คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อยู่ๆก็มาปรากฏตัวในหัวใจ
โรงเรียนใหม่ของเขา เมื่อไปถึงก็ได้พบกับบรรยากาศใหม่ที่แตกต่างจากโรงเรียนม.ต้นที่เขาเคยอยู่มาก นักเรียนมากมายเดินกันอย่างรวดเร็ว ในเช้าวันเปิดเทอมแบบนี้
ก็ต้องมีนักเรียนหน้าใหม่อย่างเขา กลุ่มคนมากมายมุงกันอยู่ที่ป้ายประกาศขนาดใหญ่ที่ติดชื่อของนักเรียนทุกคนไว้ พร้อมกับแผนผังห้องเรียน แบคฮยอนพยายามเบียด
เข้าไปในกลุ่มคนมากมาย จนโดนใครบางคนชนจนเกือบจะล้ม
"นี่ เดินระวังๆหน่อย" ร่างนั้นหันมาพลางทำเสียงไม่พอใจ แล้วก็เดินออกไปอย่างไม่ไยดี
"อะไรกัน ชนคนอื่นแล้วยังไม่ขอโทษอีก"
จนในที่สุดแบคฮยอนก็ผ่านสมรภูมิเข้ามาได้ แบคฮยอนไล่นิ้วไปตามรายชื่อนักเรียนชั้นม.4 จนในที่สุดก็เจอชื่อของตัวเอง
"บยอน แบคฮยอน ม.4 ห้อง 2" แบคฮยอนค่อยๆดูที่แผนผังห้องเรียนพลางคิดในใจ 'เพื่อนร่วมห้องเราจะเป็นยังไงนะ'
.
.
เธอไม่ใช่คนที่ฉันเฝ้ารอ
เธอไม่ใช่คนที่ฝัน
แต่ความจำเป็นทำให้เราใกล้กัน
ไม่รู้จะทำยังไง
.
.
"นักเรียนคะ ครูเขียนแผนที่นั่งไว้แล้วนะคะ รีบนั่งเลยนะ จะได้เริ่มต้นวันแรกกัน" เสียงของอาจารย์วัยกลางคนท่าทางใจดีชี้แจงให้กับนักเรียนที่กรูกันเข้ามา แบคฮยอนรีบ
ดูที่นั่งของตนเอง ซึ่งทำเป็นรูปสี่เหลี่ยมพร้อมกับมีชื่อติดเอาไว้ "บยอน แบคฮยอน" และข้างๆคือ "หวงจือเทา" แบคฮยอนไม่ได้สนใจชื่อข้างๆเท่าไร แต่รีบเดินไปที่โต๊ะ
แล้วเริ่มต้นจัดหนังสือจนกระทั่งออดดังขึ้น "หวงจือเทา" ก็ยังไม่ปรากฏตัว
"นักเรียนคะ ยินดีต้อนรับทุกคนนะคะ มีนักเรียนจากประเทศจีนเพิ่งย้ายมานะคะ ทุกคนก็ค่อยไปคุยกับเค้านะคะ จือเทาเข้ามาเลยค่ะ" อาจารย์พูดเสียงหวานปานน้ำตาล
เด็กหนุ่มหน้าตาเอาเรื่องคนหนึ่งเดินเข้ามาแบบไม่สนใจอาจารย์เลย 'เฮ้ยนี่มันคนเมื่อเช้านี่' แบคฮยอนคิดพลางทำหน้าผวา 'เราต้องข้างคนๆนี้หรอ T^T'
"จือเทาแนะนำตัวหน่อยสิ"
"ชื่อ หวงจือเทา" พอพูดจบเทาเดินไปที่นั่งที่เหลืออยู่ข้างแบคฮยอน แล้วก็ฟุบตัวโดยไม่มองแบคฮยอนแม้แต่น้อย
"เอ่อ แบคฮยอนยังไงก็ฝากเทาด้วยนะ ^^"
"ครับๆ" ถึงปากจะบอกยอมรับไป แต่แบคฮยอนกลับไม่้คิดอย่างนั้นเลยสักนิด 'ต้องนั่งข้างคนนี้ ม่ายยยยยย'
.
.
มองทีไรก็ไม่ค่อยถูกชะตา
ตลอดเวลารู้สึกไม่ชอบด้วยซ้ำไป
แต่พอวันหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าวันไหน
ลืมปิดประตูหัวใจซะงั้น
.
.
