คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #79 : แนวความคิดเกี่ยวกับการปกครองส่วนท้องถิ่น
ูวศ์ ายะบุร (2539) ไ้สรุปแนววามิอนัวิาารและนัปรอที่เี่ยว ับารปรอส่วนท้อถิ่นไว้ว่า ำนิยามวามหมายอารปรอท้อถิ่น ไ้มีผู้ให้วามหมายหรือำนิยามไว้ ส่วนให่มีหลัารที่สำัล้ายลึัน ะ่าือสำนวนและรายละเอียปลีย่อย ึ่สามารถพิาราไ้ันี้
เเนียล วิท (Daniel Wit) นิยามว่า ารปรอท้อถิ่น หมายถึ ารปรอที่รับาลลา ให้อำนาหรือระายอำนาไปให้หน่วยารปรอท้อถิ่น เปิโอาสให้ประาน ในท้อถิ่นไ้มีอำนาในารปรอร่วมันทั้หม หรือเป็นบาส่วนในารบริหารท้อถิ่น ามหลัารที่ว่า ถ้าอำนาารปรอมาาประานในท้อถิ่นแล้ว รับาลอท้อถิ่น ็ย่อมเป็นรับาลอประาน โยประานและเพื่อประาน
วิลเลี่ยม วี. ฮอลโลเวย์ (William V. Holloway) (1951 : 101-103) นิยามว่าารปรอท้อถิ่น หมายถึ อ์ารที่มีอาาเแน่นอน มีประารามหลัที่ำหนไว้ มีอำนาารปรอนเอ มีารบริหารารลัอนเอ และมีสภาท้อถิ่นที่สมาิไ้รับารเลือั้าประาน
โน เ. ลาร์ (John J. Clarke) (1957 : 87-89) นิยามว่า ารปรอท้อถิ่น หมายถึ หน่วยาร ปรอที่มีหน้าที่รับผิอบเี่ยว้อับารให้บริารประานในเพื้นที่หนึ่พื้นที่ใ โยเพาะ และหน่วยารปรอ ัล่าวนี้ัั้และอยู่ในวามูแลอรับาลลา
แฮรีส ี. มอนาู (Haris G. Montagu) (1984 : 574) นิยามว่า ารปรอท้อถิ่น หมายถึ ารปรอึ่หน่วยารปรอท้อถิ่นไ้มีารเลือั้โยอิสระเพื่อเลือผู้ที่มีหน้าที่บริหาร ารปรอท้อถิ่น มีอำนาอิสระพร้อมวามรับผิอบึ่นสามารถที่ะใ้ไ้โยปราศา ารวบุมอหน่วย ารบริหารราารส่วนลาหรือภูมิภา แ่ทั้นี้หน่วยารปรอท้อถิ่น ยั้ออยู่ภายใ้ บทบัับว่า้วยอำนาสูสุอประเทศ ไม่ไ้ลายเป็นรัอิสระใหม่แ่อย่าใ
อีไมล์ เ. ัี้ (Emile J. Sady) นิยามว่า ารปรอท้อถิ่น หมายถึ หน่วยารปรอ ทาารเมือที่อยู่ในระับ่ำารั ึ่่อั้โยหมาย และมีอำนาอย่าเพียพอที่ะทำิาร ในท้อถิ่นไ้้วยนเอ รวมทั้อำนาัเ็บภาษี เ้าหน้าที่อหน่วยารปรอท้อถิ่น ัล่าวอาไ้รับารเลือั้หรือแ่ั้โยท้อถิ่น็ไ้ (อุทัย หิรัโ, 2523 : 4)
ประทาน ฤทธิศึษาร นิยามว่า ารปรอท้อถิ่นเป็นระบบารปรอที่เป็นผล สืบเนื่อมาาารระายอำนาทาารปรอ อรั และโยนัยนี้ะเิอ์ารทำหน้าที่ ปรอท้อถิ่นโยนในท้อถิ่นนั้น ๆ อ์ารนี้ัั้และถูวบุมโยรับาล แ่็มี อำนาในารำหนนโยบายและวบุมให้มีารปิบัิให้เป็นไปามนโยบายอนเอ
