คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [OS] :: คุณพระ (Kris x Yeol)
คุณพระ
Kris x Chanyeol
เกริ่น : ขอบคุณสวรรค์และคุณพระที่ช่วยผมนับไม่ถ้วน..
“คุณพระ..”
ภาพเบื้องหน้าที่ทำให้เขาถึงกับอุทานออกมาอย่างกระแดะคือภาพของ .. ปาร์ค ชานยอล
ปาร์ค ชานยอลจริงๆครับ แม่เจ้าโว้ย เขาถึงขนาดทำตัวไม่ถูก ผู้ชายตัวสูงเกือบร้อยเก้าสิบกำลังทำท่าวิตกกังวลจนเกินเหตุสีหน้าคร่ำเคร่งและมือที่สั่นเทาปิดปากตัวเองอย่างกับหญิงสาวเวลาตกใจ
คริสยืนอ้าปากพะงาบๆ มองไปยังสนามบอลด้วยสายตาที่เบิกกว้าง มือข้างหนึ่งได้ถูกนำมาทาบทับไว้ตรงตำแหน่งหัวใจที่กำลังเต้นแรงที่พร้อมจะหลุดออกมา พร้อมกับติดเครื่องสองร้อยแรงม้าพุ่งไปสู่ร่างที่หมายตาไว้ในสนามฟุตบอล
ชานยอล เปียก..
ไม่เท่าไหร่หรอก
แต่นี่ ชานยอลเปียก.. และถอดเสื้อเหลือแค่เสื้อกล้าม
“คุณพระ”
ยังไม่หยุด ชานยอลของเขายังไม่หยุด ร่างสูงยังวิ่งเล่นในสนามบอลอย่างสนุกสนานและเริงร่า โดยไม่ใส่ใจสายตารวมแล้วครึ่งสนามที่มองเรือนร่างนั้น เห้ย หยุดมอง นี่คนของคริสไง!
ขายาวๆเตะลูกบอลกลมนั่นไปทั่วสนาม ผิวกายสีน้ำนมยามต้องแดดมันดูประกายจนน่าหลงใหล แม้แต่ตอนนี้ คริสยังพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่า
“แม่ง เกลียดพระอาทิตย์ ผิวชานยอลดำขึ้นมานะ จะส่งกระสวยไประเบิด”
พูดคนเดียว ไร้สาระคนเดียว ที่นั่งมีไม่ยอมนั่ง นี่แหละคริส ยืนขาสั่นมองชานยอลอยู่ข้างต้นไม้ หลบซ่อนตัว แต่ในใจพร่ำเพ้อไปถึงไหนต่อไหน หล่อซะเปล่า แต่ใจกลับเสาะ
“เย้!”
เป็นเสียงของคริสอีกตามเคย ร้องเสียงดังพร้อมชูมือขึ้นอย่างลืมตัวเมื่อชานยอลเตะเจ้าลูกกลมๆนั่นเข้าโกลไปอย่างสวยงาม ตรงนี้ไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว ผู้คนที่เดินตามทางหันมามองเป็นสายตาเดียว ความอายเข้าแทรกซึม ทำเป็นกระแอมสองสามทีพร้อมเดินออกจากหลังต้นไม้นั้นแทบจะทันที
ขายาวจำใจต้องทำตัวเป็นผู้ชมปกติ นั่งอยู่ในอัฒจันทร์ในสนามที่ทางมหาลัยจัดไว้ให้ ขอจับจองพื้นที่หน้าสุดเพื่อมองชานยอลดวงใจของเขาเตะบอล จริงๆแล้วจะนั่งตรงไหนก็เหมือนกัน เพราะสายตาของคริสมีไว้เพื่อจับจ้องแค่ชานยอลเท่านั้น ไอ้พวกล่ำๆที่ร่วมเตะด้วยไม่ได้เข้ามาในลูกกะตาคริสหรอก
“เฮ้ย!”
ทั้งสนามเงียบสนิท ชานยอลรีบวิ่งมาตรงอัฒจันทร์ตรงที่ที่คริสเคยนั่งอยู่ ตอนนี้ร่างสูงได้ล้มตึงไปด้านข้างที่นั่งแล้ว ลูกบอลที่เมื่อครู่ร่างบางได้เตะตกอยู่ข้างๆร่างของคริส สมงสมองคนที่นอนอยู่คงเบลอไปชั่วขณะ
“นาย นายเป็นอะไรไหม”
เจ็บ..
