ดีจ้าาาาาา มาส่งงาน คงรู้จักกันไปบ้างเเล้วเลยไม่ต้องเเนะนำตัวอะไรมากมายเน้อ >_<
เอาเป็นว่าเข้าเลยเลยละกัน :D
เริ่มจากการบรรยายที่เป็นหัวใจหลักของนิยายเเนวนี้เลย ในส่วนของการบรรยายในส่วนเเรกของไอซ์มันยังมีบ้างที่ยังติดๆขัดๆเเละยังไม่เกิดความไหลลื่นอยู่นะในส่วนนี้ ยกตัวอย่างที่เห็นกันได้เลยก็ในช่วงของบทนำที่เป็นการเล่าเรื่องที่ผ่านจากตัวละครของตัวหลัก ( งงรึเปล่าเนี่ย ) เอาเป็นว่ามันไม่ใช่การบรรยายที่เหมือนจะมีคนมาเล่าให้ฟัง เเต่ได้บรรยายจากตัวละครโดยตรงนั่นเเหละ ในส่วนของตรงนี้มันยังไม่สวยเท่าไหร่ คือถามว่ามันถูกต้องในการเขียนไหมมันก็ถูกเเล้ว เเต่การใช้คำของไอซ์มันยังไม่มีเสน่ห์เท่าที่ควร ถ้าลองเขียนประมาณว่า
ผมชื่อ ฟรอสท์ เฟียร์ฟูล เด็กชายอายุเพียง 8 ขวบ วันนั้นคือวันคล้ายวันเกิดของผมเเละมันเป็นวันที่สำคัญที่พ่อเเม่ของผมสัญญาว่าจะพาผมไปเที่ยวสวนสนุกหลังจากที่ไม่ได้เที่ยวกันมานานเป็นปีๆเนื่องจากพวกท่านทั้งคู่ต่างก็ทำงาน มันถือเป็นวันดีของผมเลยเเหละ เเต่นี่ผมนั่งรอพวกท่านที่เรียนพิเศษจนเวลาล่วงเลยมาเป็น 2 ชั่วโมงเเล้ว ผมทั้งรู้สึกโกรธเเละเป็นห่วงพวกท่านในคราเดียวกัน ในที่สุดผมก็ทนรอพวกท่านไม่ไหว จึงได้หยิบเศษสตางค์ในกระเป๋าเพื่อจะหยอดในตู้โทรศัพท์สาธารณะ เเต่เมื่อผมก้าวย่าวเดินไม่เพีงกี่ก้าวก็ได้มีเเรงฉุดกระชากจากด้านหลังจนทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง ทันใดนั้น ! ผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาวสะอาดก็กระโจนมาปิดเข้าที่จมูกของผมจนผมสลบลงไปในที่สุด....

คือต้าว่าลองเปลี่ยนจากวันนี้เป็นวันนั้นดูนะมันจะได้ดูสละสวลยขึ้นอาจจะงงใช่ไหมว่าเเค่เปลี่ยนตรงนั้นทำไมมันถึงสละสลวยขึน ที่จริงเเล้วมันเป็นวิธีการเปิดเรื่องอย่างหนึ่งนั่นเเหละเพื่อจะให้เป็นความน่าสนใจ ประมาณว่าเมื่อวันนั้นเขาโดนเอาผ้าอุดจมูก เเล้วตอนนี้ วันนี้เขาอยู่ที่ไหนกันละ ? อะไรทำนองนี้ ในส่วนของการเปิดเรื่องถ้าจะมีการเขียนบรรยายในเเนวนี้ น่าจะเปิดโดยการเล่าอดีตที่น่าขมขื่นหรืออดีตที่เป็นจุดเริ่มต้นมากกว่า เเล้วเราก็ค่อยมาบรรยายในส่วนของปัจุบันในบทต่อๆไป เพราะว่าในส่วนของการบรรยายโดยใช้ปัจจุบันเริ่มก่อนในการเขียนเเนวเเบบนี้มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าตอนนี้เราเข้ามาอยู่ในโลกเเห่งนิยายเเล้วเหรอ
มันอาจจะเป็นหลักทางจิตวิทยาหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้เหมือนกันนะ
เเล้วก็ยังมีพวกคำปิดอยู่บ้างนะลองไปเปิดหาดู :) ในส่วนของบทเเรกๆยังเจออยู่เเค่ก็ไม่มาก จัดว่าอยู่ในช่วงปานกลางเลย
ส่วนเรื่องของพล็อตเรื่อง เปิดมาได้น่าสนใจคะ เเต่อาจจะต้องเปลี่ยนการบรรยายที่จำเป็ฯต้องใช้ภาษาที่สละสลวยมากกว่านี้
มีทริปมาบอกเล็กๆน้อย ๆ ในเรื่องของการบรรยายเเฟนตาซี ปกติิมันก็จะต้องเจอพวกศัตรู หรือสัตว์ร้ายๆเป็นส่วนใหญ่ใช่ไหมละ ไอซ์ก็ลองบรรยายโดยใช้การเปรียบเทียบสิ่งนั้นเป็นสิ่งนั่นดูก็ได้เช่น
ดวงตาของมังกรตัวนั้น เปรียบเสมือนน้ำทะเลีเขียวมรกต อะไรก็ว่าไป เเต่ในส่วนของการเปรียบเทียบอย่าพึ่งใช้เยอะจนเกินความจำเป็น เอาออกมมาใช้ตอนที่มันสำคัญจริง ๆ เเล้วก็การเขียนคำเชื่อม การสลับที่บทบรรยายให้ถูกต้องด้วย ในส่วนของตรงนี้ก็ยังถือว่าสำคัญเช่นกัน