อุทัย หิรัโ นิยามว่า ารปรอท้อถิ่น ือ ารปรอที่รับาลมอบอำนาให้ประาน ในท้อถิ่นใท้อถิ่นหนึ่ัารปรอและำเนินาร บาอย่า โยำเนินารันเอ เพื่อบำบัวาม้อารอน ารบริหารานอท้อถิ่นมีารัเป็นอ์ารมีเ้าหน้าที่ ึ่ประานเลือั้ึ้นมาทั้หม หรือบาส่วน ทั้นี้มีวามเป็นอิสระในารบริหาราน แ่รับาล้อวบุม้วยวิธีาร่า ๆ ามวามเหมาะสม ะปราศาารวบุม อรัหาไ้ไม่เพราะารปรอท้อถิ่นเป็นสิ่ที่รัทำให้เิึ้น (อุทัย หิรั-โ, 2523 : 2)
วิลเลี่ยม เอ. ร๊อบสัน (William A. Robson) นิยามว่า ารปรอท้อถิ่น หมายถึ หน่วยารปรอึ่รัไ้ัั้ึ้นและให้มีอำนาปรอนเอ (Autonomy) มีสิทธิามหมาย (Legal Rights) และ้อมีอ์รที่ำเป็นในารปรอ (Necessary Organization) เพื่อปิบัิหน้าที่ให้สมวามมุ่หมายอารปรอท้อถิ่นนั้น ๆ (William A. Robson, 1953 : 574)
านิยาม่า ๆ ้า้นสามารถสรุปหลัารปรอท้อถิ่นไ้ในสาระสำั ันี้ (ูวศ์ ายะบุร : 2539)
ารปรออุมนหนึ่ ึุ่มนเหล่านั้นอามีวามแ่าันใน้านวามเริ ำนวนประารหรือนาอพื้นที่ เ่น หน่วยารปรอส่วนท้อถิ่น อไทยัเป็นรุเทพมหานร เทศบาล อ์ารบริหารส่วนัหวั อ์ารบริหาร ส่วนำบล และเมือพัทยาามเหุผลัล่าว
หน่วยารปรอท้อถิ่นะ้อมีอำนาอิสระ (Autonomy) ในารปิบัิหน้าที่ ามวามเหมาะสม ล่าวือ อำนาอหน่วยารปรอท้อถิ่นะ้อมีอบเพอวร เพื่อให้เิประโยน์่อารปิบัิหน้าที่อหน่วยารปรอท้อถิ่นอย่าแท้ริ หามีอำนามาเินไปไม่มีอบเ หน่วยารปรอท้อถิ่นนั้น ็ะลายสภาพเป็น รัอธิปไยเอ เป็นผลเสีย่อวามมั่นอรับาล อำนาอท้อถิ่นนี้มีอบเ ที่แ่าันออไป ามลัษะวามเริและวามสามารถอประานในท้อถิ่นนั้น เป็นสำั รวมทั้นโยบายอรับาลในารพิาราารระายอำนาให้หน่วยารปรอ ท้อถิ่นระับใ ึะเหมาะสม
หน่วยารปรอท้อถิ่นะ้อมีสิทธิามหมาย (Legal Rights) ที่ะำเนินาร ปรอนเอ สิทธิามหมายแบ่ไ้เป็น 2 ประเภท ือ
หน่วยารปรอท้อถิ่นมีสิทธิที่ะราหมายหรือระเบียบ้อบัับ่า ๆ ออ์ารปรอท้อถิ่น เพื่อประโยน์ในารบริหารามหน้าที่และ เพื่อใ้บัับประานในท้อถิ่นนั้น ๆ เ่น เทศบััิ ้อบัับ สุาภิบาล เป็น้น
สิทธิที่เป็นหลัในารำเนินารบริหารท้อถิ่น ือ อำนาในารำหนบประมา เพื่อบริหาริารามอำนาหน้าที่อหน่วยารปรอ ท้อถิ่นนั้น ๆ