“นาย นาย เห้ ตื่นสิ ลืมตาสิ”
เจ็บครับ..
“นาย ง่า ฉันขอโทษ นายเป็นอะไรไหม”
เจ็บครับ..
หยุดตบหน้าผมให้ตื่นได้แล้ว
“ม.. ไม่เป็น อะไร”
เขาลืมตาขึ้นข้างนึง แสงไฟข้างสนามแยงตาอย่างช่วยไม่ได้ จนต้องหลับตาไปอีกครั้ง แต่ร่างของคริสกับถูกช้อนแผ่นหลังขึ้นมาให้อยู่บนตักของ.. ของนางฟ้าในสนามแห่งนี้
คุณพระ.. ปล่อยคริสอู๋สลบตรงนี้เถอะ
“นาย ตื่นสิ ฉันจะพาไปห้องพยาบาล”
ชานยอลตบหน้าเขารอบที่ห้า เขามั่นใจว่ากลับบ้านไปถึงมันจะเขียวช้ำแค่ไหนก็ขอให้ได้ถ่ายแก้มตัวเองเก็บไว้ใส่กรอบพร้อมเขียนคำบรรยายใต้ภาพว่า ‘รอยตบช่วยชีวิตของนางฟ้า’
“ไม่เป็นไร ค.. ครับ”
คริสใช้แขนดันตัวเองขึ้นให้ออกจากชานยอล สถานการณ์อยู่ในความสงบผู้คนที่เคยมุงอยู่ก็เริ่มสลายตัวกันไป การแข่งขันในสนามดำเนินต่อโดยไม่มีตัวเต็งอย่างชานยอลลงไปเล่นด้วย
“นาย ไหวแน่นะ ไม่เอา ฉันจะพาไป อย่าดื้อสิ หน้าผากนายปูดนะ”
คริสทำหน้ามึนเล็กน้อยใส่ชานยอลจนร่างบางยิ้มขำพร้อมกับชี้นิ้วไปจิ้มหน้าผากของคริสที่ปูดโนไปแรงๆ คริสร้องครวญอย่างเจ็บปวด ทำไม้ทำไม นางฟ้าทำอะไรก็น่ารักไปหมด
เจ็บแค่นี้ คุ้มค่าเหลือเกิน
ขอบคุณสวรรค์ และคุณพระที่ผมอุทานไปนับไม่ถ้วน
ดูทุลักทุเลไม่น้อยเมื่อชานยอลลุกขึ้นแล้วพยายามจะฉุดร่างของคริสให้ลุกตาม คริสเห็นดังนั้นจึงรีบลุกเพื่อไม่ให้ดวงใจของตัวเองได้เหนื่อยไปมากกว่านี้ ชานยอลคล้องแขนเกี่ยวแขนเขาไว้พร้อมพยุงเดินไปด้วยกัน คริสหันไปมองด้านหลังตรงอัฒจันทร์ผู้คนต่างให้ความสนใจ ผู้ชายหน้าม่อสองคนที่คริสจำได้ว่าตามจีบชานยอลอยู่อ้าปากค้าง หึ ให้มันรู้ซะบ้างว่าคนนี้ของใคร
“นี่นายชื่ออะไรหรอ ฉันชานยอล ปาร์คชานยอล ปีสอง”
คุณพระ ชานยอลถามชื่อ..
