คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 23rd CHAOS - Greatest Day
23rd CHAOS - Greatest Day
ในที่สุดก็มาถึงวันจริงของงานบอล ที่วันซ้อมว่าเหนื่อยแล้ว แต่วันจริงเหนื่อยฉิบหาย ผมไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนเพราะต้องวิ่งวุ่นเรื่องชุด เรื่องเครื่องดนตรี เรื่องจิปาถะอะไรทั้งหลาย งีบไปหน่อยนึงตอนตีสอง โดนไอ้โอมเตะปลุกตอนตีสองยี่สิบห้าเพราะฮอร์นมีปัญหา เชี่ยไรวะ วันก่อนก็ซ่อมไปแล้วทำไมยังพังอีก ถึงเวลาทำเรื่องซื้อฮอร์นใหม่ได้แล้วมั้งเนี่ย สรุปว่าจนถึงตอนนี้ผมเพิ่งได้นอนไปยี่สิบห้านาที และก็สะโหลสะเหลมาถึงสนามศุภฯ ตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่
แดดตอนเช้าส่องลงมาแรงมากจนน้อง ๆ ในวงโยฯ ทำท่าจะเป็นลมหลายคน ผมต้องวิ่งวุ่นไปคุ้ยกล่องปฐมพยาบาลซึ่งโชคดีที่เตรียมมามาถือไว้ กลายเป็นมือหนึ่งถือวอ (วอล์คกี้ทอล์คกี้) มือหนึ่งถือกล่องปฐมพยาบาล แถมยังต้องวิ่งเอาเครื่องดนตรีไปซ่อมเป็นระยะ ๆ หรือถ้ามีของบางอย่างที่ขาดจริง ๆ ก็ต้องใช้ให้รุ่นน้องที่ว่างอยู่วิ่งไปซื้อจากสยามมาให้ เฮ้อ วุ่นวายดีแท้
"เฮ้ย! อย่าเพิ่งเป็นลม ๆๆ" นั่นไง! ยังไม่ทันขาดคำ ผมรีบหันไปประคองน้องเอตำแหน่งคลาริเน็ตที่หน้าไม่เหลือสีเลือดแล้ว พลางคว้าเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาซับให้มันเพราะดูซีดมาก แถมนอกจากต้องดูแลน้องในวงแล้ว หูก็ยังต้องคอยฟังและตอบวอจากคนโน้นคนนี้เป็นระยะอีก ทำเอามึนไปเหมือนกัน
"แบงค์เรียกโน่ วงพร้อมยังครับ" เสียงเรียกชื่อผมดังก้องอยู่ในเฮดโฟนจนสะดุ้ง ต้องรีบกดวอตอบกลับเป็นการใหญ่
"โน่ตอบแบงค์ ก็พร้อมแล้วครับ"
"ครับ งั้นตั้งแถวได้เลยครับ" เอาวะ สู้ ๆ ผมตบหลังเรียกน้องวงโยฯ ทั้งหมดให้ลุกขึ้น ก่อนจะวอส่งต่อไปให้ไอ้ฟิล์มที่ตอนนี้เสือกหายหัวไปไหนแล้วไม่รู้
"โน่เรียกฟิล์ม ไปประจำจุดด้วยครับ กำลังจะส่งน้องไปแล้ว"
"ฟิล์มตอบโน่ ครับ กำลังไปครับ" มึงหายไปหลีหญิงมาชัวร์ ๆ ผมส่ายหัวให้ไอ้เพื่อนหน้าม่อ ก่อนจะเดินนำน้องในวงไปยังจุดตั้งแถว แต่ก็มีเสียงหนึ่งเรียกชื่อผมดังเข้ามาในวอซะก่อน
"เอิ้นเรียกโน่ อย่าลืมนัดของเรานะ" เอ๊ะไอ้ห่านี่ มึงโผล่มาจากไหนวะ ผมมองวองง ๆ แต่ก็กดตอบกลับไป
"โน่ตอบเอิ้น เออ รอกูเสร็จก่อนครับ"
วอเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะมีคนพูดต่อเข้ามา "อย่าเล่นวอครับ" เล่นเอาผมหลุดขำเสียงดังทันทีจนรุ่นน้องแถวนั้นต้องหันมามองด้วยสีหน้างง ๆ
ก็นี่มันเสียงไอ้ปุณณ์นี่หว่าาา
***
เมื่อแถว Marching band ทยอยเดินขบวนลงสนามศุภชลาศัย ผมก็ไม่มีหน้าที่อะไรต้องสะเออะไปเจ๋อแถวนั้นอีก (เพราะมีไอ้ฟิล์มกับไอ้โอมคุมอยู่แล้ว) แต่หน้าที่ใหม่ของผมคือวิ่งไปใต้สแตนด์เพื่อขอเช็กภาพจากจอมอนิเตอร์ว่ามีข้อผิดพลาดตรงไหนในขบวนบ้าง แล้ววอบอกไอ้ฟิล์มอีกที
ผมเดินกึ่งวิ่งไปใต้สแตนด์ที่มีทั้งฝ่ายเชียร์ เทคนิค ดีไซน์เนอร์ นั่งใส่ชุดหมีปฏิบัติงานกันอยู่ พลางโบกมือไอ้ให้มาร์คฝ่ายดีไซน์ที่วาดผังแก้สแตนด์ใหม่หน้าตาตื่นแต่ก็ยังมีอารมณ์ชูมือทักผม (ยังมีเวลานะมึง) ตรงใกล้ ๆ กันนั้นเป็นไอ้โมที่วันนี้รับหน้าที่ฝ่ายเทคนิค ยืนหน้าเครียดคุยกับเหน่งฝ่ายสวัสฯ พร้อมกางแปลนอะไรไม่รู้ในมือ ท่าทางตอนนี้มีแต่คนยุ่งว่ะ
ผมลุกลี้ลุกลนหามอนิเตอร์ที่จะช่วยผมได้ แต่ยืนเคว้งอยู่แค่ไม่นานน้องแพงม.4 ก็กวักมือเรียกผมยิกทันที "เครื่องนี้พี่!"
