คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :Forbidden love: markil
:Forbidden love: markil
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนาขึ้นเรื่อยๆกับความรักที่ทั้งแทอิลและมาร์คต่างมอบให้กัน ถึงแม้ว่าในโรงเรียนทั้งคู่จะต้องทำตัวเป็นแค่ครูนักเรียนก็ตาม แต่พอหลังเลิกเรียน ออกรั้วโรงเรียนสถานะของครูนักเรียนทั้งคู่ก็จบลงและเริ่มต้นของคนเป็นแฟนกัน ถึงแม้จะไม่ได้แสดงออกกันหวือหวามากก็ตามเวลาอยู่ข้างนอกที่แทอิลนั้นกลัวว่าจะมีคนในโรงเรียนมาเห็นและเอาไปพูดได้ แทอิลจึงไม่อยากแสดงอะไรมากับมาร์คตอนอยู่ด้านนอก แต่ถ้ากลับมาถึงคอนโดแล้วแทอิลก็ยอมให้มาร์คนั้นแสดงความรักกับตัวเองบ้าง ความรักที่แฟนควรทำให้กัน
แต่อย่าเพิ่งคิดลึกกันนะครับว่าผมกับมาร์คนั้นเกินเลยถึงขั้นนั้นแล้ว มันยังไม่ถึงขั้นนั้นแต่แค่ผมยอมให้มาร์คนั้นกอดผม หอมผม จูบผมได้แต่เรื่องอย่างว่าบนเตียงผมคงยังไม่พร้อมให้มาร์คทำกับผมในตอนนี้ ผมอยากให้มาร์คมั่นใจตัวเองมากกว่านี้ว่ารักผมจริงๆไม่ใช่แค่ความหลงชื่นชมในตัวผม หรือเพราะความเหงาไม่มีเพื่อน ไม่มีใครจากการไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนรุ่นเดียวกันตามประสาวัยรุ่นสมัยนี้ ผมอยากให้มาร์คมั่นใจในตัวเองมากขึ้นและทำให้ผมมั่นใจในความรักในครั้งนี้ได้ว่าผมกับมาร์คนั้นจะไม่ต้องมาเจ็บปวดเสียใจกันภายหลังถ้าเราสองคนต้องเลิกกัน ผมอยากให้อะไรชัดเจนมากกว่านี้ก่อนที่ผมจะยอมให้มาร์คทั้งตัวและหัวใจ
จะหาว่าผมคิดมากก็ได้ แต่ผมก็กลัวกับความรักของผมกับมาร์คจะพังไม่เป็นท่าจะจบลงไม่สวยงาม เพราะอะไรๆหลายๆอย่างของผมกับมาร์คแตกต่างกันมากและช่องว่างระหว่างวัยของเราสองคนนั้นจะทำให้ความรักของเราสองคนนั้นมีปัญหา ความที่อายุของเราสองคนต่างกันมากมันก็จะต้องมีบ้างเรื่องที่เรานั้นยากจะเข้าใจกัน ไลฟ์สไตล์ที่แตกต่างกันมันก็อาจทำให้ความรักของเรานั้นมีปัญหาหรือทำให้เราสองคนทะเลาะกันได้ ผมถึงไม่อยากถล้ำลึกไปมากกว่านี้ ผมนั้นต้องเผื่อใจเอาไว้บ้างหากวันไหนที่เราสองคนทะเลาะกันหรือเลิกกันไป เพี่อที่ผมจะไม่ต้องมาเสียใจ เจ็บอยู่ฝ่ายเดียว
แต่สิ่งเดียวในตอนนี้ที่ผมและมาร์คจะทำให้ความรักของเรามีสุขในทุกวันๆได้คือการทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำให้ทุกวันมีแต่รอยยิ้ม เสียงหัวเราะที่เราต่างมอบให้กัน และที่สำคัญห้ามปิดบังและหันหน้าคุยกันห้ามหนีปัญหาโดยการไม่คุยกันเด็ดขาด เป็นสิ่งที่ผมขอจากมาร์คหลังจากที่ผมตกลงคบกับมาร์คเป็นแฟน สิ่งเดียวสิ่งนี้แหละที่ผมขอจากแฟนเด็กของผม
และวันนี้มาร์คก็มาอยู่กับแทอิลทั้งวันตั้งแต่เช้า ครอบครัวของมาร์คนั้นรู้ว่าลูกชายมาอยู่กับแทอิลครูที่ปรึกษาเพื่อเรียนพิเศษทุกเสาร์อาทิตย์และทุกเย็น พ่อแม่ของมาร์คก็ไม่ได้ห้ามไม่ได้ว่าอะไรเพราะการเรียนของลูกชายนั้นดีขึ้นมากหลังจากได้มาเรียนพิเศษกับแทอิล ยิ่งทำให้พ่อแม่ของมาร์คนั้นไว้ใจในตัวของอาจารย์ที่ปรึกษาคนนี้ที่ทำให้ลูกชายเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น ไม่ทำตัวเกเรเหมือนแต่ก่อน
แต่พ่อแม่จะรู้ไหมว่ามาร์คลูกชายสุดที่รักกำลังหาสะใภ้ให้คุณพ่อคุณแม่อยู่........
