คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : 45th CHAOS - Could you trust in me? =]
45th CHAOS - Could you trust in me? =]
เวลาเดินทางมาจนถึงวันศุกร์ ซึ่งเป็นวันที่โรงเรียนคอนแวนต์ขอความอนุเคราะห์จากโรงเรียนเราให้ส่งวงดนตรีไปร่วมเล่นในงานโอเพ่นเฮาส์หนึ่งวง โดยหลังผ่านการประชุมมาพักใหญ่แล้ว หวยคงจะออกที่วงไหนไปไม่ได้ นอกจาก...วงผม
ไม่ใช่เพราะวงผมเล่นเก่งที่สุดแต่อย่างใด (ซ้อมยังไม่ค่อยซ้อมกันเลยครับ) แต่ทุกคนในชมรมเอาแต่เกี่ยง ไม่มีใครยอมเล่นกัน บ่นแต่การบ้านเยอะ รายงานเยอะ หรืออะไรก็ตามที่มันอ้างได้ เออ ประหลาด ทำไมคราวนี้อิดออดไม่ยอมไปคอนแวนต์กันวะ สุดท้ายมารู้ทีหลังว่าไอ้เปา (มือกลองผม) แอบล็อบบี้กับคนอื่นในชมรมว่าห้ามขัดขวางทางรักของมันเด็ดขาด คราวนี้มันกะจะไปหาแฟนใหม่ในคอนแวนต์ให้ได้ เออ เอาเข้าไป
วันที่ผมไปยื่นเรื่องกับสภาฯ ขอใบออกนอกโรงเรียนเพราะต้องไปเล่นให้งานที่คอนแวนต์นั้น เป็นวันที่ปุณณ์อยู่พอดี (จริง ๆ ก็จงใจไปวันที่มันอยู่นั่นแหละครับ จะได้คุยกันง่าย ๆ ดี) แต่พอมันเห็นว่าคือพวกผมที่ถูกส่งไปเป็นตัวแทนชมรมเท่านั้นละ ก็ดันเสือกเกิดอาการกวนตีนขึ้นมากะทันหัน เพราะมันเอาแต่ต่อรองว่า ถ้าไม่ให้ไปด้วยก็จะไม่ยอมออกใบให้ เนื่องจากสภาฯ จำเป็นต้องควบคุมดูแล ว่านักเรียนที่ทำใบขอออกนอกโรงเรียนไปได้ทำธุระตามที่กล่าวอ้างมาจริงหรือเปล่า ซึ่งตลกละมึง! คราวก่อนที่กูออก ไอ้ฟี่แทบไม่สนใจด้วยซ้ำว่าชมรมดนตรีจะไปตายห่าที่ไหน ยังไง ไม่เห็นมันเรื่องมากแบบมึงเลย (สรุปว่าผมคิดผิดหรือเปล่าเนี่ยที่มาเจอมัน)
หลังจากยืนเถียงกันได้พักใหญ่และไอ้ปุณณ์เอาแต่ทำหน้ากวนตีนจนอยากถีบส่ง ผมก็ต้องยอมให้มันไปด้วยอย่างจำนน ซึ่งเอาเห้อะ! อยากไปก็ไป ดีเหมือนกันจะได้มีคนช่วยขนของ
วันศุกร์เราเดินขบวนออกจากโรงเรียนตอนบ่ายแก่ ๆ ครับ เพื่อลำเลียงเครื่องดนตรีออกไปคอนแวนต์ แต่พอถึงหน้าโรงเรียนที่หมายผมก็ต้องผงะ เพราะเหนือรั้วดันมีป้ายแขวนโชว์หราว่า 'ยินดีต้อนรับนักดนตรีจาก (ชื่อโรงเรียนผม)' เอ่อ...คราวที่แล้วมันมีป้ายอย่างนี้ปะวะ ผมลืม
เราเดินงง ๆ จับกลุ่มกันเข้าไป ตอนขนของมีรุ่นน้องในชมรมตามออกมาช่วยเยอะครับ ไม่ใช่แค่เรานักดนตรี จนพอเข้าไปถึงได้เห็นการต้อนรับอย่างดีจากชมรมดนตรีของที่นั่น (เจอหน้าจิ๊ดคนแรกเลยครับ) ก็ถึงกับงง พวกสาว ๆ เชื้อเชิญเราไปยังห้องพักที่จัดรับรองไว้อย่างสะดวกสบาย จนผมต้องส่องกระจกซ้ำ ๆ เพื่อเช็กดูว่าวันนี้ตัวเองเป็นนายโน่ หรือพี่ตูน บอดี้สแลม (พวกนั้นอาจเข้าใจผิดได้เพราะความหล่อใกล้เคียงกัน) เหอ ๆๆ อะไรจะขนาดนั้นวะ ปีที่แล้วที่พักผมยังเป็นแค่เต็นท์เพิง ๆ ตั้งอยู่ข้างสนามเองไม่ใช่เหรอไง
พวกผมทุกคนขอบคุณนักเรียนที่นั่น ก่อนจะทั้งหิ้วทั้งแบกเครื่องดนตรีขึ้นไปเซ็ตเสียงบนเวที ซึ่งตอนนี้ถูกปล่อยว่างไว้เพราะมีงานแถวสนามแทน จะเหลือก็แต่น้อง ๆ ม.ต้นสองสามกลุ่ม ที่วิ่งชักชวนมาดูพวกผมเช็กซาวด์เครื่องเสียงและเครื่องดนตรีกัน
"โน่เหนื่อยไหมคะ" แต่ระหว่างกำลังต่อสายแอมป์อยู่นั่นเอง จิ๊ดก็ถือน้ำขึ้นมาเสิร์ฟผม ซึ่งออกจะลำเอียงไปหน่อยเพราะบนเวทีมีสแลนบังแดดกางร่มสบายดี ขณะที่ไอ้อาร์ทและน้องน็อตต้องยืนตากแดดจ้าอยู่ในคอก FOH ผมว่าสองคนนั้นน่าจะได้รับการดูแลมากกว่า จึงบอกปัดจิ๊ดไป
"ไม่เหนื่อยครับ วานช่วยเอาน้ำไปให้เพื่อนกับน้องผมตรง FOH หน่อยได้ไหม มันคงใกล้ตายแล้ว" สงสัยเพราะคำนี้ เลยได้เห็นจิ๊ดทำท่าทางหน้าเสียนิดหน่อย "เอ่อ เดี๋ยวเพื่อน ๆ จิ๊ดก็เอาน้ำไปให้อยู่แล้วละ" เธอว่าอย่างนั้นก่อนจะชวนผมคุยต่อ "แล้วโน่กินอะไรมารึยังคะ"
"โน่ มึงแดกนี่ดิ โคตรอร่อย" แต่ยังไม่ทันที่ผมจะตอบ อยู่ดี ๆ เสียงไอ้ปุณณ์ก็ดังขัดขึ้นมาก่อน แถมยังยัดทาโกยากิก้อนโตเข้าปากผมอีก ไอ้สัดดด โคตรร้อน!