มีอ์รที่ำเป็นในารบริหารและารปรอนเอ อ์รที่ำเป็นอท้อถิ่น ัแบ่เป็นสอฝ่าย ือ อ์ารฝ่ายบริหารและอ์ารฝ่ายนิิบััิ เ่น ารปรอ ท้อถิ่นแบบเทศบาละมีะเทศมนรีเป็นฝ่ายบริหาร และสภาเทศบาลเป็นฝ่ายนิิบััิ หรือในแบบมหานร ือรุเทพมหานระมีผู้ว่าราารรุเทพมหานรเป็นฝ่ายบริหาร สภารุเทพมหานระเป็นฝ่ายนิิบััิ เป็น้น
วัถุประส์อารปรอส่วนท้อถิ่น
ูวศ์ ายะบุร (2539 : 26) ไ้ำแนวัถุประส์อารปรอท้อถิ่นไว้ันี้
่วยแบ่เบาภาระอรับาล เป็นสิ่ที่เห็นไ้ัว่าในารบริหารประเทศ ะ้ออาศัยเินบประมาเป็นหลั หาเินบประมาำั ภาริที่ะ้อบริาร ให้ับุมน่า ๆ อาไม่เพียพอ ันั้นหาัให้มีารปรอท้อถิ่น หน่วยารปรอท้อถิ่นนั้นๆ ็สามารถมีรายไ้ มีเินบประมาอนเอเพียพอ ที่ะำเนินารสร้าสรร์วามเริให้ับท้อถิ่นไ้ ึเป็นารแบ่เบาภาระอ รับาลไ้เป็นอย่ามา ารแบ่เบานี้เป็นารแบ่เบาทั้ใน้านารเิน ัวบุล ลอนเวลาที่ใ้ในารำเนินาร
เพื่อสนออบ่อวาม้อารอประานในท้อถิ่นอย่าแท้ริ
เนื่อาประเทศมีนาว้าให่ วาม้อารอประานในแ่ละท้อที่ ย่อมมีวามแ่าัน ารรอรับารบริารารับาลแ่อย่าเียว อาไม่รามวาม้อารที่แท้ริและล่า้า หน่วยารปรอท้อถิ่นที่มีประาน ในท้อถิ่นเป็นผู้บริหารเท่านั้น ึะสามารถอบสนอวาม้อารนั้นไ้
เพื่อวามประหยั โยที่ท้อถิ่นแ่ละแห่มีวามแ่าัน สภาพวามเป็นอยู่อ ประาน็่าไป้วย ารัั้หน่วยปรอท้อถิ่นึ้นึมีวามำเป็น โยให้อำนา หน่วยารปรอท้อถิ่นัเ็บภาษีอาร ึ่เป็นวิธีารหารายไ้ให้ับท้อถิ่นเพื่อ นำไปใ้ในารบริหาริารอท้อถิ่น ทำให้ประหยัเินบประมาอรับาล ที่ะ้อ่ายให้ับท้อถิ่นทั่วประเทศเป็นอันมา และแม้ะมีารัสรรเินบประมาา รับาลไปให้บ้าแ่็มีเื่อนไที่ำหนไว้อย่า รอบอบ
เพื่อให้หน่วยารปรอท้อถิ่นเป็นสถาบันที่ให้ารศึษาารปรอ ระบอบประาธิปไย แ่ประาน าารที่ารปรอท้อถิ่น เปิโอาสให้ประานมีส่วนร่วม ในารปรอนเอ ไม่ว่าะโยารสมัรรับเลือั้เพื่อให้ประานในท้อถิ่นเลือ เ้าไปทำหน้าที่ฝ่ายบริหาร หรือฝ่ายนิิบััิอหน่วยารปรอท้อถิ่น็าม ารปิบัิ หน้าที่ที่แ่าันนี้มีส่วนในารส่เสริมารเรียนรู้ถึระบวนารปรอระบอบ ประาธิปไยในระับาิไ้เป็นอย่าี
วามสำัอารปรอส่วนท้อถิ่น
