[ คลังเก็บของ ]

ลำดับตอนที่ #2 : 千夜一夜「男」

「ฮ่าย~ เซนโย อิจิยะ หัวหน้ากลุ่มพันราตรีประจำตำแหน่งครับผม~」

ชื่อ : เซ็นโย อิจิยะ | Senyo Ichiya [พันหนึ่งราตรี]

อายุ : 19

ลักษณะ : สูงมากกก สูงกว่าเด็กวัยเดียวกัน(ประมาณ178) หุ่นมีกล้ามเนื้อพอประมาณ ผมสีดำยาวประมาณต้นคอ แสกซ้าย ผมด้านหน้าไว้ยาวปัดไปทางขวา ตาขวาสีน้ำเงิน ส่วนตาอีกข้างสีฟ้าอ่อน(สีประมาณPale Light Blueของtouchค่ะ)

อุปนิสัย : เกรียนระดับจอมมาร... อะแฮ่ม เอาใหม่ๆ

เป็นผู้ชายที่ยิ้มบ่อยมาก ยิ้มทุกเวลา ไปงานศพก็ยังยิ้ม(.....) สีหน้าเหมือนมีสีหน้าเดียวตลอด ทำให้ดูเป็นคนเดาความคิดยาก ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร ภาพลักษณ์ภายนอกดูเหมือนจะเป็นคนดี อัธยาศัยดี แต่นั่นมันแค่หน้ากาก.... ตัวจริงน่ะไม่มีนิสัยแบบนั้นสักนิด แถมเผลอๆจะตรงกันข้ามด้วยlol

            นิสัยจริงอิจิยะ เป็นคนเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง เป็นคนกวนประสาทมากกก(กรุณาลาก ก.ไก่ ยาวอีก4บรรทัดเพื่ออรรถรสและความสมจริง) ความจำดีแถมยังฉลาดเป็นกรด แต่ชอบทำตัวเหมือนวิญญาณเร่ร่อน(ความเห็นbyเพื่อนในกลุ่ม) ลอยไปเรื่อยๆไม่มีเป้าหมายอะไร แต่ถ้าสนใจใคร(หรืออะไร)คนไหนก็จะตามติดคนคนนั้นเป็นเจ้ากรรมนายเวร ตามแกล้ง ตามแหย่ หรือถ้าหนักสุดๆก็เลียนแบบพฤติกรรมคนนั้นเลย #สนุกสนาน ชอบอ่านหนังสือ โดยเฉพาะหนังสือต่างชาติกับหนังสือนิทาน ตำนานของแต่ละประเทศ

            #Tipในการแกล้งอิจิยะกลับ หากโดนพ่อวิญญาณเร่ร่อนคนนี้รังควาน(?)

            อิจิยะชอบแกล้งคนอื่น แต่ไม่ชอบให้แกล้งกลับ เพราะงั้นวิธีไล่ที่ดีที่สุดคือต้องแกล้งคืน อย่าได้แคร์(...)

เรื่องน่าสนุกคือถ้าอิจิยะโดนคนที่สนใจแกล้งคืน จะเกิดอาการหงุดหงิด และไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก หน้ากากที่ปั้นไว้จะหลุดทันที แล้วถ้าแกล้งย้ำมากๆมากๆ ซักพักอิจิยะจะเริ่มง้องแง้งงอแง(ไม่ยุ่งด้วยแล้ว! ฮึ่ย!!) แล้วถอยทัพกลับไปเองค่ะ

ประวัติฯ : เกิดที่เกียวโต เขตคันไซ มีน้องสาวฝาแฝดอีกคนชื่อ’อิจิกะ’(ใช้คนละนามสกุล) สมัยก่อนเป็นหัวหน้าแก๊งอันธพาลในหมู่บ้าน ปัจจุบันทำงานที่ร้านหนังสือ และใช้ชีวิตล่องลอยไปวันๆ

อื่นๆ :

- สามารถพบได้(?)ตั้งแต่ตะวันตกดินเป็นต้นไป ตำแหน่งคือสวนสาธารณะและในป่า ช่วงเที่ยงคืนจะเจออิจิยะบ่อยที่สุด

- งานอดิเรกคือวาดรูป ชมดาวชมจันทร์ และเล่านิทานให้เด็กๆฟัง แต่จะมาเล่าเฉพาะตอนหัวค่ำ เวลาอื่นจะไม่ออกมา #บุคคลผู้มอมเมาให้เด็กๆนอนดึ---

- หลังจากช่วงหัวค่ำ เข้าเวลา4ทุ่มเป้นต้นไป อิจิยะจะเริ่มร่อน(?)เข้าป่า ถือโคมไฟกับร่ม ทำตัวเป็นโคมไฟนำทาง* คอยนำทางส่งนักเดินทางที่ผ่านแถวนั้น

- ช่วงเวลาทำงาน จะใส่ฮากามะสีน้ำเงินเข้ม ใส่เสื้อคลุมสีดำลายดอกวิสทีเรียสีม่วงอ่อนทับ ส่วนเวลาปกติจะใส่ยูกาตะสีดำ สวมเสื้อคลุมเหมือนตอนทำงาน และถือร่มน้ำเงิน

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*โคมไฟนำทาง เป็นหนึ่งในเรื่องเล่าเกี่ยวกับภูตผีของญี่ปุ่น เรื่องมีอยู่ว่าในคืนหนึ่งของฤดูใบไม้ผลิ มีซามุไรเมามาจากอาซากุสะ หรือโยชิวาระ เดินโซเซผ่านหน้าวัดโฮองจิไป โดยมีผู้ติดตามไปด้วย ซึ่งผู้ติดตามเป็นคนขี้กลัวมาก ผู้ติดตามก็บ่นพึมพำตลอดทางว่าแถวนี้น่ากลัว แถวนี้น่ากลัว ส่วนซามุไรที่ไม่กลัวอะไรก็รำคาญบอกให้เงียบแล้วเดินตามมาไว ๆ ทันใดนั้นก็มีแสงโคมไฟส่องมาจากเบื้องหน้า พอมองไปด้านหน้าพบว่าผู้หญิงคนหนึ่งแต่งกายเหมือนสาวใช้ถือตะเกียงโคมไฟรออยู่ ซามุไรก็ถามเธอว่าจะไปไหนซึ่งก็ได้รับคำตอบมาว่า "ทางโน้นเจ้าค่ะ" เมื่อพบว่าทางเดียวกันซามุไรก็อาสาเดินไปเป็นเพื่อนพร้อมผู้ติดตามคน นั้น เมื่อถึงจุดแยกสาวใช้ก็หันมาบอกว่าคงต้องแยกกันตรงนี้ ซามุไรก็บอกว่าเดี๋ยวจะเลี้ยวตรงนี้เช่นกัน พอแยกทาง ทั้งคู่ก็มองส่งผู้หญิงคนนั้น แต่ยังไม่ทันลับสายตาผู้หญิงคนนั้นก็หายไป
หลังจากนั้นก็มีข่าวเล่าลือกันว่าถนนเส้นนี้มักจะมีโคมไฟนำทาง ซึ่งเป็นไฟพิศวงที่มักปรากฏกับคนที่ไม่มีไฟหรือไม่ถือโคมไฟ จะเห็นเป็นไฟติด ๆ ดับ ๆ ลอยอยู่เป็นระยะ ไล่จับเท่าไรก็ไม่ได้