ผมยิ้มพลางวิ่งไปนั่งปุลงข้าง ๆ น้อง ภาพที่เห็นในจอคือวงโยฯ และขบวนย่อยกองร้อยต่าง ๆ ที่เดินอยู่ในสนาม อันที่จริงแล้วผมไม่ได้ตั้งใจดูเท่าไหร่หรอกเพราะมัวแต่คุยกับไอ้แพงเรื่องปังย่าเพลิน เหอ ๆๆ (ห้ามบอกไอ้ฟิล์มกับไอ้โอมเรื่องนี้เด็ดขาด)
แน่นอนว่าผมเห็นหลังไอ้ปุณณ์ใส่ชุดหมีอยู่ไว ๆ แถว ๆ นั้น (มันอยู่ฝ่ายเทคนิคครับ อันนี้ผมก็เพิ่งรู้ตอนเห็นมันใส่ชุดฟอร์มเหมือนกัน) แต่ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะกำลังยุ่งอยู่ จนน้องแพงที่กำลังคุยกับผม อยู่ดี ๆ ก็เงียบไป
"มีไรฮะพี่ปุณณ์" หา อะไรวะ? พอผมได้ยินน้องแพงพูดอย่างนั้นก็ต้องหันกลับไปมองด้านหลังตัวเองทันที กลายเป็นหน้าไอ้ปุณณ์ ภูมิพัฒน์สะเออะมานั่งยอง ๆ เจ๋ออยู่ข้างหลังผม ทั้งที่บนหัวมันเองยังมีเฮดโฟนอันเบ้อเร่อครอบอยู่
"ขอนั่งนี่ได้ปะ แลกกัน" มันพูดงั้นกับน้องแพง ผมละแทบอยากตบกะโหลกมัน แน่นอนว่าด้วยอำนาจแห่งรุ่นพี่รุ่นน้อง น้องแพงจึงต้องยอมลุกเปลี่ยนหน้าที่กับไอ้ปุณณ์ผู้มีอิทธิพลแต่โดยดี เหอะ ๆๆ มันยังมีหน้ามายิ้มกว้างพลางถอดเฮดโฟนที่ครอบหัวตัวเองออกส่งให้น้องต่อ "เอานี่ไปด้วย เอิ้นกำลังสั่งงานอยู่ช่อง 2" แถวบ้านกูเรียกโยนงานปะวะ
"แล้วน้องเขาจะทำได้เหรอ" ผมกระซิบถามมันแผ่ว ๆ แต่เห็นมันแค่คลี่ยิ้มสบาย ๆ พลางรับเอาเฮดโฟนน้องแพงมาใส่ ตอนนี้มันเลยได้ฟังสัญญาณช่อง 11 เหมือนกันกับผม "ทำได้สิ ดูถูกทำไมวะ"
ปุณณ์พูดพลางกดคอมพิวเตอร์ยุกยิกนิดหน่อยเพื่อเปลี่ยนมุมกล้องให้เห็นแถววงโยฯ ที่กำลังเดินอยู่ชัดขึ้นไปอีก พลางหันมายิ้มเผล่ "กูรู้ใจมึงมากกว่า"
"ปากดีนะมึง" ผมด่ามันอย่างนั้นแต่ก็อดยิ้มไม่ได้ที่เห็นวงชัดขึ้น ก่อนจะวอไปบอกไอ้ฟิล์มว่ามีอะไรผิดพลาดตรงไหนบ้าง
ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ในการเดินขบวนทั้งของกองร้อยและวงโยฯ เมื่อรุ่นน้องคนสุดท้ายเดินออกจากสนามศุภฯ ผมถอนหายใจโล่งเฮือกใหญ่ เพราะทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ยกเว้นแต่เสียงฟลูตของไอ้ง่อยที่แหวผิดคีย์ 2 ครั้ง น่ากระทืบนัก
"เฮ้อออ"
"วันนี้เสร็จแล้วสิ" ปุณณ์ถามพลางเปลี่ยนหน้าจอเป็นกลับไปที่สแตนด์เชียร์เหมือนเดิม แต่ผมตอบไม่ถูก เพราะจะว่าเสร็จแล้วก็เสร็จ แต่จะว่ายังไม่เสร็จ มันก็ไม่ยังเสร็จ "มีติดค้างไอ้เอิ้นอยู่อีกนิดหน่อยว่ะ"