"อัด อูอ้อน! ห่า!" ผมหันไปด่ามันซึ่งกำลังยืนขำ แต่ก็อร่อยดีจริง ๆ ว่ะ ซื้อมาจากไหนวะ พอหายร้อนแล้วจึงถามไปถามมาถึงได้รู้ว่ามีนักเรียนของที่นี่ตั้งซุ้มขายอาหารกันอยู่แถวสนามโน่น ปุณณ์ที่เพิ่งเดินไปติดต่อกับอาจารย์ในโรงเรียนมาเลยได้อานิสงส์ของกินฟรีติดไม้ติดมือด้วยจำนวนหนึ่ง นอกจากทาโกยากิแล้วผมยังเห็นมันตุนอย่างอื่นไว้เพียบ ทั้งขนมปังสังขยา ไข่นกกระทา ยำมาม่า ดังนั้นพอมีเรื่องของกินเข้ามาเกี่ยว ผมกับปุณณ์เลยยืนคุยกันนาน โดยลืมสังเกตด้วยซ้ำว่าจิ๊ดหายลงจากเวทีไปตั้งแต่ตอนไหน
"โน่! มาแล้วทำไมไม่โทรบอก!" แต่แล้วเสียงแหลม ๆ ของยูริก็ดังขึ้นจนได้ครับ นำให้ผมที่กำลังคุยกับปุณณ์พลางคาบน็อตไว้ในปากสองสามตัว ต้องหันไปมองต้นเสียงซึ่งกำลังยืนโบกไม้โบกมือมาให้จากหน้าเวที
"มาเมื่อกี้เอง จะมาดูรึเปล่า" ผมตะโกนถาม เห็นใบหน้าขาวนั้นยิ้มตอบ
"มาสิ! แต่ขอไปแคะหนมครกก่อนนะ ฮี่ ๆๆ" สงสัยยูริจะเปิดซุ้มขายขนมครกครับ ฮ่า ๆ น่ารักดี ผมพยักหน้ารับคำนั้น ก่อนยูริในชุดผ้ากันเปื้อนที่ดูมอมแมมหน่อย ๆ จะวิ่งจากไป
"หัวกระไดไม่แห้งเลยนะมึง" เอ๊ะ เสียงไอ้ปุณณ์ประชดผมแปลก ๆ จนต้องหันไปมอง แต่มันกลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะเดินร่อนทั่วเวทียาวลงไปถึงคอก FOH เพื่อแบ่งขนมที่ได้มาให้กินกัน
นาฬิกาบอกเวลาบ่ายสามโมงครึ่ง หมายถึงกำหนดการที่พวกผมจะต้องเล่นดนตรีกัน โดยมีพิธีกรสาวสวย (ใครวะ โคตรสวยเลย) ขึ้นมาพูดแนะนำเชิญชวนผู้ชมซึ่งเป็นนักเรียนหญิงล้วน ๆ ให้เล่นเกมกันก่อน คือจะเล่นอะไรก็ไม่ได้ว่าอะครับ แต่แอบงงตรงที่เวลาแจกของรางวัลยังต้องให้พวกผมขึ้นไปยืนมอบด้วยนี่สิ เฮ้ย...คือผมไม่ใช่อธิการ -_-"
เอาเป็นว่าโดยรวมก็สนุกดีครับ =] ไอ้เปาท่าทางคงได้หลีสาวสมใจ เพราะตอนอยู่หลังเวทีมันนั่งคุยกับพิธีกรสองสาวนั้นสลอน ท่าทางจิ๊ดเองก็พยายามจะเข้ามาชวนผมคุยเหมือนกัน (สังเกตเห็นอยู่หลายครั้งครับ) แต่คงหาจังหวะยากหน่อยเพราะวันนี้ผมโคตรเป็นคนของประชาชนเลย เดี๋ยวต้องมีใครสักคนเรียกผมไปตรงโน้นตรงนี้ หรือไม่ก็ชวนคุยไว้ก่อนตลอด (อย่างน้อย ๆ ก็ไอ้ปุณณ์ละคนหนึ่ง)
เราช่วยพิธีกรสาว ๆ เล่นเกมและแจกรางวัลอยู่พักใหญ่ ก่อนจะได้เวลาวงพวกเราเต็มตัว ผมซึ่งอยู่ในตำแหน่งกีตาร์และนักร้องนำวันนี้ควบหน้าที่ MC ของวงไปด้วย แต่แค่ออกปากทักทายสาว ๆ ก็ได้รับเป็นเสียงกรี๊ดกระหึ่มกลับมาทันที!
หนักกว่าตอนมาคราวที่แล้วอีกนะนั่น
พวกเราถึงจะงง ๆ แต่ The show must go on ครับ (แปลว่าอะไรวะ พูดเท่ ๆ ไปงั้นแหละ) ไอ้เปาเริ่มอินโทรเสียงกลองเพลง That thing you do ของ The Wonders ที่คราวก่อนพวกเราก็มาเล่นเพลงนี้เป็นเพลงเปิดกัน เรียกเสียงกรี๊ดหน้าเวทีได้กระหึ่มทันที! โอ้โหเฮะ ให้ความร่วมมือกันล้นหลามอย่างนี้ นักดนตรีจะไม่สนุกได้ไง!
ผมร้องไปหัวเราะร่าไปเมื่อเหลือบเห็นยูริเต้นถวายหัวอยู่ไกล ๆ (หน้าตึกเรียนครับ) ฮ่า ๆๆ ตลกมาก ๆ ผมว่าเพลงผมออกจะน่ารัก ก็ช่วยเต้นให้มันน่ารักเหมือนกับเพลงและหน้าตาไม่ได้หรือไง นี่เล่นซะผมหลุดขำบนเวที แต่ยิ่งยูริเห็นผมชอบใจเธอยิ่งเอาใหญ่ เอาเข้าไป ๆ คนที่ไม่เหลืออะไรแล้วน่ะ ผมว่ายูริเองนั่นแหละ ฮ่า ๆ
ปุณณ์ตอนนี้หลบฉากไปอยู่ในคอก FOH กับน้องน็อตแล้วครับ มันตั้งอยู่ห่างจากเวทีไม่กี่เมตรตรงหน้าผมนี่เอง แต่ตอนนี้ผมว่าไอ้ปุณณ์เหมือนคนบ้า เพราะมันเล่นยืนส่งยิ้มมาไม่หุบ ทำเอาผมรู้สึกเขิน ๆ แต่ก็อืม...เอาเถอะ! สุดท้ายผมกับมันเลยบ้ากันสองคน เพราะเราเอาแต่ยิ้มให้กันไปมา ^_^
ต่อจาก That thing you do เป็น กอดได้ไหม ของ Skykick Ranger ครับ คนเลือกเพลงนี้คือไอ้โอม (อยากกอดใครล่ะมึง) แหม แซวเล่นครับ ปกติเรามักเล่นเพลงแนวนี้ในงานรื่นเริงอยู่แล้ว (เพื่อเพิ่มความรื่นเริงยิ่งขึ้น) เป็นสาเหตุที่ลากเอาพวกน้องม่ำมาขึ้นเวทีด้วย เพราะต้องใช้เครื่องเป่าของพวกมัน (สามคนครับ น้องม่ำ น้องเฮง และน้องลอย ไม่มีน้องมิกว่ะ ทำไมวะ อืม...แต่ก็ดีแล้ว เพราะถ้าขืนให้น้องมิกขึ้นเวทีเดียวกับพี่โอม มีหวังสมาธิกระเจิง เป่าโน้ตผิดกระจาย) ผมแกล้งร้องท่อน "อยากจะกอดเธอได้ไหม" แล้วหว่านมือไปรอบ ๆ หน้าเวที เรียกเสียงกรี๊ดได้กระหน่ำ (พร้อมด้วยแขนของสาว ๆ ที่ชูตอบขึ้นมาอีกเพียบ) อื้อหือ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนหล่อก็ตอนนี้แหละ! ตลกดีครับ ฮ่า ๆๆ ต่อจาก กอดได้ไหม เปลี่ยนเป็นเพลงร็อก ๆ บ้างตามประสาวงเด็กผู้ชาย เพราะเล่นแต่เพลงลันล้า ๆ เดี๋ยวจะถูกหาว่าไม่คูลเอา (อืม ผมว่าผมคูลนะ!) เพลงประจำของผมที่ทุกคนในชมรมรู้ดีก็คือ รูปไม่หล่อ ของ Modern Dog ครับ หึหึ ถึงแม้จริง ๆ แล้วผมจะหล่อก็ตาม (แนะนำว่าอย่าอ้วกครับ เสียดายข้าวที่เพิ่งกินมา) ส่วนสาเหตุที่ผมผู้ซึ่งรูปหล่อแต่ชอบร้องเพลงรูปไม่หล่อก็เป็นเพราะ มันร้องง่ายดีครับ (ไหน เสียงใครด่าผมว่าไอ้มักง่ายหา!) ฮ่า ๆๆ แถมจังหวะเท่ดีด้วย ผมชอบเพลงแบบกระตุก ๆ แรง ๆ เบา ๆ หาจังหวะยากแบบนี้แหละครับ เวลาเล่นแล้วสะใจดี เหมือนมีช่วงให้ปลดปล่อย (ยังไงวะ) เอาเป็นว่าตามนั้นแล้วกัน ส่วนคนรับบทเป็นฟักกลิ้งฮีโร่ที่แร็พในเพลงนี้คือ ไอ้เปา นั่นเอง เก่งปะล่ะครับ ตีกลองไปแร็พไปก็ได้ด้วย ไม่ใช่จะธรรมดานะเพื่อนผม!