าแนววามิในารปรอส่วนท้อถิ่นเพื่อสนับสนุนวัถุประส์ทาารปรออรัในอันที่ ะรัษาวามมั่นและวามผาสุอประาน โยยึหลัารระายอำนาปรอ และเพื่อให้สอล้อับหลัารประาธิปไย โยประานมีส่วนร่วมในารปรอนเอ วามสำัอารปรอท้อถิ่นึสามารถสรุปไ้ันี้
ารปรอท้อถิ่นือราานอารปรอระบอบประาธิปไย (Basic Democracy) เพราะารปรอท้อถิ่นะเป็นสถาบันฝึสอนารเมือารปรอให้แ่ประาน ให้ประานรู้สึว่านมีวามเี่ยวพันับส่วนไ้ส่วนเสียในารปรอ ารบริหารท้อถิ่น เิวามรับผิอบ และหวแหน่อประโยน์อันพึมี่อท้อถิ่นที่นอยู่อาศัย อันะนำมา ึ่วามศรัทธาเลื่อมใสในระบอบารปรอประาธิปไยในที่สุ (ูศัิ์ เที่ยร, 2518 : 6-7) โยประานะมีโอาสเลือั้ฝ่ายนิิบััิ ฝ่ายบริหาร ารเลือั้ะเป็นารฝึฝน ให้ประานใุ้ลพินิเลือผู้แทนที่เหมาะสม สำหรับผู้ที่ไ้รับเลือั้เ้าไปบริหาริาร อท้อถิ่น นับไ้ว่าเป็นผู้นำในท้อถิ่นะไ้ใ้วามรู้วามสามารถบริหารานท้อถิ่น เิวามุ้นเยมีวามำนิำนาในารใ้สิทธิและหน้าที่อพลเมือ ึ่ะนำไปสู่ารมี ส่วนร่วมทาารเมือในระับาิ่อไป
ารปรอท้อถิ่นทำให้ประานในท้อถิ่นรู้ัารปรอนเอ (Self Government) หัวใอารปรอระบอบประาธิปไย ประารหนึ่็ือ ารปรอนเอมิใ่เป็น ารปรออันเิาำสั่เบื้อบน ารปรอนเอือ ารที่ประานมีส่วนร่วม ในารปรอ ึ่ผู้บริหารท้อถิ่นนอาะไ้รับเลือั้มาเพื่อรับผิอบบริหารท้อถิ่น โยอาศัยวามร่วมมือ ร่วมใาประานแล้ว ผู้บริหารท้อถิ่นะ้อฟัเสีย ประาน้วยวิถีทาประาธิปไย่า ๆ เ่น เปิโอาสให้ประานออเสียประามิ (Referendum) ให้ประานมีอำนาถอถอน (Recall) ึ่ะทำให้ประานเิวามสำนึ ในวามสำัอน่อท้อถิ่น ประานะมีส่วนรับรู้ถึอุปสรรปัหาและ่วยันแ้ไ ปัหาอท้อถิ่นอน (อนัน์ อนันูล, 2521 : 6-7)
นอานี้ ารปรอนเอในรูปอารปรอท้อถิ่นอย่าแท้ริหรือ ารระายอำนาไปในระับ ่ำสุือ ราห้า (Grass roots) ึ่เป็นานเสริมสำัยิ่ อารพันาระบบารเมือารปรอในระบอบประาธิปไย วามล้มเหลวอ ระบอบประาธิปไยมีหลายอ์ประอบ แ่อ์ประอบสำัยิ่ยวอันหนึ่ ็ือาราราานในท้อถิ่น (ลิิ ธีรเวิน, 2525 : 3)
ารปรอท้อถิ่นเป็นารแบ่เบาภาระอรับาล ึ่เป็นหลัารสำัอ ารระายอำนา ารปรอท้อถิ่นมีึ้นเพื่อวัถุประส์ในารแบ่เบาภาระ อรับาล เนื่อาวามำเป็นบาประาร ันี้ (ูวศ์ ายะบุร, 2539 : 28-29)
ภาริอรับาลมีอยู่อย่าว้าวา นับวันะยายเพิ่มึ้น ึ่ะเห็นไ้า บประมาที่เพิ่มึ้นในแ่ละปีามวามเริเิบโอบ้านเมือ
