( SF EXO ) ' Something Special '

ลำดับตอนที่ #3 : [OS] :: Romantic St. (Kai x Hun)

Romantic St.
Kai x Sehun
เกริ่น : ก็แค่จูบเบาๆในคืนนี้

            ลมหนาวของเดือนกุมภาพันธ์พัดผ่านหน้าไปอย่างไม่เกรงใจร่างแสนบางของชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย มือขาววางแก้วโกโก้ร้อนควันฉุยไว้ข้างกาย ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้สาธารณะข้างๆศูนย์การค้าย่านดังของเกาหลี มือสองข้างจับกระชับเสื้อโค๊ทพอดีตัวให้เข้าที่เข้าทาง

            สายตามองไปมาตามทางเดิน ไม่มีจุดหมายที่พิเศษ เพียงแค่มองไปเรื่อยๆ โอ เซฮุน เป็นคนเรียบง่าย วันนี้แค่ออกมาซื้อของเล็กน้อย นั่งพักผ่อนให้หายเหนื่อยพร้อมกับโกโก้ร้อนแก้วโปรด แล้วก็มองผู้คนที่สัญจรบนทางเดินไปเรื่อยๆ ชีวิตที่เรียบง่าย ความสุขของเซฮุน

            เธอ เข้ามาหาฉันอย่างไม่รู้ตัว ขณะที่ก็ทำเป็นไม่รู้ว่ามีคนเบียดเสียดอยู่รอบตัวฉัน

          กระซิบอยู่ข้างๆแก้มฉัน ที่ข้างหู และที่ปากของฉันด้วย

          ขโมยหัวใจฉันไปด้วยเพลงๆนี้ ภายใต้แสงไฟ

            พอหายเหนื่อยก็เริ่มก้าวเท้าเดินตามทางเดินสีอิฐ กระโดดเหยียบไปตามช่องเหมือนเด็กน้อย แสงไฟข้างทางส่องสว่างเป็นสีขาวนวล ร้านค้าหลายร้านประดับประดาไฟสีสันสวยงามตามเทศกาล ใกล้ถึงแล้วเทศกาลแห่งความรักที่ทุกคนรอคอย เซฮุนก็คาดหวังในวันนั้นเหมือนกันนะ

            กระแสคนเดินตามทางเดินเยอะแยะไปหมด ผู้คนมากหน้าหลายตาไม่ค่อยคุ้นชินหน้ากันสักเท่าไหร่ ผู้คนจากทุกสารทิศกำลังเดินทางเพื่อไปยังสถานที่ของตัวเอง แต่เซฮุนต้องการกลับบ้านนี่สิ คนเยอะไม่ใช่ปัญหาใหญ่เท่าไหร่ ก็แค่กลับบ้านช้าลงหน่อย คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

            ความรู้สึกเหมือนมีคนเดินเบียดข้างตัวทำให้ต้องขมวดคิ้ว เซฮุนหันไปมองข้างตัว ปากเล็กเตรียมพร้อมจะอ้าปากว่ากล่าว แต่ก็ต้องชะงักเพราะหันไปกลับเป็นคนที่คุ้นเคย

            คิม จงอิน ผู้ชายหน้าเดียวที่ใครๆก็กล่าวถึง ความสามารถดีกรีนักเต้นของโรงเรียน แต่สำหรับเซฮุนจงอินเป็นแค่เพียงผู้ชายที่แสดงความรู้สึกออกมาทางสีหน้าไม่เป็น การกระทำสำคัญกว่าคำพูด และต่างๆนานาที่คนอื่นบอกว่าจงอินเป็นอย่างนู้นอย่างนี้ ตัวเขาไม่คิดว่าจงอินเป็นแบบนั้นเลย

            “มาเดินคนเดียวไม่เหงาหรอ” ผู้คนมากมายเดินเบียดเสียดกัน แม้กระทั่งจงอินยังต้องกระซิบเข้ามาที่ข้างๆหูของเซฮุนเพื่อพูดคุยกันเลย

            “ไม่เหงา คนเยอะแยะดีออก” มีใครเคยบอกเซฮุนไหมว่ารอยยิ้มของเจ้าตัวทำให้คนบางคนทำตัวไม่ถูก หน้าที่มักจะเรียบเฉยกลับเผยรอยยิ้มออกมา เพียงแค่เห็นว่าเซฮุนยิ้มให้

            “วันหลังมาเดินด้วยได้ไหม” เซฮุนรู้สึกได้ถึงลมร้อนที่เฉียดมาข้างแก้ม จงอินยังเดินเคียงข้างกายทำท่าทางเหมือนจะกันผู้คนที่เดินเบียดไม่ให้ชนตัวเขา คืออะไรหรอ?

            “ได้สิ ดีเลย เราจะได้มีเพื่อนกลับบ้าน” คำตอบธรรมดาๆ ที่ทำให้จงอินยิ้มกว้าง เซฮุนพูดอะไรออกมาเล็กน้อยก็ทำให้คนอย่างจงอินอารมณ์ดีเสียทุกอย่าง มือหนาเอื้อมมือขึ้นไปลูบหัวร่างบางเบาๆ

            “ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนนี่” หันหน้ามาพูดกับเซฮุน ริมฝีปากร้อนเฉียดกันเพียงนิดเดียว อากาศกำลังหนาวเย็นเอาการ แต่ตอนนี้หน้าเซฮุนร้อนฉ่าเหมือนอยู่ในช่วงหน้าร้อนเลยล่ะ

            “ย่าห์ จงอิน” มือเรียวหันไปตีจงอินดังปั๊ก แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีเพียงเสียงหัวเราะเท่านั้น ร่างบางยู่วปากดูน่ารักน่าชังจนอดไม่ได้ที่จะต้องเอามือไปบีบจมูกนั่นอย่างหมั่นเขี้ยว

            “ทำไมไม่ใส่ถุงมือ หือ มือเย็นหมดแล้ว” ไม่ว่าเปล่าจงอินกลับจับมือขาวของเซฮุนที่ตอนนี้เย็นเฉียบมายัดใส่กระเป๋าเสื้อโค้ทของตัวเอง มือของทั้งคู่ประสานกันแน่นอยู่ในกระเป๋าเสื้อ

ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วมือลามไปถึงบนใบหน้า แก้มขาวขึ้นริ้วแดงอย่างน่ารัก เสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะตึกตักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อารมณ์แบบนี้คืออะไรหรอ?