หลังจากจบเพลง รูปไม่หล่อ (ที่ร้องโดยคนรูปหล่ออย่างผม) และนักร้องนำได้ดื่มน้ำพอเป็นพิธีแล้ว ก็ต่อด้วยเพลง เพลงนี้ไม่เกี่ยวกับความรัก ของ Silly Fools ครับ =] เป็นเพลงเกือบช้าที่ไม่ช้า เออ ไม่รู้จะพูดเป็นภาษาคนยังไงดีเหมือนกันแฮะ แต่จะให้เล่นเจ็ดเพลงเป็นเพลงบีตเร็ว ๆ หมดเลยคงได้ตายกันยกวงก่อน (แต่ละคนฟิต ๆ ทั้งนั้นครับ วัน ๆ เอาแต่กินกับนอน) เลยขอคั่นด้วยเพลงนี้แล้วกัน เพราะนักดนตรีได้พัก แต่คนดูก็ยังได้โยกตามไปด้วย ผมยอมรับว่าเสียงไปไม่ถึงพี่โตครับ (ไอ้วิธีทำหางเสียงตวัด ๆ แบบนั้นมันต้องไปเรียนที่ไหนวะ) เลยมีการปรับโน้ตให้ต่ำมาลงหน่อยนึง ไม่เพราะมากแต่มันครับ คือจริง ๆ ผมก็ไม่ใช่คนร้องเพลงเทพอะไรอยู่แล้ว (ไม่เคยเรียนร้องเพลงนี่หว่า อาศัยร้องคาราโอเกะกับไอ้ห่าโอมนี่แหละ) ดังนั้นเอาเป็นว่าขอให้ไม่น่าเกลียดเป็นพอ ฮี่ ๆๆ (แก้ตัวชัด ๆ เนอะ) แต่ไอ้ปุณณ์เสือกหัวเราะตอนผมปรับโน้ตลงกะทันหันว่ะ เลวนะมึง เป็นมึงกูว่าคงเพี้ยนยิ่งกว่านี้อีก! (อ้างอิงได้จากเมื่อ Live Contest ที่ผ่านมาครับ)
พักไปแล้วหนึ่งเพลง อีกเพลงหนึ่งจะอู้พักอีกก็ไม่ได้ งั้นขอขยับอารมณ์กระโดดขึ้นมาอีกนิดแล้วกัน ไม่น่าเชื่อว่าแค่เสียงโอมเกลากีตาร์เป็นคอร์ด E กับ A แค่สองโน้ตเท่านั้น เสียงเด็กนักเรียนก็กรี๊ดเหมือนรู้ทันพวกผมทันที
อ่า...อาจจะเดาถูกมั้งครับว่ากำลังจะเล่นเพลง หวั่นไหว ของ บอดี้สแลม ฮะ ๆๆ ไหน ๆ วันนี้ผมก็เสน่ห์แรงเป็นพี่ตูนแล้วนี่ งั้นขอหน่อยแล้วกัน หึหึหึ เพลงบอดี้สแลมร้องยากแต่นักดนตรีสนุกมากครับ เปาบอกชอบตีกลองวงนี้ ผมกับโอมก็ชอบกีตาร์เหมือนกัน เสียแต่ไอ้ภูมิคนเดียวที่บ่น เพราะไม่ค่อยมีอะไรให้คีย์บอร์ดทำ ฮ่า ๆๆ (ร็อกก็งี้แหละมึง ทำใจไปเพลงนึงนะ) ผมว่าเพลงนี้เป็นเพลงเช็กเสียงคนดูเลยนะว่ายังมีแรงเหลือรึเปล่า ยิ่งตอนท่อนกลาง ๆ ผมปล่อยให้เด็กผู้หญิงจำนวนมากกว่าห้าร้อยหน้าเวทีนี่รับตำแหน่งนักร้องนำแทนผมไปเลย เพราะทุกคนร้องกันเสียงดังน่าดีใจแทนพี่ตูนมากครับที่เพลงพี่ดังขนาดนี้ (เขาคงได้ยินจนเบื่อแล้ว) เสียอย่างเดียวตรงที่เสียงไอ้นิว (มือเบสผมครับ) มันเพี้ยนทุกทีเวลาคอรัส (โอ่ะ โอ โอ้ โน...) ทั้งที่มันก็ร้องพร้อมไอ้โอมกับไอ้ภูมิแล้วก็ไอ้เปาแท้ ๆ แต่ทำไมมันชอบเพี้ยนสูงกว่าชาวบ้านเขาเรื่อยเลยวะ!
ขำ ๆ ครับ ไม่คิดมาก =] (ด่าจนขี้เกียจด่าแล้ว ฮา...)
หลังจากเช็กแรงคนดูเสร็จ (และพบว่ายังมีแรงล้นเหลือ) เราจึงเริ่มเล่นเพลงต่อไปทันที หมดช่วงร็อกแล้วครับ หึหึหึ บอกแล้วว่าช่วงนี้ผมบ้าเพลงสกา และหลังจากบังคับขู่เข็นกันอยู่นาน ผมก็ได้เพลงนี้มาไว้ในเซ็ตลิสต์ What Ska Is ของ Skalaxy ครับ เพลงนี้เล่นสดสนุกจริง ๆ นะขอบอก ได้เล่นสักครั้งจะติดใจ =]
น้องม่ำ น้องเฮง น้องลอย หลังจากที่ได้พักไปสามเพลงพากันชักแถวขึ้นมาเป่าเครื่องดนตรีของมันต่อครับ แอบเห็นมีสเต็ปเต้นหมุนไปหมุนมาด้วย มึงเตี๊ยมกันตอนไหนวะ แต่เอาเถอะครับ น่ารักดี ผมว่าอ้วน ๆ อย่างน้องม่ำนี่ประมาทไม่ได้เลยนะ เห็นสาว ๆ ม.ต้นแอบกรี๊ดกร๊าดกันเยอะอยู่ (จับพลังได้ตอนน้องเดี่ยวทรอมโบนครับ) แต่เอ...ยูริก็กรี๊ดอยู่ใต้ตึกเหมือนกันนี่นา ยูริกรี๊ดใครหว่า อืม ต้องกรี๊ดผมสิเนอะ ไม่ใช่กรี๊ดน้องม่ำหรอก ฮ่า ๆ (เสียงใครแว่วด่าว่าผมหลงตัวเองวะ) เราเล่นเพลงนี้กันจนแทบหมดแรงจะเล่นเพลงต่อไปครับ ทั้งที่ตอนเรียงเพลงบอกแล้วว่าให้เล่นเป็นเพลงสุดท้าย ดันไม่มีใครเชื่อผม (ใช้แรงเยอะมากจริง ๆ นะ ทั้งคนร้อง คนเล่น คนเต้น คนดู) แต่จริง ๆ แล้วเก็บเพลงนั้นไว้เป็นเพลงสุดท้ายก็ดีเหมือนกันนะ
ผมพักดื่มน้ำอึกใหญ่ (กระดกรวดเดียวแทบหมดขวด) ก่อนจะวางกีตาร์ลงเพราะเพลงนี้ผมไม่ต้องเล่นเองแล้ว นัยน์ตาผมจับจ้องบนเซ็ตลิสต์ที่วางอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเงยหน้ามองปุณณ์ที่กำลังยิ้มให้ผมอยู่เหมือนกัน (เรื่องจริงคือตั้งแต่เริ่มเพลงแรกยันตอนนี้มันยังไม่หุบยิ้มเลยต่างหากครับ เหงือกมึงแห้งรึยัง)
ผมคลี่ยิ้มกว้างให้ปุณณ์ ก่อนจะพูดชื่อเพลงสุดท้ายใส่ไมค์ด้วยน้ำเสียงไม่ดังนักว่า
"เชื่อในตัวผมนะครับ"
แต่ถึงแม้เสียงกรี๊ดดังลั่นจากเด็กสาวหน้าเวทีทั้งหลายจะแทบดังกลบอินโทรสแนร์ของเปายังไง ผมก็ยังเห็นชัดท่ามกลางผู้คน ว่าปุณณ์ส่งยิ้มมาทางผมอย่างที่ผมอยากจะเห็นมาตลอด
จริง ๆ ตอนซ้อมผมไม่ตั้งใจจะเลือกเพลงนี้ให้มันหรอกนะ แต่ถ้าปุณณ์ฟังเพลงนี้แล้วลองคิดดู ก็คงดีเหมือนกัน
ผมยิ้มให้มันอีก ก่อนจะจับไมโครโฟนเพื่อร้องประโยคแรกออกมา
