คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 ::: ฟุตบอล vs ละคร // ซูปเปอร์ ยูริ (( ดูมันตั้งชื่อตอน = =))
ตอนที่ 2 ฟุตบอล vs ละคร // ซูปเปอร์ ยูริ
.
.
.
.
ฮยอกแจย้ายมาอยู่หอตั้งแต่วันเสาร์ ซึ่งตอนนี้ก็เป็นคืนวันอาทิตย์แล้ว ตั้งแต่มาถึงเค้ายังต้องพาตัวเองไปหาอะไรกินข้างนอกอยู่เรื่อย จะให้นั่งกินบะหมี่กระป๋องแบบไอ้เจ้าของห้องอีกคนน่ะเหรอ
ไม่เอาด้วยหรอก .. กินอย่างเดียวไม่พอ ยังวางทิ้งไว้เกลื่อนกลาดไม่ยอมเก็บด้วยน่ะสิ เค้าก็เจ้าของห้องคนนึงนะ ไม่เกรงใจกันบ้างเล้ยยย
"นี่นายฮันคยอง?"
"อะไร??" คนที่กำลังเพลินอยู่กับการการดูฟุตบอลถ่ายทอดสด เอ่ยถาม ซึ่งสายตาก็ยังคงจดจ้องอยู่ที่จอสีเหลี่ยมตรงหน้า
"ไอ้ที่นายกินไว้น่ะ เก็บด้วยสิ นายไม่ได้อยู่ห้องนี้คนเดียวแล้วนะ" ฮยอกแจว่า
"เออน่า เอาไว้ก่อน" ฮันคยองตอบปัดๆ
"ไม่ได้ต้องทำเดี๋ยวนี้ ลุกขึ้นมาน๊า.." ฮยอกแจว่าพลางเดินเข้าไปฉุดกระชากแขนคนที่จ้องทีวีตาไม่กระพริบ
"เฮ้ยย ปล่อยๆ ทำไมนายวุ่นวายงี้ว่ะเนี่ยย อย่าบังด้วย ถอยไปชั้นจะดูบอล"
"ไม่ นายต้องเก็บก่อน" ฮยอกแจเถียง พร้อมๆกับเดินเข้าไปกดปิดทีวีเสียดื้อๆ
"อ่าวเฮ้ย ปิดทำไมล่ะเนี่ยย"
"ไปเก็บที่นายกินไว้ก่อนสิ"
"เออว่ะ ก็ได้ๆ เป็นใครว่ะเนี่ยสั่งเอาๆ แม่ก็ไม่ใช่" ฮันคยองลุกขึ้นขยี้หัวตัวเองอย่างเซ็งๆสองสามทีพร้อมกับบ่นไปด้วย
"ดีมากเลยฮ่าๆๆ" ฮยอกแจบอก ก่อนจะนั่งลงไปยังที่ที่ฮันคยองนั่งอยู่เมื่อครู่ เปิดทีวีขึ้น พร้อมกับเปิดไปยังช่องละครหลังข่าวเรื่องโปรดของตัวเอง
.
.
.
