━[FanFiction] BTS X V♡ only_vuke━

ลำดับตอนที่ #2 : KOOKV : Pyunghwa HighSchool #KV_พยองฮวา - Chapter 1

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r

- Chapter 1 -




 

 "ไม่คิดว่ามันมากไปหรอ"
ประโยคคำถามที่อาจไม่ค่อยต้องการคำตอบเท่าไหร่ถูกพ่นออกมาลอยๆแต่ดันไปสะกิดต่อมรับรู้ของเจ้าของใบหน้าสวยที่กำลังนั่งดูวีดีโอคลิปความสนุกในวันก่อนที่ถูกส่งเข้ามาในไลน์กลุ่มของซอนมินสะดุ้งได้ไม่ยากนัก ผู้ถูกถามเงยหน้าขึ้นจากสมาร์ทโฟนในมือ กดล็อกไอโฟนเครื่องหรูหราของตนวางลงกับโต๊ะที่หรูไม่แพ้กันก่อนจะยักไหล่เบาๆอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร


 "นี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"


 "การที่ให้ผู้ชายพวกนั้นรุมทำร้ายร่างกายเขาสารพัดนั่นนะยังน้อยไป ?" 
เจ้าของคำถามที่อาจไม่ต้องการคำตอบเอ่ยถามอีกครั้ง


 "มันสมควรโดนแล้วแหละฮยอง แส่ไม่เข้าเรื่อง"


ซอนบีอย่างคิมนัมจุนได้แต่ถอนหายใจอย่างปลงตกกับนิสัยร้ายๆที่แก้ยังไงก็ไม่หายของน้องเล็กในกลุ่ม มือหนาหยิบเอาสมอทอล์คเสียบใส่หูตัวเองแล้วเอนกายลงนอนกับโซฟาสวยปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอกอย่างถาวร


 "ถ้าทุกคนในพยองฮวารู้ว่าอินซาผู้แสนสวยของพวกเขาแท้จริงแล้วคือแม่มดดีๆนี่เอง เขาจะว่ายังไงกันนะ"
เสียงทุ้มที่เอ่ยอย่างติดตลก จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก จองโฮซอก ฮันอุนแห่งซอนมิน เจ้าของคลิปแห่งความสนุกนั้นไงล่ะ


 "อินซาบ้าบออะไรกัน ฉันเป็นผู้ชายนะ"
คิ้วสวยขมวดมุ่นอย่างนึกเคืองในคำพูดที่แสลงหูจากเพื่อนวัยเดียวกันเล็กน้อย โฮซอกเองก็ยักไหล่อย่างไม่แคร์โลกตามสไตล์ของเจ้าตัวก่อนจะลุกเดินออกไป

 
เจ้าของต่ำแหน่งอินซาแห่งซอนมินเอนหลังพิงกับพนักโซฟาหรู หลับตาฮัมเพลงคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อนที่เสียงแจ้งเตือนของแอพพลิเคชั่นที่ไว้ใช้ติดต่อกันในครอบครัวจะดังขึ้นสองครั้งติด ทำให้ตาเจ้ากรรมต้องลืมขึ้นอีกจนได้ มือเรียวเอื้อมหยิบไอโฟนตัวเองสไลด์ปลดล็อกเข้าไปดูเนื้อหาของข้อความที่ถูกส่งมา เพียงแค่ครึ่งนาทีที่รับรู้ถึงใจความในข้อความนั้นคนหน้าสวยก็แทบจะโยนสมาร์ทโฟนสุดหรูของตนลงกับพื้นทันที คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอีกครั้งพลางยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากตนแล้วถอนหายใจแรงๆออกมา


 "เป็นอะไรแทแท ?"

เสียงทุ้มหล่อของผู้มาเยือนใหม่ดังขึ้น ตากลมตวัดขึ้นมองก็พบกับเพื่อนรุ่นพี่คนสนิทอย่างคิมซอกจินที่เดินเข้ามาในห้องประจำของซอนมินอย่างพวกเขา เจ้าของใบหน้าสวยได้แต่ถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย


 "พรุ่งนี้.."


