คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER1..ภารกิจ..100%ครบแล้วค่า
หญิงสาวคนแรก'อึนฮานึล'
-คฤหาสน์แห่งหนึ่ง-
"นายอง ฮานึล มาหาย่าหน่อยเร็ว"เสียงแก่ๆหวานๆของคุณย่าดังขึ้นทั้งฉันและนายองต่างรีบวิ่งไปหาท่านทันที
"คุณย่าเป็นอะไรคะ?ความดันกำเริบหรือว่าเป็นอะไรคะ?"ฉันถามพลางพลิกแขนเหี่ยวของท่านดูความเรียบร้อย
"ฮานึล นี่มันคุณย่าฉันนะ"นายองแขวะ คุณย่าขำเบาๆก่อนต่อว่า
"เอ้า!นายอง..นั่งสิ ยืนค้ำหัวผู้ใหญ่ทำไม?"นายองสะดุ้งนิดๆก่อนหัวเราะแห้งๆ
"ขอโทษค่ะ...คุณย่า"
"เอาล่ะ ที่ย่าเรียกทั้งสองคนมาวันนี้เพราะย่าก็เห็นว่าพวกหนูทั้ง2ก็โตกันล้ว แล้วก็นายอง...หนูจำคำพูดก่อนเสียของคุณปู่ได้มั๊ย"คุณย่าหันมาถามนายอง
"จำได้ค่ะ แต่หนูไม่เข้าใจความหมายของมันเลย"นายองพูด คุณย่ายิ้มก่อนจะเดินไปหยิบแฟ้มเอกสารออกมาแล้วหยิบซองสีน้ำตาลขึ้นมา
"นี่คืดพินัยกรรมของคุณปู่ ฮานึล นายอง...ตอนที่คุณป่ยังอยู่ พวกหนู2คนชอบเล่นอยู่กับคุณปู่ทุกวันเลยใช่มั๊ย?"คุณย่าถาม ฉันและนายองต่างมองหน้ากันแล้วยิ้มเหมือนนึกถึงความหลังที่มีความสุข..ความสุขที่ไม่มีทางซื้อได้ด้วยเงิน
"และนี่เป็นเกมส์สุดท้ายที่คุณปู่เค้าฝากไว้ให้เล่น"คุณย่าหยิบเอกสารแผ่นหนึ่งแล้วเริ่มอ่าน"เกมส์นี้จะเริ่มใน1อาทิตย์ข้างหน้านี้//เอ๋!อาทิตย์หน้าเหรอคะ?"ขณะที่คุณย่าพูดนายองก็โพล่งขึ้นมาเหมือนนึกอะไรออก
"มีอะไรเหรอ นายอง"ฉันถาม
"อาทิตย์หน้าฉันต้องไปpresentวิทยานิพนธ์ที่ประเทศไทยน่ะสิ"นายองตอบ เฮ้อ~นายองเป็นเด็กหัวดีที่(ใกล้)จะจบด็อกเตอร์ทั้งที่อายุ22ปี
"งั้น...นายอง หลานคงอดเล่นเกมส์นี้สิ"คุณย่าพูด นายองพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะบอกว่า
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณย่า ให้ฮานึลเล่นก็เหมือนหนูเล่นนะคะ...จริงมั๊ย?ฮานึล"นายองสะกิดฉันเหมือนบังคับให้ฉันบอกตกลง"อ่า...ค่ะฉันจะเล่นค่ะ ว่าแต่เกมส์นี้มันเป็นยังไงเหรอคะ?"ฉันถาม คุณย่ายิ้มอย่างดีใจจนไม่เห็นตา
" ขอบใจมากนะหนูฮานึล คุณปู่ต้องดีใจมากแน่ๆ...เกมส์นี้มีชื่อว่าเวอร์จิ้นข้า...ใครอย่าแตะ"ทันทีที่ชื่อเกมส์ออกมาจากปากของคุณย่า ฉันแทบจะตกเก้าอี้แล้ววิ่งออกไปกรี๊ด3รอบ อ๊ากกกกกกกกก!~เกมส์บ้าไรวะเนี่ย?เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีแล้วสิ
"หะ...หา?คุณย่าคะ?คุณย่าล้อหนูเล่นใช่มั๊ย?555+คุณย่านี่ล่ะก็.."ฉันพูดพลางขำ..ในใจขอให้เรื่องทั้งหมดไม่ใช่ความจริง
"ย่าเปล่านะ...เอ้า!ถ้าหลานไม่เชื่อ หลานก็เอาไปอ่านเอง...อ่ะ!"คุณย่าพูดก่อนจะยื่นใบเอกสาร ฉันรีบเอามาดูอ่านรายละเอียดแต่อ่านกี่รอบกี่รอบ พลิกซ้ายพลิกขวา ตีลังกาอ่านก็แล้ว...ชื่อเกมส์มันก็...