คนที่เก็บผลงานการกิน -*- ของตัวเองเสร็จเรียบร้อย เดินกลับมาอย่างรวดเร็วตั้งใจจะดูฟุตบอลต่อ ว่าไปถึงไหนแล้ว แต่หน้าจอทีวีตอนนี้กลับกลายเป็นภาพผู้ชายกับผู้หญิงพูดคุยกันอยู่แทนแล้วน่ะสิ
"นี่นายทำอะไรของนายอ่ะ"
"ดูทีวีไงถามได้ น่าตานายก็ดูฉลาดดีแท้ๆ" ฮยอกแจว่า
"ลุกไปเลยนะ ชั้นจะดูบอล ลุกไปๆ" ฮันคยองบอกพร้อมกับเดินเข้ามาดันตัวอีกคนให้เขยิบออกไปข้างๆ
"ชั้นจะดูละครเมื่อกี้อ่า นายลุกไปแล้วนี่น่า ชั้นก็มานั่งดูแทนน่ะสิ"
"แต่ชั้นจะดูบอล"
"ชั้นจะดูละคร"
"บอล"
"ละคร"
"บอลๆๆ"
"ละครๆๆ"
"นี่!! ชั้นจะดูบอลลุกไปเลยนะ ถ้านายยังไม่อยากตาย!!!" ฮันคยองที่เริ่มจะลำคานคนตัวเล็กข้างๆเลยพูดเสียงดังใส่ เจ้านี่อยู่โรงเรียนเดียวกับเค้าจิงๆเหรอเนี่ย ไม่รู้รึไงนะว่าเค้าเป็นใคร
ฮันคยองขาประจำห้องปกครองเชียวนะ ไม่รู้จักจิงๆเหรอนี่? ถ้าไม่เห็นว่าตัวบางๆหน้าขาวๆปากแดงๆแบบนี้นะ พ่อชกหน้าคว่ำไปนานแล้ว..
.
.
"แต่..ชะ.. ชั้นจะดูละครนี่น่า~" ฮยอกแจบอกเสียงอ่อน ก็เรื่องนี้ตอนอยู่บ้านก็ดูมันแทบทุกวันเลยนี่น่า ไม่เคยมีใครขัดใจด้วย แล้วเจ้านี่ทำไมต้องดุเค้าด้วยอ่ะ T^T
"ตะ..แต่ชั้นจะดูบอล ดะ..ได้ยินมั้ยเล่า!! ลุกไปเลยย ไปนอนเลยไป๊!!" หน้าหวานๆที่เจือนลงไปทำเอาขาประจำห้องปกครองพูดอะไรไม่ถูก - -" นี่แกเป็นอะไรของแกว่ะเนี่ยฮันคยอง!!
"ง่ะ ไอ้บ้า ฮึก.. ทำไมนายต้องเสียงดังด้วยเล่า คุณแม่ของชั้นยังไม่เคยดังใส่ชั้นแบบนี้เลยนะ ฮือๆๆ" ไม่ได้ดั่งใจก็ร้องไห้ซะอย่างนั้น
"งั้นนายก็กลับไปหาคุณแม่ของนายเซ่!! ไปดูบ้านนายเลยไป... อ่าวเฮ้ยยย ร้องไห้ทำไมเนี่ยยย" ฮันคยองเถียงกลับ ก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจที่เห็นฮยอกแจแหกปากร้องไห้ - -*
"ก็นายกล้าดียังไงมาไล่ชั้นอ่ะ ฮึกๆ อยากดูบอลก็ดูไปเลย ชั้นจะกลับบ้านแล้ว" ฮยอกแจบอกก่อนจะปารีโมตใส่ตัวคนตรงหน้า
"ดี ปะ..ไปเลย" ฮันคยองว่า เชอะ ไปก็ดี เค้าจะได้ดูบอลอย่างสบายใจ
ว่าแต่เจ้านี่จะไปจิงๆงั้นเหรอ?
.
.
" ไปแน่!!" ฮยอกแจบอกเสียงดัง ก่อนจะเดินปึงปังเปิดประตูเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้คนในห้องมองอย่างอึ้งๆ จะไปจริงเหรอว่ะเนี่ยย เอ่อ..แต่ไม่เห็นเค้าต้องสนใจเลยนี่นะ
.
.
.
.
.
.
ฮยอกแจเดินหน้าหงิกออกมาจากห้องแล้วลงมายังชั้นล่างของหอ ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว กระเป๋าตังค์ หรือมือถือก็ไม่ได้เอามาสักอย่างแล้วจะไปไหนได้ยังไงล่ะเนี่ยยย
คิดได้อย่างนั้นก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา แล้วตัดสินใจเดินเล่นอยู่บริเวณหน้าหอ กลับไปที่ห้องตอนนี้เสียฟอร์มแย่สิ ชิ~
.
.
.