ในการบรรยายของบทที่ 2 เป็นการเริ่มเปลี่ยนการบรรยาย ไอซ์บรรยายโดยการใช้การบรรยายโดยเหมือนจะมีคนมาเล่าให้ฟังอะเนอะ (เหมือนนิทานนั่นเเหละ) ซึ่งในการบรรยายเเบบนี้ก็จะพบในส่วนของนิยายเเฟนตาซีเป็นเรื่องปกติ เเละไอซ์ก็ทำในส่วนของตรงนี้ได้ดีเลยเหมือนกัน ยังไม่เจอคำผิดเยอะมากในส่วนของตรงนี้เเล้วก็การใช้ศัพท์ต่างๆก็โอเคเลย การบรรยายทำให้เกิดภาพได้อย่างชัดเจน
คือ สรุปเเล้วบทที่ 2 ดีเลยนะ เเต่อาจจะต้องมีการเปลี่ยนเเปลงในส่วนของบทที่ 1 บ้างเพราะมันยังมีผิดอยู่ในบางส่วน

สุดท้ายเเล้วถ้าต้าวิขาณณ์ไม่จุใจ หรือไม่เข้าหูอะไรไปก็ขอโทษด้วยนะคะ บ้าย ๆ จุ ฟฟ

ฮัลโหลค่าต้าา :) เง้อออ ชื่อดันมาเหมือนกันอีกน้า คราวนี้ก็เรียกไม่ถูกกันเลยทีเดียว 555 เค้าชื่อตาต้า ตัวเองชื่อชีต้า 0,0 เง้ออ เอาไงละทีนี้ 555

เอาเป็นว่าา มาเริ่มกันเลยเเละกัน
ในเรื่องของบทเเละพล็อตน่าสนใจมากเลย บทเเรกบีบคั้นอารมณ์สุดๆ -0- ; คือไม่ค่อยเจอเท่าไหร่นิยายที่นางเอกไม่ซิงเพราะปกติพระเอกต้องเป็นคนเปิดซิงนาง 555 เเต่นี่ก็เป็นคุณพ่อเลี้ยงเลย น่าสนใจทีเดียวเลย ต้าก็สนใจน้าเรื่องนี้ พล็อตเรื่องเเบบโอ้โหสงสารนางเอกจุงเบย

ส่วนเรื่องคำผิดไม่ค่อยเจอ เเต่ก็ยังเจอบ้างสงสัยต้าคงจะไม่ทันมอง เอาเป็นว่าในบทนำมีคำว่า เเม้ = เเม่
บทเเรก จิ๊กเนื้อ = จิกเนื้อ , หน้าคอง = หน้าของ
บทที่สอง ขโมบ = ขโมย , ความสุขเล็ก = ความสุขเล็กๆ
บทที่สาม ทำได้ไม่อยาก = ทำได้ไม่ยาก
เเล้วก็ยังมีบางช่วงเล็กน้อยตอนคุณพ่อเลี้ยงช่วงที่เขียนบรรยายว่า ''นัยต์ตาสีน้ำตาลอ่อนของผู้ชายคนนั้นเลื่อนลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวราวกับว่าเขากำลังเมา'' ตอนนี้มันยังไม่ใช่อยู่นะ ราวกับ นี่นะมันเป็นอารมณ์ประมาณว่า เหมือนจะเป็นอย่างนั้นเเต่ก็ไม่ใช่ ในประโยคนี้ยังไม่ควรใช้คำว่าราวกับ ควรจะใส่พวกคำเชื่อมที่ดูเเล้วมันเป็นอารมณ์ประมาณว่า เขากำลังเป็นเเบบนั้นอยู่่จริงๆนะ ไม่ใช่เเค่เหมือนเท่านั้น
บทที่สาม น้ำเเข็งดื่มไมได้จ้า

บทบรรยาย ต้าชอบตรงนี้มากเลยใช้คำได้สวยเลยทีเดียว มีการขยายความเเละการใช้คำที่น่าสนใจมากเลยจ้า :) คือไม่มีอะไรจะต้องติเลยตรงนี้ เพราะอ่านได้ลื่นไหลนะคะ สื่อถึงอารมณ์ได้ดีเยี่ยมเลย -.,- บางตอนยังรู้สึกว่าต้าก็เข้าไปนั่งอยู่ในเหตุการณ์นั้นอะนะ 555 . บอกตรงๆบางตอนเเอบหลอนนะเนี่ย (พอดีไม่ถูกกับนิยายสยองขวัญ 555 ) กลัวมากบางตอนว่าตัวอะไรจะโผล่มารึเปล่าเเต่อันนั้นต้าคงหลอนไปเอง 555

สุดท้ายยย..นิยายเรื่องนี้นอกจากให้ความบันเทิงเเล้ว มันยังเเฝงอะไรบางอย่างเอาไว้ให้คนอ่านได้คิดตามด้วย เป็นอะไรที่ปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าเรื่องเเบบนี้มักเกิดขึ้นมาในสังคมที่เลวทราม ณ ตอนนี้ ต้าอ่านเเล้วรู้สึก เอออ ช่ายยชีวิตจริงมันไม่ได้สวยหรูเหมือนในละครหรอก
คือไม่มีอะไรจะตินิยายเรื่องนี้จริงๆเลยคะ เพราะเป็นนิยายที่ดีมากอีกเรื่องหนึ่งเอาไปเลยเต็มสิบคะเเนน ฮูเล่ !! >3<

เเต่ขอติอะไรนิดหน่อยในส่วนของเรื่อง 'ระยะเวลาที่อัพนิยาย' ในส่วนของตรงนี้อย่าดองมากเกินเน้อ เข้าใจค่าว่ามันบิ้วอารมณ์ยากเพราะนิยายเเนวนี้มันจำเป็นต้องมีอารมณ์ร่วมในการเเต่งนิยายจริงๆ ถ้าอยู่ในโหมดลั้นลาก็คงเเต่งไม่ได้
เเต่ก็อยากจะให้ระยะเวลาต่างๆนั้นไม่ได้ห่างกันยาวจนเกินไปนะคะ คือที่เห็นมาระยะเวลานี่คือเป็นเดือนๆกว่าจะอัพ ต้าว่าน้อยสุดสักอาทิตย์หรือสองอาทิตย์อย่างต่ำน่าจะลงสักตอนนะคะ :)