"เออ ที่มันพูดในวอคืออะไรวะ" พอได้โอกาสปุณณ์รีบถามผมทันที ผมบิดขี้เกียจใส่มัน "ก็ที่มันช่วยค่ากลองให้ชมรมกูไง มันเลยขอกูให้แบ่งน้ำวงโยฯ ไปช่วยมันหน้าสแตนด์หน่อย เพราะแม่งบ่นว่าไม่มีใครคอยให้น้ำมันเลย" ผมพูดจบแล้วทำท่าจะลุกขึ้นไปทำอย่างที่บอก แต่ปุณณ์กลับดึงผมไว้ให้ลงมานั่งต่อ "งั้นก็ไม่ต้องไปแล้ว"
"ทำไมวะ"
ผมขมวดคิ้วมองหน้าปุณณ์ที่ยิ้มกับจอคอมพิวเตอร์เมื่อสแตนด์เชียร์แปรอักษรเป็นคำกวนตีน ๆ หราอยู่หน้าจอ แต่ผมคิดว่าหน้าตาไอ้ปุณณ์ตอนนี้กวนตีนกว่า "ก็กูคืนเงินให้เอิ้นไปแล้ว แท็กเหล็กด้วย" มันตอบเร็ว ๆ พลางยกวอขึ้นมาคุยต่อ "มอนิเตอร์เรียกเชียร์ครับ s-30 ผิด ช่วยดูด้วย"
"เฮ้ย! มึงพูดไม่เคลียร์" ผมดึงแขนเสื้อมันไปมาจนมันกดคีย์บอร์ดไม่ได้ "กูพูดเคลียร์แล้ว" แต่ปุณณ์ยังเถียงผมพลางหัวเราะแล้วยื้อแขนไปกดเปลี่ยนมุมกล้องต่อ
"อะไรของมึงวะ คืนเงินแล้ว โรงเรียนออกเงินให้ชมรมกูแล้วเหรอ"
"ยัง"
"แล้วมึงคืนเงินมันได้ยังไง"
"ไม่บอก มอนิเตอร์เรียกเชียร์ครับ e-14 ครับ" มันเฉไฉไปเรื่อย ไอ้กวนประสาทนี่ ผมย่นจมูกใส่มัน (ทั้งที่มันไม่ได้มอง) แล้วยกตูดจะลุกขึ้นต่อทันที "แต่ยังไงก็ต้องไปว่ะ กูสัญญาไว้แล้ว"
รอบที่สองที่มันดึงผมให้นั่งลง ทีงี้ละเร็วนะมึง "มึงคุมมอนิเตอร์เป็นใช่ปะ" ปุณณ์ถามผมอย่างนั้น ผมพยักหน้ารับอย่างไม่ค่อยเก็ตอะไร
"อยากใส่ชุดหมีใช่ปะ" แต่พอถึงตรงนี้ผมชักไม่ค่อยแน่ใจว่าควรพยักหน้าดีหรือเปล่า แม้ในใจจะโคตรรรอยากก็เถอะ ผมขมวดคิ้วมองมันตาเขม็ง
"ไม่ต้องทำหน้างง รู้ว่าอยาก ตามมานี่ เติ้ล ผมฝากหน่อยนะ เดี๋ยวมา" มันว่าพลางลุกขึ้นยืนแล้วดึงผมให้ตามไปด้วย
อะไรของแม่งวะ!
***
เราสองคนมาหยุดตรงที่เปลี่ยนเสื้อผ้าหลีด ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครเลย เพราะหลีดพากันออกไปแสตนบายตรงหน้าประตูหมด ผมยืนขมวดคิ้วงง ๆ มองมันที่รูดซิปชุดหมีต่ำลงเรื่อย ๆ
"เฮ้ย ๆๆๆ! มึงทำไรวะ!!!" จะปล้ำกูตรงนี้กูไม่เอานะเว้ย! พื้นมันแข็ง เอ้ย กูไม่ยอม!
มันไม่สนใจคำโวยวายของผม แต่ยังคงหน้าด้านถอดชุดหมีออกเรื่อย ๆ ขณะที่ผมต้องหลับตาปี๋เพราะไม่อยากเห็นภาพอุจาด หูยังได้ยินเสียงสวบสาบ ๆ ดังจากมันไม่หยุด
ไม่นานนักก็รู้สึกว่ามีอะไรถูกโยนมาที่ไหล่ ผมลืมตาขึ้นข้างหนึ่งเผยให้เห็นไอ้ปุณณ์อยู่ในเสื้อยืดสีขาว กางเกงบ๊อกเซอร์ มันยิ้มพลางส่ายหัวเหมือนจะขำผม "แลกกัน เอาที่โน่ใส่มา" โห มึงพูดง่าย มึงใส่ชุดหมีก็ต้องมีเสื้อกับกางเกงข้างในนี่ แต่กูน่ะเสื้อยืดกางเกงยีน ที่เหลือมีแต่เนื้อหนังมังสาล้วน ๆ!