ส่วนคนบนห้องตอนนี้ ฟุตบอลที่ว่าอยากดูจะแย่ทำไมมันไม่น่าดูแล้วก็ไม่รู้เหมือนกัน ฮยอกแจจะไปอยู่ไหนแล้วนะเนี่ยตอนนี้ นี่ก็สามทุ่มกว่าจะสี่ทุ่มแล้ว แถวนี้ตอนกลางคืนก็มืดจะตาย
เฮ้อ..ไม่เข้าใจตัวเองเล้ยยจะไปสนไอ้คนที่เพิ่งรู้จักเมื่อวานทำไมขนาดนี้
.
.
รู้ตัวอีกทีฮันคยองก็พาตัวเองมานอกหอเรียบร้อยแล้ว มองซ้ายมองขวา ก็ไม่เจอตัวคนที่กำลังตามหา ถูกคนบ้าคนเมาอุ้มไปแล้วรึป่าวก็ไม่รู้ ผู้ชายอะไรว่ะ ตัวก็เล็ก แถมขี้แยอีกต่างหาก เจอครั้งแรกเค้ายังเกือบจะนึกว่าเป็นผู้หญิงเลย ถ้าไม่สังเกตเห็นหน้าอกที่มันแบนราบเกินไปซะก่อน (( - -" ))
.
.
"ไปอยู่ไหนของเค้าว่ะเนี่ย" ฮันคยองบอกก่อนจะเดินไปทางซ้ายมือซึ่งทางนี้ก็เป็นทางไปโรงเรียนด้วยเช่นกัน เดินวนไปวนมาได้สักพักก็รู้สึกเหมือนเห็นเงาคนแว๊บๆบริเวณม้านั่งที่สวนสาธาณะข้างโรงเรียน ... ไม่ผิดแน่ๆ
.
.
"ฮยอกแจ"
"............."
"กลับห้อง!!"
"ไม่ !! นายไล่ชั้นแล้วนี่"
.
"เออเว้ยย คนอุตส่าห์มาตามแล้วแท้ๆนะเนี่ย .. กลับห้อง!!"
"ฮึก ไอ้บ้าฮันคยอง ทำไมชอบดังใส่อยู่เรื่อยเลย" ฮยอกแจว่า
"เออๆ อย่าร้องไห้สิ ขอโทษแล้วกันเอ้า! ทีนี้จะกลับได้รึยัง?? " ฮันคยองบอก
หมดกันถ้าใครรู้ว่าฮันคยองยอมให้คนตัวเล็กๆแบบนี้นะ เสียชื่อ เสียชื่อแน่เลยเว้ยยเฮ้ยย
".............." ฮยอกแจเงียบ
.
.
"งั้นชั้นจะให้นายดูละคร โอเคมั้ย?" เสียงพูดที่ดูใจเย็นลงทำเอาคนที่หันหน้าหนีอยู่หันกลับมาเงยหน้ามองคนที่มาตามตัวเองถึงที่ทันที
"จิงนะ"
"อืมๆ"
"งั้นก็ได้" ฮยอกแจบอกก่อนจะวิ่งนำหน้าฮันคยองกลับเข้าหอไป ทิ้งให้คนที่มาตามส่ายหน้าอย่างเหนื่อใจ ให้มันได้อย่างงี้สิ .. รูมเมทของเค้าน่ะ!!
...............................................................................................................
.
.
.
"คุณหนูกลับมาแล้วเหรอค่ะ วันนี้ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้างค่ะ สนุกมั้ย?" ป้าจุงอาหรือแม่บ้านคนเก่าแก่ของตระกูลลีเอ่ยถามคุณหนูของเธออย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกครั้ง และก็ได้รับเพียงรอยยิ้ม
บางๆกับการพยักหน้าตอบอย่างเคยอีกเช่นกัน
นานแค่ไหนแล้วนะ ที่คุณหนูของเธอเป็นแบบนี้..
.
.
