คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Fic Reborn : ฉันแค่ไม่รู้ว่ารักนาย 1827 8059
x
= 
x
คำเตือน ฟิดนิยายนี้
เด็กอายุ ต่ำกว่า 18 ปีห้ามเข้านะค่ะ เพราะมีสื่อเขียน x เอาไว้
และฟิดนี้เกี่ยวกับวายด้วย ใครไม่ชอบ กด x ออกไปนะคะ่
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
I never for . Forced to change sex
Wrong with this false truth. But they walk into my life.
And so I changed to them. I will never forget ….
[แปล]
ฉันไม่เคยให้ ถูกบังคับให้เปลี่ยนเพศ
ผิดกับความจริงเท็จนี้ แต่พวกเขาเดินเข้ามาในชีวิตของฉัน
และฉันจึงเปลี่ยนไปได้ ฉันจะไม่ลืม ..
อากาศยามเช้าท้องนภาอันกว้างใหญ่ ผู้คนต่างก็มีหน้าที่กับงานของตนซึ่งกันและกัน และเด็กหนุ่มที่อายุประมาณ 15 ปี ท่าทางอ่อนแอปวกเปียกแต่ที่จริงไม่ใช่เพราะเขาเด็กหนุ่มคนนั้นคือ“รุ่น 10 ของวองโกเล่แฟมิลี”เขามีหน้าที่คุ้มครองลูกน้องในวองโกเล่ เขาได้เดินผ่านทางที่ตรงไปโรงเรียน นามิโมริ ที่เขาเรียนอยู่ และเสียงฝีเท้าของคนสองคนได้เดินมาทางเดียวกันและก็กำลังทะเลอะกันด้วยและเด็กหนุ่มปวกเปียกได้หยุดเดินและรอจนกว่าเขาสองคนนั้นเดินมาถึง
“เอ้ย~ไอเจ้าบ้าเบสบอลนายต่อยกับฉันป่ะล่ะ กวนฉันได้ทุกๆวันแล้วทำไมนายต้องมาเดินใกล้ชิดกับฉันด้วยห่ะ ไปชิ้วๆๆ”
เด็กหนุ่มผมสีน้ำเทาผมสั้นๆประมาณเลยหูได้อาลาวาดด่าใส่ เด็กหนุ่มผมสีดำสนิท
“โกคุเดระเอาน๋า~อากาศออกจะดีมาทำให้เสียมันไม่ดีน่ะ^0^”
เด็กหนุ่มผมสีดำสนิทได้ยิ้และพูดอย่างสบายๆไม่เอาเรื่องกับเด็กหนุ่มผมสีเทาเลย
“โย่!!สึนะคุง^^”
เด็กผมสีดำสนิทได้เอ๋ยปากกล่าวทักทายเด็กหนุ่มปวกเปียก
“สวัสดีครับ รุ่นที่ 10^0^ของผม”
เด็กหนุ่มผมสีเทาได้พูดหลุดปากออกมาบ้างคำที่ทำให้เจ้าตัวต้องอึ้ง
“((0{}0))” ------เด็กหนุ่มปวกเปียก
“0[]0” ------เด็กหนุ่มผมสีดำสนิท
“เหอๆๆ โกคุเดระ ของผมมันแปลว่าอย่างไงกานห่ะ บอกมาหน่อยฉันมาหน่อยสิ Y{}Y”
เด็กหนุ่มผมสีดำสนิทได้ถามเด็กหนุ่มผมสีเทาเพื่อความแน่ใจว่าคำๆนั้นคืออะไร
“ของผมอ่ะเหรอ ห๋า~ฉันพูดหลุดปากไปเหรอเนี่ยTOTขอโทษนะครับรุ่นที่ 10 ที่ผมพูดหลุดปากไปผ๋มขอโทษคร้าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >//< ”
เด็กหนุ่มผมสีเทาได้สำนึกผิดที่หลุดปากพูดออกไป ทั้งๆที่หัวใจของเจ้าตัวก็แอบชอบอยู่ลึกๆ และไปทางเด็กหนุ่มผมสีดำสนิทได้เสียใจที่เด็กหนุ่มผมสีเทาไม่เคยมองแม้แต่จิตใจของเขา