"อยากให้เธออยู่กับฉัน ทุก ๆ วันได้ไหมเธอ อยากจะรักอยู่เสมอ ขอมีเธออยู่ในหัวใจ
อยากจะเป็นคน ๆ นั้น ที่เธอฝันถึงเรื่อยไป อยากจะคอยดูแล หัวใจ ให้เธอ"
ผมยกมือขึ้นมาตบตามจังหวะสแนร์ที่เหนือหัว นำให้คนดูอื่น ๆ ทำตาม เช่นเดียวกับปุณณ์ที่ทั้งยิ้มและช่วยผมตบมือก่อนท่อนฮุกจะขึ้นเป็นลำดับต่อไป
ผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองหุบยิ้มไม่ได้เข้าไปอีก
"เชื่อในตัวฉันขอให้มั่นใจ ฉันจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง
จะกอดเธอไว้แม้ในภวังค์ ขอเพียงเธอเชื่อใจกันสักครั้ง
อยากให้เธอรู้ว่ามีฉันอยู่ ที่จะเฝ้าคอยดูแล ไม่ไปไหน
เพื่อเธอพร้อมทำด้วยใจ ให้ฉันได้รักเธอ"
เสียงเด็กสาว ๆ ตะโกนอะไรขึ้นมาฟังไม่ได้ศัพท์เต็มไปหมด แต่ในสายตาผมตอนนี้มองเห็นแค่ปุณณ์ที่ยืนยกนิ้วโป้งให้ผมอยู่จากคอก FOH โชคไม่ดีที่มันมัวแต่มองหน้าผมเลยไม่สังเกตว่าถูกไอ้น้องน็อตประทุษร้ายเอาเสียแล้ว
ไอ้ปุณณ์หน้าเหวอใหญ่ตอนที่น้องน็อตตัดสินใจถอนเฮดโฟนบนหัววางไว้เหนือแผงมิกเซอร์ แล้วจัดแจงดันหลังปุณณ์ลัดเลาะออกมาข้างเวที แม้แต่ไอ้โอมและไอ้นิวที่กำลังโซโล่อยู่ หรือพวกน้อง ๆ เครื่องเป่าก็ยังงง เพราะตอนนี้ไอ้น็อตมันดันปุณณ์ขึ้นมาประชิดตัวผมบนเวทีได้เรียบร้อยแล้ว
ผมมองหน้าไอ้น็อตแบบงงมากเพราะตั้งตัวไม่ติด มีแค่มันคนเดียวเท่านั้นกำลังยิ้มเผล่ ก่อนจะกระซิบข้างหูผมเบา ๆ ว่า "ก็ร้องด้วยกันสิพี่ หึหึ"
ไอ้แสบ! ผมเตะก้นมันไม่ได้เพราะตอนนี้อยู่บนเวที แต่หมายมั่นไว้ในใจว่าลงไปต้องจัดการมัน
ไอ้โอมมองหน้าผมล้อ ๆ ขณะที่สตาฟงานคนหนึ่งลากไมโครโฟนตัวใหม่มาให้ปุณณ์ มันหัวเราะเขิน ๆ แต่ก็ร่วมร้องเพลงกับวงผมแต่โดยดี ระหว่างกำลังรอท่อนโซโล่นี้จบอยู่นั้น ผมก็คิดคำนวณในหัวตัวเองเสร็จสรรพ ว่าถ้าเสียงปุณณ์เพี้ยนต่ำมาอีกควรต้องประคองยังไงถึงจะไปได้รอดฝั่ง (ฮ่า ๆๆ)
โอมทิ้งจังหวะกีตาร์พลางมองหน้าปุณณ์แว่บหนึ่งเป็นเชิงเตือนว่าใกล้ถึงท่อนต่อไปที่ต้องร้องแล้ว เจ้าของใบหน้าคมนั้นพยักหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะประสานเสียงกับผมได้พอดิบพอดี
"เชื่อในตัวฉันขอให้มั่นใจ ฉันจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง
จะกอดเธอไว้แม้ในภวังค์ ขอเพียงเธอเชื่อใจกันสักครั้ง
อยากให้เธอรู้ว่ามีฉันอยู่ ที่จะเฝ้าคอยดูแลไม่ไปไหน
เพื่อเธอพร้อมทำด้วยใจ ให้ฉันได้รักเธอ
อยากให้เธอรู้ว่ามีฉันอยู่ ที่จะเฝ้าคอยดูแลไม่ไปไหน
เพื่อเธอพร้อมทำด้วยใจ ให้ฉันได้รักเธอ
โวเย้...เย"
เราสองคนกอดคอกันกระโดดร้องเพลงจนเพลงจบ (โคตรเหนื่อยครับ) เห็นยูริเองก็กระโดดเย้ว ๆ พลางส่งเสียงกรี๊ดดังกว่าใครเพื่อนที่ใต้ตึกเรียนไปด้วย (แอบเห็นหันไปบอกเพื่อนด้วยว่า "แฟนฉัน ๆๆ" อ่านปากออกนะนั่น!) จนกว่าเอฟเฟกต์สุดท้ายจะดับลง ผมก็เหงื่อแตกแทบหมดแรง
จบเซ็ตลิสต์ทั้งหมด ผมเห็นปุณณ์ยืนหอบเหงื่อชุ่มหลังเหมือนกัน (ขนาดมึงร้องแค่ครึ่งเพลงนะนั่น) คงเพราะสปอตไลท์ที่สาดมายังเราทั้งคู่ แต่ถึงอย่างนั้นหน้าตามันก็ดูมีความสุขดี เราต่างมองกันยิ้ม ๆ ก่อนจะจับมือกันแล้วโค้งร่ำลาคนดูทั้งหมดที่สาดแสงชัตเตอร์มาชุดใหญ่ แต่ขณะที่เรากำลังขอบคุณคนดูอยู่นั้นเอง ผมกลับนึกบางอย่างออก
เอมล่ะ?
ตั้งแต่มาวันนี้ผมยังไม่เจอเอมเลย?
แล้วปุณณ์ได้เจอบ้างหรือเปล่า? ที่ปุณณ์ขอตามมาด้วยแบบนี้เพราะทำใจได้แล้วหรืออยากมาเจอเอมกันแน่? ผมอดคิดฟุ้งซ่านไปต่าง ๆ นานาไม่ได้
แต่ไม่รู้ปุณณ์อ่านความคิดผมออกหรืออย่างไร เพราะข้อมือข้างที่เพิ่งจะจับกับมือผมอยู่เมื่อกี้นี้ เอื้อมไปคว้าผ้าขนหนูชุบน้ำบนแอมป์ตัวใหญ่มาคลุมหัวผมให้ ก่อนจะขยับปากพูดแบบไม่มีเสียงส่งมาว่า
"กู-เชื่อ"
ถ้าอย่างนั้นผมเองก็ควรเชื่อใจปุณณ์เช่นกัน =]
***
หลังจบงานผมรู้สึกเหมือนตัวเองแปลงร่างเป็นทงบังชินกี (ก็กล้าเทียบนะ) เพราะมีเด็กสาว ๆ เข้ามารุมกรี๊ดจนไม่หวาดไม่ไหว เอาเป็นว่าผมลงจากเวทีด้วยตัวเองไม่ได้ ต้องให้สตาฟงานซึ่งเป็นคนของชมรมดนตรีทีนี่ค่อย ๆ พาพวกผมออกไป
เราค่อย ๆ เดินอย่างทุลักทุเลผ่านแสงแฟลชมากมายที่ประดังเข้ามา (วันนี้เข้าใจความรู้สึกซูเปอร์สตาร์แล้วครับ) จวบจนถึงห้องพักนักดนตรีแดนสวรรค์ของพวกเรา ผมถึงได้มีโอกาสสูดลมหายใจเต็มปอดสักหน่อย
"ไอ้น็อต เล่นไม่รู้เรื่องนะมึง" พอถึงห้องของเรา ผมก็จัดการไอ้เด็กม.4 คนเดียวในห้องทันที ก้นมันโดนผมเตะจนแทบช้ำ แต่ยังมีหน้าหัวเราะร่าไม่ยอมหยุด "อ้าว ก็เห็นพี่โน่มองหน้าพี่ปุณณ์อยู่ได้ นึกว่าอยากให้พี่ปุณณ์ร้องด้วย" ดูมันแก้ตัว เดี๊ยะเหอะมึง!