"เดี๋ยวพออาหารเย็นเสร็จป้าจะให้เด็กขึ้นไปตามคุณหนูลงมานะคะ" เธอบอก
"ฮะ" ทงเฮตอบ ก่อนจะเดินขึ้นห้องตัวเองไป
.
.
.
.
.
ทงเฮวางกระเป๋าลงนักเรียนลงบนโต๊ะ ตั้งใจจะไปอาบน้ำก่อนแล้วจึงจะกลับมานั่งทำการบ้านอย่างที่เคย.. แว่นตากรอบหนาสีดำถูกถอดวางไว้ข้างๆกระเป๋าหนังสือ ก่อนที่เจ้าของผมยาวประบ่าสีน้ำตาลเข้มจะพาตัวเองหายเข้าห้องน้ำไป...
ใช้เวลาไม่นานนักทงเฮกก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ แล้วมานั่งทำการบ้านที่โต๊ะหนังสือ..
รายงานของอาจารย์คังอินที่สั่งไว้เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว.. กำหนดส่งตั้งวันพุธ นี่ก็วันจันร์แล้ว เพื่อนๆบางคนอาจจะยังไม่รีบร้อน แต่ทงเฮกลับตั้งใจจะทำให้มันเสร็จเร็วๆ เค้าทำมันไปบ้างแล้วเมื่อวันเสาร์อาทิตย์ ทำอีกนิดก็คงจะเสร็จพอดี ว่าแล้วก็เปิดคอมพิวเตอร์เครื่องหรูขึ้นพิมพ์รายงานต่อจากเดิม...
.
.
.
.
.
.
.
" 'ก๊อก ๆ ๆๆ ' คุณหนูค่ะอาหารเย็นพร้อมแล้วนะคะ ป้าจุงอาให้ดิชั้นมาบอกคุณหนูน่ะคะ" สาวใช้ในบ้านคนหนึ่งเคาะประตูหน้าห้องทงเฮ พร้อมๆกลับบอกให้ทงเฮลงไปกินข้าวตามที่จุงอาสั่งมา
"ฮะ จะไปเดี๋ยวนี้" เสียงใสเอ่ยบอกสั้นๆ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้เพื่อลงไปทานอาหารข้องล่าง งานที่ทำไว้ก็เสร็จแล้วพอดี
.
.
.
.
.
"คุณหนูคะ วันนี้ทานเยอะๆเลยนะคะป้าทำตั้งหลายอย่างแน่ะ" จุงอาบอกเมื่อคุณหนูของเธอนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวสีน้ำตาลตัวใหญ่ของบ้าน เก้าอี้วางไว้รอบโต๊ะหลายตัว แต่ที่ถูกใช้กลับมีเพียงตัวเดียว..
ตัวที่ทงเฮนั่ง
.
.
"ไม่เห็นต้องลำบากเลยฮะ ยังไงก็มีผมทานอยู่คนเดียว" กับคนสนิทอย่างจุงอาทำให้ทงเฮยอมที่จะพูดด้วยอย่างปกติ
"โธ่คุณหนูอย่าพูดอย่างนั้นสิค่ะ ไม่เอานะ อย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ" จุงอาบอก สงสารทงเฮจับใจ โต๊ะตัวใหญ่ บ้านหลังใหญ่ แต่คนที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกเจ้าของบ้านกลับดูไม่เคยมีความสุขเลยสักนิด
"..................." ทงเฮไม่ได้พูดอะไรต่อ ตักอาหารเข้าปากเงียบๆ และไม่นานก็รวบช้อนส้อมไว้ด้วยกัน เพื่อบอกว่าเค้าอิ่มแล้ว ไม่เคยกินได้เยอะๆเสียที
.
.
.
.
.
"อิ่มแล้วเหรอค่ะคุณหนู"
"คับ ผมขึ้นห้องก่อนนะ" ทงเฮบอกแล้วเดินขึ้นห้องไปอีกครั้ง
จุงอาได้แต่มองตามไปเท่านั้น คุณหนูที่เธอเลี้ยงมาแต่เล็กแต่น้อย คุณหนูที่เคยร่างเริงหายไปไหน ทำยังไงคุณหนูคนเดิมจึงจะกลับมากันนะ...