'เวอร์จิ้นข้า...ใครอย่าแตะ!' จริงๆด้วย ฮือๆๆๆT0Tจำไว้เลย...คุณปู่~T0T
ณ บ้านของมีโซ
คุณทนาย ฮัน จินซุก ทนายประจำตระกูลลีของฉัน ลี มีโซ หลังจากคุณปู่เสียชีวิตไปเหล่าพ่อแม่พี่น้อง ญาติผู้ใหญ่ต่างมารวมตัวอยู่ที่บ้านของฉันเพื่อมารับฟังว่าตนมีสิทธิ์สำหรับทรัพย์สมบัติของคุณปู่บ้าง
“ยัยมีโซ เอาน้ำมาให้ฉันหน่อยสิ”เสียงของลูกพี่ลูกน้องของฉันชื่อ ฮวัง ชินยอน ยัยนี่สวยกว่าฉันก็จริงแต่ฉันฉลาดกว่าเพราะอะไรน่ะเหรอ? อย่างน้อยฉันก็ไม่วิ่งไล่หาผู้ชายก่อนเหมือนยัยนี่แล้วกัน -3-
“อยากกินก็หยิบเองสิ”ฉันพูดอย่างไม่สนใจว่าอีกฝ่ายเริ่มเดือดแค่ไหน
“พี่ชินฮยอน ดูสิยัยมีโซมันเถียงฉันอ่ะ”ชินยอนพูดอ้อนพี่สาวตนเอง 2พี่น้องนี่ชอบแกล้งฉันประจำที่มีโอกาศน่ะ
“ยัยมีโซ กล้าดียังไงมาเถียงชินยอนฮะ?...อย่าสะเออะมาเทียบตัวกับพวกเราจำใส่กะลาหัวเอาไว้ซะ!!ไปเอาน้ำมาให้พวกเราเดี๋ยวนี้”ชินฮยอนสั่งพลางผลักตัวฉันล้มลงไปกับพื้น...นี่พูดดีๆแล้วไม่รู้เรื่องใช่มั๊ย? อ๋อ!~อยากกินน้ำมากล่ะซิ...เดี๋ยวจัดให้!! -w-
ฉันเดินเข้าห้องครัวมาหยิบน้ำตามคำสั่งของยัยสิบเอ็ดรอดอสองตัวนั่นก่อนจะหยิบซองซองนึงออกมาจากกระเป๋ากระโปรงก่อนจะค่อยๆเทสิ่งนั้นลงในแก้วทั้งสองในปริมาณมาก
“หิวน้ำมากใช่มั๊ย? เจอนี่หน่อยเป็นไง...หึหึหึ”ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะเดินเอาน้ำที่ตั้งใจทำ(?)เต็มที่
-ถึงเวลาเปิดพินัยกรรม-
“มากันครบแล้วใช่มั๊ยครับ?”คุณทนายจินซุกถามพลางขยับแว่นตัวสุดเชยนั่น-*-
“เดี๋ยวค่ะ!มีใครเห็นชินยอนกับชินฮยอนบ้าง?”คุณป้าหรือจะพูดให้ถูกคือแม่ของยัยสองคนนั้นเอ่ยถามพลางมองหาลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตน
“หนูอยู่นี่ค่ะ~”น้ำเสียงเหนื่อยอ่อนของชินฮยอนเอ่ยขึ้นบวกกับใบหน้าซีดเซียวของเธอทำให้คุณป้าแทบถลาไปดูอาการที่ดูผิกปกติของลูกสาว
ฉันหัวเราะเบาๆกับฝีมือของตนแต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเพื่อนรักตั้งแต่เด็กไปได้
“โซมี อย่าบอกนะว่าเธอเป็นคนทำเรื่องนี้”มินฮูหรือยูน มินฮูกระซิบถาม ฉันพยักหน้านิดๆก่อนจะเอ่ยไปขำไป
“สมน้ำหน้าแล้วล่ะ ฮะๆ..นี่มินฮูพาฉันออกไปจากห้องนี้หน่อยสิ อยากหัวเราะดังๆให้มันสะใจอ่ะ”ฉันพูดพลางดึงแขนเสื้อของมินฮูออกจากห้องไป...