เอาเป็นว่าจะไปเเล้วจริงๆ อย่างที่บอกคือไม่มีอะไรจะติกับนิยายเรื่องนี้ วางพล็อตมาเยี่ยมมากเลย :) ชอบมากค่า เเละส่วนในเรื่องของคำเเนะนำเล็กๆน้อยๆก็เอาไปพิจารณาตามวิจารณญาณเลยนะคะ :) บายค่าาา

ดีจ้าาา ต้าเน้อออ >3< # ## มาส่งงานเเล้วค่า ขอโทษด้วยเน้อที่ส่งงานช้า T^T ....
บอกว่าตอนบ่ายตอนนี้ก็ค่ำไปเเล้วววว เเต่ก็เอาเป็นว่ามาวิจารณ์งานเเล้วนะคะ :)

นิยายเรื่องนี้เป็นฟิคยูริ คือบอกไว้ก่อนเลยเน้อออว่าต้ายังไม่ค่อยถนัดในส่วนของ ญ รัก ญ เท่าไหร่ส่วนมากจะไปลงทาง Yaoi มากกว่า -.,-// เเต่เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเเนวรักหวานเเหววเนอะ ก็ยังพอถูไถไปได้ในส่วนของการบรรยายต่างๆ เเต่ในเรื่องของอารมณ์นี้ก็ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่อะเน้อ ก็เลยยังไม่ถนัดในส่วนของการสื่อถึงอารมณ์

ว่าด้วยชื่อเรื่อง - ชื่อเรื่องในส่วนของตรงนี้ค่อนข้างจะยาวมากเลยเน้อประมาณว่าเธอคือหญิงสาวที่มีพิษน้อยๆของฉันรึเปล่า -__- เอ่อ..มั่วเอา -0-;; เเต่ก็ช่างเหอะในการเเปล 555 เอาเป็นว่าในส่วนของชื่อเรื่องนี้นะภาษาอังกฤษที่ว่ายาวเเล้ว ภาษาไทยก็ยังคงยาวอีกอะเนอะ ลองลดๆภาษาอังกฤษดูจะดีรึเปล่าเป็นพวก Little venomous girl หนูจะร้ายจนกว่าพี่จะรัก ลองตัดๆดูเน้อ ลองตัดดูให้มันกะทัดรัดขึ้น ดูเล็กๆเเต่ก็ครอบคลุมในทุกๆส่วน ในส่วนของภาษาไทยนี่ดีเเล้วนะ ต้าว่าไม่ต้องปรับเปลี่ยนอะไรหรอก

ในส่วนของการบรรยาย - ส่วนของตรงนี้สำคัญมากเลยเน้อ เเต่ว่าจูเนียร์ยังคงการบรรยายไม่สวยเท่าไหร่ เช่นในส่วนของ เเบมบี้จะบรรยายบรรยากาศตอนนี้ให้ฟังนะคะ คือว่าในส่วนของตรงนี้ไม่น่าจะเขียนลงไปละเนอะือาจจะลองเปลี่ยนเป็น ภายในห้องในตอนนี้เต็มไปด้วยเด็กๆหน้าตาน่ารักหลายๆคน บลาๆๆ คือเเบบจูเนียร์บรรยายประมาณว่าเขาจงใจจะบอกให้เรารับรู้ว่าเขากำลังบอกเราอยู่นะ เเบบลองบรรยายประมาณว่าเธอพูดในใจคนเดียว มองไปรอบๆเเละก็คิดในใจ เเบบไม่ใช่การเล่าเรื่องให้ผู้อื่นได้อ่านกันละเน้อะ อาจจะลองตัดคำว่า คะ ค่ะ ขาขา ออกบ้างในส่วนของการบรรยาย คำว่านะ หรืออะไรก็ตามเเต่ที่เหมือนกับว่าเราคุยอยู่กับใครคนหนึ่งอยู่นั่นเเหละ ต้าว่ายังคงต้องเปลี่ยนเเปลงในส่วนของตรงนี้ละเนอะ

- ว่าด้วยเรื่องพล็อต ในส่วนของตรงนี้ เนื่องจากเราเเต่งฟิคใช่ไหมละ ส่วนใหญ่การเเต่งฟิคนี่จะเป็นที่สนใจสำหรับใครเเฟนคลับ เเละใครหลายๆคนที่ชอบ TS9 เเละชอบจิ้นดารากันเองตามประสา ซึ่งนั่นมันก็เลยทำให้นิยายเราน่าสนใจมากขึ้นละเนอะ ในส่วนของพล็อตเนื้อหาก็น่าติดตามดีนะคะ เเบบประมาณว่ายูริด้วยมันก็เลยโอเคหนักยิ่งกว่าเดิมไปเลยจ้าาา >3<

- ระยะเวลาการอัพนิยาย ส่วนนี้ก็เป็นอะไรที่สำคัญด้วย ที่ต้าเห็นมาละนะ ยังคงมีการเว้นช่วงระยะเวลาเกือบเดือนๆด้วยน้า สำคัญน้า ไม่ใช่อะไรเพราะบางทีเเฟนคลับที่เราติดตามอยู่ห่างหายไปเลยก็ได้ละเน้ออออ

- การเเต่งบทความ ต้าว่าน่าจะลองเอาพวกกล่องเเบนเนอร์มาใส่เเบนเนอร์เอาไว้ละเน้อ บทความเราจะได้ดูไม่รก เเละน่าดูมากขึ้น ^^

สุดท้ายเเล้ว ต้าขอเป็นส่วนหนึ่งในกำลังใจเพื่อให้นิยายเรื่องนี้เเต่งจบ เเละถ้าหากว่าต้าได้เขียนอะไรที่ไม่เข้าตาจูเนียร์ หรือมีอะไรผิดพลาดไปก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเน้อ T^T ,,, ส่วนเรื่องของคำเเนะนำจะเอาไปพิจารณายังไงปรับเเต่งยังไงก็เเล้วเเต่วิจารณญาณของไรเตอร์เองเลยเนอะ บ้ายบายๆค่า ขอบคุณที่มาใช้บริการ