.......................................................................................................................
.
.
"ไอ้คิบอม มองเชี่ยไรว่ะ" ฮันคยองถามขึ้นขณะที่พวกเค้ากำลังเล่นกันอยู่ที่โต๊ะประจำใต้ต้นไม้ข้างๆตึกเรียน
.
.
"อ่อ มองทงเฮนี่เอง" เมื่อไม่ได้คำตอบฮันคยองเลยมองตามไปแล้วจึงได้คำตอบให้ตัวเองในที่สุด
"ชอบเค้าอ่ะซี้..ตัวเล็กๆ ผิวขาวๆแบบนั้นน่ะ" คยูฮยอนว่า
"ชอบบ้านพ่อเมิงสิ กรุมองเพราะหมันไส้หรอกเว้ย" คิบอมบอก
"เหอะหมันไส้ ทำเป็นหมันไส้ไปเถ๊อะ แล้วกรุจะคอยดู" ฮันคยองบอก พร้อมกับทำหน้าล้อเลียนเพื่อน
"ทำเป็นพูดดี ได้ข่าวว่าเพื่อนร่วมห้องเมิงที่หอน่ะน่ารักใช่ย่อยนี่ อย่าเที่ยวไปทำอะไรตอนเค้าหลับล่ะ" คิบอมว่า
"อ่าวไอ้นี้ วกมาเรื่องกรุได้นะ อย่างกรุน่ะไม่ทำอย่างนั้นหรอกเว้ยย ถ้าจะทำก็ทำต่อหน้าเลย ไม่มีแอบทำหร๊อกก" ฮันคยองบอกอย่างขำๆ ขณะที่ดงแฮกำลังจะเดินใกล้มาทางพวกเค้าทั้งสามคนมากขึ้นเรื่อยๆเพื่อจะผ่านไปยังตึกที่จะไปส่งงานของคังอิน
ถ้าจะถามว่าซีวอนหายไปไหนล่ะก็ .. มันไม่ได้หายไปไหนหร๊อก นั่งสวีทกับแฟนที่เป็นรุ่นพี่อยู่โต๊ะข้างๆนี่แหละ.. ลืมเพื่อนกันไปเลยทีเดียว
.
.
.
"แล้วนั่นเมิงจะไปไหนน่ะไอ้คิบอม" คยูฮยอนถามขึ้นทันทีที่เห็นเพื่อนตัวดำ (( เกินไปมั้ยคยู มาว่าบอมได้ )) ลุกขึ้นยืน
"หึ ไปหาคุณหนูน่ะ" คิบอมว่าก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้คยูฮยอนและฮันคยองมองหน้ากันอย่างไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอีก
......
...........
.......
.........
...............
.
.
"หวัดดี" คิบอมยื่นขวางทงเฮที่กำลังจะเดินขึ้นตึกเรียนไว้แล้วพูดขึ้น ทำเอาทงเฮสะดุ้งน้อยๆ
"ตกใจขนาดนั้นเชียว??"
"............."
"เอ๋? แล้วนี่อะไรน่ะ เอามาดูหน่อยสิ" คิบอมบอกก่อนจะคว้าเอารายงานในมือทงเฮขึ้นมาเปิดพลิกดู เจ้าของรายงานทำได้แต่เพียงมองตามเล่มรายงานของตัวเองที่ถูกดึงออกไปจากมืออย่างง่ายดายก็เท่านั้น
"อ่อ.. รายงานอาจารย์คังอิน ทำเสร็จแล้วก็ดีเลย งั้นขอนะ เอาไปลอกน่ะ" คิบอมบอกหน้าตาย ก่อนจะทำท่าหันหลังเดินออกไป
.
.