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”ฉันระเบิดหัวเราะทันทีที่ออกมาพ้นอาณาเขตของห้องนั้น
“มีโซฉันรู้นะว่านิสัยสองคนนั้นเป็นไงแต่แบบนี้มัน...”มินฮูเตือน
“ทำไมอ่ะ? มินฮูนายสงสารยัยพวกนั้นเหรอ?”ฉันถาม
“ป่าวซะหน่อย”มินฮูปฏิเสธเสียงแข็ง
“ฮ้าาาา~ค่อยโล่งหน่อย...อยู่ในห้องนั้นอึดอัดจะแย่ มินฮูขอยืมไหล่หน่อยสิ นะ นะ”ฉันอ้อน มินฮูมองแบบอ่อนใจนิดๆก่อนจะให้ฉันยืมไหล่มาซบ อ่าาา...ง่วงจัง -0- zz
//แชะ!//
“เอ๋!มีโซได้ยินเสียงไรมั๊ย?”มินฮูถามพลางมองซ้ายมองขวา
“ไม่เห็นได้ยินไรเลย นายน่ะคิดมาก”ฉันพูดแบบไม่สนใจ ลมพัดอ่อนๆแบบนี้มันทำให้เคลิ้มแฮะ
“แต่มีโซ...หืม! เฮ้อ~หลับซะแล้ว...จริงๆเลย”มินฮูพูดก่อนจะย้ายหัวกลมๆของมีโซมาไว้ที่ตักของตน
สายตาสีนิลที่ปกติมีเเววขี้เล่นอยู่เสมอกลับเปลี่ยนไป แสดงความรักที่มีต่อหญิงสาวตรงหน้ามากมายแต่กลับต้องเก็บไว้ในแค่อาณาเขตของคำว่า...เพื่อน...
“ลี มีโซ...ฉันรักเธอ แต่...ถ้าฉันพูดไปเธอจะโกรธฉันมั๊ย?”ชายหนุ่มพึมพำกับตนเองมันเบามากเหมือนเค้าพูดให้สายลมที่พัดอยู่รอบตัวฟัง
-ตอนเย็นๆ-
มินฮูพามีโซกลับบ้านของเธอแล้วขอตัวกลับบ้านบ้างโดยปฏิเสธน้ำใจขอคุณแม่ของมีโซที่ชวนมาทานข้าวเย็นด้วยกัน...