รับาลมิอาะำเนินารในารสนอวาม้อารอประาน ในท้อถิ่นไ้อย่าทั่วถึ เพราะแ่ละท้อถิ่นย่อมมีปัหา และวาม้อาร ที่แ่าัน ารแ้ปัหาหรือับริารโรารในท้อถิ่นโยรูปแบบที่เหมือนัน ย่อมไม่บัเิผลสูสุ ท้อถิ่นย่อมรู้ปัหาและเ้าใปัหาไ้ีว่า ผู้ึ่ไม่อยู่ในท้อถิ่นนั้น ประานในท้อถิ่นึเป็นผู้ที่เหมาะสมที่ะแ้ไปัหา ที่เิึ้นในท้อถิ่นนั้นมาที่สุ
ิารบาอย่าเป็นเรื่อเพาะท้อถิ่นนั้น ไม่เี่ยวพันับท้อถิ่นอื่น และไม่มีส่วนไ้ ส่วนเสีย่อประเทศโยส่วนรวม ึเป็นารสมวรที่ะให้ประานในท้อถิ่น ำเนินารัล่าวเอ
ันั้น หาไม่มีหน่วยารปรอท้อถิ่นแล้ว รับาละัอรับภาระำเนินารทุอย่า และไม่แน่ว่าะสนอวาม้อารอท้อถิ่นทุุหรือไม่ รวมทั้ะ้อำเนินาร เพาะท้อถิ่นนั้น ๆ ไม่เี่ยวพันับท้อถิ่นอื่น หาไ้ัให้มีารปรอท้อถิ่น เพื่อำเนินารเอแล้ว ภาระอรับาล็ะผ่อนลายไป รับาละมีหน้าที่เพียแ่วบุม ูแลเท่าที่ำเป็นเท่านั้น เพื่อให้ท้อถิ่นมีมารานในารำเนินานยิ่ึ้น
ารแบ่เบาภาระทำให้รับาลมีเวลาที่ะำเนินารในเรื่อที่สำั หรือิารให่ ๆ ระับาิอันเป็นประโยน์่อประเทศาิโยส่วนรวม วามับั่อภาระหน้าที่่า ๆ ที่รวมอยู่ส่วนลาะลน้อยล วามล่อัวในารำเนินานอส่วนลาะมีมาึ้น
ารปรอท้อถิ่นสามารถสนอวาม้อารอท้อถิ่นรเป้าหมาย และมีประสิทธิภาพ เนื่อาท้อถิ่นมีวามแ่าันไม่ว่าทาสภาพภูมิศาสร์ ทรัพยาร ประาน วาม้อาร และปัหาย่อม่าันออไป ผู้ที่ให้บริารหรือแ้ไปัหาให้ถูุ และสอล้อับวาม้อารอประาน็้อเป็น ผู้ที่รู้ถึปัหาและวาม้อาร อประานเป็นอย่าี ารบริหารานึะเป็นไปอย่ารวเร็วและ มีประสิทธิภาพ ไม่้อเสียเวลาเสนอเรื่อออนุมัิ ไปยัส่วนเหนือึ้นไป ท้อถิ่นะบริหารานให้เสร็สิ้นล ภายในท้อถิ่นนั่นเอ ไม่้อสิ้นเปลือเวลาและ่าใ้่ายโยไม่ำเป็น
ารปรอท้อถิ่นะเป็นแหล่สร้าผู้นำทาารเมือ ารบริหารอประเทศในอนา ผู้นำหน่วยารปรอท้อถิ่นย่อมเรียนรู้ประสบาร์ทาารเมือ ารไ้รับเลือั้ ารสนับสนุนาประานในท้อถิ่นย่อมเป็นพื้นานที่ี่ออนาทาารเมืออน และยัฝึฝนทัษะทาารบริหารานในท้อถิ่นอี้วย ในประเทศไทย ผู้นำทาารเมือที่มีื่อเสีย เ่น นายทอหย ิะวีระ, นายสุรินทร์ เทพานา เป็น้น ล้วนแ่มีผลานาารเป็นนายเทศมนรี หรือผู้บริหารท้อถิ่นมา่อน นสามารถประสบวามสำเร็เป็นนัารเมือที่มีื่อเสียในระับาิ (วิู อัารัษ์, 2518 : 98)