"มึงนะมึง ลากไอ้ปุณณ์มาร้อง วงเกือบล่ม" ผมก่นด่าพลางแอบแซวไอ้ปุณณ์คำหลัง ทำเอาคนโดนแขวะที่กำลังดื่มน้ำอยู่หันมามองหน้าเหวอ "อ้าววว"
ทุกคนในห้องหัวเราะตบมือกันครึกครื้น แถมไอ้นิวยังเอาแทมบูรีนมาเขย่าอีก "เออ กูต้องลดคีย์ใหญ่เลย" ไอ้ภูมิ มือคีย์บอร์ดของวงว่าขำ ๆ เรียกให้คนอื่นหัวเราะตามอีกที ขณะที่ปุณณ์เกาหัวแกรก
"ขนาดนั้นเลยเหรอวะ กูขอโทษษษ" มันยกมือไหว้รอบวงนำให้พวกเราส่งเสียงเฮฮากันดังลั่น ก่อนจะอ้าปากแซวโต้กันไปมาอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร
เพียงแค่ไม่นานนัก ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ปรากฏร่างเด็กผู้หญิงสองสามคนกำลังเดินเข้ามา (พวกผมรีบหุบปากเงียบครับ) หนึ่งในนั้นมีจิ๊ดอยู่ด้วย ผมเห็นพวกเธอต่างถือพวงกุญแจรูปตุ๊กตาเด็กคอนแวนต์มาแจกพวกผมคนละอัน แต่ด้วยความที่มันมีหลายแบบหลายสี เลยตัดปัญหานักดนตรีเรื่องมากโดยการให้พวกผมหลับตาหยิบมั่ว ๆ ห้ามเลือก
ผมเห็นเพื่อนตัวเองร้องเฮ ๆ กันลั่น เมื่อฟลุ๊กได้ตัวที่ถูกใจ หรือไม่ก็ตบเข่าฉาดอย่างเสียดายเพราะพลาดตัวที่อยากได้ไป ซึ่งผมว่าแบบนี้ก็ตลกดี แต่มีแค่จิ๊ดเท่านั้นที่แอบเดินมายืนข้างหลังผมแล้วยื่นพวงกุญแจทุกแบบให้ "โน่อยากได้อันไหนคะ จิ๊ดให้เลือก" อ้าว เสือกมีอภิสิทธิ์ซะงั้นกู
ผมมองหน้าจิ๊ดอย่างงง ๆ แต่ขณะกำลังลังเลว่าจะเลือกหรือไม่เลือกดีอยู่นั่นเอง ปุณณ์ก็ยื่นพวงกุญแจอันหนึ่งมาให้ผมก่อน "อะกูหยิบให้ เอาตัวนี้ไป" ซึ่งไอ้ห่านี่โคตรขัดลาภเลย ผมอยากได้อีกตัวหนึ่งมากกว่า แต่ช่างเถอะ "ขอบคุณครับ ไม่เป็นไร" ผมหันไปยิ้มบอกจิ๊ดแล้วรับพวงกุญแจตัวนั้นมาจากปุณณ์แทน เห็นสาวเจ้าดูหน้าตาบูดบึ้งไป แต่ไม่รู้สิ เสียงไอ้โอมที่ร้องจ๊ากเพราะได้พวงกุญแจเด็กคอนแวนต์ใส่ชุดเนตรนารีดันขโมยความสนใจจากผมไปซะก่อน ฮ่า ๆๆ สมน้ำหน้ามึง!
หลังจากนั้นเราก็นั่งคุยกันเป็นการพักเหนื่อยต่ออีกสักครู่ เพราะคนข้างนอกยังเยอะอยู่ ทำให้ขนเครื่องดนตรีลำบาก แต่ระหว่างคุยกันอยู่ก็มีเสียงเมสเสจเรียกเข้าดังจากมือถือผม
'ยูเข้าไปหาโน่ไม่ได้ พวกชมรมดนตรีนิสัย!
Sender : ยูริ'
อ้าว ทำไมล่ะ ผมขมวดคิ้วงง ๆ หลังจากอ่านข้อความนั้น พลางมองหาคนให้ถามแถวนี้ แต่ก็พบแค่จิ๊ดยืนอยู่ เลยต้องเรียกเธออย่างเสียไม่ได้ (ที่ไม่อยากเรียกก็เพราะผมรู้สึกว่ามีจิ๊ดคอยป้วนเปี้ยนทีไร ปุณณ์ต้องทำตัวแปลก ๆ ทุกที) เธอเดินยิ้มร่าเข้ามา
"โน่มีไรเปล่าคะ"
"ให้ยูริเข้ามาได้เปล่าครับ เห็นส่งเมสเสจบอกผมว่าเข้าไม่ได้อะ" แต่พอจบคำผม เจ้าของรอยยิ้มนั้นแปรเปลี่ยนเป็นถอนหายใจทันที
"ไม่ได้หรอกค่ะ ห้องพักนี้ห้ามบุคคลอื่นเข้า ให้เข้าได้แต่นักดนตรีแล้วก็สมาชิกชมรมดนตรี" เฮ้ย อะไรวะ มันจะรักษาความปลอดภัยไปถึงไหน ผมไม่ใช่สุลต่านนะ โว้ะ! ผมคิดอย่างหงุดหงิดแต่ก็ช่างมันเถอะ ไม่ได้ก็ไม่ได้ ไม่เป็นไร ไว้ผมถึงบ้านแล้วค่อยโทรหายูริแล้วกัน
เรารอจนนาฬิกาบอกเวลาห้าโมงกว่าซึ่งเย็นแล้ว จึงได้ฤกษ์ออกไปทยอยขนข้าวของเครื่องดนตรีลำเลียงลงจากเวที โดยมีรุ่นน้องสาว ๆ ในชุดนักเรียนม.ต้นเข้ามาขอถ่ายรูปคู่กับผมระหว่างกำลังเคลียร์ของอยู่ไม่ขาด แรก ๆ ผมก็งง ๆ ไม่รู้จะทำท่าไหนดี เพราะปกติถ่ายรูปกับพวกไอ้เชี่ยโอมก็มีแต่แข่งกันทำหน้าอุบาทว์ แต่น้องเขาอุตส่าห์เข้ามาขอถ่ายรูปกับผมด้วยแบบนี้คงไม่อยากได้ภาพหน้าอุบาทว์กลับไปมั้ง แล้วการทำหน้าหล่อมันต้องทำยังไงวะ ไม่เห็นมีใครเคยสอนเลยว่ะ ผมว่าจะหันไปขอความเห็นจากปุณณ์สักหน่อย (เห็นแม่งทำหน้าหล่อเป็นงานอดิเรก) แต่กลับพบว่ามันก็กำลังถูกสาว ๆ ม.ปลายลากไปถ่ายรูปคู่อยู่เหมือนกัน เหอ ๆๆๆ จริง ๆ ไม่เห็นต้องถามมันก็ได้ เพราะหน้าผมทำยังไงก็หล่ออยู่แล้ว หึหึ
เราเก็บของไป หยุดถ่ายรูปไปอยู่พักหนึ่ง จนทางชมรมดนตรีของคอนแวนต์ต้องประกาศออกไมโครโฟนว่าขอความกรุณาอย่าขัดขวางการเก็บของของพวกเรา (เพราะไม่อย่างนั้นคงเก็บเสร็จตอนสามทุ่มอะครับ มัวแต่เก็บไปแอ็คท่าถ่ายรูปไป) สถานการณ์จึงดีขึ้นเล็กน้อย เพราะพวกนักเรียนสาว ๆ ปล่อยผมให้มีเวลาเก็บของมากขึ้นโดยไม่มีการรบกวนใด ๆ