“พี่แทอิลวันนี้ผมขอแม่มานอนกับพี่แล้วนะ” มาร์คบอกออกมาเมื่อแทอิลเดินถือขนมกับน้ำมาให้มาร์คทานเป็นของว่างที่ทำแบบทดสอบการเรียนเสร็จเรียบร้อย
“เราไม่กลัวพ่อกับแม่สงสัยเรื่องเราบ้างหรือไง”แทอิลบอกด้วยความหวั่นกลัวในใจ มาร์คนั้นจับข้อมือของคนที่โตกว่ามานั่งข้างๆ
“ถึงพ่อกับแม่จะรู้ความจริงว่าเราสองาคนคบกัน ท่านก็ไม่ว่าอะไรพี่หรอก ผมนะรู้จักนิสัยพ่อกับแม่ของผมดี”
“แต่เรื่องของเราสองคนมันไม่ใช่เรื่องที่ผู้ใหญ่จะรับกันได้นะมาร์ค”แทอิลเป็นคนคิดมากอยู่แล้วก็ยิ่งคิดมากเข้าไปอีก “ไม่ใช่แค่ว่าพี่เป็นครูของมาร์คอย่างเดียว ไม่ใช่แค่พี่อายุมากกว่ามาร์ค แต่เราสองคนนั้นเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ ผู้ชายที่สังคมไม่ยอมรับให้รักกันได้และไม่มีพ่อแม่คนไหนยอมรับความรักของลูกตัวเองได้หรอกนะถ้าลูกไปรักผู้ชายด้วยกันเอง”สีหน้า แววตามีแต่ความเครียด ความกังวลกับความรักของเขาและมาร์ค
มาร์คเข้าใจความรู้สึกของแทอิลดีว่ากลัวมากแค่ไหนกับความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ถ้าเรื่องนี้พ่อกับแม่ของเขารู้ความจริงว่าเขากับครูแทอิลนั้นรักกัน แต่สำหรับมาร์คไม่ได้รู้สึกกลัวกับมันเลยและมาร์คจะทำให้แทอิลเชื่อมั่นและมั่นใจว่าพ่อแม่ของเขานั้นจะยอมรับความรักของเขากับแทอิลได้
“ผมรู้ว่าพี่กลัว แต่ผมอยากให้พี่มั่นใจในตัวผมว่าผมสามารถทำให้แม่และพ่อนั้นยอมรับความรักของเราได้และยอมรับพี่เป็นสะใภ้ของบ้าน ผมอยากให้พี่ทิ้งความกลัวนั้นไปซะและเชื่อมั่นในตัวของผม เชื่อว่าผมนั้นรักพี่จริงๆและสามารถทำทุกอย่างเพื่อพี่ได้ ถึงแม้ว่าผมจะอายุแค่สิบหกก็ตาม แต่เด็กอายุสิบหกคนนี้ก็สามารถปกป้องคนที่ผมรักได้”มาร์ครู้ว่าแทอิลยังไม่เชื่อมั่นในตัวของเขา ยังไม่มั่นใจในความรักครั้งนี้ แต่มาร์คนั้นจะแสดงทำทุกอย่างให้แทอิลได้เห็นว่าเด็กอย่างเขานั้นก็รักจริงและไม่ได้แค่คิดเล่นๆกับแทอิลอย่างที่แทอิลกลัว
“พี่เชื่อใจผมนะครับ”มาร์คกุมมือบางมาวางบนตักพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นดั่งคำสัญญาความจริงใจว่าเด็กอย่างเขารักผู้ใหญ่คนนี้มากแค่ไหน รักจนสามารถทำทุกอย่างเพื่อคนที่รักได้