“ม่ะ.....ม่าย..ไม่ เป็นไร แต่ฉันไม่ใช่ของนายส่ะหน่อยน่ะที่หลังอย่างพูดอีกล่ะ ฉันไม่ใช่พวกไม้ป่าเดียวกันส่ะหน่อย”
เด็กหนุ่มปวกเปียกได้พูดและรีบเดินไปอย่างรวดเร็วเพราะเขาก็อายเป็นเหมือนกันที่มีเพศเดียวกันมาพูดอย่างนี้(ทำไมหัวใจของฉันจึงเต้นแรงจังเลย แค่คำๆนั้นทำไมหรือว่าฉันเป็นประเภทนั้นกันนะ 0///0)
“รุ่นที่ 10 ครับ รอผมด้วยสิ”
เด็กหนุ่มผมสีเทาพูดอย่างไง เด็กหนุ่มปวกเปียกก็ไม่มีทางหันมามองอีกเพราะอาการที่ตัวของเขาไม่เคยมีใจให้ใครแต่ทำไมถึงมีอาการอย่างนั้น
“ซาวาดะ สึนะโยชิ นายเดินตามฉันมาทางนี้ส่ะถ้าไม่อยากโดนขย้ำ”
เด็กหนุ่มผมสีดำได้เรียกเด็กหนุ่มปวกเปียก ให้ตามเขาไปถ้าไม่ไปเขาก็อาจจะได้แผลกลับไปฝากพ่อแม่ที่อยู่ที่บ้านก็ได้
“คะ...ครับ คุณ...ฮิ..บา..ริ ซัง”
เด็กหนุ่มปวกเปียกได้เสียงสั้นๆ เพราะความกลัวและนิสัยอ่อนแอของเขา และเด็กหนุ่มผมสีดำได้เดินจ่ำๆไปไม่หยุดจนกว่าจะถึงจุดหมายที่เขาจะพาเด็กหนุ่มปวกเปียกไป และก็ได้หยุดอยู่ที่หน้าห้องนึ่ง
“ยืนรอแปปนึ่งน่ะ ฉันไปคุยกับซาคาเบะแปปเดียว”
เด็กหนุ่มผมสีดำได้พูดเสียงเย็นชาและเปิดประตูเข้าไป และให้เด็กหนุ่มปวกเปียกยืนรอ
“ครับ คุณฮิบาริซัง”
เด็กหนุ่มปวกเปียกได้พูดตอบรับและยืนรอเด็กหนุ่มผมสีดำจนกว่าจะออกมา
(ฉันต้องเดินตามและยืนตามคุณฮิบาริไปถึงสักเท่าไรกี่วินาทีนะเนี่ย~^~)
ด้านอีกฝ่าย
“ซาคาเบะ ตอนที่ฉันไมได้เรียกอย่าพึ่งเข้าห้องกรรมการคุมกฎของฉันนะ”
เด็กหนุ่มผมสีดำได้ออกคำสั่งคนตัวใหญ่กว่า
“เพราะอะไรล่ะครับ คุณเคียวยะ”
เด็กหนุ่มตัวใหญ่ได้ถามตอบกลับเพราะความสงสัย
“เพราะ ฉันมีงานเยอะไม่ชอบให้ใครมารบกวนบอกคนอื่นๆด้วยล่ะ แต่ถ้ามีธุระจริงๆก็โทรมาฉันไปล่ะ”
เด็กหนุ่มผมสีดำได้เดินไปที่หน้าประตูและจับมือเด็กหนุ่มปวกเปียกที่กำลังยืนรอ
“คุณฮิบาริครับ ผมขอถามจริงๆนะครับ ว่าคุณจะพาผมไปไหนกันแน่”เด็กหนุ่มปวกเปียกได้ยืนและหลบสายตาของเด็กหนุ่มผมสีดำและเด็กหนุ่มผมสีดำได้เข้าไปกอดเด็กหนุ่มปวกเปียกและพาไปในห้องหนึ่งที่เป็นห้องส่วนตัวคนนอกห้ามเข้าคนในก็ห้ามเข้า
“ฉันพานายมาที่นี้ล่ะ ฉันมีเรื่องจะบอกนายด้วย”เด็กหนุ่มผมสีดำได้กอดอีกครั้งและจับใบหน้าของเด็กหนุ่มปวกเปียกให้เข้ามาใกล้ กว่านี้และเขาก็ได้มอบจูบอันไร้พิษสรงให้กับเด็กหนุ่มปวกเปียกและเขาก็ได้จับตัวเด็กหนุ่มปวกเปียกล้มลงไปที่พื้นและได้มอบความรักที่มีให้กับเด็กหนุ่มปวกเปียก
