ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    LA SEA ไอ้ตัวซวยกับเขตการศึกษา

    ลำดับตอนที่ #2 : ซวยครั้งที่ 1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 334
      1
      17 พ.ค. 56

    ซวยทำได้เพียงยิ้มแห้ง อันที่จริง ถ้าเล่นสายปิดผนึกมือเก๋ามาเองแบบนี้ ต่อให้ไม่อยากซวยแค่ไหนก็คงต้องซวยสมชื่อแน่ ๆแต่เด็กหนุ่มยังไม่ยอมแพ้ สมองเขาคิดหาทางออกรวดเร็วก่อนที่จะเอ่ยปากออกมา

    “ไหน ๆ ผมก็ซวยมาทั้งวันละ” เด็กหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงรันทดชีวิต “ลองมาเสี่ยงดวงดี ๆ ของพี่กับดวงซวย ๆ ของผมไหมฮะ”

    วิวัฒน์มองหน้ากลุ่มเพื่อน ก่อนจะยักไหล่ “ว่ามา”

    “ผมมีเหรียญนี่” คนหาทางเอาตัวรอดคว้าเหรียญในกระเป๋าออกมา “เรามาโยนหัวก้อยกัน พี่เลือกก่อนเลย”

    “งั้นเอาหัว” คนหนึ่งในกลุ่มตอบมา ซวยจึงโยนเหรียญขึ้นไปข้างบนสุดแรงเกิด

    รุ่นพี่ทุกคนที่ตามเขามาเงยหน้ามองตามเหรียญไป...

    แม้เป็นช่วงเสี้ยววินาทีก็ตาม แต่สำหรับคนที่ต้องเอาตัวรอดเป็นประจำอย่างซวย แค่นั้นก็พอแล้ว เขาสปริงตัวออกมาจากม่านบาเรียกั้น ก่อนจะเคลื่อนไหวร่างกายให้อยู่ในสภาพพร้อมวิ่ง

    แน่นอน จากนั้นก็ใส่ตีนหมา!!!

    “เฮ้ย มันหนีไปแล้ว หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ” พวกรุ่นพี่ตะโกนตามหลังมา แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เด็กหนุ่มสนใจแต่อย่างใด

    “ห้องเรียน ๆ ๆ ๆ ” เด็กหนุ่มวิ่งพลางหลับตาพลางนึกถึงห้องเรียนพลาง ก่อนที่เขาจะรู้ได้ว่าพลังนั้นทำงานแล้ว...

    “เยส” ซวยตะโกนลั่น ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมา...

    และพบว่าอาจารย์ที่สอนคณิตศาสตร์นั้นหันหน้ามาหาพอดี...

    เด็กหนุ่มรีบชะงักเท้า แต่สายไป...

    แรงส่งทำให้เขาถลาไปข้างหน้า...

    ก่อนที่จะปะทะปากของเขาเข้ากับปากของอาจารย์เข้าเต็ม ๆ

    แล้วทั้งสองก็เซล้มลงไปกับพื้น

    นักเรียนทั้งห้องนิ่งไปอึดใจ ก่อนจะส่งเสียงเฮกันออกมาดังลั่นเหมือนถูกหวย

    “ใช่แล้ว ซวย นายทำมันอีกแล้ว”

    “เฮ้ย รอบนี้เจ๋งสัส รอบที่แล้วยังแค่วิ่งทะลุหน้าต่าง รอบนี้ปากอาจารย์เลยนะเว้ย คิดได้ไงวะ”

    “ขอพนันว่ารอบหน้าต้องเป็นครูพละแน่เลยว่ะ มีใครพนันกับเราไหม”

    “เราว่าต้องเป็นปากที่ดูดส้วมตอนวิชาสุขศึกษามากกว่า”

    “มีใครถ่ายคลิปทันบ้างวะ”

    ซวยค่อย ๆ ถอยตัวเองออกมาจากอาจารย์ด้วยความอึ้ง...

    เขาเพิ่งเสียจูบแรกให้กับอาจารย์ชายแก่ ๆ วัยไม้ใกล้ฝั่งงั้นเรอะเนี่ย!?

    เด็กหนุ่มพยายามถูปากเพื่อเอาสัมผัสนั้นออก แต่มันไม่หายไป ตรงกันข้าม ยิ่งถูยิ่งรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่เอาปากประกบปาก

    แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรมากกว่านั้น เขาก็เห็นว่ามีเลือดไหลออกมาจากหัวของครูสอนคณิตศาสตร์...

    รู้งี้ยอมโดนอัดให้มันจบ ๆ  ไปซะก็ดี...

    นั่นคือความคิดสุดท้ายของนายซวยก่อนที่หน่วยพยาบาลและฝ่ายปกครองจะเข้ามาควบคุมสถานการณ์

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×