 "พรุ่งนี้ ?"
เมื่อเห็นว่าแทฮยองเงียบไปนาน ซอกจินจึงเอ่ยทวนด้วยน้ำเสียงที่ติดจะสงสัยนิดหน่อย ก่อนที่คิมแทฮยองจะเฉลยข้อสงสัยของเขาด้วยการหยิบไอโฟนตัวเองขึ้นมาปลดล็อกกดเข้าแอพพลิเคชั่นทันสมัยอีกครั้งแล้วส่งให้ตนดู


 ".. แม่บอกว่าคู่หมั้นจะกลับมาจากอเมริกาแล้วให้ไปรับที่สนามบินด้วย"

 

 "เฮ้ คุณป๊า ไหนบอกว่าที่คู่หมั้นของผมจะมารับตอนสิบโมงไง นี่มันเที่ยงกว่าแล้วนะ"

เสียงทุ้มที่พูดภาษาเกาหลีสำเนียงแปร่งๆเอ่ยออกมาอย่างหัวเสียเล็กน้อย หันซ้ายแลขวาหาเผื่อเจอใครบางคนที่อาจต้องการพบเขา แต่ก็ยังไม่เจอแม้แต่เงา คนปลายสายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะจนคนเป็นลูกยังรู้สึกแปลกใจ ผู้มีศักดิ์เป็นพ่อเอ่ยบอกให้เขารอคุณคู่หมั้นตัวแสบอีกหน่อย

 "แล้วทำไมป๊าไม่ให้คนที่บ้านมารับผม"


 [ก็ไม่มีใครว่าง.. เอาหน่า แกก็รอหน่อยสิ]

ผู้เป็นบิดาเอ่ยตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ติดร้อนรนนิดหน่อย คิ้วสวยของคนหน้าหล่อขมวดน้อยๆ เสียงของป๊าให้ฟังยังไงมันก็มีพิรุธชัดๆ ให้ตายเถอะ..


 "ผมรอมานานมากแล้วนะ"


 [แกก็รอต่อสิ]


 "นี่ป๊า ไม่ใช่ว่าคุณคู่หมั้นคนโปรดของป๊าเขาไม่อยากมารับผมหรอกนะ-_-?"


 [ไม่ใช่หรอก.. อีกครึ่งชั่วโมง ถ้าหนูแทฮยองยังไม่มารับ แกค่อยโทรหาฉันอีกที]


ทายาทตระกูลจอนพรูดลมหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเอ่ยรับคำผู้เป็นบิดาแล้ววางสายไป


 "นี่ต้องรออีกหรอวะ รอมาสองชั่วโมงกว่าแล้วนะ"
คนหน้าหล่อบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางใบขนาดกลางไปนั่งปักหลักที่เก้าอี้ไว้สำหรับนั่งรอเช็คอิน มือใหญ่ล้วงหยิบเครื่องมือสื่อสารยี่ห้อหรูของตนออกมากดเล่นฆ่าเวลา 



ไม่นานนักเมื่อเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่า เจ้าของใบหน้าหล่อที่เอาแต่สนใจหน้าจอสมาร์ทโฟนถึงได้เงยขึ้นมองสิ่งรอบข้างตนก่อนจะปะทะเข้ากับชายร่างสูงที่คาดว่ายืนอยู่ตรงหน้าเขามาประมาณนาทีเศษแล้ว

เรียวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างนึกสงสัย หย่อนสมาร์ทโฟนเครื่องหรูเก็บใส่กระเป๋าฮู้ดของตนก่อนจะลุกขึ้นยืนประจันหน้าก้บคนตรงหน้า ด้วยส่วนสูงของคนทั้งคู่ที่ค่อนข้างไล่เลี่ยกันเลยทำให้สองดวงตาคมสามารถกวาดสายตามองสำรวจกันและกันได้อย่างง่ายดาย 


 "คุณคือจอนจองกุก ?"
ชายร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อคมที่มาใหม่เอ่ยถามพร้อมมองใบหน้าของเขาสลับกับสมาร์ทโฟนในมือ


 "ครับ .. คุณ ?"
คนถูกถามเอ่ยรับเบาๆ ก่อนจะย้อนกลับในคำถามคล้ายๆกัน นึกตกใจอยู่ไม่น้อยที่ลักษณะรูปร่างของคนตรงหน้าช่างต่างกับคำพูดที่ป๊าของเขาโม้ไว้อยู่มากโข ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างที่สูงใหญ่(แอบมากกว่าเขาด้วยนิดนึง) หรือแม้แต่หน้าหล่อๆนั่นที่ขนาดผู้ชายด้วยกันเองยังอดเอ่ยชื่นชมในใจไม่ได้ แต่ถึงทั้งหมดนั้นจะกระชากใจสาวๆหรือหนุ่มน้อยใหญ่ได้มากเพียงใดก็ตามเถอะแต่ไม่ใช่กับเขาแน่นอน

อ่า ผิดหวังเล็กน้อยถึงมากที่สุด


 "ผม คิมซอกจิน เพื่อนของว่าที่คู่หมั้นคุณ"
เหมือนจะล่วงรู้ถึงความคิดของอีกฝ่าย คนหน้าหล่อถึงได้เอ่ยตอบชื่อของตนพร้อมทั้งอธิบายเรียบร้อยแบบไม่ต้องถามย้อนเป็นครั้งที่สองให้มากความ


