Fic Reborn : นิยายฟิดสั้น รวมสตายอามรณ์

ลำดับตอนที่ #1 : Fic Reborn : เพราะเธอคือคนที่ฉันรัก 5986

                            

5986

x

คำเตือน 

นิยายฟิดนี้ เกี่ยวกับความเศร้า คนไหนกำลังเศร้าเสียใจอยู่ห้ามเข้า เตือนด้วยความหวังดี นะคะ่ 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

      เคยมีคนบอกกับฉันว่า.........ความรัก มันเปรียบ ยาพิษ ......... !!!!!!!!
แต่ฉันไม่สามารถเดินผ่านผ้น วิกิตความรักอันเลวร้ายไปได้
      หัวใจของฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว เนื่องจาก คุณสึนะ...... ฉันรักคุณ 

แววตาอันเศร้าสร้อยของเด็กสาวผมสีน้ำตาลเข้ม เธอได้จ้องมองเด็กหนุ่มฟอกฟูที่กำลังนั่งเคียงข้างกาย เด็กสาวผมสีส้ม อันเป็นที่รัก เธอมองด้วยความอิจฉา 

"ยัยบ ้า ออกไปให้พ่น จากคุณสึนะ น่ะ !!!!!!!!! อือๆๆ"

รังสีความสวยงาม ความร่าเริง ของเธอ ตอนนี้~มันได้ตายจากไป จากจิตใจของเด็กสาวที่ชื่อว่า "ฮารุ" ไปนานแล้ว เธอมั่วแต่จมกอง ยึดติ ความรักจอมปลอมที่เธอกำลังสร้างขึ้นมา 

"คะ..คุณ สึนะเป็นของฉันน่ะ อือๆๆ ฉันรักคุณ ได้ยินไหม ฉันรักคุณ !!!!!!!!" เธอได้ตะโกนโดยไม่ได้ดูคนข้างหลัง ที่พร้อมจะรักเธอ เหมือนที่เธอรักเขา 

"ฮารุ........" ..ตึก..ตึก.. เสียงฝีเท้าของเด็กหนุ่มผมสีควันบุหรี่ ได้เดินออกไปจากห้องเด็กสาว เด็กสาวได้หยิบแจกัน ที่พึ่งใส่ดอกไม้สดสีแดงบานพรั่น และพอเธอหยิบขึ้นมา เธอก็ได้เขวี้ยงแจกันไปทางหน้าประตู 

"โ ป๊ ะ" เสียงแจกันที่เคยสวยงาม กลับแตกละเอียด ไม่เป็นท่า 

"ฮารุ.....ฮารุ !!!!!!!" พอเด็กหนุ่มผมสีควันบุหรี่ได้ ยินเสียง แจกันแตก เขาก็ได้รีบวิ่งและตะโกน เรียกชื่อ.......เด็กสาวมาตลอดทาง เพราะเด็กหนุ่มรักเด็กสาวผมสีน้ำตาลเข้ม มากตั้งแต่ เจอะเจอหน้า เพราะความบ๊อง ตลกฮาของเธอมันทำให้ เด็กหนุ่มตกหลุมรัก ขึ้นมา ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ใบหน้าที่.......มี..แต่ความสุข

"ฮา...รุ !!!!!!" เด็กหนุ่มต้องตกตะลึ่งและัเรียกชื่อเด็กสาว ดังกว่านี้เพื่อ ...หยุดการกระทำ อันบ ้ า พวกนี้ไปส่ะ เด็กสาวที่กำลัง เหม่อลอยไปนอกหน้าต่าง แววตาที่ไม่เห็นทาง.......แสงสว่าง เอาส่ะเลย เด็กสาวกำลังขีดข้อมือตัวเองอย่างช้าๆ และมือที่มีแต่เลือด เด็กหนุ่มได้วิ่งเข้าไปและจับมือ ของเด็กสาว เพื่อให้หยุด หยุดการกระทำแบบนี้ส่ะ

"ฮารุ เธอบ ้า ไปแล้วหรือไงห่ะ !!!" สีหน้าของเเด็กหนุ่มได้จริงจังเอามากๆ เพราะเขาไม่อยากเสียเธอไป 

