ฮัลโหลฮาาาา า >3< มาส่งงานเเหละตะเอง ได้ข่าวว่าเรื่องนี้ไรเตอร์ 2 คน ชื่อหยกกับมิ้น เอ๊ะยังไง ! ชื่อหลังมันคุ้นๆอยู่นะให้ตายเถอะพี่ชายยย 5555 // นอกเรื่องมากมายคะ =3= เอาเถอะเเต่ยังไงก็เข้าเรื่องเลยละกัน -.,-
เปิดมาเเนะนำคาเเร็คเตอร์ เห็นชื่อนางเอก ชอบมว้ากกก (วิบัติเพื่อให้รู้ว่าชอบที่สุด) เเต่อันนั้นก็เป็นเเค่ความชอบส่วนตัวต้าไม่เหมารวมนะ ต้าจะวิจารณ์ที่ความเป็นจริง . (เข้าโหมดเคร่งขรึม) คือเปิดคาเเร็คเตอร์มาเป็นชื่อที่เเปลกมาก ไม่เคยเห็นใครตั้งชื่อได้ไทยจ๋าซะขนาดนี้ เป็นอะไรอย่างหนึ่งที่สามารถ ดึงดูด เเละก็ ผลักไส คนอ่านได้เลยทั้งสองอย่างในคราเดียว เพราะคนเราอย่างที่เห็นอยู่ว่ามีหลากหลายเเบบ ทั้งคนที่อยากจะเปิดรับอะไรใหม่ ๆ อยู่กับสิ่งเก่า ๆ คนที่ชอบอะไรไทย ๆ หรือ คนที่ชอบอะไรเเนวยุโรป เกาหลี สำหรับคนที่ไม่ชอบลองอะไรใหม่ ๆ เเละชอบเเนยุโรปอาจจะปิดเรื่องนี้ไปเลยก็ได้ถ้าหากว่าไม่เห็น 'อิมเมจ' โดยรวมเเล้วจากการนำอิมเมจที่น่าสนใจเเละชื่อมารวมๆกัน ถือว่าประสบความสำเร็จ เเละทำให้เค้าฟินมากอะตะเอง >.,< อันนี้คือในส่วนของอิมเมจเเละการตั้งชื่อ (ส่วนนี้ไม่เคยพูดเลยสำหรับนิยายเรื่องอื่นๆ)
มาดูกันต่อที่ ภาษา ความไหลลื่นในการอ่าน
เปิดมาตอนเเรกเห็นอะไรอยู่อย่างหนึ่งเลยก็คือ สัญลักษณ์ สัณลักษณ์คล้าย ๆ ตัวหนอนที่ใช้เรียกเพื่อนปะการังคือได้ใช้เยอะมากในประโยคประโยคหนึ่ง คือไอสัญลักษณ์ที่คล้ายๆตัวหนอนเขาจะใช้เอาไว้ข้างหลังเเค่อันเดียวเท่านั้นเเหละเน้อ บรรทัดถัดมาเห็นคำบรรยายของต้องตากับคำว่า วัยรุ่นวัยใสอายุ 19 ปลายๆอย่างฉัน คือว่าถ้าให้ลองอ่านดูทั้งประโยค (ขี้เกียจเขียนเยอะเกิน) มันค่อนข้างที่จะยาวยืดไปหน่อยเเล้วถ้าสมมุติลองตัดคำว่าวัยใสดูละ ? เเล้วก็ไรท์เตอร์มีการเขียนคำซ้ำอยู่ในประโยคเดียวกันด้วยในบางส่วนมันทำให้เสน่ห์ในบทบรรยายนั้นลดน้อยลง อาจจะสงสัยคำซ้ำคืออะไร ก็เช่น 'เสียงยัยปะการังเเว่วเข้ามาในโสตประสาทของฉันตั้งเเต่เช้าอีกเเล้วหรอเนี่ย ว่าเเต่ฉันมานอนห้องยัยปะการังได้ไงเนี่ย' จากประโยคนี้ขอติสองส่วนคือ การใช้คำซ้ำจากการที่ยกตัวอย่างมาก็คงจะเข้าใจเเล้วเนอะว่าคำซ้ำมันคืออะไร ส่วนอีกส่วนนึงก็คือคำที่เขียนผิด..