สวัสดีจ้า มาส่งงานเเล้ว :) ก่อนอื่นเลยขอเกริ่นไปก่อนเลยนะคะว่าต้าไม่ได้เก่งอะไร T^T ดูต้าเป็นเเค่คนอ่านคนนึงก็พอเเล้วนะคะ เเล้วก็ถ้าต้าเขียนอะไรไปเเล้วไม่เข้าตาอะไรของนาเดียก็ขอโทษด้วยนะ TT'
อย่างเเรกคือการย่อหน้าเลย การย่อหน้าในเเต่ละหน้าก็คือการกด Tap อันนี้ก็คงจะรู้กัน เเละนี่เเหละคะการย่อหน้าใครบอกว่ามันไม่สำคัญ มันเป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งในการเเต่งนิยายเลยเพราะมันจะทำให้นิยายที่เราเเต่งเนี่ยมีความสวยงามเเละเป็นระเบียบทำให้น่าอ่านมากขึ้นดีกว่าการชิดซ้ายในเวิด
ต่อไปเป็นการใช้คำในส่วนของบทที่ 1 จะยกตัวอย่างมาหน่อยนะคะคือ ''มันเหมือนกับความฝันเลยล่ะ..อะไรมันจะโชคดีอย่างนี้นะตอนนี้เธอคงคิดว่าเธอเป็นคนที่โชคดีมากเเล้วล่ะ" ในส่วนของตรงนี้ยังใช้คำซ้ำอยู่ก็คือคำว่า ''ล่ะ'' ทำให้บทบรรยายในส่วนนั้นของนาเดียจะไม่เกิดความสละสลวยเเละความลื่นกูเกิดขึ้นเเล้วก็การเขียนคำผิดมากด้วยเช่นคำว่า คะ ค่ะ นะ น่ะ ในส่วนของตรงนี้ต้าเข้าใจว่ามันค่อนข้างเเยกได้ยากต้านะคะเเต่เอาเป็นว่าต้าจะเเยกให้ดูเเละก็เอาไว้เป็นข้อสังเกตง่ายๆละกัน ในส่วนของคำว่า คะ นี่จะใช้ในส่วนของประมาณว่าขอร้อง คอความช่วยเหลือ หรือเกิดความงงงวย เอาง่ายๆก็คือลองใส่คำว่านะคะดูมันก็จะออกเสียงง่ายขึ้น ถ้างงก็ลองมาอ่านข้อสังเกตในส่วนของคำว่า ค่ะ ค่ะนี่นะคะจะใช้ในส่วนของการตอบรับประมาณว่า โอเคฉันเข้าใจเเล้วนะ การตอบรับ เหมือนที่ลูกน้องใช้ตอบรับเจ้านาย เด็กนักเรียนตอบรับคุณครู เเล้วก็ นะ จะใช้เหมือนขอร้องเหมือนกัน ส่วนคำว่าน่ะ ถ้าให้ลองเขียนเป็นภาษาพูดดูคงจะเขียนประมาณว่า หน่ะ .. (ต้าอธิบายเนี่ยงงหรือเปล่าคะ T^T)
เอาเป็นว่ามาลองในส่วนของการบรรยายต่อเลยละกัน
ในส่วนของการบรรยายในส่วนของบทเเรกจะมีการบรรยายาที่ติดพรือเป็นขบวนรถไฟ ที่จริงเเล้วควรจะกด enter ย่อหน้าใหม่ด้วยในบทบรรยายบางวรรคในส่วนของตรงนั้น (ในส่วนที่ต้าพูดนี่ก็คือบทที่ 1 นะ) ค่อนข้างยาวมากด้วยที่จริงต้าว่าน่าจะลองตัดในบางส่วนที่กำลังเกริ่นเรื่องใหม่ในตอนนั้นเป็นอีกย่อหน้านึง
เเล้วก็ยังมีคำผิดที่ต้าเจอนะคะพวก วาร ในส่วนของนิยายนาเดียจะป็นเหมือนประมาณขอให้ช่วยใช่ไหมคะ ถ้าเป็นอย่างนั้นคำว่าวารเนี่ยจะเขียนผิดอยู่ ที่ถูกต้องก็คือ วาน ช้อคเท่ากับช็อค สมเพศเท่ากับสมเพส
เเล้วก็ยังมีการบรรยายในบางส่วนที่มีการบรรยายคำสนทนาประโยคหนึ่ง คือการบรรยายมันน้อยมากในส่วนของบทที่สาม ยกตัวอย่างมาหน่อยนึงเพื่อไม่ใช้งง

"นายจะบ้าหรอ!นั่นมันเพื่อนนายน่ะ นายเกือบจะขับรถชนเขาเเล้ว!" ฉันด่าเขาไป เเต่คนหน้าด้านอย่างเขาก็คงจะสะทกสะท้านอะไรหรอกน่ะ
"เเล้วไง? ก็เเค่เกือบเเต่ไม่โดน มันก็ยังไม่ได้ตายเธอจะโวยวายไปทำไม" เฮอะ!ฉันบอกเเล้วไงว่าคนอย่างเขามันด้านมากๆจริงๆ
"ชั่วที่สุด!" ฉันด่าเขาไปในขณะที่เขาเริ่มออกรถเร็วขึ้นเรื่อยๆ ออกจากบริษัทนั่น