แทอิลเห็นรอยยยิ้มนั้นถึงกับยิ้มออกมาได้ สายตาเต็มไปด้วยความสุขที่แสดงฉายชัดออกมาให้อีกฝ่ายได้เห็น ใบหน้าหวานพยักหน้าน้อยๆเป็นคำตอบด้วยรอยยิ้ม ฝ่ามือกุมสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน
สายตามาร์คมองใบหน้าหวานด้วยรอยยิ้มก่อนที่มือทั้งสองนั้นจะละออกจากการสอดกุมประสานมาจับไหล่บางลาดให้ลุกขึ้นมานั่งโซฟา แทอิลก็ยอมลุกมานั่งโซฟาที่มาร์คนั้นเขยิบมานั่งระหว่างกลางขาของแทอิลด้วยสายตารอยยิ้มแพรวพราวเป็นประกายเจ้าเล่ห์
“มาร์ค....”แทอิลเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงตกใจเมื่อมาร์คนั้นกำลังปลดตะขอกางเกงของเขาออก ฝ่ามือบางสวยจับมือหนาของมาร์คเอาไว้
“ผมขอทำได้ไหมครับ....ผมอยากทำให้พี่มีความสุข”สายตาเว้าวอน
“แต่พี่ยังไม่พร้อมตอนนี้ พี่ยังไม่พร้อมที่จะให้มาร์คทำกับพี่ในตอนนี้”มาร์คถึงกับสายตาเศร้า
“ทำไมล่ะครับ พี่บอกเหตุผลหน่อยได้ไหม”เสียงเศร้าเอ่ยถาม แทอิลได้แต่เม้นปาก สายตายังคงจ้องมองหน้ามาร์คที่ยังคงรอคำตอบจากเขาอยู่
“มาร์คยังมีโอกาสที่เจอกับคนอีกมากมายที่ไม่ใช่แค่พี่คนเดียว ตอนนี้มาร์คมีแค่พี่ก็จริงแล้วถ้ามาร์คจบมอหกไปเรียนต่อมหาลัย มาร์คก็จะเจอผู้คนมากมายเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ไม่ใช่แค่พี่คนเดียว วันนั้นมาร์คก็อาจจะลืมพี่ไม่รักพี่แล้วก็ได้”สายตาเศร้าหลุบต่ำลงด้วยความกลัวในใจ ไม่มั่นใจในความรักของมาร์ค “พี่รู้ว่ามาร์ครักพี่ มีแค่พี่ในตอนนี้ที่มาร์คมีแค่พี่ที่อยู่ข้างมาร์ค ไม่ได้ออกไปไหนเหมือนเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ได้ออกไปเที่ยวในทุกวัน มาร์คเอาเวลาเหล่านั้นมาอยู่กับพี่หมด แล้วถ้ามาร์คมีเวลาพวกนั้นมาร์คก็คงจะเบื่อพี่ ไม่ได้รักพี่เหมือนเดิมแล้ว”แทอิลบอกออกมาทั้งหมดจากในใจ สายตาจ้องมองหน้ามาร์คที่ก็จ้องมองเขาไม่ต่างกัน
“ผมรู้ว่าพี่ไม่เชื่อมั่นในความรักของเด็กอย่างผม แต่ผมอยากให้พี่เชื่อในตัวผม มั่นใจในความรักของผมว่าผมไม่ได้แค่ล้อเล่นกับพี่ ไม่ได้แค่รู้สึกเหงาไม่มีใครถึงทำให้ผมรักพี่ แต่ทุกสิ่งมันเกิดจากในหัวใจของพี่ที่มันสั่งให้ผมรักและมีพี่เพียงคนเดียวเท่านั้น”สายตาคมจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาเศร้า “พี่เป็นคนบอกผมเองไม่ใช่หรอครับว่าให้เราทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำตามในสิ่งที่เราต้องการ ทำๆทุกวันให้เป็นของวันของเราแล้วพี่ยังจะต้องกลัวอะไรกับอนาคตที่ยังไม่ได้มาถึงอีกล่ะครับ”ย้อนถามกลับไปมาร์คนั้นยังจำในสิ่งที่แทอิลพูดขอตั้งแต่วันแรกที่ขอคบกัน