-ในบ้าน-
“อ้าว!คุณจินซุกทำไมยังไม่กลับบ้านล่ะคะ”ฉันเอ่ยอย่างแปลกใจเมื่อเห็นคุณทนายนั่งอยู่ในห้องเดิมที่เคยมีพวกญาติๆมานั่งฟังพินัยกรรมของคุณปู่
“คุณท่านได้มอบสมบัติทั้งหมดให้คุณหนูมีโซครับ”คุณทนายพูดยิ้มๆ
“อ๋อ!นึกว่ามีเรื่องไรแค่สมบัติทั้งหมด...ห๊า!~ว่าไงนะคะ...คุณปู่ยกสมบัติทั้งหมดให้หนูเหรอ?”ฉันถามแบบไม่เชื่อหูตัวเอง อ๊าาา~คุณปู่ หนูรักคุณปู่จัง*w*
“ครับ...แต่คุณหนูต้องไปทำภารกิจอย่างนึงเป็นเวลา3เดือนนะครับ”คุณทนายบอก อ่าาา~ว่าแล้วไม่มีผิดคุณปู่ไม่มีทำอะไรโดยไม่หวังผลตอบแทนหรอก-*-
“อะไรอ่ะคะ?”ฉันถาม คุณทนายยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“ภารกิจนี้คือ...เวอร์จิ้นข้าใครอย่าเเตะครับ^-^”คุณทนายตอบ
0[]o<< ฉันเอง
^-^<<คุณทนาย
“วะ..เวอร์จิ้นเหรอคะ?”ฉันถามแบบตะกุกตะกักวิญญาณเตรียมออกจากร่างแล้ว
“ครับ”วิญญาณฉันออกจากร่างแล้วเรียบร้อย =0=
“ม่ายยยยยยย~>0<”ฉันร้องออกมาแบบไม่อายผีสางเทวดาที่ดูแลบ้านหลังนี้เลย แต่ยังไงก็ช่าง ชื่อภารกิจมันฟังดูสยิ้วยังไงไม่รู้~บรึ๋ย`!~
“แต่ถ้าคุณหนูมีโซไม่ทำสมบัติทั้งหมดของคุณท่านก็จะกลายเป็นของสถานสงเคราะห์คนชราทันทีนะครับ”คุณทนายพูดเหมือนอ้อนวอน
“แล้วชินยอน ชินฮยอนให้สองคนนั้นทำเองก็ได้นี่คะ? ทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ” ฉันถามอย่างหาทางหนีของการทำภารกิจนี่เต็มที่
“ไม่ได้ครับ คุณท่านเจาะจงคุณหนูคนเดียวครับ”คุณทนายกล่าว
นี่หมายความว่าถ้าฉันไม่ทำสมบัติทั้งหมดของคุณปู่ก็จะหายวับไปทันที...เอาวะ!ทำก็ทำ ลีมีโซFighting!!
หญิงสาวคนที่3‘คิม ฮยอนจา’
-ณ บ้านทรายทอง(เฮ้ย!ผิดเรื่อง)โทษที...ณ บ้านอันสวยหรูของฮยอนจา^^-
ตึกตัก ตึกตัก
ณ ตอนนี้ เสียงหัวใจแห่งความตื่นเต้นของฉันกับลังส่งเสียงให้คนรอบข้างได้ยิน ตอนนี้ไอ้เจ้าก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจกกำลังเต้นโครมครามอยู่ข้างในเนื่องจากฉันกำลังเต้นปนลุ้นระทึกอยู่กับการเปิดพินัยกรรมของคุณปู่ที่ปกติตอนมีชีวิตอยู่ก็เพี้ยนอยู่แล้ว แล้วยิ่งท่านจากไปแล้วยังทิ้งพินัยกรรมไว้อีกฉันจะทำไงเนี่ยถ้าคุณปู่เล่นอะไรตลกๆพิลึกๆขึ้นมา
"ก่อนที่คุณจะได้รับมรดกคุณจะต้องทำภารกิจอย่างนึงก่อน ปิดพินัยกรรม"เมื่อสิ้นเสียงของทนายประจำตระกูลฉันก็แทบหงายเพราะในพินัยกรรมบอกว่า.........
"ต้องทำภารกิจ!"ฉันพูดขึ้นพร้อมทำท่าจะเป็นลมไอ้คุณพี่ชายสองคนของฉันมันก็ตกใจไม่แพ้กัน
"ใช่ครับต้องทำภารกิจแต่คนที่จะต้องทำภารกิจจะต้องเป็น......"ทนายยังเว้นช่องว่างไว้
"คนที่จะต้องทำภารกิจจะต้องเป็นหลานสาวครับ!"เฮือก! พระเจ้าฉันไม่น่าเกิดมาเป็นผู้หญิงเลยยยย T^T
"แล้วไอ้ชื่อภารกิจมันชื่ออะไรครับ"เสียงพี่ชินกิพี่คนโตพูดขึ้นขณะกำลังหิ้วปีกข้างขวาฉันขึ้นมา
"เวอร์จิ้นข้า....ใครอย่าแตะ!! ครับผม"เฮือก! ขออีกครั้งนึง0[]0
"ทำไมชื่อภารกิจภารกิจมันดูพิลึกๆจังครับ"เสียงพี่อินซาพี่ชายคนรองพูดขึ้นอีกมือนึงก็เอายาดมตราลิงให้ฉันดม
"พระเจ้าทำไมต้องให้ฮยอนจาไปทำภารกิจด้วยยยยยยย"ฉันพูดโอดคราญขึ้น
"ทำใจเถอะน้องรักเธอเกิดมาเป็นผู้หญิงเอง ฮ่า ฮ่า"เสียงไอ้พี่ชินกิพูดพลางหัวเราะน้องตัวเอง
"โป้ก ไอ้พี่บ้า!"ฉันเขกหัวไอ้พี่ชินกิไปหนึ่งทีแรงๆ ฮ่า ฮ่าสะใจค่า!