คือเหมือนประมาณว่ามันจะยังไม่ใช่การบรรยายสักเท่าไหร่ ต้าว่าน่าจะลองใส่บทบรรยายให้ดูกะทัดรัดชับเเน่นมากกว่านี้
ลองเป็น
"นายจะบ้าเหรอ!นั่นมันเพื่อนนายนะ นายเกือบขับรถชนเขาเเล้ว!"ฉันด่าเขาไปอย่างหัวเสียปนความตกใจเอามากๆเพราะไม่คิดว่าไอ้หมอนี่จะกล้าขับรถเฉี่ยวเพื่อนของตัวเองได้อย่างนี้ ! หนำซ้ำยังทำหน้าไม่หยี่ระกับสิ่งที่ทำลงไปด้วย
ลองใส่อารมณ์ของตัวละครในบทบรรยายนั้นๆไปดูนะคะ หรืออธิบายโดยรอบโดยใช้คำที่สละสลวยเเละยังไม่เกิดคำซ้ำขึ้นให้มากของต้าอาจจะไม่สวยเพราะคิดสด ๆ QAQ เเต่เเค่ยกตัวอย่างให้นะคะ
เเล้วก็เรื่องนี้ค่อนข้างจะเป็นเรื่องที่ติดเรทหน่อยๆ มีคำด่าตามประสา เเต่ต้าว่าในบทสนทนาในส่วนของคำว่าเเละคำขู่ยังไม่ชัดเจนเเละน่าเกรงบามสักเท่าไหร่ ยกตัวอย่างอีกเหมือนกัน
'' เดินตามฉันมาที่ห้องอย่างเงียบๆน่ะ ถ้าไม่อยากเจอเเบบนี้อีกน่ะ..ที่รัก"
ในส่วนของตรงนี้(ที่ยกตัวอย่างมา) มันยังมีคำว่าน่ะอยู่ก็อย่างที่ต้าบอกไปคำว่าน่ะนี่นะคะจะใช้ในเหตุการณ์ขอร้องอ้อนวอนมากกว่าที่จะใช้ในเหตุการณ์เเบบนี้ มันจะทำให้ในคำพูดนั้นๆเกิดความไม่น่ากลัว เเล้วก็ในส่วนนี้ยังใช้คำซ้ำอย่างคำว่า 'น่ะ' ถึงสองครั้งด้วยทำให้เกิดความไม่ลื่นหู ลองเปลี่ยนเป็น
''เดินตามฉันมาที่ห้องอย่างเงียบๆถ้าไม่อยากเจอเเบบนั้นอีก..นะครับที่รัก :)"
เเล้วก็ลองบรรยายประมาณว่า เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาปนยะเยือกพร้อมตวัดสายตามองที่ฉันด้วยรอยยิ้มที่เชือดเฉือน มันอาจจะดูเป็นรอยยิ้มที่สดใสสำหรับใครหลายๆคน เเต่สำหรับฉันมันไม่ใช่อะไรประมาณนี้ แล้วก็ในส่วนของอารมณ์ รักชอบของนางเอกที่มีต่อพระเอก เคยเขียนเอาไว้ใช่ไหมละคะว่าพระเอกก็คือดาราที่นางเอกชอบที่สุดในวงเลยเเต่ตอนที่พระเอกจูบอยู่น่ะคะยังไม่เกิดความรักชอบที่มีต่อพระเอกเลย ก็เข้าใจค่าา ว่่านางเอกเเกเกลียดพระเอกลงไปเเล้วในช่วงของบทที่เธอไปเจอภาพนั้นเข้าแต่นั่นจะเป็นเเค่สมองที่สั่งว่าให้เกลียดเขานะ บวกด้วยกับเขาที่กระทำอะไรที่ไม่ดีลงไปด้วยจึงทำให้สัญชาติญาณมันบอกว่าต้องโกรธ เเต่ในความจริงเเล้วคนที่เคยชอบมาจูบเราเเบบนั้น ตอนเเรกก็ต้องมีเคลิ้มกันบ้าง หัวใจมันจะพองโตทันทีเลยเเต่พอตอนหลังสมองก็ได้สั่งมา ความคิดความถูกต้องก็เข้ามาในหัวจนทำให้นางเอกต้องปฏิเสธไปทั้งๆที่หัวใจก็ยังคงพองโต
เเล้วก็ยังมีอีกส่วนคือ ดูเหมือนนางเอกนี่จะเชื่อคนง่ายไป ลูอิสเเค่พูดว่า น้องเพื่อน เธอก็เชื่อเเละตัดสินใจไปเเล้วว่าผู้ชายคนนี้เเหละคือคนที่คอยดูเเลเเละให้ความช่วยเหลือมาโดยตลอด ที่จริงเธอน่าจะเอะใจเอาไว้บ้างว่าบางทีเขาอาจจะเเกล้งหยอกเธอเล่นก็ได้ เอาเป็นว่าต้าวิจาร๊์ได้เเค่นี้ ในส่วนขอวอื่นๆจ้ายังไม่พบอะไรที่ผิดพลาด
เเล้วก็สุดท้ายคือบทเเละเนื้อหาที่คิดมา ในส่วนของตรงนี้คือส่วนที่สำคัญมาก เเละนาเดียก็คิดมันมาได้เป็นอย่างดีเลย การพบเจอกันของพระนางเนี่ยก็ทำให้รู้ได้เเล้วว่า นางเอกต้องซวยบรรลัยเเน่ๆเล้ยย เเละพระเอกก็จะขืนใจของนางเอกด้วย -.,- // ซับน้ำลายที่ไหลมา 555 เเต่เอาเป็นว่าในส่วนของพล็อดเนื้อเรื่องทำเอาไว้ได้น่าสนใจมากเลยคะ ต้าก็สนใจ เเต่ก็อย่างที่เขียนไว้บนๆ อาจจะต้องมีการเเก้ไขบ้าง
เอาเป็นว่าต้าขอเป็นส่วนหนึ่งในกำลังใจเพื่ที่จะให้นิยายเรื่องนี้เเต่งจบนะคะ ถ้าต้าได้เขียนเเล้วไม่เข้าตา สร้างความรำคาญก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ บายยย ๆ จุฟฟ ฟ

หวัดดจ้า ต้านะคะมาวิจารณ์ตามใบสั่ง :) // ร้าน Friendly นั่นเเหละจ้าเเต่ Your Story คือชื่อเก่าตอนนี้เปลี่ยนเเล้ว ดังนั้นก็ขออนุญาตใช้ชื่อเดิมก็เเล้วกันนะคะ ^^ ..