"ไอ้สัด ไม่เอา กูไม่อยากใส่แล้ว"
"แต่กูถอดแล้ว เร็ว ๆ ฝากงานไว้ที่เติ้ลนานไม่ดี"
ผมลังเลชั่วครู่ก่อนจะชี้มือบอกมัน "งั้นมึงหันไป!" แล้วคำนี้มันตลกตรงไหนวะ มันถึงได้ขำแตกงั้นเนี่ย
"อายอะไรวะ ก็...ผู้ชายเหมือนกัน" ผมว่าก่อนมันจะพูดว่า "ก็ผู้ชายเหมือนกัน" มันต้องคิดอย่างอื่นก่อนแน่ ๆ ไอ้สัดเอ๊ย! แน่นอนว่าถึงผมจะยอมคนง่าย แต่คราวนี้อย่าหวัง ผมยังไม่ลดมือที่ชี้อยู่ให้มันหันไป
มันขำพลางบอกผมว่า "มึงจะถอดหมดรึไง ถอดแต่กางเกงยีนเอามาให้กูใส่ก็พอ เสื้อกูมีของกู ส่วนเสื้อมึงใช้รองในชุดหมี ไม่งั้นมึงคันนะเว้ย!" เออว่ะ ทำไมผมโง่งี้วะ ผมมองชุดหมีงง ๆ แล้วก็ตัดสินใจถอดกางเกงยีนออก (ยังมีบ๊อกเซอร์เหลือครับ) ก่อนจะโยนให้มัน แล้วเราก็ต่างคนต่างใส่เสื้อผ้าที่ไม่ใช่ของตัวเอง
ผมมองชุดหมีสีกากีอ่อน ๆ นี่อย่างปลาบปลื้มใจ ถึงแม้บนหน้าอกจะไม่ได้ปักคำว่า Swasd'karn อย่างที่เคยใฝ่ฝันไว้ แต่ Techque นี่มันก็เท่น้อยอยู่ที่ไหน "กูไม่ถอดคืนนะ!" ผมขู่มัน
"เออ หน้าด้านใส่กลับบ้านก็เอาเลย" ไอ้ปุณณ์ว่างั้นก่อนจะเดินนำผมออกไปจากห้องแต่งตัวหลีด
ผมเดินกลับไปที่หน้าจอมอนิเตอร์ ก่อนจะยิ้มให้เหน่งที่ทำหน้ามึนนิดหน่อย เพราะคนที่เดินไปเป็นไอ้ปุณณ์แต่ดันกลับมาเป็นผม แหะ ๆๆ แหม ผมทำเป็นจริง ๆ นะคุมมอนิเตอร์เนี่ย เชื่อมือผมสิ
ผมสะบัดคอนิดหน่อยไล่ความเมื่อย ก่อนจะหยิบเอาเฮดโฟนที่วางบนพื้นอยู่ข้าง ๆ มาครอบหัวแล้วกดดูภาพหน้าสแตนด์ทันที ตรงนั้นผมเห็นเอิ้นยืนบอกคิวน้องอยู่ และนั่นไง...ไอ้ปุณณ์เดินถือน้ำออกไปแล้ว
ผมหลุดหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อเห็นสีหน้าช็อกสนิทของไอ้เอิ้นที่เจอปุณณ์กับน้ำในมือเข้าไปแทนที่จะเป็นผม มันรีบวอมาโวยในช่อง 11 ที่ผมฟังอยู่ทันทีว่าผมหลอกมัน พร้อมเสียงหัวเราะฮ่า ๆ ของไอ้ปุณณ์เป็นแบ็กกราวด์ เออ ผมก็ขำว่ะ (ฮ่า ๆ) แต่หัวเราะไม่ได้เดี๋ยวโดนด่า เลยได้แต่ขอโทษขอโพยมันไปแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก เพราะต้องคอยดูแลภาพบนสแตนด์คู่กับฝ่ายดีไซน์มากกว่า
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วทั้งเกมการแข่งขันบนสนามและบรรยากาศการแปรอักษรบนสแตนด์ มีเสียงเฮเป็นระยะ ๆ เพราะลูกบอลเฉียดประตูไปหลายรอบ อีกทั้งเสียงเฮจากอัฒจันทร์ เพราะพวกมันแปรอักษรโต้ตอบกับโรงเรียนฝ่ายตรงข้ามอย่างเมามัน ไหนจะรุ่นพี่ศิษย์เก่าอีกที่โวยวายไม่แพ้ศิษย์ปัจจุบัน ทำเอาผมที่เฝ้าจอมอนิเตอร์อยู่ (เห็นทุกเหตุการณ์) พลอยคึกคักไปด้วย
หน้าที่ของปุณณ์ที่ผมสวมรอยมาทำต้องเฝ้าทั้งหน้าจอมอนิเตอร์และดูแลอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่มีปัญหา หลายครั้งก็ต้องเดินไปหน้าสแตนด์เพื่อคุยกับฝ่ายอื่น ๆ เพราะในวอมีคนคุยกันหลายคนจัด จนบางครั้งฟังไม่ถนัดว่าใครเป็นใคร สรุปว่าเดินคุยกันเองง่ายกว่า แน่นอนว่าทุกครั้งที่ผมโผล่หัวไปหน้าสแตนด์ไอ้เอิ้นก็จะค้อนกลับมาจนเพื่อน ๆ คนอื่นยังขำ ส่วนไอ้ปุณณ์ก็กวนตีนตลอดโดยการพยายามป้อนข้าวป้อนน้ำไอ้เอิ้น ดูเหมือนจะเอาใจ แต่ผมว่ามันน่ารำคาญมากกว่า จนกลายเป็นเรื่องโจ๊กหน้าสแตนด์ไป (ฮ่า ๆ) ผมขำกับบรรยากาศการทำงานหนักที่ดูสบาย ๆ ของพวกเรา เพราะถึงแม้จะเหนื่อยแต่แค่มีเพื่อน ๆ ร่วมมือร่วมใจกันเยอะแบบนี้ ไอ้ความรู้สึกฮึกเหิมอยากจะสามัคคีกันทำงานก็เลยมีมากกว่า
ปุณณ์ยังคงอาสาเป็นคนดูแลส่วนตัวให้เอิ้นอยู่ตลอดงาน แต่ก็เจียดเวลาเข้ามาดูผมเป็นระยะเช่นเดียวกัน ทุกครั้งที่มันเข้ามามักจะมีน้ำ ขนม ที่บางครั้งผมคิดว่ามันคงบังคับใครสักคนให้เดินไปซื้อจากสยามมาให้ เพราะขนมปัง Beard Papa's ร้านอร่อยในพารากอนนี่ไม่น่าจะมีแจกบนสแตนด์ (ถ้ามีไอ้เอิ้นก็จะลงทุนเกินไปละ) ผมส่ายหัวในความแอ๊บแบ๊วของมัน เพราะถามกี่ครั้งมันก็ปฏิเสธตลอด บอกแต่ว่าของบนสแตนด์นั่นแหละ สงสัยคิดว่าผมโง่นักรึไง แต่ก็เอาเหอะขี้เกียจเถียง ขนมปังอร่อยดี
นอกจากเอาน้ำเอาขนมมาให้แล้ว ปุณณ์ก็ยังขยันถามอย่างสม่ำเสมออีกว่าผมเหนื่อยรึเปล่า อยากจะแลกชุดคืนมั้ย แต่ผมก็ขี้เกียจเปลี่ยนเสื้อผ้าซะแล้วว่ะ เลยได้แต่ตอบมันทุกครั้งว่าไม่เป็นไร จนกระทั่งฟ้ามืดเสียงเฮก็ดังลั่น เมื่อนักฟุตบอลทีมโรงเรียนเราซัดประตูนำฝ่ายตรงข้ามเข้าไปตุงตาข่าย ก่อนจะป้องกันประตูตัวเองเอาไว้ได้ จนในที่สุดผลคะแนน 1-0 ก็โชว์หราบนสกอร์บอร์ด เป็นหลักฐานแห่งชัยชนะที่พวกเรารอคอยมาแสนนาน!