ผมพันสายไฟม้วนสุดท้ายพลางกดโทรศัพท์เรียกพวกไอ้เป้อกับสมาชิกชมรมคนอื่น ที่คอยเปิดห้องชมรมในโรงเรียนให้อยู่ เพื่อเรียกมันมาช่วยแบกของ หลังจากวางสายเรารอเพียงไม่นานพวกมันก็โผล่หัวมา (อยากมาอยู่แล้วครับพวกนี้ ขอให้เป็นคอนแวนต์เถอะ) จึงได้ถึงเวลาทยอยลำเลียงของออกจากคอนแวนต์กันอย่างลำบากนิดหน่อย เพราะผมถูกน้องผู้หญิงม.ต้นกรูเข้ามารุมทันทีที่ลงจากเวที (เฮ้ยยย!) น้อง ๆ แรงเยอะมากครับ บวกกับผมไม่กล้าขยับตัวเท่าไหร่ด้วย เพราะเกรงว่าแรงผู้ชายของผมจะทำให้เด็กผู้หญิงเจ็บ เลยได้แต่ยืนเอนไปเอนมาทั้งที่สะพายกีตาร์ไฟฟ้าไว้บนหลัง แบกขาตั้งโน้ตเพลง 2 อัน บวกกับถือกล่องสายไฟไว้ในมืออีกหนึ่ง จัดว่าเป็นสถานการณ์ฉุกเฉินประจำปีเลย
ผมถูกเบียดไปเบียดมาจนกลายเป็นจลาจลย่อย ๆ อยู่พักหนึ่ง แสงแฟลชสาดกระจายรอบทิศจนโคตรมึน ตอนนี้ตาผมเบลอเห็นแต่จุดสีม่วง ๆ เต็มไปหมดครับ แต่ในขณะที่กำลังคิดว่าตัวเองแย่แน่ ๆ อยู่นั่นเอง จิ๊ดก็ฝ่ากลุ่มสาว ๆ ม.ต้นเข้ามาคว้าแขนผมไว้ได้เสียก่อน
"หลบทางด้วยค่ะ!" เธอตวาดเด็ก ๆ ก่อนจะหันมาพูดกับผม "โน่ตามจิ๊ดมาดีกว่านะ" ทั้งที่มือยังจับแขนผมแน่นอยู่ เอ่อ...แบบนี้จะดีเหรอวะ ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่ได้ขัดขืนเธอ เพราะพอจิ๊ดมาคว้าแขนผมไว้ น้อง ๆ ม.ต้นก็ดูสงบลงทันที
จิ๊ดพาผมเดินไปได้ไม่นาน ก็มีมือเล็ก ๆ อีกมือมาคว้าแขนผมอีกข้างไปเสียก่อน
"ให้ฉันพาโน่ไปเอง แฟนฉัน ฉันดูแลได้ย่ะ" ยูริครับ! โผล่มาจากไหนวะ นึกว่ากลับบ้านไปแล้วนะนั่น ผมอ้าปากเหวอมองหน้ายูริที่จับแขนผมข้างหนึ่งอย่างงง ๆ สลับกับมองหน้าจิ๊ดที่ไม่ยอมปล่อยแขนผมอีกข้างหนึ่งราวกับไม่ยอมแพ้กัน
"นี่เป็นเรื่องของชมรมดนตรีนะยู"
"เลิกงานแล้ว เป็นเวลาของแฟนแล้วย่ะ" สองสาวเถียงกันจนผมจากที่งง ๆ จับต้นชนปลายไม่ถูก ตอนนี้เริ่มค่อย ๆ เข้าใจแล้วว่าอะไรเป็นอะไร
"เอ่อ..." ต้องพูดอะไรสักหน่อยแล้วมั้ง ว่าแต่อะไรดีวะ
หมับ
แต่ไม่ทันที่สองสาวจะตัดสินแพ้ชนะ หรือผมได้พูดอะไรออกไป ก็มีมือบุคคลที่สามยื่นมาคว้าตัวผมเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับฉวยเอาขาตั้งโน้ตเพลงในมือทั้งสองอันไปช่วยถือให้
"มากูช่วยถือ สาว ๆ ครับ ขอบคุณมาก เดี๋ยวผมพาโน่กลับโรงเรียนเอง" จบข่าว...ปุณณ์ ภูมิพัฒน์ คลี่ยิ้มให้ทั้งยูริและจิ๊ด ก่อนจะกอดคอกึ่งลากผมให้เดินออกจากคอนแวนต์ไป
ผมหันรีหันขวางไปโบกมือบ๊ายบายให้ยูริที่ก็โบกผมกลับ ก่อนจะหันมามองหน้าไอ้เลขาสภาฯ ซึ่งกำลังทำเป็นยิ้ม ซ้ำยังกอดคอผมไว้แน่น
"กวนตีนนะมึง"
TBC.
Postscript1 : จะเล่นทำไมตั้ง 7 เพลงเนี่ยน้องโน่!! คนเขียนเหนื่อยรู้ไหม!!!! แล้วก็.. อืม..... ช่วยเชื่อน้องโน่กันหน่อย ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจเลือกเพลงนี้ให้น้องปุณณ์จริง ๆ นะ (อิอิ)
ขอไปกินข้าวก่อนค่า!! เชื่อหรือไม่ว่ามันยังมีเหลืออีกครึ่งหนึ่ง (นี่ยังยาวไม่พออีกเรอะ!! -- เสียงจากคนอ่าน) เอาน่า... ครึ่งหลังไม่ยาวเท่าไหร่ แต่ขอพักหายใจหายคอสักประเดี๋ยว รับรองพรุ่งนี้ได้อ่านเต็มตอนแน่ค่ะ ^_____^
เอาเซทลิทส์ของน้องโน่ไปนอนฟังกันพลาง ๆ ก่อนนะจ๊ะ ^____^ ใครอยากดูน้องโน่เล่นดนตรีก็สมใจแล้วเนอะ ๆๆๆ
ปล. ตอบคอมเม้นจะมาเมื่อเต็มตอนจ้า ^____^
Postscript2 : ทีนี้ให้บอกอีกครั้ง.... เรื่องนี้ใครเป็นตัวร้าย?
ปล. ครึ่งหลังยาวม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก หนีไปตอบคอมเม้นเลยดีกว่า ฮา ๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอบของตอนที่แล้วนะ ส่วนคอมเม้นครึ่งแรกเดี๋ยวรวมตอบพร้อมกับครึ่งหลังในตอนหน้าแล้วกันจ้ะ
ถึงคุณ yui (คห.5514)
เรื่องอัพทุกวันไม่รับปากอะค่ะ ขอเป็นฤกษ์สะดวกนะ ^___^
ถึงคุณ My Honey^.^[ Honey~SuJu^///^] (คห.5516)
น้องโน่บอกล้อมันก็เหมือนล้อตัวเองอะครับ Y__Y มีชนักติดหลัง
ถึงคุณ barbiezDollz* (คห.5519)
เออว่ะ... เอิ้นหายไปไหนวะ??