ถูกห่อหุ้มด้วยโค๊ทแสนอุ่นของคุณ และได้ยินเสียงหายใจของคุณ

โอ้ เหมือนในหนังเลย...

“หนาวรึเปล่าเนี่ย หือ” ทางเดินกลับบ้านไม่เคยไกลเท่าวันนี้ แต่พอมีคนข้างกายเดินมาด้วยทำให้การเดินก้าวยาวๆอย่างสนุกสนานเพื่อจะรีบกลับบ้าน กลายเป็นเพียงก้าวสั้นๆไปด้วยกันอย่างช้าๆ

“นิดหน่อย” พูดเสร็จ มือที่เคยอยู่ในโค๊ทตัวหนาก็ออกมารับลมหนาวอีกครั้ง เซฮุนหันไปยักคิ้วถาม ก่อนจะรับรู้ได้ว่า สุภาพบุรุษจงอินได้ถอดโค้ทออกมาข้างแล้วคลุมไว้ที่ไหล่ของเขา แขนข้างที่ไม่มีเสื้อโค้ทนำมาวางไว้ที่เอวบางของเซฮุน

คิม จงอิน เนียนสุดๆ ไปเลย

คุณเป็นคนนึงที่ทำให้ฉันมีความรักในฝัน

กระซิบที่อกคุณ ลมหายใจของคุณ กลิ่นกายของคุณ

หัวใจของฉันสั่นไหวเมื่อได้ยินเสียงหวานๆของคุณเข้า

“กลับบ้านดีๆนะจงอิน ขอบคุณที่เดินเป็นเพื่อน” โบกมือบ้ายบายคนที่เดินมาส่งถึงบ้านอย่างปลอดภัย เป็นการกลับบ้านที่ช้าที่สุดในรอบปีของเซฮุน แต่ช่างเถอะ มีความสุขสุดๆไปเลย

“เซฮุน มานี่หน่อย” จงอินกวักมือเรียกคนที่กำลังจะเดินเข้าบ้านให้หันกลับมา เซฮุนเดินกลับมาหาจงอินด้วยสีหน้าสงสัย ก่อนจะตกใจเมื่ออยู่ดีๆกลับถูกคนเรียกคว้ามากอด

หัวทุยกำลังซุกอยู่ที่อกแข็งแรงของจงอิน ความอบอุ่นที่เกิดขึ้นทำให้ร่างบางยิ้มออกมา กลิ่นหอมเย็นๆของจงอินทำให้เขารู้สึกดี ลมหายใจที่เป่ารดหัวทำให้รู้ว่าจงอินกำลังเอาหน้ามาซุกกับกลุ่มผม

“ชอบนะ” จงอินกระซิบเพียงแผ่วเบาออกมา แขนแกร่งยังรวบตัวเซฮุนไม่ให้ขยับไปไหน ได้แต่ซุกหน้าพยักหน้าหงึกหงักอยู่ในอ้อมแขน

“อื้อ ชอบเหมือนกันนะ” กระซิบกลับไปบ้าง หน้าที่ซุกอยู่แทบจะแทรกตัวเข้าไปในเสื้อโค้ทของจงอิน เขิน ความรู้สึกทั้งหมดพรั่งพรูออกมา จากที่ถามและสงสัยมาตลอดว่าเพราะอะไร ตอนนี้เขารู้แล้วล่ะว่ามันคืออะไร หัวใจสั่นไหวเต้นตูมตามอยู่ในอกจนกลัวว่าคนที่กอดเขาอยู่จะได้ยิน

“บอกแล้วไม่ได้อยากเป็นเพื่อน” คลายอ้อมกอดให้ร่างบางได้ออกมามองหน้ามองตาแล้ว จงอินยิ้มกับภาพตรงหน้า เซฮุนที่จมูกแดง แล้วยังแก้มที่แดงลามไปถึงหูนั่นอีก น่ารักจนอดใจไว้ไม่ไหวเชียวล่ะ

“รู้แล้วน่า” ตีจงอินไปเบาๆเพื่อคลายความเขินให้ตัวเอง คนขี้อายก้มหน้าก้มตาเหมือนจะหาเศษเหรียญทำให้จงอินต้องเชยคางขึ้นมาเพื่อจ้องลึกเข้าไปในดวงตา

“เป็นแฟนกันแล้วนะ” หน้าผากมนของเซฮุนถูกจับจองแล้ว ริมฝีปากร้อนของจงอินแตะสัมผัสไปอย่างแผ่วเบา คนร่างบางหลับตาพริ้มรับรอยจูบนั้นอย่างน่าเอ็นดู

“อื้อ”

ก็แค่จูบเบาๆในคืนนี้

My love


 

            END

ขอขอบคุณเนื้อเพลงจาก
EN Trans: twitter @imwhywhy
Thai Trans by SoneLoveSoshi@girlsgeneration-th.com
Thai-Phonetic : ShUwab@girlsgeneration-th.com


อยากคุย :

วันช็อทสั้นๆ สำหรับไคฮุนคู่ที่พิเศษที่สุดสำหรับเรา <3