"ดะ..เดี๋ยว" ทงเฮร้องเรียก อาจจะเบาไปหน่อยแต่คิบอมก็ได้ยิน
"ทำไม? จะไม่ให้เหรอ" คิบอมถาม
"คือ ชะ..ชั้น "
"เหอะ เดี๋ยวจะส่งให้ทันแน่นอนไม่ต้องห่วงหรอกคับคุณหนูลี" คิบอมบอกคนที่ทำท่าทางเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างทั้งๆที่กำลังหลบสายตาเค้าอยู่
.
.
คิบอมยิ้มอย่างอารมณ์ดีในมือถือรายงานเล่มสวยโบกไปมาให้เพื่อนๆที่โต๊ะดู แต่ก็ไม่วายแอบหันกลับมามองทงเฮอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้เจ้าตัวก็เดินห่างออกไปเรียบร้อยแล้ว
บางทีถ้าทงเฮพูดออกมาว่า ไม่ให้ หรือว่าอย่าเอาไป คิบอมเองอาจจะไม่ทำก็ได้ แต่เห็นไม่พูดอย่างนี้มันก็ยิ่งทำให้เค้าได้ใจนี่น่า และถึงไม่ใช่คิบอมทำ เพื่อนผู้ชายคนอื่นในห้องก็คงจะทำอยู่ดี
....
.....
..
.
.
"เลวได้อีกนะเมิง เอาไปคืนเค้าเถ๊อะ" ซีวอนที่ถึงแม้จะจ๊ะจ๋าอยู่กับฮีซอลแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เห็นสิ่งที่คิบอมทำ
"นั่นสิคิบอมเราไม่แกล้งน้องทงเฮเค้าแรงไปหน่อยเหรอ เอ่อ..พี่ว่าน้องเค้าน่าสงสารนะ" ฮีซอลบอกบ้าง
"พอเลยๆผมรู้หรอกน่าว่าผมทำอะไรอยู่พี่ฮีซอลกับไอ้ซีวอนไม่ต้องรุมด่าผมเลย" คิบอมว่าพร้อมกับนั่งลงที่เดิมของตัวเอง
.
.
"ไม่ต้องไอ้ฮัน ไม่ต้องอ้าปากเลย กรุรู้จะด่ากรุอีกคนล่ะสิ ถ้าเมิงด่านะก็ไม่ต้องลอก" คิบอมบอกอีกครั้งอย่างรู้ทัน
"กรุไม่ได้จะด่าเมิงเล๊ยย" ฮันคยองตอบเสียงสูง
"ไอ้เวร อยากลอกเหมือนกันล่ะสิกรุรู้ " คิบอมด่า
"เออ ถึงวิธีของเมิงจะเลว แต่ถ้ากรุไม่ลอกกรุไม่มีส่งนี่หว่า" ฮันคยองบอก งานเก่าๆของคังอินเค้าก็ไม่ค่อยจะได้ส่ง ถ้างานนี้ไม่ส่งอีกคงจะแย่
.
"เลวกันจิงๆเพื่อนกรุ" คยูฮยอนพึมพัมออกมา ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปโต๊ะ ไม่ใช่ว่ารังเกียจเพื่อนซะแล้ว หรืออย่างไร แต่จะไปหาซองมินต่างหากเล่า..
........
......
.........
.....
..
..
..
.
ทงเฮที่ไม่ได้ไปส่งงานอย่างตั้งใจ กลับขึ้นมานั่งที่ห้องเรียนของตัวเอง ห้องเรียนที่เวลาพักแบบนี้ไม่มีใครอยู่สักคน ซึ่งมันก็ทำให้ทงเฮสบายใจขึ้นได้บ้าง .. แม้ว่าจะแค่เล็กน้อยก็ตาม
ถึงจะไม่ใช่คิบอม คนอื่นก็แกล้งเค้าอยู่ดีล่ะนะ แต่ของคิบอมอาจจะบ่อยกว่าคนอื่นหน่อย ทำไมกันล่ะ? เค้าทำอะไรทุกคนมากนักหรือไงนะ ทั้งๆที่เวลาถูกแกล้งเค้าก็ไม่เถียงหรือตอบโต้อะไรกลับอยู่แล้ว.. ทำไมกัน?