“ถ้าพี่ถล้ำลึกไปมากกว่านี้แล้ววันที่เราสองคนเลิกกันพี่จะอยู่คนเดียวไม่ได้ พี่คงใช้ชีวิตที่ไม่มีเราไม่ได้และถ้าพี่ยอมให้เราพี่กลัวจะเจ็บยิ่งไปมากกว่านี้ถ้าเราเลิกกัน”สองมือหนาประคองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยความเศร้า ความกลัวกับการเลิกลา
“มันจะไม่มีวันนั้น ผมจะไม่มีทางทิ้งให้พี่ต้องทนเจ็บร้องไห้เพียงคนเดียว ผมจะไม่มีทางเลิกรักพี่เด็ดขาด”เสียงหนักแน่นจริงจังบอกออกมากับสายตาหนักแน่นไปพร้อมกับคำพูด “ถึงแม้ว่าคำพูดของเด็กอย่างผมจะทำให้พี่เชื่อมั่นในตัวของผมไม่ได้ แต่ผมก็อยากขอให้พี่เชื่อในคำพูดของสักคำ เชื่อมั่นในความรักของผมสักครั้งจะได้ไหม”แทอิลยังไม่มั่นใจ ลังเลที่จะตอบออกไป แต่สายกลมนั้นจ้องมองลึกลงไปดวงตาคมที่มีแต่ความจริงใจ มีแต่ความรักที่มั่นคงให้กับแทอิล แทอิลรับรู้ได้ดีจากสายตาของมาร์ค
“พี่จะเชื่อเรา แต่พี่จะให้เราทำแค่ด้านนอกก่อน พี่ยังไม่ให้เราทำกับพี่ไปมากกว่านี้ ถ้าพี่พร้อมเมื่อไรพี่ถึงจะให้เราทำนะมาร์ค”แค่นี้ก็ทำให้มาร์คดีใจ ยิ้มออกมาได้แล้ว
“พี่พร้อมเร็วๆแล้วกัน ผมจะได้เป็นสามีเด็กของพี่เต็มตัวสักที โอ๊ย.......”แทอิลถึงกับยิ้มกับความทะเล้นของมาร์คที่ชอบพูดอะไรให้เขาอายอยู่เสมอ
เมื่อได้รับอนุญาตแล้วมาร์คก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดของแทอิลออก แทอิลก็ได้แต่นั่งยิ้มอย่างเขินอายกับเด็กวัยสิบหกอย่างมาร์คที่ดูท่าทางจะช่ำชองเรื่องนี้เหลือเกิน แก้มแดงๆของแทอิลนั้นยิ่งทำให้มาร์คนั้นพลอยยิ้มอย่างชอบใจมีความสุขไม่ได้เมื่อได้เห็นริ้วรอยแดงๆของความเขินอายของคนที่โตกว่าหลายปี
“ครั้งแรกของพี่หรอครับ”เล่นถามแบบนี้ใครจะไปกล้าตอบล่ะมาร์คลีเจ้าเด็กแสบ “ถ้าไม่ตอบผม ผมไม่รับประกันความบริสุทธิ์ของพี่นะครับพี่แทอิล”เจ้าเด็กแสบ เจ้าเด็กเจ้าเล่ห์จะหลอกล่อลวงล่อพี่ไปถึงไหนกัน
“เราก็น่าจะรู้นี้แล้วมาถามพี่อีกทำไมกัน”ตอบอย่างเขินอาย แก้มแดงกล่ำด้วยความขวยเขิน มาร์คยิ้มชอบใจ สายตาแวววับไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ลูกเล่นเหลือหลาย