"พี่ชินกิพูดอย่ากะเลือกเกิดได้นะ"ทีนี้เป็นตาพี่อินซาพูดบ้างสงสัยฉันคงมีพี่ชายที่แสนดีคนเดียวสินะ
"เออๆโอ๋กันเข้าไปไอ้พี่น้องสุดที่รักคู่นี้"พี่ชินกิพูดพลางเบ้ปากเหมือนเด็กๆ
"แหมพี่ก็ยังไงซะเราก็เป็นพี่น้องกัน....แต่พี่ต้องช่วยฉันนะ"ฉันพูดพลางไปกอดพี่ชินไว้
"ช่วยไงอ่ะในเมื่อพินัยกรรมมันเป็นไปแล้วเธอต้องทำ"พี่ชินกิ!!!!!!
"พระเจ้าช่วยด้วยยยย ฮยอนจาจะเป็นลมมมม เฮือก"ฉันพูดก่อนจะล้มลงไปหาพี่ชายทั้งสองคน
'ไม่เอานะแค่ชื่อภารกิจฉันก็สยองแล้วเวอร์จิ้นข้า......ใครอย่าแตะ!! ฮือๆ T^T'
หญิงสาวคนที่ 4 ‘คิมจีซู’
//Rrrrr~…//เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ คิม จีซูค่ะ”ฉันรับโทรศัพท์ขณะที่เก็บของเตรียมตัวกลับสำนัก(การต่อสู้)ของคุณปู่
//อาจีซู่เอ้ย! ลื้อรีบมาที่โรงฝึกเดี๋ยวนี้เลย//เสียงของคุณปู่เอ่ยจากปลายสาย
“อาปาคะ?หนูชื่อจีซู ไม่ใช่ จีซู่...อย่ามาเติมไม้เอกให้หนูหรอกคะ เกรงใจ”ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย ทุกทีสิน่าคุณปู่ชอบเรียกว่าจีซู่อยู่เรื่อย...เดี๋ยวหนูก็เป็นกระซู่ให้เลยดีมั๊ยคะ...เชอะ!
//เอาน่าๆ อั้วบอกให้ลื้อมาที่โรงฝึกเดี๋ยวนี้เลย//
“ค่าาา~ หนูก็ต้องกลับโรงฝึกอยู่แล้วล่ะ...”ฉันพูดเสียงยานคาง
//อื้มๆ ดีแล้ว รีบมาเลยนะอาจีซู่..เอ้ย..จีซู ฮ่วยทำไมภาษเกาหลีมันยากอย่างนี้นะ//อ่า...ลืมบอกไปว่าครอบครัวของฉันเป็นลูกครึ่งจีน-เกาหลีน่ะ
“มีเรื่องไรอีกล่ะเนี่ย...เฮ้อ!~”ฉันพูดก่อนจะรับเดือนแล้วขึ้นรถแท๊กซี่กลับโรงฝึกตามคำสั่งของคุณปู่
-ณ โรงฝึก-
//ปุ้งๆ!//ขณะที่ฉันเข้าโรงฝึกมาเสียงเอะอะก็ดังไปทั่ว...ให้ตายสิ คุณปู่เกิดนึกคึกอะไรขึ้นมาเนี่ย?@0@
“ยินดีด้วยครับคุณหนู~”เสียงของเหล่าลูกศิษย์ของสำนักเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
