คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 ไปสวนสนุกกันเถอะ
บทที่ 3 ไปสวนสนุกกันเถอะ
ตี๊ดๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของดันดังขึ้น ทำให้เจ้าของที่นอนอยู่ข้างๆลุกขึ้นจากเตียงอย่างงัวเงีย
“ฮาโหล”
“นี่ดัน ไปอยู่ไหนมาเนี่ย เค้ามาถึงกันหมดแล้วนะ”รูโนะตะคอกใส่โทรศัพท์อย่างรุนแรง
“แล้วเธอจะตะคอกทำไมฮะ ยัยบ๊อง นี่พึงสิบโมงกว่าเอง”ดันเลยตะคอกใส่กลับบ้าง
“ก็ใช่น่ะสิ”
“สิบโมงหรอ อ๊า สายแล้ว”ตี๊ด ดันกดวางโทรศัพท์อย่างเร่งรีบ เมื่อรู้ว่าตัวเองผิดนัดเพื่อนๆ
“ไม่ไหวเลยจริงๆเนี่ย ดัน”
……………………………………………………………………………………………….
“มาแล้วทุกคน ขอโทษที่สายไปหน่อยนะ แหะๆๆๆๆ” ดันทักทายทุกคนพร้อมกับยิ้มแหยๆเมื่อรู้ว่าตัวเองสายอย่างรุนแรง
“ดาร์ลิ้งเนี่ยมาช้าจริงๆเลยนะ”จูลี่แซว
“น่าๆ ก็มาแล้วนี่ไง ทำไมพวกนายไม่ปลุกฉัน”ดันพูดพร้อมกับหันไปมองชุน บารอนแล้วก็เอซ
“ปลุกแล้วแต่นายไม่ตื่นเองต่างหากล่ะ”เอซบอกด้วยสีหน้าเซงๆ
“ครับ ก็รุ่นพี่ดันบอกว่าขอต่ออีกห้านาทีนี่ครับ”บารอนเสริม
ดัน”O.O ”
“ไหนๆก็มากันครบแล้วจะเล่นอะไรกันก่อนดีล่ะครับ” มารุโจถามเพื่อนๆทุกคน
“ฉันอยากเล่นชิงช้าสวรรค์น่ะ ไปเล่นกันเถอะนะ”รูโนะเสนอ
“ฉันอยากเล่นรถไฟเหาะมากกว่าอะ”ดันเริ่มเถียง
“ชิงช้าสวรรค์”
“รถไฟเหาะ”
“ชิงช้าสวรรค์”
“รถไฟเหาะ”
“นี่ มาช้าแล้วยังจะเรื่องมากอีกหรอ”
“มันเกี่ยวกันซะที่ไหนล่ะ ก็ฉันอยากเล่นรถไฟเหาะอะ”
“ชิงช้าสวรรค์”
“รถไฟเหาะ”
“อีกแล้วหรอเนี่ย”ดราโก้กับไทเกรสบาคุกันของทั้งคู่พูด
“มาสวนสนุกทีไรเป็นอย่างนี้ทุกทีน่ะแล่ะ” ชุนที่เงียบมานานพูดขึ้น
“งั้นพวกเราไปเล่นไวกิ้งกันก่อนเถอะนะ”อลิซบอก
“อ่าวอลิซมาด้วยหรอเนี่ย”ดันพูดขึ้น เมื่อพึ่งสังเกตเห็นว่าอลิซก็มาเหมือนกัน
“พวกเราเป็นคนชวนมาเองแล่ะ”มิลล่าบอก
“ทุกคน จูลี่ว่า พวกเราไปเล่นไวกิ้งกันก่อนเถอะ”จูลี่ชวนทุกคน
“อื้ม”
แล้วทุกคนก็รีบเดินไปที่ไวกิ้ง ซึ่งอยู่ห่างจากหน้าสวนสนุกไม่มากนัก
“อ๊า สวนสูงไม่ถึงอะครับ”มารุโจพูดขึ้นอย่างเซงๆ
“ช่วยไม่ได้เนอะ งั้นฉันอยู่เป็นเพื่อนมารุโจละกัน”รูโนะบอกทุกคนอันที่จริงฉันกลัวต่างหากล่ะ
“โธ่ ป๊อดอะดิ”ดันมองรูโนะ อย่างเซงๆ
“อะ อะไรกันยะ ก็ฉัน ฉันเล่นก็ได้”รูโนะตะโกน
“ไม่เป็นไรครับ คุณรูโนะ ผมรอข้างล่างละกันนะครับ”มารุโจะบอกรูโนะ
“งั้นก็ได้”
………………………………….แล้วทุกคนก็ไปเล่นไวกิ้งกัน…………………………………..