“ผมนี้ช่างโชคดีจริงๆที่ได้เป็นสามีคนแรกของพี่และสามีคนสุดท้ายของพี่ด้วย....”ดูๆเจ้าเด็กนี้ยอมให้หน่อยเหลิงเลยนะ “ผมอยากเป็นสามีพี่เต็มตัวแล้วซิ ให้ผมเป็นสามีพี่เต็มตัวไม่ได้หรอครับพี่แทอิล”ไม่ได้พูดเปล่ายังลุกขึ้นมาคร่อมทับบนร่างของแทอิลตอนนี้ร่างเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์นอนยังบนโซฟา
“สัญญากันแล้วนะมาร์ค อย่าผิดสัญญาซิ”แทอิลไม่อยากจะขัดใจหรอกแต่แค่ยังไม่ถึงเวลานั้นที่มาร์คจะทำกับเขา แค่นี้มันก็เร็วเกินไปสำหรับเด็กอย่างมาร์คแล้ว สีหน้าของมาร์คดูหงอยผิดหวังที่ถูกปฎิเสธจนแทอิลต้องใช้ฝ่ามือประคองใบหน้าหล่อเหลาของเด็กวัยสิบหกอย่างมาร์ค “ถ้าพี่ไม่รักมาร์คพี่คงไม่ยอมมาร์คขนาดนี้ ไม่ยอมทำผิดจรรยาบรรณของตัวเองหรอกนะที่ต้องมารักเด็กนักเรียนของตัวเอง แต่แค่พี่อยากรอให้เราสองคนมั่นใจตัวเองกันมากกว่านี้ รอให้เราทุกอย่างลงตัวแล้วพี่ถึงจะให้เราทั้งตัวและหัวใจของพี่เลยและจะให้มาร์คเป็นสามีของพี่เต็มตัวอย่างที่มาร์คต้องการ” พูดเองก็เขินเองแต่ก็ไม่อยากให้มาร์คนั้นต้องรู้สึกแย่ รู้สึกผิดหวังกับสิ่งที่เขาไม่อาจให้ได้ในตอนนี้
“ผมจะรอวันที่พี่พร้อมนะครับ วันนี้ได้แค่นี้ก็ทำให้ผมรู้ว่าพี่รักผมมากแค่ไหนและผมสำคัญกับพี่มากแค่ไหนที่พี่ยอมให้ผมเป็นเจ้าของหัวใจของพี่เพียงคนเดียว”ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กัน ฝ่ามือนุ่มของมาร์คนั้นลูบไปตามผิวกายเนียนดุจดั่งน้ำนมอย่างพิสมัย หลงใหลกับความหอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นกายเฉพาะตัวที่มาร์คชอบและหลงใหลเหลือเกิน
“ให้พี่ถอดเสื้อให้ไหม”ถามอย่างเขินอายเมื่อใบหน้าหล่อของมาร์คเคลื่อนมาใกล้ซอกคอระหง มาร์คไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มและจับมือบางมาจับชายเสื้อให้ถอดเสื้อยืดให้หลุดออกจากกาย
“จะถดอกางเกงให้ด้วยไหมครับ”เย้าแหย่ถาม สายตามองแซวคนข้างใต้ “ผมว่าถอดกางเกงดีกว่าจะได้ไม่ต้องเอาเปรียบพี่ฝ่ายเดียว”แทอิลได้แต่อมยิ้มเขินอายและมองมาร์คถอดกางเกงยีนของตัวเอง และยิ่งทำให้แทอิลหน้าแดงระเรื่อเป็นลูกเชอร์รี่ขึ้นมาอีกเมื่อได้เห็นเรือนร่างของมาร์ค แทอิลเบือนหน้าหลบด้วยความขวยเขินแต่ก็ถูกมาร์คจับปลายคางให้หันมามอง เท่านั้นยังไม่พอยังจับมือของแทอิลให้มาวางตรงส่วนนั้นของร่างกายที่มีกางเกงสีเนื้อกันผ่านเอาไว้