รักษาสุขภาพเช่นกันจ้า ^___^
ถึงคุณ MR.Phummiput (คห.5520)
อ้อจ้า~ รับทราบจ้า ^___^
ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ! (คห.5522)
จะได้มาอัพทุกวันป่าวว๊า???? 55555
ถึงคุณ ~*~OrAnGe_jUiCe~*~ (คห.5523)
ไม่ได้หรอก น้องปุณณ์ไม่ยอมมาสู่ขอน้องโน่สักที แม่เห็ดไม่ยอมให้ทำมากกว่าจูบหรอก หึ! (งอน)
จริง ๆ แล้วเบอร์น้องโน่สำหรับสาว ๆ หาง่ายมากเลยจ้า เพราะก่อนที่จะคบกับน้องยูริ (แบบงง ๆ) เขาก็เคยโดนสาว ๆ แปลกหน้าโทรหาเช้าเย็น ๆ มาแล้วเหมือนกัน (สงสัยมีคนเอาเบอร์น้องโน่ไปแปะไว้ในห้องน้ำคอนแวนต์ปะวะ!)
ปล. 5522 ไม่ทันง้ะ!
ถึงคุณ Jin*Kawaii (คห.5524)
ก็นี่มันเรื่องของน้องโน่กับปุณณ์ง้ะ ไปเล่าถึงโอมมิกมากเด๋วออกทะเล 5555
ไว้จะเขียนแยกให้ (ถ้ามีโอกาส) นะจ๊ะ ^___^
ถึงคุณ ๛B€nz”—• (คห.5530)
เคยเห็นคนที่หล่อจนไม่กล้าจีบปะจ้ะ? (นั่นแหละน้องปุณณ์)
แล้วเคยเห็นคนที่น่ารักจนอยากเข้าไปทำความรู้จักด้วยปะ? (นั่นแหละน้องโน่)
นี่คือสาเหตุว่าทำไมน้องปุณณ์ถึงไม่ค่อยมีสาว ๆ เข้ามาตอมในระยะประชิด (แบบว่ามักจะถูกเหล่ห่าง ๆ) ส่วนน้องโน่โดนถึงเนื้อถึงตัวประจำ.. น่าสงสารน้องปุณณ์เจง ๆ
ปล. Love Sick นี่เราก็ว่าผจญภัยนะ Love Quest อะ 55555
ถึงคุณ จันทราแห่งสายลม (คห.5533)
ชมรมใหม่อีกแล้ว 55555 ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกจ้า
น้องจิ๊ดไม่ร้ายเท่าใครบางคนหรอก หึ...
ถึงคุณ ต้องการเลือดกรุ๊ปY! (คห.5534)
ขอบคุณมากค่า ^___^ รักคนอ่านเหมือนกันเน้อ!
ถึงคุณ 1412 (คห.5537)
โทรไปถามน้องฟิล์มมาละ สรุปว่าโน้ตสำรองอยู่ข้างกล่องแซ็กโซโฟนจ้ะ (มึงเอาไปวางไว้ตรงนั้นทำไมวะ)
ถึงคุณ Casinoty (คห.5542)
แหม... พี่ดิวก็มีของเค้า หล่อล่ำลีลาเด็ดกว่าน้องโอมตั้งเยอะ ฮา ๆๆ (หมายความว่าไงวะเนี่ย)
ถึงคุณ BlackFuYu (คห.5544)
ทำไมเด็กดีใจร้ายงี้!
อย่าลืมเซฟไว้ก่อนกดโพสนะจ๊ะ ^___^
ถึงคุณ po_po (คห.5545)
เห็ดก็บังคับไม่ได้อะนะ -_-“... น้องโอมมันเลือกไปแล้วอะ แต่ถึงน้องโอมจะเป็นไง คนอ่านก็รักใช่ไหมจ้ะ ^___^
ถึงคุณ The โหด คุง (คห.5547)
ไม่ไหวนะ ร้อยตอน เห็ดแก่ตายก่อน 555
ถึงคุณ NoNAME (คห.5550)
แหม่... ไม่ได้ ๆๆ น้องยังไม่เป็นแฟนกันแล้วจะมาผิดผีได้ไง ยอมครั้งเดียวพอ หลังจากนี้เห็ดไม่ยอมให้ไอ้น้องปุณณ์กินน้องโน่แล้ว หึ!
ปล. วันหลังเจอจุดผิดก็บอกได้ค่า ^___^
ถึงคุณ somathic (คห.5553)
วันลอยกระทงที่โรงเรียนจัดงานตรงท่าน้ำแถวโรงเรียนจ้า ไปช่วยซื้อกระทงมิส กระทงหนึ่งอันลอยสิบคน น้องปุณณ์หมดสิทธิ์แทรกจ้า 5555
ถึงคุณ ~=Ayumi=~ (คห.5554)
SP โอมมิกขอคิดดูก่อนนะ ^___^
ถึงคุณ ~*~OrAnGe_jUiCe~*~ (คห.5555)
เลขสวยนะ 5555
ถึงคุณ Hez (คห.5556)
อ่อ กระจ่าง 5555555
ถึงคุณ สาวโรงงาน (คห.5560)
แก่แล้วจ้า หมดวัยจะเพียวแล้ว 5555 (เหรอ..)
ถึงคุณ Pan2Min (คห.5564)
ปุณณ์กำลังจะกลับมาทวงบัลลังก์!!!!!!!
ถึงคุณ ปลายฝน..ต้นหนาว (คห.5566)
น้องปุณณ์ไม่ตอบ แต่ไม่ปล่อยง่ะ... 555
ถึงคุณ Krazz (คห.5567)
อ่าว... พูดภาษาเดียวกันป่าวนั่น
ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~ (คห.5568)
ถูกต้องจ้า... โคตรว่างเลย ต้องรีบอัพก่อนจะโคตรยุ่ง 555
ถึงคุณ i-poopoori (คห.5569)
อืม... เมื่อวานกินไส้กรอก ไก่จ๊อ แล้วก็ข้าวเหนียวหมูฝอย แล้วก็ข้าวเหนียวสังขยา (กินแต่ละอย่าง.. จุกจิกทั้งนั้น) ส่วนวันนี้เพิ่งตื่นอะ ยังไม่ได้กินเลย ว่าแต่ของกินมันเกี่ยวเรอะ!?
ถึงคุณ *+*+Devil+Wing+*+* (คห.5570)
ก็ออกมาแบบขาว ๆ ไงจ๊ะ (กรี๊ดดดดดด) เล่าเองกรี๊ดเองทำไมวะ!
ถึงคุณ สาวโรงงาน (คห.5572)
จริง ๆ เห็ดก็แวะไปศิลปากรตรงนครปฐมบ่อยนะ ^___^ (แต่เพื่อนเรียนอักษรอะ) เวลาเซ็ง ๆ ชอบไปนอนที่นั่น ให้เพื่อนกล่อม 555
ถึงคุณ cherri (คห.5573)
ค่า ^___^ ขอให้อ่านทันไว ๆ เนอะ ^____^
ใจร้าวเคนหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ถึงคุณ นานๆอ่านที (คห.5574)
ลอยกระทงมันเป็นวันหยุดเหรอ? 5555
ถึงคุณ Pang (คห.5575)
เรื่องตอนคริสมาสต์ เดี๋ยวมีการเล่าแน่นอนจ้า ^___^
ถึงคุณ นู๋*แก้ม~* (คห.5576)
น้องปุณณ์กลับบ้านตัวเองก่อนแล้วค่อยไปหาน้องโน่ที่บ้านจ้า ^___^ แบกอุปกรณ์มาหมดแล้วเน้อ ไม่ต้องห่วงจะไม่หล่อ อิอิ
ถึงคุณ +3+ (คห.5578)
ถ้าไอ้ปุณณ์ขืนใจน้องโน่ เจอเห็ดถีบแน่!