มันคือคำว่า หรอ คำนี้ต้าเคยเจอมาในนิยายเรื่องนึงเเล้วก็วิจารณ์ไปเรียบร้อยเเล้วว่าคำว่า หรอ มันเขียนผิดอยู่เพราะคำว่า หรอในที่นี้ก็คือ สึกหรอ บลาๆ เป็นต้น (นึกคำไม่ออก) เเละคำที่ถูกต้องคือ เหรอ นะ
ส่วนเรื่องการย่อหน้า ลองสังเกตดูในบทสนทนาต่างๆ เหมือนไรท์จะไม่ได้กด tap ไรท์ก็คงรู้น้ะ ว่าการเขียนนิยายให้ดูน่าอ่านการที่เราจะย่อหน้าให้เท่ากันมันจะเป็นเรื่องที่ดึงดูดได้เป็นอย่างหนึ่ง คือ นิยายจำต้องมีการย่อหน้าที่เท่ากันอย่างสม่ำเสมอเนอะ น้าตัวเองง
มาดูเรื่องพล็อตนิยายที่ถูกวางมา . ไม่รู้นะว่านิยายเรื่องนี้ได้มีการวางพล็อตเอาไว้รึเปล่าเเละพล็อตเเบบนี้ก็เคยเจอบ่อยๆเเล้วสำหรับคนอ้วนๆ เเต่ถือว่าอยู่ในระดับดีมากเลยคะ เนื่องจากทำให้เราอ่านได้เรื่อย ๆ ไม่มีการวกไปวนมาอยู่ที่เดิมจนทำให้น่าเบื่อ คืออยากขะเเนะนำว่าให้เขียนเเบบมีพล็อตนิยายอย่างนี้นี่เเหละคะที่ดีที่สุดเเล้ว เพราะมีพล็อตที่น่าสนใจมาก
มาดูเรื่องเนื้อเรื่องกัน. เนื้อเรื่องอยู่ในระดับดีมากเลยค่ะ เล่นเอาฮาเเตกไปเลยทีเดียว เนื่องจากดูๆมามีการพัฒนาที่ดีขึ้น บทหลังๆเริ่มใช้คำได้สวยขึ้นในช่วงของการเเข่งเกมเล่นเอาฮาเเตกเเละเกรียนสุดติ่งไปเลยคะโดยรวมเเล้วเราชอบมากคะกับเนื้อเรื่องที่ใส่ลงไป
ลองมาดูสรุปกันว่าควรจะเเก้ตรงไหนหรือดีตรงไหนเเล้ว :)
สิ่งที่ต้องเเก้เรื่องการย่อหน้าให้เท่ากันอย่างสม่ำเสมอ การเขียนคำซ้ำเเละการใช้คำไม่ถูกต้องบางส่วนในส่วนของบทเเรก ๆ (บทหลังๆยังไม่ค่อยพบคะ)
ส่วนเรื่องที่ดีเเล้วก็คือ การวางเนื้อเรื่องอย่างเหมาะสม การเขียนคำบรรยายเเละการเขียนบทสนทนาอย่างลงตัว ไม่มีการเขียนบทสนทนาที่เยอะเกินหรือบทบรรยายที่มาก ถือว่าลงตัวทีเดียวเลยคะ เเละก็เรื่องความฮา ใช้คำได้ฮามากสื่อถึงอารมณ์อย่างชัดเจน ( เค้าฮาท้องเเข็งไปเลย 55555 )
สุดท้ายเเล้ว. มาบรรยายน้อย ๆ ถ้าไม่จุใจเเละได้เขียนอะไรไม่เข้าตาไปกับไรเตอร์ทั้งสองคนขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย หวังว่าจะไม่อาฆาตเเอบเอาระเบิดมาทิ้งไว้หน้าบ้านเค้าน้าตะเอง T ^ T เเล้วก็ต้าขอเป็นส่วนหนึ่งในกำลังใจให้นิยายเรื่องนี้เเต่งจบไว ๆนะค้าา บ้ายบายค่า จุฟฟฟ ! |