“ในวันที่พี่พร้อมเมื่อไร มันจะเข้าไปอยู่ในตัวของพี่และทำให้พี่เป็น ‘เมีย’ของผมเต็มตัว” เด็กบ้ามาพูดกับพี่แบบนี้ได้อย่างไงกัน ใครเขาสั่งเขาสอนให้มาพูดแบบนี้... “มันรอวันที่พี่พร้อมอยู่นะครับ”ยิ่งอายมาร์คก็ยิ่งแกล้งและยังเอามือของตัวเองนั้นลูบคล่ำลากผ่านส่วนนั้นของแทอิล
“แต่ตรงนี้ของพี่วันนี้ผมจะจัดการให้ราบคาบ ให้สมใจผมเลยที่ได้เชยชิมพี่เป็นคนแรกในชีวิตของพี่ที่ให้ผมเป็นสามีของพี่” ไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะหื่นได้ขนาดนี้ มุนแทอิลนายหลงกลเด็กคนนี้เสียแล้ว
“ถ้ามาร์ครักพี่ อยู่กับพี่ไปทั้งชีวิตของพี่ๆก็จะให้มาร์คอย่างที่มาร์คต้องการ”สายตาหวานจ้องมองด้วยความรัก สายตาคมก็จ้องมองใบหน้าหวานไปด้วยความรักเหมือนกัน
“พี่ก็เตรียมตัวเหนื่อยไปทั้งชีวิตของพี่เลยแล้วกัน เพราะเด็กอย่างผมไม่มีทางจะเลิกรักพี่ได้อยู่แล้ว ทั้งหัวใจของผมนั้นมีแต่พี่คนเดียวเท่านั้น”แค่นี้ก็ทำให้มุนแทอิลมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก คำพูดที่ออกมาจากใจของเด็กอย่างมาร์คก็ทำให้ผู้ใหญ่อย่างมุนแทอิลนั้นมีความสุขได้แล้วและให้ในโลกของตัวเองมีแต่มาร์ค ลีเท่านั้น
ใบหน้าหวานหลับตาพริ้มไปด้วยความสุขปริ่มล้นในหัวใจไปพร้อมกับสัมผัสหอมหวาน สัมผัสหวาบหวิวของมาร์คที่บรรจงทำบนเรือนร่างสวยงามของแทอิลอย่างอ่อนโยน ละมุนละไมเต็มไปด้วยความรักที่มาร์คอยากถ่ายทอดให้กับแทอิลได้รู้ว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะความรัก ไม่ใช่ความใคร่เสน่หากับเรื่องพรรค์นี้ มันคือความรักทั้งหมดที่เด็กอย่างมาร์ค ลีอยากมอบให้กับมุนแทอิลเพียงคนเดียวในชีวิตนี้
“มาร์ค.....”เสียงหวานละมุนครางเรียกคนที่อ่อนกว่าที่กำลังบรรจงมอบความรักอยู่บนเรือนร่างบอบบาง
ทุกสิ่งทุกอย่างที่มาร์คทำให้แทอิลก็มาจากความรักทั้งหมดและความรักของมาร์คก็ได้ร่างกายความหอมหวานของแทอิลเป็นรางวัลคำตอบแทนในความรักครั้งนี้ ในเมื่อมาร์ครักผู้ใหญ่อย่างเขา แทอิลจึงยอมจะให้ร่างกายของเขาเป็นคำตอบแทนความรักทั้งหมดที่มาร์คมอบให้
ร่างกายของพี่จะเป็นคำตอบแทนความรักของมาร์คที่มีให้กับพี่..............
ขอบคุณนะครับพี่แทอิลที่พี่รักผมและให้ของขวัญล้ำค่าให้กับเด็กอย่างผม..........