 "อ่า.. แล้วคุณคู่หมั้นตัวแสบของผมไปไหนกันหล่ะครับ"
เมื่อหมดข้อข้องใจจึงเอ่ยถามอีกสิ่งที่คาใจและถามถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องนั่งแกร่วอย่างคนหมดหนทางจะไปในสนามบินแห่งนี้ราวๆสองชั่วโมงกว่า


 "แทฮยองไม่ว่างน่ะครับ เลยฝากให้ผมมารับคุณแทน"

จองกุกพยักหน้ารับเข้าใจในคำพูดของอีกคน ก่อนช่วงขายาวจะก้าวเดินตามชายร่างสูงตรงหน้าที่เดินนำเขาไปที่รถ ในหัวพาลคิดไปถึงวิธีเอาคืนคุณคู่หมั้นตัวแสบต่างๆนาๆ 

คิดว่าเขาจะเชื่องั้นหรอว่าอีกฝ่ายไม่ว่างจริงๆ เขากลับคิดว่านั้นเป็นข้ออ้างที่จะไม่มาเจอเขาหรือว่าง่ายๆก็คือการบอกปัดปฎิเสธไม่อยากหมั้นกับเขาดีๆนั่นเองแหละ 
และผู้ชายคนนี้ก็คงจะเป็นเพื่อนสนิทที่ดี ทำนองว่าเพื่อนขอร้องอะไรก็ไม่ปฎิเสธที่จะช่วยอย่างไม่ลังเลใจ เลย(จำเป็น)ต้องรับหน้าที่มารับเขากลับบ้านอย่างช่วยไม่ได้..

อ่า แล้วเขาจะมาคิดเรื่องความสัมพันธ์ของคนพวกนี้ไปทำไมให้รกสมองกันเนี่ย.. ในเมื่อตัวเขาเองก็ไม่ได้เห็นดีกับการหมั้นครั้งนี้ซักเท่าไหร่

หมั้นกันมันก็แค่ธุรกิจอย่างนึงละนะ

ธุรกิจระหว่าง จอนกรุ๊ป และ คิมกรุ๊ป

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


 "แทฮยอง วันนี้ลูกไปรับจองกุกมารึเปล่า"

เสียงหวานที่มีเค้าความสูงวัยเอ่ยขึ้นแทบจะทันทีที่ขาเรียวของเจ้าของชื่อก้าวเท้าเหยียบบนพื้นพรมขนแกะสวยหน้าประตูบานใหญ่ แทฮยองเงยหน้าขึ้นจากการสวมสลิปเปอร์ใส่ในบ้านก็พบกับหญิงวัยกลางคนที่มีศักดิ์เป็นมารดาแท้ๆของเขากำลังเดินลงมาตามบันไดหรูหรากลางบ้าน คุณนายใหญ่ตระกูลคิมเดินพกความสวยสง่ามาหยุดลงตรงหน้าของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกชายคนเดียว ใช้ดวงตากลมวาวที่เหมือนกันราวกับถอดแบบมาจ้องลูกชายหน้าสวยของตนแล้วเอ่ยถามอีกครั้ง


 "ลูกไปรับจองกุกมารึเปล่า"

เสียงถอนหายใจหนักๆดังออกมาให้ผู้เป็นแม่ได้ยินก่อนที่แทฮยองจะเลี่ยงการตอบคำถามด้วยการเดินไปที่ห้องรับแขกซึ่งมีชายวัยกลางคนหน้าตาดูดีสะอาดในแบบฉบับคนมีฐานะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ที่โซฟาอยู่แทน ไม่ต้องบอกก็คงรู้กันว่าชายคนนี้มีศักดิ์เป็นอะไร


 "อัปป้าา คิดถึงจังเลย~"

ซุ้มเสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างออดอ้อนพลางซุกหัวทุยๆของตนกับอกคนเป็นพ่อ ซึ่งผู้ถูกอ้อนได้แต่ส่งเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอ แขนอุ่นตวัดโอบร่างบางของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมาแนบอก กำลังจะเอ่ยคุยกันตามประสาพ่อลูกผูกพันแต่เมื่อประมุขของบ้านเหลือบไปเห็นภรรยาของตนเดินหงุดหงิดตามเจ้าลูกชายมาถึงได้เข้าใจว่าที่ตัวแสบมาอ้อนแบบนี้คงเพราะบ่ายเบี่ยงไม่ยอมตอบคำถามของคุณนายคิมแน่นอน


 "แทแทของพ่อวันนี้ดื้อรึเปล่าหือ"