"อะ..อืม ฉันมันบ ้า ฉันมัน บ ้า ที่ไปรักเขา !!!!!!! อือๆๆ" เด็กสาวได้อาลาวาด และร้องไห้ไม่หยุด

"ถ้าเธอบ ้า ที่ไปรักเขา ฉันก็บ ้า เหมือนกันที่ไปรักเธอ !!!!!" เด็กหนุ่มได้หลุมปากเผลอพูดไป ทั้งๆที่ในใจของเด็กสาวไม่ได้ชอบเด็กหนุ่มเลย

"0.0" เด็กสาวได้มองหน้าเด็กหนุ่ม ก่อนจะพูดว่า......

"ทะ.......ทำไม ถะ...ถึง รักฉัน !!" พอเด็กสาวได้ พูดเสร็จก็ได้สลบไปทับบนร่างเด็กหนุ่มไปทันที 

"ฮารุ !!!!" พอเด็กหนุ่มได้เห็นเด็กสาวสลบไป ก็รีบขึ้นรถคันหรูและขี่อย่างรวดเร็ว เพื่อไปโรงบาล

ณ หน้าห้อง ผ่าตัด

...ฮารุ เธออย่าเป็นอะไรไปน่ะ อือๆๆ..... เด็กหนุ่มที่เคยเข้มแข็ง กลับกลายเป็น คนที่อ่อนแอลงไปชั่วพริบตา 

และพอเวลา ผ่านไป ผ่านไป

"ปัง...แอ็ด !!!" เสียงผลักประตูห้อง ผ่าตัดได้เปิดออก อย่างช้า และแววตาของเด็กหนุ่มผมสีควันบุหรี่ได้ มีความหวังขึ้นมา

"คะ...คุณหมอครับ อืดๆ ฮารุล่ะครับ ฮารุเป็นไงบ้างครับ อือๆๆ" เสียงสูตน้ำมูกของเด็กหนุ่ม ที่เกิดจากน้ำตา ที่รอเด็กสาวผู้เป็นที่รักภายในดวงใจ และเด็กหนุ่มได้จับไหล่คุณหมอ แต่คุณหมอกลับทำหน้าตา สิ้นหวังส่ะสิ้นดี

"หมอ....ทำสุดชีวิตแล้วนะครับ เธอมาช้าเกินไป เธอเสียเลือดมากและสารอาหารก็ไม่ได้ตกท้องของเธอ มาหลายอาทิตย์แล้ว หมอขอแสดงความเสียใจด้วยครับ" พอคุณหมอพูดเสร็จ คุณหมอก็ได้เดินจากไป

"ไม่ !!!!!!!! อือๆๆๆ ฮารุ ฮารุ อือๆๆ" เด็กหนุ่มได้นั่งทำหน้าเศร้า น้ำตาที่ไม่เคยเสียให้ใคร นอกจากมารดาผู้เป็นที่รักและหญิงสาวผู้เป็นที่รัก

..ตึก...ตึก...
เสียงฝีเท้าของ พรรคพวก มาเฟียวองโกเล่ที่รู้จักเด็กสาวผมสีน้ำตาลเข้มก็ได้มารวมตัวกันที่หน้าห้อง ผ่าตัด

"โกคุเดระ...." เสียงเด็กหนุ่มผมฟอกฟูได้เรียกเด็กหนุ่มผมสีควันบุหรี่

"ม่ะ..มีอะไรหรือครับ รุ่นที่ 10" เด็กหนุ่มผมสีควันบุหรี่ได้รีบเช็ดน้ำตาแล้วมองหน้า เด็กหนุ่มผมฟอกฟู

"ทั้งหมด..ทั้งหมด มันผิดเพราะฉันเอง อือๆๆ โกคุเดระ ฉันขอโทษ ฉันต้องทำให้ฮารุต้องตาย เพราะความรัก ความรักมันเหมือนยาพิษที่ฆ่าคนตายทั้งเป็น อือๆๆ"

"ม่ะ..ไม่เป็นไรหรอกครับ รุ่นที่ 10 ผมเองล่ะที่ผิด ที่ไม่สามารถรู้แลฮารุได้ อือๆๆ" เด็กหนุ่มและทุกคนในวองโกเล่ต่างร้องไห้ ให้เด็กสาวที่เป็นที่รัก ที่ชื่นชอบของทุกคนในวองโกเล่