“หาาาา?...นี่มันเรื่องอะไรอ่ะ”ฉันหันไปถามคนที่ยืนอยู่ใกล้ฉันที่สุด
“ก็วันที่มีคนมาสมัครดูตัวกับคุณหนูตามที่คุณท่านไปประกาศน่ะสิครับ...แหะแหะยินดีด้วยนะครับ”ชายคนนั้นตอบพลางยิ้มแบบทะเล้นๆให้
“ว่าไงนะ!0o0ดูตัวงั้นเหรอ?...ฮึ่ม!คุณปู่”ฉันพูดกับตัวเองแล้วรีบตรงไปหาตัวกลางคนสำคัญ
-ห้องของเจ้าของสำนัก-
//โครม!//เสียงเปิดประตูแสดงถึงอารมณ์ของคนเปิดประตูเป็นอย่างดี
“คุณปู่!นี่มันเรื่องอะไรกันคะ”ฉันถามพลางมองคนที่อยู่ในห้อง อะไรเนี่ย?ไอ้คุณชายน้อยนี่น่ะเหรอที่จะมาดูตัวน่ะ...ยี้!~ถ้าเอาคนแบบนี้สู้ให้ฉันไปแต่งงานกับหมีในภูเขายังดีกว่าอีก-*-
“อ้าวๆ อาจีซู มา..มา มานั่งตรงนี้ดีกว่านะ 555+”คุณปู่เดินมาพาฉันไปนั่งที่โซฟาสุดหรู
“ไม่ค่ะ!...คุณปู่นี่มันอะไรคะ ฉันจะไม่แต่งงานเด็ดขาดหรือแม้แต่ดูตัวก็ไม่เอานะคะ”ฉันเข้าประเด็น
“อ่าาา...อาจีซูนี่ยังไง อั้วอุตส่าห์หาคนดีๆมาให้กลับไม่เอา”คุณปู่พูดอย่างขัดใจ
“ก็คุณปู่นั้นเเหละที่ชอบทำอะไรไม่ปรึกษาหนูก่อนนะคะ”ฉันพูด
“ยัยหลานคนนี้นิ...ช่างเถอะ แต่ไม่ว่ายังไงลื้อก็ต้องแต่งงานกับไอ้หนุ่มคนนี้นะ”แง้ๆคุณปู่หนูไม่อาวววT0T
“คนนั้นเหรอคะ?”ฉันพูดพลางมองนายชายน้อยที่มองฉันตาไม่กระพริบ...แหม~คันปากยิบๆ ไม่เคยเห็นผู้หญิงหรือไงยะL
“ใช่แล้ว”คุณปู่พยักหน้า
“ไม่ค่ะ ให้หนูไปอยู่บนเขาไกลๆยังดีกว่าจำใจแต่งกับไอ้ชายน้อยปัญญาอ่อนนั่น”ฉันพูดอย่างขยะเเขยง
“อาจีซูอ่าาา...ถือว่าเห็นแก่ปู่ล่ะกันนะ”คุณปู่พูดพลางทำท่าอ้อนวอน
“ไม่ค่ะ!”และแน่นอนว่าฉันก็ปฏิเสธ(เหมือนเดิม)
“ง่าาา-*-(ทำไมคุณปู่ปัญญาอ่อนอย่างนี้-*-)งั้นก็ช่วยไม่ได้...อาจีซูหลานจะแต่งงานกับไอ้หนุ่มคนนี้หรือจะไปทำภารกิจแทนปู่(เอ่อ...คุณปู่คะ..เกมส์นี้มันคงไม่เหมาะกับคุณปู่หรอกนะ) เลือกเอานะ”คุณปู่ยื่นข้อเสนอ
ฉันมองหน้าปู่และชายน้อยอย่างชั่งใจก่อนจะให้คำตอบว่า...
