รักนิรันดร์ - ลบแล้ว -

ตัวอย่างเรียกน้ำย่อย >///<
 

เขาโค้งให้ฟาร่าอย่างสง่างาม ก่อนจะเอ่ยกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟัง

“ให้เกียรติเต้นรำกันซักเพลงนะครับ”           

หัวสมองเธออื้ออึงราวกับมีคนมือบอนมาแกล้งจุดดอกไม้ไฟ เธอพยายามรวบรวมสติอย่างยากเย็น แล้วจึงคลี่รอยยิ้มหวานพร้อมกับเอื้อมมือไปวางบนฝ่ามือใหญ่ที่ยื่นมารออยู่ก่อน

ใจเธอเต้นแรงอย่างเขินอาย มืออุ่นของเขาเกาะกุมมือเธออย่างสุภาพ ก่อนจะจูงเธอไปยังใจกลางห้องที่ตอนนี้กลายเป็นฟลอร์เต้นรำ ด้วยทุกคนพร้อมใจกันขยับไปยืนริมห้องโดยเหลือพื้นที่ตรงกลางไว้ พื้นห้องเรืองแสงสีจางเป็นลวดลายเถากุหลาบอ่อนช้อยเลื้อยตวัดเกลียวเป็นวงกลม กลายเป็นฟลอร์เต้นรำที่งดงาม ทันใดนั้นเสียงเพลงแว่วหวานก็ดังขึ้น

ชายตรงหน้าส่งยิ้มละไมให้กับเธอ ก่อนจะนำเธอเต้นไปตามท่วงทำนองเพลงอ่อนหวาน ทำให้เธอรู้สึกเคลิบเคลิ้มคล้ายตกอยู่ในห้วงฝัน มีความสุขราวกับตัวเองกลายเป็นเจ้าหญิงในเทพนิยาย ที่ได้เต้นรำกับเจ้าชายรูปงาม

ทั้งคู่เต้นรำกันอย่างพริ้วไหวจนจบเพลง จากนั้นคนอื่นๆ จึงค่อยๆ ทยอยเข้ามาเต้นรำในฟลอร์

เขาโอบเอวเธออย่างสุภาพขณะเต้นรำ ไม่ได้แนบชิดจนน่าเกลียดแต่กลับทำให้ใจเธอหวั่นไหวยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

“จบเพลงแล้วนะคะ” ฟาร่าเอ่ยเตือนเสียงหวาน เมื่อกี้เขาขอเธอเต้นรำหนึ่งเพลง ตอนนี้ก็ขึ้นเพลงใหม่ไปตั้งนานแล้ว ถ้าเธออยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้นานไปกว่านี้หัวใจเธอต้องทำงานหนักเกินไปแน่ๆ...ดูสิตอนนี้มันยังไม่หยุดเต้นแรงเลย น่าอายชะมัด เขาต้องได้ยินเสียงหัวใจของเธอเต้นแน่ๆ พวกแวมไพร์น่ะหูดีจะตาย

=<>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*<>*=

 

  

“ผมจะไปรักใครได้อีกล่ะครับ ในเมื่อหัวใจทั้งดวงของผมถูกคุณขโมยไปแล้ว” เขากระซิบอ้อนด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยน ขณะที่อ้อมแขนก็โอบกระซับร่างเธออย่างรักใคร่

            ถ้อยคำหวาน พาดวงใจดวงน้อย เต้นระรัวสั่นไหว

            เขาค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาหาร่างน้อยในอ้อมแขน ดวงตาสบดวงตา สะท้อนเพียงภาพกันและกัน ใบหน้าห่างกันเพียงช่วงลมหายใจ ก่อนที่ช่องว่างนั้นจะหายไป เมื่อเขาประทับจูบลงบนริมฝีปากอ่อนนุ่มที่แสนเย้ายวน และเลาะชิมความหวานอย่างหิวกระหาย ราวกับจะสูบเอาวิญญาณไปจากเธอ พาให้แข้งขาเธออ่อนยวบจนแทบจะทรงตัวไม่ไหว ทำให้ต้องยกแขนขึ้นคล้องลำคอเขาเพื่อพยุงตัว เขาค่อยๆ ผละออกจากริมฝีปากของเธออย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะไล้เรื่อยไปตามลำคอระหง ขบเม้มติ่งหูเธออย่างหยอกเย้า เรียกความร้อนให้ฉีดพล่านไปทั่วร่าง ปลุกเร้าความปรารถนาที่หลับใหลให้ตื่นขึ้น

            กระทั่งมือของเขารุกล้ำเข้าไปภายใต้ชุดบางเบาของเธอ แม้สติจะร้องเตือนให้ขัดขืน แต่ทว่าร่างกายกลับไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่งสมอง ฟังเพียงเสียงเรียกร้องของหัวใจ

            สายผ้าที่คล้องไหล่ของเธอค่อยๆ เลื่อนหลุด พร้อมๆ กับชุดสวยที่ร่วงหล่น เผยให้เห็นเรือนร่างงดงามผุดผ่องไร้ที่ติ ราวกับประติมากรรมชิ้นเอกที่สวรรค์สรรค์สร้าง เหลือเพียงบราเซียร์ตัวน้อย ที่เป็นดังปราการด่านสุดท้ายที่ขวางกั้นคลื่นปรารถนาที่เร่าร้อน