คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : MY Sweet BaBy [27]
*** สวัสดีค่ะ วันนี้คนอ่านหลายคนคงเปิดเทอมกันแล้ว ขอให้มีความสุขในเทอมใหม่นะค่ะ ทุกคนคงผิดหวังกับมายมากใช่มะ ที่ไม่มาอัพฟิกเลย ยอมรับค่ะว่ายิ่งใกล้จบยิ่งเขียนยากอ่ะค่ะ ได้สั้นๆเท่านั้นอ่ะค่ะ เสียใจนะเนี่ย เรื่องนี้ใกล้จบแล้วนะ ไม่กี่ตอนหรอก 2 ตอนได้อ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะค่ะ มายรักทุกคนนะค่ะ***
หลังจากกลับมาจากร้านของคนรัก ยุนโฮก็ทรุดตัวลงบนเตียวใหญ่อย่างหมดแรง จะทำยังไงกันในเมื่อยูชอนดูเหมือนจะเกลียดเค้าเหลือเกิน แล้วจะทำยังไงในเมื่อเค้าควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้จนทำให้เรื่องมันใหญ่โตไปใหญ่
ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์เครื่องสวยดังขึ้น ยุนโฮหยิบมาดูเบอร์คนโทรเข้าก่อนจะกดรับแล้วกรอกเสียงลงไปเนือยๆ
“ว่าไง ชางมิน” ฝ่ายนั้นเมื่อได้ยินเสียงพี่ชายก็รับรู้ว่าคงเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆ
(เป็นไงบ้างพี่ยุนโฮ..) น้องชายสุดหล่อ กรอกเสียงมาตามสายอย่างเป็นห่วง ยุนโฮยิ้มน้อยๆที่เจ้าน้องชายดูเหมือนจะลุ้นกับความรักครั้งนี้ของเค้ามาก
“ไม่สำเร็จ ยูชอนท่าทางจะโกรธจนเกลียดฉันไปแล้วแหละ..” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงอ่อนจนชางมินกังวลใจ
(พี่ยุน พี่เชื่อผมสิ ตื้อเข้าไว้ พี่สะใภ้เค้ายังไม่เลิกรักพี่หรอก พี่เชื่อผมสิ แล้วพี่อย่าลืมนะถ้าคุณยูชอนไม่กลับมาผมก็ไม่ได้แต่งงานกับจุนซู พี่จะไม่ช่วยน้องชายเลยหรอ” ชางมินพูดเสียงอ่อย จนยุนโฮคิดว่าตกลงมันห่วงเค้าหรือห่วงงานแต่งงานของมันกันแน่ ยุนโฮยิ้มบางๆก่อนจะเอ่ยตอบน้อง
“ฉันจะพยายามอีกครั้งแล้วกัน ชางมิน ขอบใจมาก” แล้วทั้งคุ่ก็คุยเรื่องเรื่อยเปื่อยกันอีกสักพักค่อยวางสายไป ยุนโฮนอนครุ่นคิด ยูชอนพรุ่งนี้ฉันจะไม่ให้นายได้โอกาสปฎิเสธฉันเลย
เช้าวันรุ่นขึ้น ยูชอนตื่นขึ้นมาจัดร้านแต่เช้า โดยยังไม่ปลุกลูกชายที่ตอนนี้ยังไม่ตื่น ร่างบางทำกิจวัตรประจำวันเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือจิตใจตอนนี้กลับคิดถึงแต่........คนใจร้ายคนนั้น คนน่ารักจัดหนังสืออย่างเหม่อลอย น้ำใสๆที่ชอบอยู่เป็นเพื่อนเวลาเค้าคิดถึงคนคนนั้นเริ่มไหลลงมาอีกครั้ง จากหนึ่งหยด กลายเป็นสองหยดและกลายเป็นมากมายจนเช็ดออกไม่หมด ร่างบางทรุดตัวนั่งพิงชั้นหนังสือแล้วสะอื้นออกมาเสียงดัง ทำไมยุนโฮต้องมาทำให้เค้าเจ็บขนาดนี้ด้วย....