“รุ่นที่ 10 ครับ ผมขอโทษที่เข้าไปเอาตัวของรุ่นที่ 10 ออกมาจากเจ้าบ้านั้นไม่ได้”เด็กหนุ่มผมสีเทาได้แอบยืนดูเด็กหนุ่มปวกเปียกคนๆนั้นพร้อมกับร้องไห้ออกมา และในตอนนั้นก็มีเด็กหนุ่มผมสี ดำสนิทมาเจอพอดีและเขาได้เขาไปกอด
“เฮ้ยๆๆ ไอ้บ้าใครฟ่ะมากอดฉัน!!!!!!”เด็กหนุ่มผมสีเทาได้หันหน้ามาประกบปากต่อปาก จนทำให้ทั้งสองคนได้อึ้งและหน้าแดง แต่น้ำตาของเด็กหนุ่มผมสีเทายิ่งเพิ่มขึ้นกว่าเก่า
“โกคุเดระ ฉันขอโทษที่ฉันเข้าไปกอดนาย”
“ฉันไม่มีวันยกคำขอโทษของนายได้หรอกเว้ย~ฉันรักรุ่นที่ 10 ทำไมรุ่นที่ 10 ถึงทำกับฉันอย่างนี้ToT
อือๆๆๆๆๆๆ”เด็กหนุ่มผมสีเทาได้ระบายอามรณ์ออกมาต่อหน้าเด็กหนุ่มผมสีดำสนิท
“โกคุเกดระ ฉะๆ......ฉัน.............ชะ...............ชอบ..........นาย ฉันชอบนายโกคุเดระ โปรดหันมามองฉันคนๆนี้แทนจะได้ไหม>///<”เด็กหนุ่มผมสีดำสนิทได้สภาพรักเด็กหนุ่มผมสีเทาออกมาให้รู้จนทำให้เด็กหนุ่มผมสีเทาได้อึ้งอีกครั้งและร้องไห้ออกมายิ่งกว่าเดิม
“นายชอบฉันจริงๆเหรอ ทุกๆครั้งที่ฉันไม่เคยมองนายทำไมนายถึงยังจะรักฉันทั้งๆที่นายก็รู้ว่าฉันรักรุ่นที่ 10”
“ทำไม~ฉันจะไม่รู้ล่ะ เพราะฉันมองหน้านายตลอดเวลาไงเล่าโกคุเดระ”เด็กหนุ่มผมสีดำสนิทได้บอกและอธิบาย
“ก็ได้ถ้านายหลอกฉันไปหาผู้หญิงหรือผู้ชายคนไหนฉันจะตามฆ่านายให้ตายคางที่เลยคอยดู”
“เหรอ สรุปนายรับรักฉันแล้วใช่ไหม”
“ก็ อืมสิว่ะ”
“อะไรน่ะ บอกดังกว่านี้หน่อย”
“อืมสิว่ะ ไอ้บ้า”
“ขอดังกว่านี้และบอกคำว่ารักฉันให้ฟังหน่อยสิ”
“ก็ฉันบอกว่า อืมสิว่ะ และประโยที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ก็คือ ฉันรักนายไอ้เจ้าบ้าเบสบอล!!!!!!!!!!!!!!”เด็กหนุ่มผมสีเทาได้หมดความอดทนที่เด็กหนุ่มผมสีดำสนิทได้ให้บอกนู้นบอกนี้
“อย่างงั้นสิ โกคุเดระ ฉันก็รักนายนะ!!!!!!!”เด็กหนุ่มผมสีดำสนิทได้จับมือและกอดประคองจูบอันเร้าร้อนส่งต่อกันและกัน
“คุณฮิบาริครับ แล้วที่คุณทำกับผมอย่างนี้เพราะอะไรกัน”เด็กหนุ่มปวกเปียกได้อยู่ในสภาพชีเปลื่อยแก้ผ้ากับเด็กหนุ่มผมสีดำ
“อยากรู้งั้นเหรอ ก็เพราะ ฉัน รัก นาย สึนะโยชิ”เด็กหนุ่มผมสีดำได้บอกรักกับเด็กหนุ่มปวกเปียก
“เหรอครับ ผมก็รักคุณนะครับ คุณฮิบาริ”และทั้งสองคนได้ก็ได้ส่งกระแสรักกันอีกครั้งกัน
วันเวลาที่ผ่านไป
ความรักที่ยังอยู่กับพวกเขาทั้งสี่คน สองคู่ ได้จบลงกับรักของพวกเขาที่เปิดเผย
ความคิดเห็น