 "ดื้ออะไรกันครับ แทเคยดื้อกับอัปป้าด้วยหรอ"
ใบหน้าหวานใสงองุ้ม ปากเล็กๆยู่เข้าหากันอย่างน่ารัก


 "ไม่ใช่กับพ่อสิ.. กับแม่ต่างหาก"

ผู้เป็นพ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจริงจังขึ้น ส่งผลให้เจ้าลูกชายแสนดื้อผงะออกจากเขาเล็กน้อย ตาคมที่ผ่านโลกมาเยอะทอดมองทายาทเพียงคนเดียวของตนที่นั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่ หมายจะเอ่ยปลอบและชักจูงไปด้วยในตัวก็ต้องมีอันเก็บความคิดนั้นไปเมื่อเห็นลูกชายที่ทำหน้าหงอยเมื่อครู่พุ่งไปซุกอกเอ่ยเสียงออดอ้อนผู้เป็นมารดาแทน


 "ออมม่าอาา แทไม่อยากหมั้นกับใครก็ไม่รู้ที่ไม่รู้จักเลยครับ.. ออมม่าจะยอมให้ลูกชายสุดหล่อคนนี้ไปหมั้นกับใครที่ไหนก็ไม่รู้งั้นหรอครับ เขาจะดูแลแทได้ดีเหมือนที่อัปป้ากับออมม่าดูแลได้หรอ แล้วถ้าฟ้าผ่าฟ้าร้องใครจะคอยนอนปิดหูกอดแทกันละ.."

เสียงหวานพูดพร่ำไม่หยุดหยิบยกหลากหลายเหตุผลมาอ้างเป็นชุดจนทั้งผู้เป็นมารดาและบิดาส่ายศรีษะน้อยๆกับความไม่รู้จักโตของลูกชายตน สองพ่อแม่สบตากันอย่างสื่อความหมายก่อนที่ผู้เป็นมารดาจะเอ่ยขึ้นมาเบาๆ 


 "โอเค ยังไม่ต้องหมั้นตอนนี้ ลองดูกันไปก่อน ถ้าโอเคค่อยว่ากันอีกที"


 "ตะ แต่..!"


 "แม่ยอมลูกเยอะแล้วนะแทฮยอง"
เหมือนจะรู้ทันเมื่อเสียงของมารดาเอ่ยแทรกขึ้นทันทีก่อนที่เขาจะทันได้เอ่ยแย้งจบ แทฮยองเงยหน้าขึ้นมองสายตาจริงจังของมารดาก่อนจะพยักหน้ารับอย่างปฎิเสธไม่ได้ ขยับหัวถูซบกับตักอบอุ่นของท่านอีกครั้ง ก่อนที่รอยยิ้มไม่น่าไว้ใจจะถูกวาดขึ้นที่ริมฝีปากอิ่ม ภายในหัวกลมๆครุ่นคิดไปถึงแผนการแกล้งจนอีกฝ่ายยอมถอนหมั้นต่างๆมากมายและ.. การพบกันครั้งแรกของเขากับว่าที่คู่หมั้น

เตรียมตัวรับศึกหนักได้เลยจอน จองกุก



 

✯━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━✯

แชปแรกคงจะดูน้อย.. เพราะมันคือน้ำจิ้มค่ะ เป็นการเปิดศึกของคู่พระนางกลายๆ55555555555
หลังจากที่อ่านหลายๆคอมเม้นในตอนอินโทร ทุกคนล้วนแต่คิดว่าน้องวีแรงและร้าย.. ซึ่งนั่นก็จริงค่ะ555555555
กับคนที่ไม่สนิทหรือไม่รู้จักน้องจะทำตัวแรง แต่จะร้ายกับคนที่มาทำร้ายน้องก่อน
แต่ถ้าอยู่กับคนในครอบครัวหรือคนที่สนิทน้องจะเป็นเด็กขี้อ้อนน่ารักๆธรรมดาคนนึง ในเรื่องน้องก็พึ่งเกรด11อ่ะเนอะ
จะร้ายแค่ไหนก็ยังมีความไร้เดียงสาของเด็กวัยรุ่นอยู่
และบททิ้งท้าย.. ศึกหนักที่จองกุกต้องเจอนั้นคืออะไรกัน โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ..

สำหรับใครที่ไม่สะดวกคอมเม้นติชม/ให้กำลังใจ หรือให้คำแนะนำในเว็บเด็กดีก็อย่าลืมนะคะที่ hash tag #KV_พยองฮวา หรือ แท็กหลัก #only_vuke ค่ะ ได้ทั้งสองทางเลยน้า ขอบคุณสำหรับคอมเม้นให้กำลังใจหรือคำแนะนำดีๆมากเลยนะคะ เจอกันแชปต่อไปค่ะ