"สึนะคุง..." เด็กสาวผมสีส้มได้เดินเข้ามา จับชายเสื้อเด็กหนุ่มผมฟอกฟู

"0.0"

"ความผิด เคียวโกะเองต่างหาก ไม่ใช่กระทั่ง โกคุเดระคุง ไม่ใช่กระทั่งสึนะคุง ถ้าฉันไม่...อือๆๆ ไม่มาเป็นแฟนสึนะคุง อือๆๆๆ" เด็กสาวผมสีส้มได้ร้องห่ม ร้องไห้อย่างหนัก เพื่อนสาวแสนดี ที่เธอภูมิใจ เพื่อนสาวที่สนิทไว้ใจมากที่สุด 

ณ วันถัดมา

  เด็กหนุ่มผมสีควันบุหรี่ ได้ยิ่นตักน้ำเพื่อมารดน้ำศพของเด็กสาว ให้กับแขกที่มางานได้ รด ทุกคนที่มีสีหน้าเศร้า 

วันเผาศพ 

  เด็กหนุ่มที่มั่วแต่มอง เตาเผา อย่างเศร้าสร้อย 

"เธอคงจะไปดีแล้วใช่ไหม ฮารุ ฮารุ เธออยากรู้ไหม ประโยคคำสุดท้ายที่เธอถามฉันออกมา ทำไมถึงรักเธองั้นเหรอ เพราะ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันรัก และจะเป็นคนสุดท้ายของฉัน ฉันจะสัญญาว่า ฉันจะรักเธอ ทุกชาติและตลอดไป" 

"โกคุเดระ......" เสียงที่ดังมาจากข้างหลังเด็กหนุ่ม นั้นก็คือ เสียงเด็กสาว ที่มีแต่วิญญาณร่องลอย ไปมา 

"ฮารุ.......^^" เด็กหนุ่มได้ยื่นยิ้มออกมา เพราะเขาจำเสียงเด็กสาวได้

ชาติ ถัดมา

ตึกๆๆ

"ซายะโตะ 0//0" เด็กสาวผมสีดำสนิทได้เรียกชื่อเด็กหนุ่มที่วิ่งเหนื่อยนอบมาหาเด็กสาว 

"แหะๆๆ มิรุยะ ตะ..แอ็กๆๆ ตะ.....แต่.." เด็กหนุ่มยังพูดไม่จบ เด็กสาวได้ตีกลางหลัง ดัง....ปึก

"เอ้ย~ไม่ต้องพูดน๋า คนเขาเขินน่ะ จะขอแต่งงานหรือไงห่ะ ต๋าย~ตาย" เด็กสาวได้บิกไป บิก

"ถ้า เธอรู้แล้วจะแต่งกับฉันไหมล่ะ โอ๊ยๆๆ" เด็กหนุ่มได้แสดงอากาศเจ็บที่กลางหลัง

"ซายะโตะ ฉันขอโทษที่ตีกลางหลังนายน่ะ แต่ทำไม นายถึงเลือกที่จะเป็นฉัน ที่จะเป็นคู่ชีวิตของนาย" เด็กสาวได้ขอโทษและได้ตั้งคำถามให้เด็กหนุ่ม 

"ก็เพราะ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันรัก และจะเป็นคนสุดท้ายของฉัน ฉันจะสัญญาว่า ฉันจะรักเธอ ทุกชาติและตลอดไป" 

ซ่ำคำพูด ที่โกคุเดระชาติที่แล้วพูดเอาไว้

"เธอคงจะไปดีแล้วใช่ไหม ฮารุ ฮารุ เธออยากรู้ไหม ประโยคคำสุดท้ายที่เธอถามฉันออกมา ทำไมถึงรักเธองั้นเหรอ เพราะ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันรัก และจะเป็นคนสุดท้ายของฉัน ฉันจะสัญญาว่า ฉันจะรักเธอ ทุกชาติและตลอดไป" 


"^^ ซายะโตะ....."

        จบ