อ้า อร๊างงงงงงงง แอร๊งงงงงง กรี๊ดกร๊าดดดดดดด แหวะ อ้า
“ทุกคนครับต่อไปไปเล่นไอ้นั่นกันเถอะครับ”บารอนชวน
“คุณบารอนคึกจังเลยนะครับ”มารุโจบอก
“รถไฟเหาะน่ะหรอ ไปเล่นกันเถอะ”ดันพูด
…………………………………แล้วทุกคนก็ไปเล่นรถไฟเหาะกัน……………………………..
อ้า อร๊างงงงงงงง แอร๊งงงงงง กรี๊ดกร๊าดดดดดดด แหวะ อ้า - -“
“สนุกมากๆเลยล่ะครับ”บารอนพูดอย่างร่าเริง
“ต่อไปพวกเราไปเล่นไอ้นั่นกันเถอะ”เอซเสนอ พร้อมกับชี้ไปที่ บ้านหลังใหญ่ท่าทางหน้ากลัว
“Oh Noooooo!!!! บ้านผีสิงน่ะหรอ”จูลี่พูดเสียงสั่นๆ
“ก็น่าสนุกดีนะ”ดันพูดทั้งๆที่ตัวเองยังกล้าๆกลัวอยู่เหมือนกัน
“เดี๋ยวก่อนครับทุกคน ผมว่าถ้าจะเข้าไปพวกเราจับกันไปเป็นคู่ๆดีกว่านะครับ จะได้ไม่หลงกัน”
มารุโจบอกกับทุกคน
“ก็ดีเหมือนกัน”
“ถ้าอย่างนั้น ผมไปกับคุณบารอนกับคุณจูลี่ละกันนะครับ ส่วนคุณมิลล่าก็ไปกับคุณเอซ คุณอลิซไปกับคุณชุน แล้วคุณดันก็ไปกับคุณรูโนะละกันนะครับ”มารุโจบอกกับทุกคน
“ไปกันเถอะ บารอน มารุโจ จูลี่ตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว”แล้วจูลี่ก็พาบารอนกับมารุโจเข้าไปในบ้านผีสิงอย่างรวดเร็ว
“เราก็ไปกันมั่งเถอะมิลล่า”เอซบอกพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้านผีสิง
“อืม”มิลล่าพูดอย่างกลัวๆ
“เราก็ไปกันมั่งเถอะ”ชุนพูดกับอลิซ
“จะ จ๊ะ o////o”
“แล้วทำไมฉันต้องไปกับดันด้วยอะ”รูโนะพูดด้วยความโมโห
“พูดอย่างกับว่าฉันอยากจะไปกับเธอมากน่ะ”ดันพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด
………………………………………..ข้างในบ้านผีสิง……………………………………
“โอ๊ย น่ากลัว very scary จริงๆเลยนะเนี่ย จูลี่ทนไม่ไหวแล้วล่ะ”
“นั่นน่ะสิครับ มองไม่เห็นอะไรเลย”บารอนบอก
“ทุกคนจับกันไว้ดีๆนะครับ ผมไม่อยากหลงอยู่ในที่แบบนี้อะ”มารุโจพูดขึ้นอย่างกลัวๆ
“ว่าแต่คุณบารอนไม่ต้องจับแน่นขนาดนั้นก็ได้นะครับ ผมอึดอัด”มารุโจพูดขึ้นเมื่อรู้สึกว่าถูกบีบไหล่อย่างแรง สองสามครั้ง
“อะไรกันครับรุ่นพี่ ผมอยู่ข้างหน้ารุ่นพี่ต่างหากล่ะ”บารอนพูดอย่างงงๆ
“อ๋อ งั้นก็คุณจูลี่สินะครับ”
“อะไรกัน จูลี่น่ะเป็นหัวแถวต่างหากล่ะ”
“หรือว่า……………”
“คุณจูลี่คิดเหมือนผมมั้ยอะครับ”
“คิดว่าอะไรล่ะมารุโจ”
“ไม่ต้องคิดแล้วล่ะครับ”
“งั้นก็ หนึ่ง………….สอง…………..สาม…………..”