“อะไรทำให้ คนรักของฉันร้องไห้มากขนาดนี้กันนะ....” เสียงทุ้มๆดังขึ้นเรียกให้คนที่กำลังร้องไห้ให้เงยหน้าขึ้นไปมอง ยูชอนมองคนตรงหน้าแล้วรีบเช็ดน้ำตาอย่างรวดเร็ว ..... ร่างเล็กลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินหนียุนโฮไป
“ฉันถามว่าอะไรทำให้นายร้องไห้....” ยุนโฮจับตัวร่างบางให้หันมาก่อนจะเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน มือใหญ่เช็ดคราบน้ำตาให้ยูชอนอย่างแผ่วเบา
“คุณถามใคร...ในเมื่อผมไม่ใช่คนรักของคุณ” ยูชอนก้มหน้าเพื่อหลบสายตาอ่อนโยนที่ยุนโฮส่งมาให้ ร่างสูงยิ้มอ่อนๆก่อนจะดันคางยูชอนขึ้น เพื่อให้มาสบสายตากับตน
“ถ้าไม่ใช่นายแล้วจะใครกัน.....ยูชอนนายรู้อะไรไหม....มีคนบอกฉันว่า ถ้าเราเก็บความรักเอาไว้ไม่บอก มันจะทำให้เราเจ็บปวดไปตลอดชีวิต ฉันก็เหมือนกันถ้าฉันไม่ได้บอกนายว่าฉันรักนาย...ฉันคงต้องเจ็บปวดไปตลอดชีวิตของฉัน” เสียงทุ้มถ่ายทอดคำพูดออกมาอย่างจริงจังจนยูชอนต้องร้องไห้อีกครั้ง คำบอกรักที่แสนจะอ่อนโยนและอบอุ่นนี้ มันมาจากปากของคนตรงหน้า คนที่เค้าไม่เคยลืม
“ยุนโฮ....” เสียงหวานเอ่ยขึ้น ดวงตาคู่สวยหลุบต่ำลงอย่างละอาย ยุนโฮจะมารักเค้าได้อย่างไรในเมื่อ ยุนโฮกำลังจะแต่งงาน
“ยูชอน..นายยังไม่หายโกรธฉันอีกหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อยูชอนไม่เงยหน้าขึ้นมามองตนเลย
ยูชอนกัดปากอิ่มของตนอย่างครุ่นคิด
“ยุนโฮ..คุณกำลังจะแต่งงานไม่ใช่หรอครับ แล้วคุณจะมารักผมได้อย่างไงกัน..คุณควรซื่อสัตย์กับคนที่จะมาเป็นภรรยาคุณนะครับ....” ยุชอนพูดทำเอายุนโฮอ้าปากค้าง เค้ากำลังจะแต่งงาน???? ก่อนที่ภาพเมื่อวานจะเค้ามาในหัว การ์ดแต่งงาน!!!!!
“ยูชอน!!!! เข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว นี่แสดงว่าไมได้อ่านการ์ดใช่ไหม...” ร่างบางส่ายหน้าช้าๆ ยุนโฮยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะรวบตัวคนน่ารักมากอดไว้แน่น
“ทำไมนายไม่อ่านการ์ดนะ...ถ้านายอ่าน นายก็ไม่ต้องร้องไห้ขนาดนี้แล้ว” ดวงตาคู่สวยมองยุนโฮอย่างแปลกใจ ยุนโฮยิ้มให้ยูชอนก่อนจะหยิบการ์ดอีกใบขึ้นมา
“เปิดอ่านดูซะ!!!” มือเรียวเปิดซองสีชมพูด้วยมือที่สั่นเทา ยุนโฮยืนมองร่างบางด้วยความเอ็นดู ยูชอนก้มหน้าอ่านการ์ดก่อนจะทิ้งกระดาษสีหวานให้ร่วงลงสู่พื้นเบื้องล่าง ตาโตๆมองยุนโฮอย่างดีใจ ก่อนจะโผกอดร่างสูงแน่น คนตัวเล็กร้องไห้ออกมาอย่างดีใจ ยุนโฮยิ้มอย่างเอ็นดูพร้อมทั้งลูบหลังคนขี้แยอย่างปลอบโยน
“ยุนโฮ!!!! ยูชอนขอโทษนะฮะ” เสียงหวานๆเอ่ยอย่างอู้อี้เมื่อคนพูดยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากอกแกร่งๆของคนรักเลย ยูชอนดึงตัวยูชอนให้มามองหน้าตัวเอง
“ไม่ยกโทษให้หรอก ต้องมาให้ทำโทษซะก่อน!!!” ยูชอนฟังแล้วยิ้มอย่างน่ารัก ก่อนที่ร่างบางจะเขย่งขึ้นไปกดจูบเบาๆบนริมฝีปากของยุนโฮ แล้วทำท่าจะผละออกแต่มีหรือที่ยุนโฮจะปล่อยให้เป็นอย่างนั้น มือใหญ่ยกขึ้นดันยูชอนให้เข้ามาใกล้ยิ่งขึ้นก่อนจะมอบจุมพิตแสนหวานให้ยูชอนเนิ่นนานให้หายกับที่จากกันไปซะนาน ยูชอนกำชายเสื้อตัวสวยของยุนโฮเอาไว้ก่อนจะจูบตอบคนรักบ้างจนยุนโฮแทบคลั่ง.......
“ป๊ะป๋า!!!! ผมหิวข้าวแล้ว ง้อกันเสร็จแล้วก็ปล่อยคุณแม่ซะทีสิ!!!!” ทั้ง 2 คนผละออกจากกันแทบไม่ทันเมื่อได้ยินเสียงลูกชายสุดที่รักที่กำลังยืนพิงกำแพงอยู่ ยุนโฮมองลูกชายก่อนจะกางแขนออกกว้างๆ มินฮวานยิ้มแล้วถลาเข้าไปกอดพ่ออย่างดีใจ โดยที่ยุนโฮยังไม่ลืมรวบตัวยูชอนเข้ามากอดอีก ทั้ง 3 คนหัวเราะออกมาอย่างดีใจที่เข้าใจกันได้ซะที ......
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
** เป็นไงกันบ้างค่ะ มายรู้ว่ามันไม่ดีเท่าไรน้า เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว มายเปิดเรื่องใหม่แล้วนะค่ะถ้าใครยังอยากติดตามผมงานของมายอยู่ก็เข้าไปอ่านกันได้นะค่ะ http://writer.dek-d.com/prince_june/story/view.php?id=559336 ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอนะค่ะทุกคน ***
ความคิดเห็น