เริ่มเลยนะกันเน้อ

การเขียนคำเเละเรียบเรียงคำ ในส่วนของตรงนี้ยังผิดอยู่บ้างนะคะ เเล้วก็บางทีก็ใช้คำที่ยังไม่สละสลวยเท่าที่ควรด้วย ยกตัวอย่างก็เช่น
เมื่อเจาสสิการ์บินมาถึงที่หมายก็ตรงดิ่งมายังมหาลัยที่กำลังลุกเป็นไฟทันที !! เเละเมื่อเจสสิการ์ได้เหยียบเข้ามายังเขตมหาลัยเเห่งนี้สัมผัสไดถึงรำสีอำมหิตที่สามารถฆ่าฝังศพได้ทันใด คือในส่วนของตรงนี้มันยังค่อนข้างมั่วไปนิดนึงน้า น่าจะลองเปลี่ยนเป็น เมื่อเจสสิการ์บินมาถึงที่หมายเธอก็ตรงดิ่งไปยังมหาลัยที่กำลังลุกเป็นไฟทันที เเละเมื่อเธอได้เหยียบเข้ามาภายในตัวมหาลัยเเห่งนี้ก็สัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่สามารถฆ่าฝังศพได้ในทันใด
- ไอ้พวกโดมไร้สาระติ๊งต๊องไปวันๆทั้งสามนู่นที่ผิดน่ะ! = ไอ้พวกสามโดมที่ไร้สาระติ๊งต๊องไปวันๆต่างหากที่ผิด !
เเล้วก็พวกสัญลักษณ์เครื่องหมายที่ใช้เปลืองเกินไปด้วยเหมือนกันเครื่องหมาย ! ปกติเเล้วเขาจะใช้เพื่อเน้นในส่วนของเสียงที่ต้องดังขึ้น จากเสียงตะโกน เสียงหล่น หรือเสียงต่างๆที่มันดังเกินกว่าเสียงปกติกี่เท่าก็ตาม เเต่ออมใช้ยังเปลืองเกินไปนะเหมือนกับประโยคนึง เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นเมื่อเหล่าประธานเเต่ละโดมทะเลาะกันไม่เว้นเเม้เเต่ในห้องทำงานของผู้อำนวยการ!! คือออมยังใช้เปลืองไปหน่อย ที่จริงเครื่องหมายนั่นน่ะไม่ควรจะใช้ในส่วนของการบรรยายเท่าไหร่นะ ถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆ เเล้วก็ยังมีส่วนที่เขียนผิดอยู่บ้างเน้อ

เเล้วก็ชื่อตัวละคร -0- ;; มันเหมือนจะอ่านได้สองเเบบนะสิ เหมือนกับชื่อตัวละครชื่อ โจรส เจรส .. คือถ้าอ่านดีๆเเล้วมันจะอ่านได้สองเเบบคือ โจรส หรือ โจ-รส
เจรส หรือ เจ-รส คือต้าคงเข้าใจว่ามันอ่านว่า โจรสเเละก็เจรสอะนะ เเต่ว่ามันก็เเปลกๆอยู่ดี ทางที่ดีการตั้งชื่อตัวละครอย่าตั้งอะไรที่มันอ่านได้สองเเบบเลย

ว่าด้วยบทบรรยายเเบบสรุป คือเขียนเเล้วมันยังไม่สวยเท่าไร อ่านเเล้วยังรู้สึกเฉยๆนะ เเล้วก็บรรยายได้น้อยด้วยคือบางทีมันก็ต้องมีการบรรยายเพิ่มเติมไปบ้างเล็กน้อย เหมือนกับในช่วงของ มิตตาเคาะประตูห้องของเรย์ ก็ในตอนที่บอกว่า
''จะเคาะให้มันได้อะไรนักหนาวะ...อ้าวคุณมิตตาเเห่งโดม Aนี่เอง เชิญครับ''
คือในตอนนี้มันยังขาดการบรรยายไปหน่อย ลองเปลี่ยนเป็น ''จะเคาะให้ได้อะไรนักหนาวะ!" เสียงตะโกนอย่างอารมณ์เสียดังขึ้นมาในห้องก่อนที่ประตูจะเปิดออกมาเผยให้เห็นหน้าใสๆของไอ้คนที่ทำร้ายมินนี่ของฉัน !
"อ้าวว คุณมิตตาเเห่งโดมAนี่เอง เชิญครับ :)" เเล้วก็บรรยายไปเรื่อยๆ
คือเหมือนต้องมีพวกบรรยายเพิ่มนิดหน่อยนะ ในส่วนของที่มันยังไม่เวริ์ค ลองเปิดอ่านดูใหม่นะคะ เเต่เเนะนำว่าอย่าใส่บทบรรยายเเละบทสนทนาที่เยอะจนเกินไปด้วย ลองใส่ให้มันพอดีๆ เพราะถ้าใส่บทบรรยายมากเกินความจำเป็นเนี่ยจะทำให้นิยายน่าเบื่อลงนะ เเล้วก็ถ้าหากว่าใส่พวกบทสนทนาเยอะไป มันก็อาจจะอ่านได้เรื่อยๆก็จริงเเต่ว่าคนอ่านก็คงจะงงเหมือนกันว่าตอนนั้นกำลังเกิดอะไรขึ้น

ส่วนของชื่อเรื่อง ชื่อเรื่องนี่ค่อนข้างจะคล้ายหลายๆเรื่องอยู่นะ ของออมคือ My darling มาเถอะที่รัก ยอมให้รักซะดีๆ นี่ต้าคุ้นกับชื่อประมาณนี้ เเต่ถ้าไม่คิดในส่วนของตรงนั้นในส่วนของชื่อเรื่องก็โอเคเลยคะ

ในส่วนของเนื้อเรื่องบทนำเเละพล็อตต่างๆ ถือว่าดีมากเลยคะ บทนำมีความน่าสนใจดีว่าถ้าจะติดในป่าเเล้วจะเป็นยังไงเน้ออ -.,- // โอเคมากเลยคะในส่วนของตรงนี้

สุดท้ายเเล้วถ้าต้าเขียนอะไรไม่เข้าตาไปหรือถ้าทำอะไรผิดพลาดไปก็ขออภัยณที่นี้ด้วยนะคะ ส่วนเรื่องคำเเนะนำที่บอกไปจะเอาไปปรับใช้ยังไงก็เเล้วเเต่เลยเน้อ ใช้วิจารณญาณตามความเหมาะสมเลยนะคะ ^^ เเล้วต้าก็ขอเป็นส่วนหนึ่งกำลังใจให้นิยายเรื่องนี้เเต่งจบ ต้าเชื่อว่ายังมีอีกหลายคนที่รออ่านนิยายของออมอยู่เน้ออ
บ้ายบายค่าา จุฟฟๆ