"เฮ้ย ตื่นดิ๊ พักแล้ว" แบคฮยอนเขย่าตัวร่างสูง จนร่างสูกต้องลุกขึ้นมาแล้วมองแบคฮยอนเซ็งๆ
"เออๆ ว่าแต่นายชื่ออะไรอ่ะ" เทาก้มลงไปหยิบกล่องข้าวของตัวเองขึ้นมาวางบนโต๊ะแล้วค่อยๆแกะออก
"แบคฮยอน... บยอน แบคฮยอน" ร่างบางก้มลงไปหยิบกล่องข้าวของตัวเองขึ้นมาเช่นกัน
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรียก เทา ก็ได้" ร่างสูงพูดแล้วหันมายิ้มให้ร่างบาง 'เมื่อเช้านายยังทำตัวแย่อยู่เลย ทำไมอยู่ๆก็ทำตัวดีเนี่ย'
"นี่ เมื่อเช้าอ่ะนายยังนักเลงอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงพูดดีๆล่ะ" แบคฮยอนถามไปตรงๆ
"อ๋อ ปกติตอนเช้าชั้นจะง่วงอ่ะ เลยพาล 5555"เทาตอบพลางหัวเราะค่อยๆ
'แปลก มีงี้ด้วย' แบคฮยอนมองไปที่เทา 'โอ้ยยย ยิ่งมองยิ่งขัดใจ'
จนกระทั่งออดหมดเวลาพักอาจารย์คนหนึ่งก็เดินเข้ามา เป็นสัญญาณว่าได้เวลาเรียนแล้ว เทาที่ตอนแรกนั่งตัวตรงก็ค่อยๆยืดตัวจนสุดท้ายเทาก็หลับฟุบกับโต๊ะ แบคฮยอน
ก็ไม่ได้คิดจะปลุก แต่ก็ยังมองที่ใบหน้าคมนั้นเป็นพักๆ 'เทา..นายก็นิสัยดีเหมือนกันนะ'
.
.
อยู่ๆ ก็มีแต่เธอมาปรากฏตัวในหัวใจ
อยู่ๆ ไม่รู้ทำไม ถึงคิดถึงเธอได้ทั้งวัน
จากที่ไม่ชอบ ก็กลายเป็นใช่
กลายเป็นคำตอบของใจฉัน
ความผูกพันเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นไม่ลดเลย
ก็เพิ่งรู้ใจมันไม่แข็งแรง
เอาจริงมันก็หวั่นไหว
แค่เผลอไปนิดก็รักเธอทั้งใจ
ก็ได้แต่เลยตามเลย
.
.
หลายสัปดาห์ผ่านไป หลายอย่างก็เปลี่ยน...
แบคฮยอนที่ตอนนี้ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกับเทามากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ความจริงแล้วตอนนี้ แบคฮยอน 'หลงรัก' เทาเข้าแล้ว ทุกๆวันเวลาที่คุยกัน เล่นหัวกัน
แม้แต่โดนทำโทษ แบคฮยอนต้องแอบมองเทาอยู่เสมอ จากคนที่เคยไม่ชอบหน้าก็กลายเป็นคนที่ทำให้อย่างมองหน้าทุกๆวัน
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!
"โอ๊ย เรียนวิทย์อีกแล้ว" เทาบ่นอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะฟุบลงบนโต๊ะ แล้วจู่เทาก็กวักมือเรียกแบคฮยอน
"อะไรนิ" แบคฮยอนไม่เข้าใจ แต่เทาก็ทำมือให้แบคฮยอนเข้าไปใกล้ๆ ร่างเล็กค่อยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ปากของเทาขยับราวกับต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แบคฮยอน
ขยับหูเข้าไปใกล้ๆปากของแบคฮยอน ตึกตัก... หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ แถมหน้าของแบคฮยอนก็แดงระเรื่อ ตึกตัก...ตึกตัก...
"แบคฮยอน" เทาเรียกด้วยเสียงที่เกือบจะกระซิบ "จดวิทย์ให้หน่อยสิ"
เพล้งงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!! เสียงความหวังของแบคฮยอน "ก็ได้ TT"
"แบคน่ารักจัง ขอบใจนะ" แล้วเทาก็ก้มลงนอนทันที
'ทำไมต้องให้ความหวังชั้น ห้ะ'
เย็นไม่กี่วันถัดมา
"แบคค กลับบ้านกันเถอะ" เทาสะกิดเพื่อนข้างๆ
"แป๊ปดิ๊ เก็บของอยู่"
"เออๆ ก็ได้" เทาทำปากจู๋ใส่แบคฮยอน เจ้าตัวคงคิดว่ามันน่ารัก แต่ความจริงแล้วกลับทำให้หน้าเทาเหมือนกะเทยร่างใหญ่ ทำให้แบคฮยอนต้องหัวเราะออกมา
"อื๊อ ขำอะไร"
"ก็นายตลกหนิ" 'ให้ตายเหอะ เค้าชอบคนแบบนี้ได้ไงเนี่ย'
"ยิ้มแล้ววววว 5555 เวลานายยิ้มโคตรน่ารักเลย"
'นี่แหล่ะ เหตุผล'
สองหนุ่มเดินมาเรื่อยตามถนน ผ่านเส้นทางที่คุ้นเคย ‘วันนี้ ต้องบอกให้ได้’
“เฮ้ยกินไอติมป่ะเลี้ยงเอง” เทาเห็นรถขายไอติมที่ผ่านมา เลยเดินเข้าไปสั่งให้คนตัวเล็กด้วย
“ช๊อกโกแลต 1 กับ วนิลา 1 ครับ” คุณลุงค่อยๆตักไอศกรีมแล้วส่งให้กับร่างสูง
“อ่ะได้แล้ว เห็นเคยบอกว่าชอบ ช๊อกโกแลต”
‘โอ้ยยย จำได้ด้วยว่าเราชอบ ><’
“เนี่ยนะ ตอนอยู่ที่จีนอ่ะ...”