ผมกับเพื่อนทุกคนถอดเฮดโฟนกระโดดดีใจวิ่งโห่ร้องกอดกันชุลมุนภายในส่วนเตรียมงานใต้สแตนด์ ก่อนจะเฮโลขึ้นไปบนสนามเพื่อแหกปากร้องทั้งเพลงเชียร์ เพลงโรงเรียน และกอดคอกันบูมให้เสียงดังก้องทั่วทั้งสนามกีฬา เป็นความเต็มตื้นที่ผมอธิบายได้ยากมาก เพราะความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่มีหายเป็นปลิดทิ้งเพียงแค่ได้เห็นความสำเร็จของพวกเรา ผมเห็นเพื่อนทุกคนที่อยู่หน้าสแตนด์เปื้อนคราบน้ำตากันถ้วนหน้า แม้แต่ปุณณ์ ภูมิพัฒน์ก็ยังมีรอยรื้นของคราบน้ำตาปรากฏอยู่
มาสเตอร์บรรชายกป้ายสั่งบูมชูขึ้นสูงให้พวกเราทุกคนกอดคอกันแล้วประสานเสียงบูมดังลั่น ผมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีวันลืมวันนี้เลยจริง ๆ
...
หลังจากจบเกมแล้ว นักเรียนทุกโรงเรียนยังคงใช้เวลาอยู่กับเพื่อนตัวเองภายในสนามกีฬาอีกระยะ เพื่อแสดงความยินดีที่งานทุกส่วนผ่านราบรื่นไปได้ด้วยดี (แถมโรงเรียนเรายังได้แชมป์อีกต่างหาก) ซึ่งอันที่จริงแล้ว ไม่ว่าผลจะออกมาแพ้หรือชนะ ช่วงเวลาที่ผมชอบมากที่สุดก็คือช่วงเวลานี้อยู่ดี เพราะเราจะได้เจอเพื่อนต่างโรงเรียนมากมาย อย่างเมื่อกี้ผมเพิ่งแยกมาจากบรรดาเพื่อนที่นั่งอยู่อีกสแตนด์ (มันกางเกงดำครับ อิอิ) หลังจบงานพวกมันรีบวิ่งเข้ามาแสดงความยินดีกับโรงเรียนผม ทำให้เห็นสปิริตความมีน้ำใจนักกีฬา ที่ไม่ว่าโรงเรียนไหนจะแพ้หรือชนะ สิ่งที่เราได้รับกลับมาจากงานนี้ก็คือมิตรภาพ ที่ไม่มีสีกางเกงหรือรั้วโรงเรียนไหน ๆ มากางกั้น ^___^
ระหว่างที่ผมกำลังคุยกับรุ่นพี่ศิษย์เก่าที่ปรี่เข้ามาแสดงความยินดีอยู่ด้วยอีกกลุ่มนั้นเอง (เฮ้ย ผมไม่ใช่นักบอลว่ะ มาแสดงความยินดีกับผมนักหนาทำไมวะ) เสียงเจื้อยแจ้วที่โคตรคุ้นก็ดังขึ้นขัดจังหวะสนทนาจากด้านหลังเสียก่อน
"โน่! ยูหาตั้งนาน" เฮ้ย! แบบนี้ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใครครับ! ผมเริ่มสงสัยว่ายูริแอบติด GPS แถวตัวผมรึเปล่า ทำไมคนเยอะขนาดนี้ยังอุตส่าห์หาจนเจอ -_-"
"แหม ไอ้โน่ เดี๋ยวนี้มีแฟนเป็นสาวน่ารักนะมึง เออ ไว้ค่อยเจอกัน เดี๋ยวอาทิตย์หน้าจะเข้าไปโรงเรียน" พี่โมทย์ศิษย์เก่าที่ผมคุยด้วยอยู่ยิ้มล้อ ๆ พลางตัดบทสนทนาทันที แล้วทีนี้ผมจะทำไงได้ล่ะครับ นอกจากต้องฝืนยิ้มให้เขากลับไปแล้วโบกมือลา "ไว้เจอกันครับพี่ ^^;"
หลังจากที่คล้อยหลังพี่โมทย์ไปแล้ว จึงเป็นคิวของผู้หญิงตัวเล็กข้าง ๆ ผมบ้าง "ยูริตามหาผมมีอะไรรึเปล่า"
"มีสิ แต่ยูเพิ่งรู้ว่าโน่เป็นสตาฟสแตนด์ด้วย!" ก็กะแล้วว่าต้องถูกทักแบบนี้ เพราะยูริรู้ดีว่าหน้าที่ผมจริง ๆ แล้วอยู่กับวงโยฯ (ใส่เสื้อยืดกางเกงยีน) ไม่ใช่เจ้าหน้าที่สแตนด์ ใส่ชุดหมีรุงรังอย่างที่เห็นนี้แน่นอน แต่ถึงผมจะคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าว่าต้องโดนถาม ก็ยังอดกระอักกระอ่วนแปลก ๆ ไม่ได้ ที่จะต้องบอกยูริว่านี่...