“ฉันจะไปทำภารกิจแทนคุณปู่เอง...ว่าแต่ภารกิจอะไรเหรอคะ?”ฉันถาม คุณปู่ทำหน้าเครียดก่อนจะตอบว่า
“เวอร์จิ้นข้า...ใครอย่าแตะ!”อะ...ไร...นะ...0o0!โอ๊ยยย!คิมจีซูอยากจะเป็นลม~
“ตกลงว่าหลานจะไปมั๊ย?”คุณปู่ถาม อืมมม...เอาไงดีวะ?ชื่อของภารกิจมันดู เอ่อ...แต่จะให้แต่งงานกับไอ้ชายน้อยสติไม่เต็มนั่นก็...ไม่เอาหรอก
“ก็ได้ค่ะ”ฉันพูดอย่างเลี่ยงไม่ได้ไปทำภารกิจแปปๆเดี่ยวก็กลับมาแล้วดีกว่าอยู่กับคนที่ไม่ได้รักแถมยังไม่ค่อยเต็มนี่เป็นไหนๆ........
-หญิงสาวคนสุดท้าย ซอน เมย่า-
--ผับแห่งหนึ่ง—
“อ๊า~เบื่ออ่ะ...เดี๋ยวนี้ไม่มีใครน่าสนใจเลยหรือไงน้าาาา?”hellooooค่ะ ฉัน ซอนเมย่า สาวลูกครึ่งเกาหลี-อเมริกา
คาสโนวี่อันดับหนึ่งของโซล(ยัยพวกเพื่อนๆมันตั้งให้)ตอนนี้ฉันกำลังหาเหยื่อ..เอ้ย!ไม่ใช่..หาอะไรสนุกๆทำตั้งหาก
“ก็แกมันสวยเกินที่ผู้ชายพวกนั้นจะกล้าล่ะมั้ง?...เอ๋!คนนั้นก็ไม่เลวนะ”มินแชรินเพื่อนสนิทของฉันเอ่ยขึ้นก่อนจะสะกิดให้ดูอะไรบ้างอย่าง
“มีอารายยย~ มินแชริน”ฉันถามแบบว่าเซ็งสุดขีด...น่าเบื่อชะมัดเลย-3-
“โน่น! คนโน้น...แกว่าไง หล่อใช้ได้เลยนะโว้ย”ยัยเพื่อนคนนี้นิ-.-“
“ไหนๆๆ!”ว่าเค้าแต่ตัวเองก็หันไปเองนะ(เอ๊ะ!ยังไง?)
“อา~หล่อชะมัดเลยวะ” โชกวานอินเอ่ย เฮ้ย! กวานอินเช็ดน้ำลายหน่อย
“ว่าไง?สนใจมั๊ยคะคุณซอนเมย่า...ถ้าแกไม่สนฉันขอนะโว้ย”เอ๊ะ!แกนี่ยังไงเมื่อกี้ยังพูดดีๆเพราะๆอยู่เลย ทำไมเปลี่ยนสรรพนามเร็วยังงี้ล่ะไอ้คุณเพื่อนL
‘หึ ดูท่าจะเป็นเพลย์คาส(เพลย์บอย+คาสโนว่า)นะเนี่ย...ซอนเมย่าดูท่าเธอเจอของเล่นใหม่ซะแล้ว’
ฉันคิดกับตัวเองก่อนจะยิ้มหวานให้เพื่อนทั้งสอง
“ไสเจีย เสียใจจ้ะโชกวานอิน..คนนั้น ฉันจอง!”พูดจบก็เดินไปหาเหยื่อรายใหม่ของค่ำคืนนี้
“หวา!~โดนเมย่าชวดไปซะแล้ว...แต่ก็ช่างเถอะ เฮ้ย! แชรินชนแก้วโว้ยย!~”กวานอินพูดอย่างเสียดาย แต่ในใจก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายกับเหยื่อคนใหม่ของเมย่าเพียงแต่เธออยากจะหาของเล่นใหม่ให้เมย่าดีกว่ามานั่นฟังคำว่า ‘เบื่อ’ ให้เสียบรรยากาศตั้งหาก...
-ฝั่งของซอนเมย่า-
เค้ายืนอยู่บนกลางฟลอร์ของเวทีพลางโชว์ลวดลายอันเย้ายวนให้พวกสาวน้อยสาวใหญ่ได้มองกันน้ำลายยืดเป็นแถบๆ
“ฝีมือใช้ได้นิ...แต่คืนนี้ฉันจะต้องได้มาสักนิดล่ะน่า”ฉันพึมพำก่อนจะเดินไปหาดีเจของที่นี่แล้วยื่น MP3 ให้เค้าเพื่อเปิดเพลง
เสียงเพลงดับลงพร้อมกับเสียงเซ้งแซ่ของบรรดานักเที่ยวที่อยู่ในที่นี้ดังขึ้นมาเเทนก่อนจะหยุดลงเมื่อมีเพลงมาอีกครั้ง...