ในที่สุดชื่อของคริส อู๋ จะได้ไปเมมอยู่ในซีรีบรัมของชานยอลแล้ว
“คริส คริสอู๋ อยู่ปีสาม”
“อ๋า งั้นก็เป็นพี่สินะ พี่คริส งั้นหรอครับ คิกๆ”
คริสหยุดชะงักทันทีเมื่อเห็นรอยยิ้มของชานยอล ทั้งหวานทั้งละมุนไปทั้งหัวใจ ชานยอลหันมามองหน้าเขาพร้อมยักคิ้วถามไถ่ด้วยใบหน้าน่ารักเปื้อนรอยยิ้ม คริสส่งยิ้มอ่อนให้พร้อมส่ายหน้าว่าไม่เป็นไรทั้งๆที่ในหัวใจดวงน้อยนี่เต้นถี่จนแทบจะระเบิดตัว
“พี่คริสครับ เจ็บไหมอ่ะ ผมขอโทษนะ”
ชานยอลกำลังป้ายยาแก้บวมให้กับคริสที่หน้าผาก คริสส่ายหน้าแทนคำพูด สายตาคมจับจ้องคนตรงหน้าที่ตั้งใจป้ายยาและทาให้อย่างตั้งใจ เหมือนชานยอลจะรู้สึกตัวว่าโดนจ้องจนนานเกินไป ร่างสูงแต่ตัวบางหันหนาไปด้านข้างหลบใบหน้าที่ขึ้นสีแดงพร้อมเกาหัวเบาๆแก้อาการเขินอาย
คริสมองภาพนั้นด้วยหัวใจที่พร้อมจะแตกตัวระเบิดด้วยความรัก ชานยอลสุดแสนจะน่ารักของเขากำลังเขิน เขินใครล่ะ ก็มีอยู่แค่สองคนในห้อง ถ้าไม่ใช่คริสก็คงจะเป็นเตียงสีขาวด้านข้างละมั้ง
“พี่มองผมอ่ะ เขิน”
ป๊าด นี่ทำตัวน่ารักไม่พอ
จิตใจทำด้วยอะไร ทำไมต้องทำร้ายหัวใจพี่อย่างนี้
ถามออกมาแบบนี้คิดรึยัง.. ปาร์ค ชานยอล
“คนน่ารักมีไว้ให้มอง”
คริสตอบกลับไปพร้อมหลบสายตาของชานยอล ร่างตรงหน้าของเขาเบิกตากว้าง ฟันขาวกัดริมฝีปากล่างเบาๆ มือสองข้างที่เคยถือยาหลอดนั่นดูเกะกะในทันตา ชานยอลกำลังเขิน แต่เขาเขินกว่า
“จีบผมหรอ”
“ห๊ะ”
คริสหันมามองชานยอลด้วยอารมณ์ที่ตกใจ ชานยอลเขี่ยเท้าไปมาเหมือนทำตัวไม่ถูกเมื่อรู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป แก้มใสขึ้นเห่อไปด้วยสีแดง เป็นภาพที่คริสจะจดจำไปจนตาย
“ผมถามตรงไปหรอครับ พี่ เอ่อ.. พี่ชอบผมหรอ”
เดี๋ยวครับชานยอล
คำถามนี้กับอันแรกมัน.. ไม่ต่างกันเลย
มันทำพี่อึ้งไม่ต่างกันเลย อย่าทำตัวน่ารัก
ห้องพยาบาลมีเตียงเยอะ คริสอดใจไม่ไหว TvT
“อื้อ ชอบนานแล้วด้วย”
น้องกล้าถาม พี่ก็กล้าตอบ ... ทั้งที่หัวใจตอนนี้ของพี่แทบจะโยนไปกระแทกหน้าน้องแล้ว
“ผม.. ต้องทำยังไงหรอครับ”
“หือ”
คริสเอียงคอพร้อมส่งเสียงถามออกไป เดี๋ยวนะ คนจะจีบแต่ชานยอลกลับถามว่าต้องทำยังไง พี่จะตีความว่าชานยอลยอมให้พี่จีบนะ
“ผมต้องทำตัวยังไงหรอครับ ตอนพี่จีบผม..”
เด็กน้อย.. เด็กน้อยของคริส
“ทำตัวตามปกติ พี่ชอบชานยอลมานานแล้ว ชอบที่ชานยอลเป็นตัวของตัวเอง ชอบมองชานยอลเดินเป็นกลุ่มกับเพื่อนๆ เตะบอลไปพร้อมกับรอยยิ้ม พี่ชอบแบบนั้น ชานยอลไม่ต้องทำยังไงหรอก แค่..”
“แค่.. อะไรหรอครับ”
ชานยอลดูจะสนใจทุกคำพูดของคริส จนเมื่อเขาหยุดละไว้กับคำว่าแค่ ก็ถามออกมาทันทีทำให้คริสยิ้มกว้างออกไป
“แค่ เตรียมตัวรับความรักจากพี่ก็พอแล้วครับ”
END
อยากคุย :
ฟิคบันเทิงคลายเครียดๆ ส่วนตัวแล้วลองนึกหน้าคริสพูดคำว่า "คุณพระ" 'O'
แล้วมันคงจะแบบน่ารักน่าเอ็นดูไม่หยอก เลยกำเนิดเนื้อเรื่องนี้ขึ้นมาเบาๆ
ฝากติดตามไปเรื่อยๆด้วยนะคะ ๕๕๕๕
ความคิดเห็น