.
.
.
ทงเฮนั่งคนเดียวอยู่ได้ไม่นาน เวลาพักก็หมดลงพร้อมๆกับเสียงเพื่อนๆที่กลับเข้ามาในห้อง ห้องเรียนที่ว่างเปล่าเริ่มวุ่นวายขึ้นอีกครั้ง..
.
..
.
.
.
"ทงเฮ?" เสียงใสเอ่ยเรียกทงเฮที่หันหน้าหนีจากความวุ่นวายมองออกไปยังนอกหน้าต่าง แต่ก็ไม่ได้รับการตบอสนองเจ้าของเสียงจึงลองเรียกอีกครั้ง
"เอ่อ..ทงเฮ?"
"..........." เสียงเรียกที่ดังขึ้นเล็กน้อยทำให้ทงเฮหันกลับมาในที่สุด คนเรียกก็พลอยดีใจไปด้วย นึกว่าทงเฮจะไม่อยากหันมาพูดด้วยซะแล้ว
"เอ่อ ทงเฮ รายงานของอาจารย์คังอินน่ะ ชั้นปรึกษานายหน่อยได้มั้ย?" ยูริเอ่ยถามพร้อมกลับค่อยๆนั่งลงยังที่ว่างข้างๆทงเฮ
"อะ..อืม"
"จิงเหรอ ดีจังวันนั้นเพราะคิบอมแท้ๆ เราเลยไม่ได้ฟังอาจารย์สอนจนจบ" ยูริเอ่ย ก่อนจะหยิบรายงานของตัวเองขึ้นมาถามตรงที่ไม่เข้าใจกับทงเฮ ถามนู่นถามนี่ คนพูดน้อยอย่างทงเฮเลยทำตัวไม่ค่อยถูก
.
.
.
"เอ่อ ชั้นทำอะไรให้ทงเฮไม่ถูกใจรึป่าวนี่?"
"ปะ..ป่าว"
"จิงๆนะ ชั้นเห็นทงเฮดูไม่ค่อยกล้าพูดกับชั้น ก็เลยนึกว่าทงเฮไม่ชอบหน้าชั้นน่ะ แหะๆ" ยูริว่า โดยที่ทงเฮก็เอาแต่ส่ายหน้าปฏิเสธ ไม่ได้ไม่ชอบหน้าหรอก แต่น้อยคนนักที่จะเข้ามาพูดกับเค้านี่น่า เลยทำตัวไม่ถูกจิงๆ
.
.
"งั้นชั้นขอดูของทงเฮหน่อยได้มั้ย ทำเสร็จรึยังหรอ" ยูริถาม
"................."
"ไม่ได้เหรอ? เอ่อไม่เป็นไรหรอก"
"ป่าว คือ...." ทงเฮลังเลที่จะตอบ
"อ๊ะ หรือว่าใครแกล้งทงเฮอีกรึป่าว" ยูริถาม พลางหันมองไปยังตัวการที่เธอคิดว่าน่าจะใช่ และน่าสงสัยที่สุด
"ปะ..ป่าวนะ" ทงเฮรีบบอกกลัวยูริจะทะเลาะกับคิบอมอีก
"คิบอมแน่ๆ คิบอมแน่นอนเลยใช่มั้ยทงเฮ" ยูริพูดก่อนจะลุกขึ้นเดินอาดๆไปยังคิบอมที่นั่งเฮฮากับเพื่อนๆอยู่หลังห้อง
.. ยอมรับว่าเธอเองก็ไม่ได้สนิทกับทงเฮ ไม่ค่อยได้พูดกับทงเฮบ่อยๆ และก็ไม่ได้ไปไหนมาไหนกับทงเฮ เพราะเธอเองก็มีกลุ่มเพื่อนของเธออยู่แล้ว แต่ก็ไม่เคยคิดจะแกล้งทงเฮแบบคนอื่นๆเลยสักนิด
.
.
.