ถึงคุณ akira_ked_sa (คห.5579)
น้องโน่ตอบว่า ..ถ้าไม่ทำเขาจะได้คบกันเร็วขนาดนั้นเหรอครับ หึหึหึ
ถึงคุณ NBC*TNG (คห.5580)
ป่าวจ้า ไม่มีคนติดต่อ (แล้วก็ไม่คิดจะขายให้ สนพ.อื่นด้วย 5555)
ถ้าจะทำคงทำเองจ้ะ ^___^ แต่ขอดูก่อนนะ เพราะรู้สึกเล่มจะหนามาก ต้องดูว่าทำเล่มเดียวไหวไหม หรือถ้าแบ่งเป็นสองเล่มราคาจะแพงไปหรือเปล่า เดี๋ยวขอเช็คอีกทีนะจ๊ะ ^___^
ถึงคุณ Club_BlackSakura…Killer (คห.5582)
ห้ามมมมม NC จนกว่าจะคบกัน! นี่คือคำสั่งของเห็ด 55555
ถึงคุณ GMzA (คห.5583)
ยินดีต้อนรับค่า ^________^
ถึงคุณ Babylon (คห.5585)
โน้ตสำรองสรุปว่าน้องฟิล์มมีจ้า ^___^
ถึงคุณ T_T (คห.5586)
ยังไม่คบกันเลยอะ หวานน้อย ๆ ไปก่อนนะ ^___^
ถึงคุณ ซากุระแดนน้ำแข็ง (คห.5589)
อ้อ เปล่าจ้ะ “รอกูนะ” นั่นความหมายอื่น 5555 (คนอ่านเห็ดหื่นจิงจิ๊งง)
ถึงคุณ สาวโรงงาน (คห.5590)
ถึงมีเขาก็ไม่ทำให้น้องโน่เห็นหรอก 55555
ถึงคุณ PP_PaNdA (คห.5592)
คอนเฟิร์ม.... ปุณณ์ ร้ายขึ้น เยอะ!!!
ถึงคุณ L*kung (คห.5594)
ก็ถ้าเทียบกับไอ้เลขาสภาฯ น้องจิ๊ดก็ไม่ร้ายเท่าไหร่หรอกค่ะ 5555555
ถึงคุณ เพื่อนเต้าหู้ (คห.5598)
นึกหน้าคนหล่อเการักแร้ไม่ออกแฮะ -_-“
ถึงคุณ สาวโรงงาน (คห.5599)
ปกติถ้าไม่ร้อนตับแตกจริง ๆ เห็ดก็ไม่เปิดแอร์อยู่แล้วนะ (ขี้หนาวง่ะ)
ตอนนี้อากาศหนาวแล้วยิ่งไม่อยากลุกจากเตียงไปทำอะไรเท่าไหร่เลย -_-“
ถึงคุณ mo~mo~ (คห.5600)
ระวังไฟดูด!!!!
ถึงคุณ LaTte (คห.5602)
ไม่ได้ไปลอยเลยจ้า นอนอยู่บ้าน 555
ตั้งใจอ่านหนังสือด้วยล่ะเน้อ~~
ถึงคุณ แกะ (คห.5605)
แถวไหนอ้ะ? แถวที่น้องเขาไปกระโดดกันน่ะเหรอ?? (เห็นมีแต่ภูเขา???)
ถึงคุณ prop (คห.5607)
อ้าวว ไม่ใช่หลวงคือยูริ แล้วน้อยคือปุณณ์ เหรอ 555555
ถึงคุณ kiyoharu (คห.5610)
ปีใหม่ก็จะไปเหนือเหมือนกันเลยค่า ^____^ กะจะโบกรถไปเชียงรายล่ะ ๆๆ (ถ้าเรียนจบมหาลัยไปก็คงโบกรถไม่ได้แล้ว เฮ้อ... ไม่อยากจบ) เห็ดไม่เคยไปเหนือเลยเหมือนกัน ปกติลงแต่ใต้อะ แต่กะจะไปภูอะไรหว่าที่อยู่เชียงราย? ภูชี้ฟ้า มั้ง??? แล้วก็ไปนอนกินลำไยที่ไร่ของบ้านเพื่อน ฮา ๆๆ
รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ เรื่องลดน้ำหนักก็สู้ ๆๆๆ เน้อ~ เอาใจช่วยค่า!! (เดี๋ยวให้ไอ้โน่ไดเอทเป็นเพื่อน!)
ถึงคุณ Whatever it is (คห.5613)
ผญ เดี๋ยวนี้ใจกล้ากันทั้งนั้นแหละ เห็ดว่า... เพราะผู้ชายเหลือน้อย 555555555
ถึงคุณ น้ำชาใสใส (คห.5614)
เบอร์น้องโน่นี่แทบจะเป็นเบอร์ของประชาชนอะจ้ะ ใคร ๆ ก็มี ช่วงก่อนคบน้องยูรินั่นรับโทรศัพท์กระจายยย
ถึงคุณ NaKOii (คห.5616)
แค่กอดจ้า ^___^ ลองทำมากกว่านั้นสิ เจออุ้งมือเห็ดแน่ ^_______^ (ยิ้มแบบแอบแฝง หึหึหึ)
ถึงคุณ TVXQ_XMJCY (คห.5627)
น้องโน่น้องปุณณ์ต้องไปเข้าร่วมงานลอยกระทงที่โรงเรียนจ้า เห็นน้องโน่ว่าไม่ได้สวีทเท่าไหร่หรอก เพื่อน ๆ เยอะโคตรรรรร
ถึงคุณ มิกไม่หริม (คห.5630)
มีการแนะนำต่อกันไปเป็นทอด ๆ อย่างนี้ต้องสร้างเครือข่ายแบบกิฟฟารีนซะแล้ว 5555
ถึงคุณ Tachibazaki (คห.5631)
น้องสองคนไปลอยที่ท่าน้ำแถวโรงเรียนจ้า จริง ๆ แล้วถูกบังคับให้เข้าร่วมกิจกรรมลอยกระทงของโรงเรียนอะ 555
ถึงคุณ เต้าหู้ (คห.5633)
ไม่มีการจับกดฆ่า เพราะถ้าจับน้องโน่กดตอนนี้ เห็ดจับตอนแน่ หึหึ..
น้องมิกเห็ดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่อะจ้ะ รู้แต่ว่าเขามีพี่สาวคนนึง แล้วน้องมิกก็ค่อนข้างเป็นเด็กเรียบร้อย (มั้งนะ เท่าที่เห็นอะ) แบบว่าขวัญอ่อน น่าทนุถนอมหน่อย คนชอบน้องมิกเยอะมากจ้า แต่น้องมิกเป็นคนมาชอบพี่โอมก่อน (มีไรดีวะ) อันนี้ต้องถามกันเอาเองว่าน้องโอมมีอะไรดี หึหึ
ลุกโดยรวมน้องเขาจะเป็นเด็กผู้ชายผิวขาวอมชมพูเลยแหละ ตาโต ปากนิดจมูกหน่อย หุ่นบาง ๆ ตัวเล็ก ๆ จ้ะ คือเอาเป็นว่ามีทุกอย่างที่อุเคะในอุดมคติควรจะมี... อืม.. ไอ้โอมได้ของดีเนอะ รักษาไว้ดี ๆ ล่ะโอมมมมมมมม
ถึงคุณ Ciin (คห.5634)
ระวังโดนไอ้น้องโน่แกล้งนะ หึหึ
ถึงคุณ Annaron (คห.5639)
ป๊าม๊ามาเห็นก็ซวยดิ!!! 5555
ถึงคุณ Love Hiba~~ (คห.5641)
คิดเอาไว้แล้วจ้า ^____^
ถึงคุณ Bow~boo (คห.5642)
มีนะ แต่กำลังดูจำนวนหน้ากับใบเสนอราคาอยู่อะจ้ะ
ถึงคุณ lmn:P (คห.5643)
จ้า ^___^ ก็อยากทำหนังสือให้นะ แต่เดี๋ยวขอดูองค์ประกอบหลาย ๆ อย่างก่อน
ไว้ยังไงจะเข้ามาแจ้งแน่นอนจ้ะ
ถึงคุณ tar_hoday (คห.5644)
หกสิบตอนเหรอ... ไม่ถึงมั้ง???????
ถึงคุณ tar_hoday (คห.5647)
เป้อกับวิน อยากเขียนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ขอดูก่อนนะ แบบว่ารู้สึกเหมือนค่อนข้างแรง
ตอบหมดแล้วจ้า ^__________^ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นเน้อ~~~
ใครที่ไม่ได้ตอบไม่ต้องงอนน๊า อ่านทุกคน รักทุกคนจ้า ^____^ เจอกันตอนหน้านะ จุ๊บ ๆๆ
ความคิดเห็น