ารปรอท้อถิ่นสอล้อับแนววามิในารพันานบท แบบพึ่นเอ ารปรอท้อถิ่นโยยึหลัารระายอำนา ทำให้เิารพันานบท แบบพึ่นเอทั้ทาารเมือ เศรษิ และสัม ารำเนินานพันานบท ที่ผ่านมายัมีอุปสรรสำัประารหนึ่ ือ ารมีส่วนร่วมาประาน ในท้อถิ่นอย่าเ็มที่ ึ่ารพันานบทที่สัมฤทธิ์ผลนั้น ะ้อมาาารริเริ่ม่วยนเอ อท้อถิ่น ทำให้เิวามร่วมมือร่วมแรัน โยอาศัยโรสร้าวามเป็นอิสระ ในารปรอนเอ ึ่้อมาาารระายอำนาอย่าแท้ริ มิเ่นนั้นแล้ว ารพันานบทะเป็นลัษะ “หยิบยื่นยัใส่ หรือึ่หยิบยื่นยัใส่” เิวามาหวั ทุปีะมี “ลาภลอย” แทนที่ะเป็นผลี่อท้อถิ่นลับสร้าลัษะารพันาแบบพึ่พา ไม่ยอม่วยนเอ อันเป็นผลทาลบ่อารพันาพื้นานระบอบประาธิปไย (ลิิ ธีรเวิน, 2528 : 3-4) ันั้นารระายอำนาึะทำให้เิลัษะารพึ่นเอ ึ่เป็นหลัสำั อารพันานบทอย่ายิ่
ารระายอำนามี้อพึระวัและไ้ลายเป็นุวิพาษ์วิาร์ ึ่มีอยู่หลายประารัไ้ล่าวไว้แล้ว โยเพาะอย่ายิ่ในเรื่อ ออบเ ารระายอำนาและารำนึถึระับวามรู้วาม สามารถอประาน ึ่เป็นปัหาที่ถเถียันอย่ามา และมีมานานั้แ่สมัยเปลี่ยนแปลารปรอ พ.ศ. 2475 ล่าวือ ไ้มีารถเถียถึวามพร้อมอประาน่อารปรอนเอ มาโยลอนถึปัุบัน แ่าวามสำัอารปรอท้อถิ่นนั้น หาะมอรวม เป็นุให่ ๆ แล้ว สามารถแบ่ออไ้เป็นสอ้านือ ้านารเมือารปรอ และารบริหาร ล่าวือ ใน้านารเมือารปรอนั้น เป็นารปูพื้นานอารปรอ ระบอบประาธิปไย และารเรียนรู้ารปรอนเอ ส่วน้านารบริหารนั้น เป็นารแบ่เบาภาระอรับาลและประานในท้อถิ่นไ้หาทาอบ สนอแ้ปัหา ้วยนเอ ้วยลไทาารบริหาร่า ๆ ทั้ในแ่อารบริหารานบุล ารบประมา และารัาร ฯลฯ
อ์ประอบารปรอส่วนท้อถิ่น
ระบบารปรอส่วนท้อถิ่นะ้อประอบ้วย อ์ประอบ 8 ประาร ือ (อุทัย หิรัโ, 2523 : 22)
สถานะามหมาย (Legal Status) หมายวามว่า หาประเทศใำหนเรื่อารปรอท้อถิ่นไว้ในรัธรรมนูอประเทศ ารปรอท้อถิ่นในประเทศนั้นะมีวามเ้มแ็ว่าารปรอท้อถิ่นที่ัั้โยหมายอื่น เพราะ้อวามที่ำหนไว้ในรัธรรมนูนั้นเป็นารแสให้เห็นว่า ประเทศนั้นมีนโยบายที่ะระายอำนาอย่าแท้ริ