ทันใดนั้นทั้งสามคนก็วิ่งหนีกันอย่างรวดเร็วอย่างไม่คิดชีวิต (คงจะรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น)
…………………………………..ที่เอซกับมิลล่า…………………………………………
“ไม่เห็นจะน่ากลัวเท่าไหร่เลยนิ ก็แค่มืดๆ ไม่มีอะไรเลย”เอซพูดอย่างเบื่อหน่ายทั้งๆที่ตัวเองก็กลัวเหมือนกัน
“อ๊าาาาาาาา!!!!!!!!!”มิลล่ากรี๊ดเสียงดันลั่น แล้วก็เผลอไปกอดแขนเอซ
เอซ”o//////o”
“เออ ขอโทษทีนะ ฉันคงกลัวมากไปน่ะ o///////o”มิลล่าซึ่งตอนนี้หน้าแดงแจ๋พูดอย่างอายๆ
“ไม่เป็นไร อันที่จริง ก็ไม่มีอะไรสักหน่อย ระ..รีบๆไปกันเถอะ”
“อืม o///o”
…………………………………….ที่ชุนกับอลิซ…………………………………………
ที่ชุนกับอลิซมีแต่บรรยากาศอันเงียบสงัด ไม่มีเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงเอฟเฟกต์ในบ้านผีสิง
ชุน“……………………..”
อลิซ”……………………”
ชุน”………………….......”
อลิซ”……………………”
“ออกไปจากที่นี่ซะ แฮ่ๆๆๆๆๆๆ”
“อ๊าาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!”อลิซกรี๊ด
“…………….”ชุนก็เงียบเหมือนเดิม
“ตุ๊บๆ เพล้ง”
อลิซ”อ๊าาาาาาาาาาา!!!!!!!!”
“………………………………”ชุนก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม- -“
……………………………………..ที่ดันกับรูโนะ………………………………………….
จงออกไปจากที่นี่ซะ วะฮะฮ่าๆๆๆๆๆๆ
“อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!”รูโนะกรี๊ด
“นี่เธอ เลิกกรี๊ดซักทีได้มั้ยเนี่ย มันแสบแก้วหู”ดันบ่น
“มันน่ากลัวหนิ ฉันกรี๊ดแล้วมันหนักหัวนายตรงไหนหรอ”รูโนะเถียง
“ไม่หรอก แต่มันน่ารำคาญ!!!!!!!”
“แล้วจะทำไมล่ะ”
“เอ้อ ไปกรี๊ดไกลๆหูฉันเลยไป”
“………...”
“รูโนะ………ทำไมเงียบล่ะ”ดันถามเมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบจากเพื่อนของตัวเอง
“ดะ ดัน ข้างหลังนายอะ”
และเมื่อดันหันหลังไปก็พบกับ ผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวเปื้อนเลือดน่ากลัวยืนอยู่ข้างหลัง
“อ๊าาาาาาาาาา!!!!!!!!!!”ดันร้องอย่างตกใจ แล้วก็เผลอกระโดดไปกอดรูโนะ
“ออกไป ไปให้พ้น”ดันโวยวาย
“o//////o มันไปแล้วล่ะ ”
“เฮ้อเกือบไป”
“นายปล่อยฉันได้ยังอะ o/////o”ตอนนี้รูโนะหน้าแดงแจ๋
“อะ เออ o/////o ขอโทษ”ดันก็เริ่มหน้าแดงเหมือนกันเมื่อรู้ว่า ตัวเองทำอะไรอยู่
“o////o”
“o/////o ปะ..ไปกันต่อเถอะ จะได้ออกไปเร็วๆ”
“o////o ไปกันเถอะ”
เมื่อเดินไปได้สักพักนึง
“เธอไม่โกรธฉันนะ เรื่องเมื่อกี้”
“ไม่หรอก ไม่ๆๆๆๆ จะโกรธทำไมล่ะ”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจน้า”
“ช่างมันเถอะ คิดมากน่ะนายอะ”
“อย่าคิดว่าฉันชอบเธอเชียวนะ”
“ไม่คิดอยู่แล้วล่ะย่ะ ฉันเกลียดนายที่สุดเลย o////o”
“นั่นสินะ”
ความคิดเห็น