ดีค่า ต้าน่ะคะมาส่งงานเเล้วเน้อ ตกใจมากตอนเห็นเวลามาส่งงานครั้งเเรก ไม่รู้ว่าตื่นเช้าหรือได้นอนหรือยัง 555 เเต่ก็เอาเป็นว่ามาส่งมานเเล้วเน้อ ขอให้เห็นต้าเป็นนักอ่านคนนึงนะคะอย่ามองเป็นนักวิจารณ์ที่เก่งเลยเน้อ
เอาเป็นว่าเริ่มจากการใช้ภาษาเป็นเรื่องเเรกก่อนเลยละกัน
เพราะต้าเจอเรื่องนี้ในส่วนของบทเเรกเป็บทสนทนาของเพื่อนนางเอกที่ถามรุ่นพี่ ให้บอกเเบบนี้คงจะนึกไม่ออก เอาเป็นว่าขออนุญาตเอาประโยคนั้นมาหน่อยเน้ออ
เป็นประโยคที่บอกว่า ''รุ่นพี่คะ น้ำค่ะ เหนื่อยมากใช่ไหมค่ะ มาค่ะฉันเช็ดหน้าให้''
คำว่าเหนื่อยมากใช่ไหมคะ ที่จริงต้าว่ามันเหมือนเป็นอารมณ์ประมาณประชดประชันเเบบ (ขอโทษน้า) มึงเหนื่อยมากใช่ไหม อะไรเเบบนี้มากกว่าการเป็นห่วงนะ น่าจะลองเปลี่ยนเป็น ''รุ่นพี่คะน้ำค่ะ รุ่นพี่เหนื่อยไหมคะ มาค่ะเดี๋ยวฉันเช็ดหน้าให้" ประมาณนี้มันจะสื่ออารมณ์ที่เป็นห่วงมากกว่าประชดประชันเน้อ
เเล้วก็ในส่วนของ หันมองลงในสนาม หันนี่น้าเขาจะใช้ประมาณหันไปทางขวาซ้ายหน้าหรือหลัง ถ้าในส่วนของมองลงไปในสนามคงจะเปลี่ยนเป็น ''ก้มมองลงไปในสนาม" มากกว่าเพราะปกติเเล้วสนามส่วนมากมันจะมีเเสนต์ที่สูงกว่าระดับสนามเสมอใช่ไหมละ เเต่ถ้าไม่ใช่จิ๊บก็ยังคงใช้คำผิดอยู่ดี เพราะหันมองลงไปสนาม ถ้าเราตัดสินใจให้คำว่าลงไปเเล้ว ก่อนหน้าลงจะใช้คำว่าก้มเป็น ก้มมองลงไปในสนามเน้อ เเล้วก็ ยังงั้นล่ะ = อย่างนั้นล่ะ

บทบรรยาย ส่วนนี้สำคัญมากเหมือนกับจะเป็นหัวใจหลักของนิยายก็ว่าได้ ของจิ๊บมันยังมีพวกบทสนทนามากจนเกินไป มันเยอะจนไม่มีการบรรยายในส่วนของสิ่งที่เกิดขึ้นเลยว่าใครทำอะไรที่ไหนเเละอย่งไร คือในการบรรยายของจิ๊บจากที่ต้าเห็นในข้างต้นนี่เนอะจะเป็นเเนวการบรรยายถึงจิตใจของนางเอก ว่าเธอกำลังคิดอะไร รู้สึกอย่างไร เเละเห็นอะไรบ้างในสายตาของเธอ คือถ้าให้พูดง่ายๆถ้ามีการบรรยายในลักษณะของตรงนี้เเล้ว เหมือนไรท์เตอร์จะเป็นนางเอกเพราะจิ๊บเป็นคนเขียน เเต่จิ๊บก็เป็นนางเอกที่รู้มากกว่านางเอก ที่บอกไปไม่ใช่เพราะอะไรหรอกเเค่ต้าต้องการจะสื่อว่าการเขียนบรรยายเเนวนี้มัน่อนข้างยากพอสมควรนะ เพราะเราจะเขียนยังไงให้ตัวละครมันมองไปเห็นรอบด้านเเบบใช้คำที่สละสวลย ซึ่งอันนี้ต้าก็เข้าใจคะเพราะต้าก็เขียนนิยายโดยการใช้บรรยายเเบบนี้เหมือนกัน
เเต่ปกติเเล้วนิยายท่ได้ใช้คำสละสลวยส่วนใหญ่จะใช้การบรรยายเเบบเหมือนคนมาเล่าเรื่องให้มากกว่า มันก็เลยทำให้นิยายนั้นดูสวยขึ้นเเต่ต้าไม่ค่อยชอบเหมือนกันเลยมาบรรยายเเนวนี้ต้าก็เลยรู้ว่ามันยาก

เเต่ยังไงๆการบรรยายก็ยังคงสำคัญอยู่ดี ต้าอยากจะให้จิ๊บลองเขียนบรรยายเพิ่มลงไปบ้างมันจะได้ไม่ทำให้คนอ่านงงนะคะ

ส่วนเรื่องของไดอารี่ ต้าว่าก็ดีนะคะเเต่ว่าน่าจะลองทำเป็นเเบบมีอะไรคั่นๆเอาไว้ก่อนที่จะถึงไดอารี่ ประมาณนี้นะ
-------------------------------------------------------------------------------
วันที่ XX /X /X
วันนี้ฉันนน บลาๆๆๆๆๆๆ