พื้นที่และระับ (Area and Level) ปััยที่มีวามสำั่อารำหนพื้นที่และระับอหน่วยารปรอท้อถิ่นมีหลายประาร เ่น ปััยทาภูมิศาสร์ ประวัิศาสร์ เื้อาิ และวามสำนึในารปรอนเออประาน ึไ้มีเ์ที่ะำหนพื้นที่และระับอหน่วยารปรอท้อถิ่นออเป็น 2 ระับ ือ หน่วยารปรอท้อถิ่นนาเล็และนาให่ สำหรับนาอพื้นที่าารศึษาออ์ารสหประาาิ โยอ์ารอาหารและเษรแห่สหประาาิ (FAO) อ์ารศึษาวิทยาศาสร์และวันธรรม (UNESCO) อ์ารอนามัยโล (WHO) และสำนัิารสัม (Bureau of Social Affair) ไ้ให้วามเห็นว่าหน่วยารปรอท้อถิ่นที่สามารถให้บริารและบริหารานอย่ามีประสิทธิภาพ ไ้ วรมีประารประมา 50,000 น แ่็ยัมีปััยอื่นที่ะ้อพิารา้วย เ่น ประสิทธิภาพในารบริหาร รายไ้ และบุลาร เป็น้น
ารระายอำนาและหน้าที่ ารที่ะำหนให้ท้อถิ่นมีอำนาหน้าที่มาน้อยเพียใึ้นอยู่ับนโยบายทาารเมือและาร ปรออรับาลเป็นสำั
อ์ารนิิบุล ัั้ึ้นโยผลแห่หมายแยารับาลลาหรือรับาลแห่าิ มีอบเารปรอที่แน่นอน มีอำนาในารำหนนโยบาย ออ ้อบัับ วบุมให้มีารปิบัิามนโยบายนั้น ๆ
ารเลือั้ สมาิอ์ารหรือะผู้บริหาระ้อไ้รับเลือั้าประานในท้อถิ่นนั้น ๆ ทั้หมหรือบาส่วน เพื่อแสถึารเ้ามีส่วนร่วมทาารเมือารปรออประาน โยเลือผู้บริหารท้อถิ่นอนเอ
อิสระในารปรอนเอ สามารถใุ้ลยพินิอนเอในารปิบัิ ิารภายใน อบเอหมาย โยไม่้อออนุมัิารับาลลา และไม่อยู่ในสายารบัับบัา อหน่วยานทาราาร
บประมาอนเอ มีอำนาในารัเ็บรายไ้ ารัเ็บภาษีามอบเ ที่หมายให้อำนาในารัเ็บ เพื่อให้ท้อถิ่นมีรายไ้เพียพอที่ะทำนุบำรุ ท้อถิ่นให้เริ้าวหน้า่อไป
ารวบุมูแลอรั เมื่อไ้รับารัั้ึ้นแล้วยัอยู่ในารำับ ูแลารั เพื่อประโยน์และวามมั่นอรัและประานโยส่วนรวม โยารมีอิสระ ในารำเนินานอหน่วยารปรอท้อถิ่นนั้น ทั้นี้มิไ้หมายวามว่ามีอิสระเ็มที่ทีเียว หมายถึเพาะอิสระในารำเนินารเท่านั้น เพราะมิะนั้นแล้วท้อถิ่น ะลายเป็น รัอธิปไยไป (อนัน์ อนันูล, 2521 : 10) รัึ้อสวนอำนาในารวบุมูแลอยู่
ารปรอท้อถิ่นำหนึ้นบนพื้นานทฤษีารระายอำนาและอุมาร์ประาธิปไย ึ่มุ่เปิโอาสและสนับสนุนให้ประานเ้ามีส่วนร่วมในระบวนารทาารเมือและิรรม ารปรอนเอในระับหนึ่ ึ่ะเห็นไ้าลัษะสำัอารปรอท้อถิ่น ที่เน้นารมีอำนาอิสระในารปรอนเอมีารเลือั้ มีอ์ารหรือสถาบันที่ำเป็น ในารปรอนเอ และที่สำั็ือ ประานในท้อถิ่นะมีส่วนร่วมในารปรอ นเออย่าว้าวา
ความคิดเห็น