"ของปุณณ์น่ะ แลกกัน" สิ้นคำตอบผมก็ได้เห็นรอยยิ้มกว้างของยูริที่เล่นเอาเสียวสันหลังประหลาด ๆ ทันที
ผมพูดอะไรผิดรึเปล่าวะ
เธอคลี่ยิ้มน่ารักอยู่แป๊บหนึ่งก่อนจะเอื้อมมือมาเกาะแขนผมแจ "ออกไปกินข้าวกันนะ" เอาละเหวย ผมเหลือบมองใบหน้าขาว ๆ ขี้อ้อนนั่นพร้อมกับรู้สึกหนักอกหนักใจขึ้นมาทันที
เอาไงดีวะ ผมมองหน้ายูริขณะที่หูได้ยินเสียงเพื่อน ๆ คนอื่นเริ่มนัดแผนการฉลองคืนนี้ผ่านวอเช่นเดียวกัน
TBC.
Postscript : ขอโทษแม่ยกเอิ้นด้วยที่โดนปุณณ์แกล้ง *เขกหัวน้องปุณณ์แรง ๆ* น้องปุณณ์แก้ตัวว่าเห็นน้องโน่อยากใส่ชุดหมีเลยให้ใส่ ไม่ได้เจตนาแฝงอะไร (พูดงี้นี่แหละตัวดี) ไม่เป็นไรนะน้องเอิ้น สู้ต่อไป เดี๋ยวจะยกโอมให้ (เอิ้นบอกกูเอากับหมาไฮยีน่าดีกว่า... จริงเหรอเอิ้น?) อ๋อ.. หรือจริง ๆ แล้วจะให้น้องเอิ้นกับน้องปุณณ์ได้กันแทนดี? (อืม.. น่าคิด)
ไม่รู้มาเพ้อเจ้อไรเหมือนกัน 555+ ไปดีกว่าค่า~ มีงานต้องแก้เยอะเลย Y____Y คืนนี้จะได้นอนไหมเนี่ย ยังไงตอนหน้าจะพยายามรีบมาต่อค่ะ หึหึ... น้องโน่มึงเสร็จแน่
ตอบคอมเม้น(พอเป็นกระสัย)ก่อนไปเน้อออ
จากที่ตอนที่แล้วครึ่งแรก เราหย่อนไปว่าใครอยากให้มี ตบ จูบ ข่มขืน... อื้อหือ... ทำให้รู้เลยว่านักอ่านแต่ละคน.... โฉดกันมาก ๆ (ไหนว่ารักน้องโน่ไง๊!!!) 5555+ น้องโน่บอก ผมกลัววว
ถึงคุณ โ P โ $ ติสต์!~ ) วันแดงเดืoด*
เอาจิงปะ? ให้เอิ้นเป็นพระเอกคนใหม่จิงปะ?
555555+
อยากให้ปุณณ์ทำมากกว่าทุบกำแพงคือไรจ้ะ?
ไม่ถนอมน้องโน่หน่อยเหรอ Y____Y
ปั่นฟิสิกส์สู้ ๆ ค่า~~
ถึงคุณ KaPomRanJer
ไม่เห็นจะมีแอดเข้ามาเลยอะค่ะ ลองแอดใหม่อีกทีนะ หรือไม่ก็ส่ง e-mail ก็ได้ค่า
ถึงคุณ จุ๊กกรู้
เขกกะบาลน้องปุณณ์ให้แล้วค่ะ โทษฐานทำน้องโน่ตกใจ เหอ ๆ
ถึงคุณ เจ้าหญิง_กระต่ายขาว
ให้ทุบน้องโน่เหรอ Y___Y เจ็บนะ
ถึงคุณ J_Psycho
อ้าว.... ขู่ทำร้ายอะ
ถึงคุณ barbiezDollz*
โน่มันทำงานเยอะจนชักเอ๋อแล้วค่า
ไปค่ายสนุกไม๊ ๆ
ถึงคุณ ดี-ค่ะ
เฮ้ยยย กลับไปอ่านที่บ้านสบายใจกว่า
เดี๋ยวอาจารย์ดุนะ ๆๆ
ถึงคุณ soul of writer
NC ยังเขียนไม่ได้ นี่จะเอา SM
-_-“...... เห็ดลาตาย
ถึงคุณ เจ้าชายปีโป้
ปุณณ์คู่แข่งเยอะแหะ นอกจากเอิ้นมีเจ้าชายปีโป้อีกคน 55555+
ถึงคุณ Roam
งั้นให้คน ตบ จูบ ข่มขืน เป็นเอิ้นดีมะ 5555+
ถึงคุณ -*-u+ki+to-*-
เห็ดถนอมน้องโน่อยู่แล้วว
ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม หุหุ
ถึงคุณ momoji
*ตบมือแปะ ๆๆ* อ่านรวดเดียวเลย ดีใจ
ถึงคุณ LaTte
รักษาสุขภาพเช่นกันค่า~~ รักคนอ่านเหมือนกันน๊า~
ถึงคุณ RoY
เฮ้ย... เรื่องส่วนตัวห้ามทำในที่สาธารณะ 5555+
ถึงคุณ จันทราแห่งสายลม
โน่มันก็รู้แหละ แกล้งด่าไปงั้น เอิ๊ก ๆ
ถึงคุณ Pang
อ้าววว เราเจอน้องแป้งในตำนานแล้ว 555+
ถึงคุณ ooเจ้าชายโรแนนติกoo
เป็นการเปิดโลกนิยายวายกันเลยทีเดียว (เห็ดบาปไหมเนี่ยย)
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ ^o^NoNaE- GaNg *-* *-*