‘อยากบอกความรู้สึกจัง แต่..แต่ถ้า เทาบอกว่าไม่ใช่’
“ไม่เคยมีเพื่อนอย่างนายมาก่อน”
‘แล้วเราจะเป็นเพื่อนกันอีกได้มั้ย ?’
“เอ่อ เทา”
“หืม”
.
อยู่ๆ ก็มีแต่เธอมาปรากฏตัวในหัวใจ
.
“คือว่า...”
.
อยู่ๆ ไม่รู้ทำไม ถึงคิดถึงเธอได้ทั้งวัน
.
“ชั้น...”
.
จากที่ไม่ชอบ ก็กลายเป็นใช่
กลายเป็นคำตอบของใจฉัน
.
“ชอบ...”
.
ความผูกพันเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นไม่ลดเลย
.
“นาย”
.
ฉันรักเธอจัง
.
“ชั้นชอบนายจริงๆนะ คือตะ...ตอนแรก ก็ม่ะ..ไม่ได้ชอบนะ แต่ตอนนี้ >///<” ร่างบางหน้าแดงแถมพูดรัวเร็วเพราะความเขินอาย
“อืม รู้สักพักแล้วล่ะ”
“ห้ะ ระ...รู้ได้ยังไงน่ะ”
“ก็ตอนนั้นที่ให้จดวิทย์ให้น่ะ นายเขียนลงไปในสมุดชั้น เอ่อ เขียนว่า... เอาไปดูเองละกัน” เทาเปิดกระเป๋าหยิบสมุดเล่มเล็กขึ้นมาส่งให้ร่างบาง แบคฮยอนรีบเปิดอย่างรวดเร็ว แล้วก็พบ หน้านั้นเขียนว่า
‘หวงจือเทานายทำให้ชั้นใจอ่อนอยู่เรื่อยเลยนะ’
‘ตอนนอนยังหล่อเลยยยย ><’
‘นายจะชอบชั้นเหมือนที่ชั้นชอบนายมั้ยนะ’
‘บยอนแบคฮยอน รัก หวงจือเทา’
แบคฮยอนส่งสมุดคืนให้กับเทาพลางมองหน้าร่างสูงด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ
“เอ่อ ถ้านายรู้แล้ว นายไม่รังเกียจหรอ” แบคฮยอนก้มหน้า นี่คงเป็นเรื่องที่ร่างบางกังวลมากที่สุด เทาเห็นอาการนี้ ร่างสูงไม่พูดอะไรแต่กับจับมือร่างบางแทน เทาค่อยๆก้มตัว แล้วกระซิบใส่หูแบคฮยอน
“ชั้นรักนายนะ”
.
อยู่ๆ ก็มีแต่เธอมาปรากฏตัวในหัวใจ
อยู่ๆ ไม่รู้ทำไม ถึงคิดถึงเธอได้ทั้งวัน
จากที่ไม่ชอบ ก็กลายเป็นใช่
กลายเป็นคำตอบของใจฉัน
ความผูกพันเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นไม่ลดเลย
.
“จริงหรอ” ร่างบางเงยหน้าขึ้นมามองตาของร่างสูง
“รักที่สุด”
“อย่างนี้ก็ไม่เป็นไรแล้วสิ” แบคฮยอนดูเหมือนจะหายใจทั่วท้องอีกครั้ง
“เป็น”
“ห้ะ !?!”
“เป็นแฟนกันเถอะ” เทามองหน้าแบคฮยอนด้วยสีหน้าจริงจัง
“-////- อะไรของนายอ่ะ”
“ชั้นชอบนาย แล้วนายก็ชอบชั้น อย่างนี้ก็ต้องเป็นแฟนกันสิ แบคฮยอน...” เทาค่อยๆย่อตัวลง จนนั่งคุกเข่า
“คบกับชั้นเถอะนะ”
“กะ...ก็ได้ >/////<” แบคฮยอนหันหน้าหนี ‘เขินที่สุดในสามโลกแล้วววววว’
“ชั้นรักนาย บยอนแบคฮยอน”
“ชั้นก็รักนาย หวงจือเทา”
.
.
อยู่ๆ ก็มีแต่เธอมาปรากฏตัวในหัวใจ
อยู่ๆ ไม่รู้ทำไม ถึงคิดถึงเธอได้ทั้งวัน
จากที่ไม่ชอบ ก็กลายเป็นใช่
กลายเป็นคำตอบของใจฉัน
ความผูกพันเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นไม่ลดเลย
“ฉันรักเธอจัง”
----------------------------------------------THE END-------------------------------------------------------------------
จบแล้วตอนแรก ^^ คอมเม้นต์ให้หน่อยนะแจ๊ะ
ความคิดเห็น