[Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

ลำดับตอนที่ #87 : ปรัชญาช่างกลฯ ภาค ตั้ม-ทัต (ตอน แค่สบตา)

 ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาคตั้ม-ทัต (แค่สบตา)

ร่างเล็กบางเดินเข้ามาภายในโรงเรียน แม่งซวยแต่เช้า ไอ้พวกผู้ชายโรงเรียนอื่นนี่มันยังไงวะ ขาดแคลนผู้หญิงกันมากเลยเหรอ ถึงได้มองกันตาเป็นมัน ลองเข้ามาสิ กูจะอัดให้เละเลย

 
ร่างเล็กบางของกฤษดาเดินเข้ามาพร้อมกับไม้ทีในมือที่เอาพาดไว้ที่บ่าและหนังสืออีกสองสามเล่ม เห็นหน้าตาน่ารัก หวานๆ แบบนี้ แต่กฤษดาเคยซัดคู่ต่อสู้หมอบไปหลายรายแล้ว จนในแผนกก่อสร้างยกให้เป็นมือหนึ่งเรื่องการต่อยตีไปแล้ว

แผนกไหนก็ไม่ค่อยกล้ายุ่งด้วยสักเท่าไหร่ กับพี่คีเด็กโยธา ก็พอคุ้นกันดี แฟนแกก็น่ารักดี เป็นผู้ชายเหมือนกัน ดูนิ่งๆ เฉยๆ น่ารักดี ไม่ค่อยพูด แต่พี่คีก็ไม่ค่อยสนใจคนรอบข้างนักหรอก ก็ลองลือเรื่องพี่สนให้อับอายดิ โดนพี่คีเล่นซะเละ ไม่มีดีเลย

แต่กับไอ้ทัตแผนกเครื่องกล ยังไม่เคยเจอกัน ข่าวว่ามาว่ามันก็กวนตีนใช่เล่น แต่ก็ดี ไม่เข้ามากวนตีนกับเขาก่อนถ้าแม่งเข้ามาล่ะก็ จะอัดให้หมอบเลย เห็นว่ามันกำลังจ้องหาเรื่องเขาอยู่ในฐานะที่แผนกก่อสร้าง กำลังจะหาทางแซงหน้าแผนกเครื่องกล

แต่กับแผนกโยธา ก็ไม่เห็นจะยุ่งกับใคร รวมทั้งแผนกอื่นๆ ด้วย มีก็แต่แผนกเครื่องกลนี่แหละ ที่มันทำท่าฮื่ม ๆ อยู่
เกือบยกพวกตีกันหลายครั้ง อยากเห็นไอ้ทัตแผนกเครื่องกลอยู่เหมือนกัน ว่ามันจะแน่สักแค่ไหนกันเชียววะ

ร่างบางเดินเข้ามาในแผนกด้วยความรีบเร่ง เวรแล้ว วันนี้เสือกตื่นสาย เข้าไปไม่ทันโดนเช็คขาดอีกแน่

ทั้งที่รีบจ้ำรีบเดิน เพราะมันปาเข้าไปกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย ขืนเข้าไม่ทันตายแน่ ตายหยั่งเขียด ไอ้ตั้มเอ้ย ทั้งรีบทั้งเร่ง ทั้งตั้งหน้าตั้งตาจะวิ่ง จนกระทั่ง

"โอ้ยยยยยยยยยยย" ร่างเล็กบางไปกระแทกกับใครคนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ หนังสือสองสามเล่มหล่นกระจัดกระจาย
พร้อมกับไม้ทีที่ถืออยู่ก็ปลิวร่วงด้วย แม่งเอ้ย ซวยเว้ย ซวย

มือของใครคนหนึ่งที่ไอ้ตั้มเดินชนเมื่อสักครู่ รีบช่วยมันเก็บหนังสือสองเล่มที่หล่นกระจาย และเมื่อไอ้ตั้มเงยหน้าขึ้น ก็พบกับคนๆ นั้น ร่างบางสบตากับร่างสูงที่ค่อยสบตากลับมาหลังจากเก็บหนังสือให้จนหมดและส่งคืนให้ ในขณะที่มือยังแตะอยู่กับมือเล็กๆ อย่างไม่ตั้งใจ

ดวงตากลมโตสบกับดวงตาคมๆ นั้นนิ่ง เหมือนกับโลกทั้งโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ดวงตาคมจ้องตากลมโตนั้นนิ่ง เพียงเสี้ยววินาทีก็เหมือนกับหัวใจถูกฉุดกระชากหายไปในทันใด และก็พอกับร่างบาง ที่แค่มองสบตากับร่างสูงแกร่งหนานั้น ก็เหมือนกับพบกับบางสิ่งที่ขาดหายไป

แค่เพียงได้สบตา
แค่เพียงได้สัมผัสแค่ปลายนิ้วมือ

หัวใจกลับถูกดูดกลืนไปแล้ว

แต่ก็แค่เพียงเวลาไม่นาน เมื่อออดเข้าเรียนดังขึ้น ไอ้ตั้มก็ต้องรีบผลุนผลันวิ่งผละจากออกไป และหันกลับมามองร่างสูงที่ยืนนิ่งมองมาเหมือนกัน

นายเป็นใครวะ นายเป็นใครกัน
ทำไมมันรู้สึกแปลก ๆ อย่างนี้นะ

ไอ้ตั้มรีบวิ่งไปที่แผนกเพื่อเข้าเรียนด้วยความรีบเร่ง แต่จิตใจไม่เป็นอันทำอะไร ยังคงวิ่งไปแบบงง ๆ

และก็พอกับร่างสูงที่ยืนมองร่างบางที่ลับตาไป
ไม่เคยเห็นเลย ชื่ออะไรกันวะ ทำไมน่ารักโดนใจอย่างนี้วะเนี่ย

ไอ้ทัต แห่งแผนกเครื่องกลเอามือกุมอกไว้ หัวใจเต้นรัวไม่เป็นส่ำ เด็กแผนกไหนวะ น่ารักโคตร  สวยกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก โอยยยยยยยยยยย ทำไงดี โดนขโมยหัวใจไปแล้วอ่ะ ใครก็ได้ช่วยทีเถอะ

 
ไอ้ทัตเดินเหมือนคนละเมอ หลังจากมองร่างเล็กบางนั้นวิ่งหายไปหลังตึกเรียน แล้วมันก็เดินเหมือนวิญญาณออกจากร่างไปพร้อมกับร่างที่มันเดินชน เมื่อสักครู่นี้

*************************** 

ภาคนี้ไม่เครียดนะคะ   เอามาเบรกอารมย์ดราม่าของฝนปู   ที่อยากให้ฝนได้กินปูอีก  มีแน่ๆค่ะ  แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้