ชอบรึเปล่าหว่า.... รอดูต่อไป ๆๆ
ถึงคุณ อุ๋มซัง
ซาดิสถ์มาก 5555+
ถึงคุณ bowlyngz
ตอนนึงมันสั้นยาวตามเนื้อผ้าอะจ้ะ แบบว่า ก็มีอยู่แค่นี้ไม่รู้จะเขียนไรอีกดี 555+
ยังไงจะพยายามมาบ่อย ๆ แทนแล้วกันน๊า
ถึงคุณ Armies
ค่า! สู้ ๆ น๊า~
ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~
น้องปุณณ์เค้าโกรธที่น้องโน่เอาเรื่องเงินไปคุยกะคนอื่นค่า
เรื่องเอิ้นเคืองนิดนึง แต่ไม่มากเท่าเรื่องที่ปรึกษาคนอื่นมากกว่าตัวเอง (จิง ๆ นะ)
ถึงคุณ Lei’
มีการแนะนำต่อ ๆ กันด้วย 5555+ (ตายละ)
เรียกเห็ดได้ตามสบายค่า ^____^
ถึงคุณ 0-0
นี่ขนาดไม่ขอมากนะเนี่ย (ขอข่มขืน)
น้องโน่ช้ำกันพอดี
เม้นยากเหรอคะ T___T เด็กดีบ้า
ถึงคุณ ήθθήα®
ยินดีต้อนรับค่า ^____^ เอาแบบสวรรค์เบี่ยงเลยเรอะ!?
น้องโน่ท้องไม่ได้อะ 555555+
ถึงคุณ The โหด คุง
-_-“..... หนาวแทนน้องโน่เลย
ถึงคุณ jaemiayoon
น้องปุณณ์คนดี เลิกทางนั้นก็ไม่ได้ค่า~
พยายามช่วยน้องปุณณ์แก้ปัญหาอยู่ อืม ๆๆ
ถึงคุณ D_D_K_jr
เออ ให้น้องโน่ข่มขืนน้องปุณณ์นี่น่าสนใจ
ถึงคุณ ปุ้มปุ้ย
เย้ ๆๆ ได้เป็นวายเรื่องแรกที่อ่านด้วย
ขอบคุณค่าที่ไว้ใจ 555+
ถึงคุณ .::Sweet Latte::.
เอ่อ..... กลัวววว
ถึงคุณ เบลล์
ไม่ได้น๊า อ่านหนังสือสอบด้วยจ้า จะได้สอบผ่านไม่ต้องสอบซ่อม มีเวลาอ่านนิยายเยอะ ๆ นะ
ถึงคุณ ~Sesa^^Cake~
เอ่อ.... *ไม่รู้ไม่ชี้* 55555+
ถึงคุณ amlazy
เห้ยย ทิ้งหนังสือสอบอีกคนแล้ว 555+
ไปอ่านเลย ๆๆๆ
ถึงคุณ ๛B€nz”—•
ที่ทุบกำแพงนั่นปุณณ์เค้าโกรธค่ะ (ที่โน่เอาเรื่องเงินชมรมไปให้คนอื่นช่วย)
แต่ตอนหึงเอิ้นน่ะ แค่เดินหนีจากห้องเน้ออ (มีคนนึกว่าปุณณ์ทุบกำแพงเพราะหึงหลายคนจัง)
ไม่เคยเรียนเคมี ชีวะ อ่า.. (เด็กสายศิลป์) สู้ ๆ ค่า
ถึงคุณ yumekun
อ้าว แอบชอบเอิ้น สงสารปุณณ์ ยังไงดีล่ะเนี่ย
ถึงคุณ siritas
ขอบคุณค่า ^___^ ทำผิดก็ต้องขอโทษสิเนอะ
สองคนนี้เขาก็ไม่เชิงตัดใจกันหรอกค่ะ แค่ห้ามตัวเองไม่ให้ใกล้กันเกินไปจนเกินเลยอีก
อ่านไปเรื่อย ๆ ละกันเนอะ
ถึงคุณ NBC*TNG
สู้ ๆๆๆ ค่า ได้เกรดดี ๆ น๊า
น้องโน่จะไปเป็นวินมอไซค์อยู่และ 555+
ถึงคุณ kidkiss
เดี๋ยวน้องโน่เจบบบบบบ
ถึงคุณ .::Sweet Latte::.
น้องโน่บอกไม่รู้ไม่ชี้คับ 5555+
ถึงคุณ TaAy :)
กรี๊ดดดดดดดดดดด มีคนทำร้ายน้องโน๊!!!!!!!!
ถึงคุณ **BoJaE~NuZZ**
ดีใจด้วยค่า สอบเส็ดแล้วววว
ถึงคุณ จัดฟันแล้วไง...ใครสน?
เออนั่นสิ ทำไมมีแต่คนเขียนประโยคนี้ในคอมเม้น 555555+
ฉากเรทนี่มันกระชากอารมณ์จิงเร้ออออ 555+
อีกนานเลยอะค่ะกว่าจะจบ (มั้งนะ)
รอดูกันต่อไปว่าจะจบแบบไหน หึหึ (คนแต่งก็อยากรู้เหมือนกัน)
ถึงคุณ lLucifer…
ไปอ่านหนังสือเร็ว ๆๆๆ
ถึงคุณ w_me
อ่านหนังสือสู้ ๆๆ ค่า
ถึงคุณ นัทจิ
ไม่เป็นไรค่า ปริ้นได้
เปลืองหมึกแย่นะนั่น ยาวเชียะ 555+
ถึงคุณ mo-na-me
น้องเอิ้นถูกขู่ทำร้ายซะแล้ว
ถึงคุณ ba_wh99
น้องปุณณ์เขาเป็นคนดีเนอะ ^____^
ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ!