I'm bringing sexy back
Them other boys don't know how to act
I think your special whats behind your back
So turn around and ill pick up the slack.
Take em' to the bridge
ฉันเดินไปทางที่ชายคนนั้นยืนอยู่พร้อมทั้งส่ายสะโพกอันกลมกลึงอย่างเย้ายวน...
Dirty babe
You see these shackles
Baby I'm your slave
I'll let you whip me if I misbehave
It's just that no one makes me feel this way
“คุณชื่ออะไรหรือครับ”เสียงทุ้มแหบอันเต็มไปด้วยเสน่ห์เอ่ยข้างหูของฉัน ฉันยิ้มนิดๆก่อนจะใส่ลีลาที่เคยเรียนกับคุณครูที่สอนเต้นยั่วชายคนนี้อย่าเต็มที่
“ทำไมคุณต้องรู้ด้วยล่ะ...เพราะฉันมันแค่หมอกไม่นานก็จะหายไป”ฉันพูดที่ข้างหูของเค้าเช่นกัน
ตอนนี้คนทั้งร้านต่างมองเราสองคนเป็นจุดเดียว
Come here girl
Go ahead, be gone with it
Come to the back
Go ahead, be gone with it
VIP
Go ahead, be gone with it
Drinks on me
Go ahead, be gone with it
Let me see what you're working with
Go ahead, be gone with it
Look at those hips
Go ahead, be gone with it
You make me smile
Go ahead, be gone with it
Go ahead child
Go ahead, be gone with it
And get your sexy on
Go ahead, be gone with it
Get your sexy on
Go ahead, be gone with it
[X6]
Get your sexy on
“งั้นผมจะไม่มีทางปล่อยคุณไป”ทั้งเค้าและฉันใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“หึ...คุณจะทำยังไงเมื่อฉันจะไป”ฉันถามพลางส่ายสะโพกไม่หยุด
“งั้น...ผมจะตรึงคุณไว้ใต้ร่างผมไง”เค้าพูดก่อนจะมอบจูบอันร้อนแรงที่ฉันไม่ได้เคยมาก่อน ไอ้บ้านี่...ขโมยจูบของฉัน>//<
“อือ...อาา ปล่อยนะ...คนโรคจิต~ อึก!”ฉันทุบไปตามร่างกายอันแข็งแกร่ง น้ำตาฉันเริ่มไหลตามสัญชาตญาณของผู้หญิง นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึก......กลัว
ฉันสะบัดตัวให้หลุดจากพันธนาการยามเค้าเผลอแล้วต่อยหน้าเค้าทันที
“ไอ้คนบ้าาา~”ฉันตะโกนแล้วรีบวิ่งออกจาที่นั่นทันที
“อูย~หมัดหนักเป็นบ้า รู้ว่าวันแรกของการหนีเที่ยวเป็นแบบนี้ให้พี่ยุนโฮสอนการต่อสู้ให้ดีกว่า...แต่ก็ช่างเถอะ คุ้มไม่เลวดีเหมือนกันแฮะ หวานชะมัดเลย หึหึหึ”ชายคนนั้นพูดพลางลูบที่มุมปากเบาๆ
*****************************100%********************************************
ไรท์เตอร์ TALK: ดีค่า อ่า นิวขอบอกก่อนเลยนะคะว่าพรุ่งนี้นิวไปงานหนังสือคงจะมาอัพวันพุธนะคะ รอได้ใช่มั๊ยคะ? นิวอยากให้ทายกันว่าชายแปลกหน้าที่ขโมยจูบของเมย่าสุดสวยของเราคือใคร...ไม่ยากเลยเนอะ อิอิ รักคนที่มาอ่าน แต่รักคนเม้นมากกว่า บายค่าา~
**************************************************************************************************************************
ความคิดเห็น