เเล้วก็จบ อะไรก็ว่าไปเน้อ เเต่ว่าปกติเเล้วนิยายมันจะไม่มีการเขียนได้อารี่ของนางเอกเพราะจิ๊บได้ใส่การบรรยายเเบบความรู้สึกนางเอกไปเเล้ว มันก็เลยให้อารมณ์ประมาณว่า เออเเล้วเราจะอ่านตรงนี้ทำไมอีกละ เเต่ถ้าเขียนก็เขียนได้เหมือนกันนะคะ มันเป็นอะไรที่เเปลกดีเพราะนักอ่านบางคนเขาอยากจะทำความรู้จักกับคาเเร็คเตอร์ของเรามากขึ้นก็ได้ เอาเป็นว่าการเขียนไดอารี่ของนางเอกนี่มันมีข้อดีนะคะเเละเหมือนจะเป็นโบนัสพิเศษสำหรับนิยายด้วยเเต่มันก็อาจจะมีคนที่อ่านเเละคนที่ไม่อ่านอยู่ด้วยเน้อ

สุดท้ายเเล้ว ต้ามาวิจารณ์ถ้าหากว่าเขียนอะไรที่ไม่เข้าตาหรือว่าเขียนหรือทำอะไรที่ผิดพลาดไปก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเน้อ หวังว่าจะไม่เอาระเบิดมาขว้างใส่เค้าเน้อตัวเอง 555 // >3< ต้าขอเป็นส่วนหนึ่งกำลังใจที่จะส่งไปให้นิยายเรื่องนี้เเต่งจบนะคะ สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้จ้าาา บ้ายบาย

สวัสดีค่ะวันนี้มาส่งงานเเล้วน้อ หลังจากที่ส่งเเบบฟอร์มไปนานเเสนนาน..
ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นไว้ก่อนเลยว่าการเขียนนิยายเเนวเเฟนซีคลุกเคล้ากับเวทย์มนต์อย่างนี้ มันค่อนข้างที่จะยากพอตัวเลยทีเดียว เพราะเราไม่รู้ว่าจะเขียนยังไงให้มันน่าตื่นเต้นเร้าใจ เเละเขียนยังไงให้คนอ่านรู้สึกอินไปกับมัน สรุปเเล้วก็คือนอกจากพล็อตเรื่อง กรบรรยายก็สำคัญมากด้วยกับนิยายเเนวนี้เนอะ

โครงเรื่อง : ตามโครงเรื่องว่าด้วยนางเอกที่ไม่ถูกยอมรับจากคนรอบข้าง เนื่องจากถูกอิจฉาเเละเพราะความหมั่นไส้ สุดท้ายก็มีคนมาบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงที่มาจากตระกูลเก่าเเก่ที่เเยกตัวมาอีกทีนึง ก็ถ้าถามว่ามันเป็นพล็อตที่มีเยอะมั้ย ก็มีตามปกติของนิยายเเฟนซีส่วนใหญ่ที่ต้องตามหาบางสิ่งบางอย่าง หรือตามหาความจริง เเต่เราจะไม่พูดถึงตรงนั้นจะไปโฟกัสกับภายในเนื้อหาว่ามันจะมีอะไรที่น่าตื่นเต้นออกมาบ้างมั้ย เพราะถ้าหากเราเต่งให้เนื้อเรื่องมันเป็นตามนี้เเล้ว ภายในเนื้อเรื่อง เราต้องดำเนินให้มันตื่นเต้น ซึ่งไรท์เตอร์ก็ทำออกมาค่อนข้างดี มีพิธีกรรม เวทย์มนต์ สัตว์เวทย์ (ที่ยังไม่ปรากฏ) มีความน่าสนใจพอตัว เเต่นั่นเเหละจากที่อ่านมาคร่าวๆคิดว่ามันยังไม่ถึงจุดไคล์เเม็ครึเปล่า เพราะที่เเต่งมาถึงตอนนี้มันก็เป็นเเค่การเรียนรู้โลกที่จากมาของตัวละครหลักเท่านั้น เเต่สภาพโดยรวมถือว่าโอเคเลยเนอะ

ภาษา : ในบางจุดก็มีคำที่เขียนผิดอยู่บ้างเนอะ อ่าอย่างเช่นที่เจอก็คำว่า หน้ารัก - น่ารัก เเล้วก็ในบางส่วนคิดว่าก็ยังใช้สรรพนามมากเกินไปด้วย พวกคำว่า ของเธอ เธอ ซินเธีย จะยกตัวอย่างประโยคคร่าวๆให้ดูเนอะ เช่นประโยคนี้ที่เขียนว่า มาถึงตอนนี้ซินเธียเองก็นึกแปลกใจว่าเธอเอาความตั้งใจอันแรงกล้านั่นมาจากไหนกัน รูปลักษณ์ภายนอกของเธอที่เจริญเติบโตช้ากว่าเพื่อนวัยเดียวกัน และท่าทางของเธอที่ออกจะรักอิสระมากกว่ารักสวยรักงาม อาจจะลองตัดคำว่า ของเธอ ออกไปบ้างพวกสรรพนามเเบบนี้ยังใช้เปลืองอยู่เยอะ ค่อยลองทยอยปรับเอาดูเนอะ เพราะถ้าเราใช้พวกคำว่า ของเธอ ชนกันมาเกินไปเดี๋ยวจะทำให้การบรรยายมันไม่ลื่นไหล เเล้วก็ไม่น่าสนใจ พยายามขัดเกลาเเล้วก็อ่านหลายๆรอบ เผื่อว่าจะเจอจุดที่ยังต้องเเก้ เเล้วก็อีกประโยคที่ติดๆกันที่ยังใช้เปลืองตรงที่บอกว่า "มีเพียงซินเธียคนเดียวที่อาศัยอยู่กับหุ่นยนต์แม่บ้านอีกหนึ่งตัว"
สรุปเเล้วก็คือเรื่องการใช้ภาษาจะลื่นไหลมากเลยถ้าเกิดว่าลองตัดส่วนที่เราใช้คำเปลืองออกไปเเล้วก็ใส่คำเชื่อมลงไปเเทน ลองงัดพวกคำเชื่อมมาใช้ดูเนอะ อย่างเช่น เเละ เเต่ เเค่ เเต่นั่นเเหละทุกอย่างต้องมีความพอดี ใช้ก้อย่าใช้เยอะเเล้วก็น้อยเกินไปเเล้วมันจะน่าสนใจมากๆเลย

พยายามเข้าเนอะ สู้ๆจ้าาา :)