รักแห่งสยามอีกแล้ว 55555+ ตามสะดวกค่า (แต่น้องโน่ไม่ค่อยเหมือนมิวเท่าไหร่นะ)
ถึงคุณ Vergo
ยังไม่ทันจบเลย อย่าเพิ่งแช่งสิ! 5555+
ถึงคุณ Pang
อ้าว มีเพื่อนน้องพิชมาอ่านด้วย
ฝากบอกน้องพิชว่าชอบค่า น่ารักดี อิอิ
ถึงคุณ putlee
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ ........บางที........
จะพยายามค่ะ Y___Y
ถึงคุณ akira_ked_sa
สมาคมส่งเสริมโน่กดปุณณ์ มาอีกคนละ 555+
ถึงคุณ แกะ
ส่งข้าวส่งน้ำก็กลายเป็นอย่างที่เห็นอะค่า 5555+
ถึงคุณ เจ้าหญิง_กระต่ายขาว
เปลี่ยนหมวดดีมะ? 555555555+
ถึงคุณ kiyoharu
*ยื่นทิชชู่ให้* โอ๋ ๆๆ
ถึงคุณ น้ำชา
*ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้* โอ๋ ๆๆ
ถึงคุณ Pang
ต้องไปขอค่าโปรโมทเพลงละ 5555+
ถึงคุณ หนึ่งในล้าน
มีการแฉกันเกิดขึ้น 555+
ถึงคุณ RikaTsuki
ยินดีต้อนรับค่า ^____^
ถึงคุณ โพะ
อ้าว มีการสงสารผู้หญิง (เพิ่งเคยเห็น) 5555+
ถึงคุณ จันทราแห่งสายลม
เห้ยยย อย่าเพิ่งตาย 5555+
ถึงคุณ -۩۞۩-P@tJi C@§§iOpEia
เย้ ๆๆ มีนักอ่านเงามาเม้น (ดีใจ)
หวังว่าตอนนี้คงทำให้รู้สึกดีขึ้นมั่งเนอะ (รึเปล่า)
ถึงคุณ OAziz
สอบเส็ดแล้วเหรอคะ
ดีใจด้วยค่า
ถึงคุณ ขนมหวาน
ขอบคุณค่า ^____^
ถึงคุณ **++..กาลครั้งหนึ่ง..++**
เอิ้นมาเป็นประธานเชียร์ค่า 555+
ถึงคุณ แก็งค์เกอร์รี่
มีคนรักน้องเอิ้นด้วย 5555+
ถึงคุณ นกฮูกสีฟ้า
น้องแป้งด่าพี่ชายตัวเองไม่เหลือซากแน่ ๆ ถ้ารู้ เหอ ๆๆๆ
ถึงคุณ May_Sweet
อ้าว คนแต่งผิดซะงั้น เง้อออ
ถึงคุณ momoji
ไม่แน่ใจเหมือนกัน?
ถึงคุณ Armies
ปุณณ์กับโน่เค้าก็เป็นแล้วนะ แต่เค้าเลิกเป็นแล้ว 5555+
ถึงคุณ ~PikkeenU~
เป็นความคิดที่ดีมาก 55555+
ถึงคุณ Ciin
มีคนแอบถ่ายไว้ป่าว ส่งให้เอมดูทีจิ๊
ถึงคุณ amado
สอบเส็ดแล้วเหรอคะ ดีใจด้วยค่า~~
อาการไม่หนักหรอก เห็ดก็เป็น 5555555+
ถึงคุณ achira
ขอบคุณค่า ^__________^
ถึงคุณ NBC*TNG
ทุกวันนี้ก็อัพฟิกไปรอคุณแม่มาอัพเรื่องน้องไปเหมือนกัน (555555+)
____,, กรี๊ดด้วยคน
ถึงคุณ ja-jah
เจอกันเสาร์หน้าค่า ^____^// สู้ ๆ น๊า
ถึงคุณ นักบวชพเนจร
อ่านหนังสือสู้ ๆๆๆๆ
ถึงคุณ เซีย
เห้ย อ่านหนังสือสอบด้วย ๆๆๆ 5555+
ถึงคุณ _prince_
น้องโน่ฝากถามว่า “ต้องตายกี่ชาติผมถึงจะได้เพชรครับ?”
ถึงคุณ ~l จ้ า x ญิ v z a a~
จะสอบก็อย่าลืมอ่านหนังสือนะคะ ^___^
ถึงคุณ waltzza
นั่นดิ่ ฉากไรอะ? 555555+
ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~
โชคดีในการสอบค่า
ถึงคุณ lollipop
เพลงซึ้ง T_______T
เป็นแบบนั้นจิง ๆ นะแหละ
ปล. ตกลงพระเอกเรื่องนี้ไม่ต้องเป็นคนดีเหรอ 5555+
ถึงคุณ Defly
อ้าว แม่ยกเอิ้นอีกคนแล้ว
ถึงคุณ เจ้าลัทธิ นิยมของแปลก
แค่นี้น้องโน่ก็ตกใจแล้วค่า~~~~
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ ^____^
อ่านทุกอันเลย อันไหนไม่ได้ตอบไม่ต้องงอนนะ รักทุกคนค่า
ขอตัวแว้บบไปแก้งานก่อน บก.จะกัดหัวแล้ว โฮ ๆๆๆ
ความคิดเห็น