนตรงหน้าเสียก่อน ไล่เขาแล้วมาร้องไห้ทำไมกันยูชอน นายยังรักฉัน ฉันรู้ยังรักฉันเหมือนที่ฉันยังรักนายไง..
“ทำไมนายต้องโกหกใจตัวเองยูชอน นายยังรักฉันอยู่...” ยุนโฮผู้ล่วงรู้ยิ้มมุมปากอย่างผู้ที่เหนือกว่า ยูชอนเงยหน้ามองคนตัวสูงอย่างไม่ชอบใจ จากกันมาตั้ง 3 ปียุนโฮไม่เห็นเปลี่ยนไปเลยซักนิด
“ผมไม่ได้รักคุณ!!! ผมเลิกรักคุณตั้งแต่วันที่คุณไล่ผมออกมาจากบ้านแล้ว ใครที่ไหนจะบ้ารักคนที่ทำร้ายตัวเองกัน คุณยุนโฮ ผมมีสมองนะ ผมคิดได้ว่าใครรักผมหรือไม่รักผม...ออกไปจากบ้านผมซะ!!!” เสียงหวานๆตะคอกดังจนยุนโฮตกใจ ยูชอนไม่เคยแสดงท่าทีแบบนี้ให้เค้าเห็นเลยซักครั้ง
“ได้ยูชอน...ที่ฉันมาที่นี่ฉันไม่ได้อยากจะมาหานายเท่าไรหรอกเพียงแต่มีคนฝากนี่มาให้...รับไปซะ!!” มือใหญ่ยืนซองสีชมพูแหววมาให้ยูชอนที่ดูก็รู้ว่าการ์ดแต่งงาน ยุนโฮเกลียดเค้าจนต้องส่งการ์ดมาเย้ยเลยหรือไงกัน มือเล้กยื่นไปรับของสิ่งนั้นด้วยมือที่สั่นเทา
“ป๊ะป่ากลับไปก่อนเลยนะฮะ..ผมจะนอนกับคุณแม่” มินฮวานหยิบหนังสือการ์ตูนมานั่งอ่านข้างๆแม่ ยุนโฮมองลูกชายอย่างขัดใจแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากเดินออกจากร้านไปก่อน ยูชอนมองการ์ดใบนั้นก่อนจะทิ้งมันลงถังขยะไปอย่างไม่ใยดี ดูแล้วเจ็บปวดจะดูทำไมกัน....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
*** งดตอบเม้นนะค่ะมายปวดหัว เรื่องรวมเล่มตอนนี้กำลังจัดหน้าอยู่ค่ะ 555 มั่วสุดขีดเลย ถ้ายังไงจะมาบอกนะค่ะ ขอบคุณคร้า***
ความคิดเห็น