เสียงหัวเราะคิกคัก เสียงหยอกล้อหยอกเย้ากันของาคนทั้งสองเมื่อได้ผ่านช่วงเวลาแสนหวานมาด้วยกัน ถึงแม้จะไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้แต่ก็ทำให้ทั้งคู่ต่างมีความสุขไม่น้อยที่ได้เป็นของกันและกัน ต่างเป็นเจ้าของร่างกายเพียงแต่ผู้เดียว จะไม่มีใครที่จะเป็นเจ้าของร่างกายของพวกเขาได้นอกจากพวกเขาทั้งสอง ร่างกายและหัวใจของแทอิลจะเป็นของมาร์ค ลีเพียงคนเดียว ร่างกายและหัวใจของมาร์ค ลีก็จะเป็นของมุนแทอิลเพียงคนเดียวเหมือนกัน
“มาร์คพี่ว่าเราไปอาบน้ำใส่เสื้อผ้ากันก่อนเถอะ นั่งอยู่แบบนี้มันไม่ดีเลย”แทอิลบอกออกมาเมื่อเขานั่งอยู่บนท่อนขาของมาร์คที่หันหน้าเข้าหากัน
“แต่ผมยังอยากเห็นของพี่อยู่นะ ให้ผมเล่นร่างกายของพี่ก่อนนะครับ”ทำสายตาออดอ้อน เอาแต่ใจ
“แต่พี่อายนะมาร์ค มานั่งถอดเสื้อผ้าแบบนี้ได้อย่างไงกัน”บอกด้วยความขวยเขิน
“จะอายทำไมล่ะพี่ ในเมื่อผมนะเห็นทั้งตัวพี่แล้วและยังเชยชิมสำรวจไปทั้งตัวพี่แล้วนะ ไม่เห็นมีอะไรต้องอายเลย”พูดไม่ได้เกรงใจแทอิลเลย แทอิลมองมาเขม็ง
“ทำไมเราหื่น เราทะลึ่ง แสบขนาดนี้ฮ่ะมาร์ค พี่ไม่คิดว่าเราจะแสบขนาดนี้นะ”
“ผมหื่น ผมทะลึ่งกับพี่คนเดียวเท่านั้นแหละ คนอื่นผมไม่ทำหรอก”
“ลองทำดูซิ พี่จะได้งอนไม่พูดไม่จากับเราเลย”ทำเสียงแข็งอย่างงอน มาร์คได้แต่หัวเราะขำอย่างชอบใจ
“พี่นี่ก็ทำตัวเด็กเหมือนกันนะ แต่ผมก็ชอบที่พี่จะทำตัวเด็กกับผมแบบนี้”
“มีแฟนเด็กก็ต้องทำตัวเด็กตามแฟนเด็กซิ”
“ใครเป็นแฟนพี่...”แกล้งสักหน่อย โดนแกล้งแบบนี้แทอิลถึงกับหน้างอง้ำ ลุกขึ้นจากตักของมาร์คจะเดินเข้าห้องนอนแต่ก็ถูกมาร์คสวมกอดเอวจากด้านหลัง แต่แทอิลกับยืนนิ่งไม่ยอมพูดอะไรด้วยความงอน “พี่นะไม่ใช่แฟนของผม แต่พี่นะเป็น ‘เมีย’ของผม”พูดแบบนี้มุนแทอิลก็ระเบิดตัวเองกลายเป็นโก้โก้ครัชซิครับ
ทำไมเด็กคนนี้ถึงชอบทำให้มุนแทอิลเขินอายได้ขนาดนี้..........
มาร์ค ลีจะทำให้พี่รักเราไปถึงไหนกัน.............
TALK
มาอัพให้อ่านแล้วกัน อ่านแล้วอย่าลืมเม้นกันนะคะหรือติดแท๊กในทวิตได้ที่ #ฟิครักเด็กรักคนแก่มาร์คอิล
รู้สึกบาปต่อน้องมาร์คจริงๆในตอนนี้ 555555 แต่แต่งแล้วฟินสุดๆในตอนนี้ ยังไม่ถึงเวลาที่พี่แทลจะยอมให้มาร์คมากกว่านี้ พี่แทลบอกว่าให้น้องมาร์คโตก่อนนะถึงจะยอม แต่มาร์คจะทนความน่ารักของพี่แทลได้แค่ไหนกันนะ ก็ต้องรอกันต่อไปนะคะ
ตอนต่อไปจะมาเร็วมาช้าก็อยู่ที่เม้นนะคะ ถ้ามีเม้นขึ้นแค่เม้นสองเม้นอ่านแล้วมีแรงแต่งต่อไรต์จะรีบมาอัพตอนต่อไปเลยค่ะ
ความคิดเห็น