ไหนๆวันนี้ทงเฮก็ยอมสอนวิชาประวัติศาสตร์ให้เธอแล้ว ช่วยตอบแทนแค่นี้มันคงไม่ยากเกินไปหรอกสำหรับรองหัวหน้าดีเด่นอย่างยูริ !! (( เยี่ยมมาก ))
.
.
..
.
"คิมคิบอม"
"เฮ้อ.. อะไรอีกล่ะ วันนี้จะบ่นอะไรชั้นอีก" คิบอมถามหลังจากเสียงคนที่แทบจะมาเป็นแม่คนที่สองเอ่ยเรียก
"ก็นายทำอะไรไว้ล่ะ?"
"ทำอะไร? ไม่บอกจะรู้เหรอ"
.
.
.
"อ๊ะ! นั่นของทงเฮจริงๆด้วย เอามานี่เลย" ยูริว่า พร้อมกับคว้ารายงานที่นอนแบบอยู่บนโต๊ะคิบอมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
"ฮะ..เฮ้ยยเอามานี่เลยยัยยูริ" คิบอมว่าทำท่าจะคว้ากลับคืนแต่ยูริกลับซ่อนเอาไว้ด้านหลังตัวเองทำให้คิบอมหยิบไปไม่ได้ และพยายามจะเข้ามาใกล้ๆเธอ
"อ๊ะๆๆ อย่าเข้ามานะ อยากให้เรื่องนี้ถึงหูคุณน้ารึไง คิบอม"
"เหอะ เอะอะก็เอาแม่ชั้นมาอ้าง แน่จริงฟ้องเลยซี้" คิบอมท้า
"ด้ายยย อยากมาท้าชั้นเองนะ คอยดู เย็นนี้กลับบ้านไปนายเละแน่คิบอม" ยูริบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินกลับไปหาทงเฮที่เริ่มรู้สึกถึงรางร้ายอีกแล้ว คิบอมต้องโกรธเค้าแน่ๆ
.
.
..
.
.
.
"ตายล่ะเมิง" คยูฮยอนว่า
"ชิ ให้ผู้หญิงมาช่วย ผู้หญิงที่ไหนไม่เอา ดันให้ยัยลิงยูริมาได้" คิบอมบ่น
"แต่สมน้ำหน้าเมิงว่ะ กลับบ้านไปแม่เมิงด่ายับแน่ กรุว่านะยูริไม่ฟ้องเรื่องนี้เรื่องเดียวหรอก 555 " ฮันคยองตอกย้ำ
"เออ พูดดีไปนะเมิงน่ะ ไม่มีงานส่งอาจารย์หมียักษ์ทันวันพุธนี้แล้วจะรู้สึก" คิบอมหันหลังไปแควะเพื่อนด้านหลังอย่างหมันไส้ พร้อมๆกับเตรียมตัวยอมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกินขึ้นหลังเลิกเรียนวันนี้
.
.
.
.
ยัยยูรินะยัยยูริฝากไว้ก่อนเถ๊อะ!!
.
.
.
................................................................................................................................................
ตอนสองลงแล้วด้วยความรวดเร็ว (เร็วมั้ย?)
.. มีคนถามว่า อิมเมจด๊องมาจาก 12+ รึป่าว? ^ ^ ต้องบอกว่าโชคดีมากกว่าคะที่ด๊องมาคราวนี้แล้วใส่แว่นตรงกับบทด๊องของเราพอดี คิกๆ แต่ด๊องมาคราวนี้น่ารักมากกกๆ คนรักด๊องอย่างเราจะเป็นลมตาย 55 (( ออกแนวเว่อร์ - -" )) ได้ยินมาว่ามีคิเฮได้อีกด้วยนี่ งิงิ
ขอบคุณทุกๆคนที่ตามมานะคะ *
ทั้งคนที่ตามมาจากฟิกเรื่องแรก จากในบอร์ด แล้วก็จากsiamzoneเลย
ไปแล้วนะ ^ ^
ความคิดเห็น